Sekcja lotnicza Winged Industries: Kerb-Flyer I

[Kadaf]

A po grzyba ci mod na burana? Zbuduj go i posadź na antonovie.

[winged]

Bo nie interesuje mnie robienie wahadłowców, wolałbym gotowca.

[Kadaf]

Tutaj jedna rzecz mnie interesuje. Mianowicie chodzi mi o kadłub tego i kilku innych samolotów, które prezentujesz. Otóż kadłub w antonovie nie ma przekroju w kształcie okręgu, tylko jest to jakby obły trójkąt. Jaki mod umożliwia tego typu modyfikacje zbiorników? I czy działa on na wersji 1.2? I ostatnie, jakim modem to pomalować?

A i jeszcze jedno, czy umożliwia on robienie zbiorników kulistych, bądź będących wycinkiem kuli? Na przykład półsfery?

[winged]

Ten kadłub jest z moda SXT, nie ma tam żadnej możliwosci modelowania, są tylko części do złączenia.

[Kadaf]

No okej, antek został złożony z gotowca. A inne twoje samoloty? Szukam moda pozwalającego na daleko idące modyfikacje kształtów. I na przykład taki Thunderbolt twojej roboty.



Z czego zrobiłeś taki kroplowaty kadłub? Albo ogon? Nie w sensie sterów, ale właśnie kadłuba, który schodzi się w zaokrąglony szpic. Bo to nie jest przecież rura. To samo tyczy się Hellcata. Nigdzie nie trafiłem nawet na ślad moda, który umożliwia konstruowanie takich kształtów. A niemal wszystkie twoje repliki wykorzystują tę kroplowatość. I czy mod ów działa na 1.2.1 chciałbym też wiedzieć.

[winged]

Kadluby P-47 i Hellcata są zrobione z Procedural Parts podobnie jak 90% innych kadłubów.

W przypadku P-47 jest to 6 części które tworzą warstwę górną i dolną. Obie warstwy dość mocno na siebie nachodzą.


W Hellcacie zastosowałem identyczną metodę gdzie też jest dolna i górna część kadłuba i obie na siebie nachodzą.

[winged]

Porównanie rozmiarów Tu-4, Tu-95, An-124 i MiG-21:

[winged]

Venom w nowych barwach:

[winged]

Świeżo co wyjęte z piekarnika SPH. Więcej nowości wkrótce.

[winged]

McDonnell Douglas F-15 E Strike Eagle



McDonnell Douglas F-15E Strike Eagle – amerykański myśliwiec wielozadaniowy, rozwinięcie konstrukcji F-15 Eagle. W przeciwieństwie do pierwotnych wersji F-15, które są niemal wyłącznie myśliwcami przewagi powietrznej, Strike Eagle to maszyna zdolna do prowadzenia ataków na cele naziemne, także nocą, z małej wysokości i przy dowolnych warunkach pogodowych, zachowując przy tym możliwość walki z innymi samolotami.

Pierwsze F-15 trafiły do służby w USAF-ie w listopadzie 1974 roku. Pięć lat później na stanie Sił Powietrznych pojawiły się pierwsze F-15C i F-15D. W 1981 roku do walki o zastąpienie F-111 Aardvarka stanęły F-16XL i F-15E. Po niemal trzech latach prób zapadła decyzja, by zamówić Strike Eagle’a, który okazał się konstrukcją tańszą i bezpieczniejszą dla załogi (dzięki dwóm silnikom), i tak w lipcu 1985 roku zaczęto montaż trzech F-15E.

Załoga F-15E składa się z dwóch lotników: pilota (na przednim fotelu) i operatora uzbrojenia. Tylne stanowisko wyposażone jest w cztery monitory, na których wyświetlać można w dowolnej konfiguracji „ruchomą” mapę, dane z radaru, czujników podczerwieni czy systemów walki radioelektronicznej, a także dane o stanie maszyny i uzbrojenia czy o zagrożeniach i celach. Stanowisko pilota ma trzy tego typu ekrany i wyświetlacz HUD. Strike Eagle jest w stanie równocześnie atakować cele powietrzne (odpowiada za to pilot) i naziemne (operator uzbrojenia).

Oprócz stałego działka M61 Vulcan (zapas amunicji: 500 sztuk) F-15E może przenosić rakiety powietrze-powietrze AIM-9 Sidewinder i AIM-120 AMRAAM oraz szeroki wachlarz uzbrojenia powietrze-ziemia (pociski rakietowe, bomby konwencjonalne i sterowane, w tym JDAM, Small Diameter Bomb i SLAM ER, a także bomby jądrowe B61).





A przy okazji zobaczcie jakie zakamuflowana baza:

[winged]

Suchoj Su-47 Berkut



Su-47 Berkut (ros. "Orzeł przedni", oznaczony początkowo S-32 lub S-37) – współczesny rosyjski eksperymentalny samolot myśliwski - demonstrator technologii opracowany w biurze konstrukcyjnym OKB Suchoj. Jego cechą charakterystyczną jest nietypowy układ aerodynamiczny – skrzydła o ujemnym skosie, relatywnie małe usterzenie poziome ogona oraz dodatkowe usterzenie poziome z przodu (canardy).

Głównym założeniem konstruktorów Su-47 była wysoka manewrowość maszyny przy prędkościach subsonicznych, dająca przewagę w bliskiej walce powietrznej i umożliwiająca uniknięcie rakiet nieprzyjaciela. Zapewnić miał ją szereg rozwiązań charakterystycznych dla okresu w jakim powstawał, podobnie jak jego poprzednik - Su-37 - posiada zarówno ogonowe usterzenie poziome jak i dodatkowe przednie stabilizatory (canardy), planowano także zastosowanie silników AL-41F z wektoryzacją ciągu. To, co zdecydowanie odróżnia go od pozostałych maszyn to ujemny skos skrzydeł. Rozwiązanie to niesie za sobą wiele zalet takich jak:

   -zwiększenie siły nośnej
   -zmniejszeniu oporu
   -poprawa charakterystyk przepadania
   -zwiększenie manewrowości i stabilności w zakresie dużych kątów natarcia
   -niższa prędkość minimalna
   -mniejsze zużycie paliwa (a co za tym idzie wydłużenie zasięgu)

Wadą natomiast jest występowanie znacznych sił skręcających skrzydła, czemu zaradzono częściowo poprzez zastosowanie wytrzymałej struktury z materiałów kompozytowych (ok 13% samolotu wykonane zostało z kompozytów). Pomimo to prędkość maksymalna samolotu musiała zostać ograniczona do 1,6 Ma.

Projekt Su-47 został ostatecznie zamknięty, jednakże doświadczenia zebrane podczas prac nad nim prowadzonych wykorzystane zostały przy opracowywaniu myśliwca Su-35 oraz w programie najnowszego myśliwca 5 generacji PAK-FA.




Inna charakterystyczną cechą są dwie niesymetryczne belki ogonowe (te z białymi zakończeniami) - ta krótsza to radar a w dłuższej mieści się spadochron.







W pełni zatankowany osiąga 3000m po 41 sekundach od momentu zwolnienia hamulców - spędzając 15 sekund na pasie i 26 w locie. Nie zwracajcie uwagi na tą dwójkę kerbali - Su-47 był oczywiście jednoosobowy ale kokpit którego używam jest dwumiejscowy i gra automatycznie zapełniła go dwójką kerbonautów.









Widzę, że zdjęcie z obydwoma samolotami się spodobało więc wrzucam więcej:

[winged]

Lockheed SR-71 Blackbird



Lockheed SR-71 Blackbird – samolot dalekiego zwiadu strategicznego, najszybszy samolot kiedykolwiek wprowadzony do służby operacyjnej w siłach powietrznych. Zaprojektowany na przełomie lat 50. i 60. XX wieku na zamówienie CIA, eksploatowany przez CIA, NASA oraz USAF. Dwusilnikowy odrzutowy średniopłat w układzie delta, osiągający prędkość Mach 3,5 oraz pułap 36 500 m, dzięki temu był nieosiągalny dla ówczesnych systemów obronnych. SR-71 był samolotem nieuzbrojonym, dwumiejscowym, w drugiej kabinie za pilotem znajdował się operator RSO, czyli operator elektronicznej aparatury zwiadowczej. Jej zasięg pozwalał na głęboką penetrację terenu przeciwnika bez konieczności przekraczania granic i naruszania obszaru powietrznego wroga.

Dla konstruktorów opracowanie SR-71 było niezwykle trudnym zadaniem. Nowy samolot miał latać na dużo wyższym pułapie i szybciej niż wcześniejsze konstrukcje. Każdy jego element musiał więc zostać opracowany od postaw. Dotyczyło to chociażby kadłuba, który, wziąwszy pod uwagę prędkości przekraczające trzykrotnie prędkość dźwięku, nie mógł powstać z powszechnie wówczas wykorzystywanego aluminium. Pierwotnie rozważano zastosowanie stali nierdzewnej, ale ostatecznie zdecydowano się na testowany w latach pięćdziesiątych tytan. Amerykanie wówczas nie mieli jednak wystarczających rezerw tego surowca. Największe były w... Związku Sowieckim. Moskwa, nie podejrzewając, do czego tytan zostanie wykorzystany, sprzedała go jednak CIA - amerykańscy agenci wykorzystali do transakcji podstawione firmy.


Inną ciekawostką jest silnik, który przy prędkościach poddźwiękowych i niewielkich naddźwiękowych pracował jak zwykły silnik turboodrzutowy, powyżej dwóch machów zamieniał się zaś w silnik strumieniowy (ramjet).





Na dużych wysokościach ciśnienie jest mniejsze przez co gazy wylotowe rozszerzają się tak jak na zdjęciu poniżej:





Maksymalna wysokość jaką udało się uzyskać - prawie 36000 metrów. Tutaj silniki produkowały może 1 kN ciągu w porównaniu do 150 kN na starcie. Utrzymanie poziomego lotu na tej wysokości oczywiście nie było już możliwe.



Lecąc cały czas na dopalaczu przez 83 min. spaliłem całe paliwo (38 ton) pokonując w tym czasie 4000 km. Średnia prędkość na całej trasie wyniosła 3000 km/h a maks. predkość 4200 km/h (Mach 3.93) na wysokości 23500 m.

[Robson]

Nareszcie coś, co tygryski lubią najbardziej.!!!!
Chwała Ci kurna!!!
Kurde!!!

[winged]

Nareszcie coś, co tygryski lubią najbardziej.!!!!

Zaręczam, że ten Blackbird przy moich XB-70 Valkyrie i Tu-160 to jak przystawka do dania głównego.

A przy okazji to podmieniłem zdjęcia z ostatniego postu, bo mam teraz silnik z nowymi, ładniejszymi efektami.

[Robson]

Danie główne powiadasz?
Lubię tego Blackbirda, musiał byś naprawdę się przyłożyć żeby go pobić.
Są zapewne bardziej zacne pojazdy, ale kunszt wykonania repliki ... no panie, czapki z głów!!!