-
Stworzyłem sobie niedawno nową, "lotniczą" instalkę KSP z zamiarem zrobienia kilkudziesięciu replik samolotów począwszy od II WŚ aż po czasy współczesne i bliską przyszłość. Samoloty będę robił chronologicznie.
Mody jakich będę używał to:
Real Solar System
Realism Overhaul
FAR (modelujący wiele realistycznych zasad przy budowie samolotów jak chociażby Reguła pól)
AJE (Przekształca silniki śmigłowe i odrzutowe w odpowiedniki modeli ze świata rzeczywistego - to co RO robi silnikom rakietowym)
Procedural Parts (z własnymi teksturami)
B9 Procedural Wings
NEBULA Decals (z własnymi naklejkami)
silniki odrzutowe: (stock, Ven Stock Revamp, B9, Baha) - łącznie około kilkadziesiąt modeli)
silniki śmigłowe: (KAX, SXT, Firespitter)
Kokpity do samolotów: (stock, Ven Stock Revamp, SXT, Fantom Works, Baha, Quiz Tech Aero, Retro Future, Firespitter)
BD Armory
Aviator Arsenal - dodatek do BD Armory, uzbrojenie z okresu II WŚ
PEW - dodatek do BD Armory, głównie rosyjskie rakiety (zimnowojenne i współczesne)
Tak naprawdę mogę jednak powiedzieć, że do budowania tak dobrze wyglądających replik wcale nie potrzebuję dużej liczby modów. Za to jak moje samoloty wyglądają odpowiadają głównie 2 mody: Procedural Parts i Procedural Wings. Oprócz nich potrzebuje w zasadzie tylko paru modów na kokpity i silniki. Reszta to szczegóły takie jak naklejki, koła czy realistyczne uzbrojenie. Nawet gdybym ich nie używał i tak nie mielibyście problemów z rozpoznaniem samolotów.
Boeing B-17F Flying Fortress - Memphis Belle
(http://i.imgur.com/tyO1Uf3.jpg)
Amerykański samolot bombowy produkowany w latach 1939-1945. Myślę, że jest to najbardziej rozpoznawalny ciężki bombowiec z całej II WŚ. B-17 brał udział w kampanii na Pacyfiku a także do niszczenia celów strategicznych na terenie Niemiec. Moja replika to "Memphis Belle" no. 124485. Egzemplarz ten stacjonował w Wielkiej Brytanii skąd dokonywał nalotów na cele we Francji i Niemczech. W 1990 na ekrany kin wyszedł film Memphis Belle opowiadający o losach ostatniej misji tegoż samolotu.
(http://i.imgur.com/wCyTysn.jpg)
(http://i.imgur.com/yBH9w9M.jpg)
90% mojej repliki to Procedural Parts i Procedural Wings. To właśnie z nich zbudowany jest kadłub, wieżyczki strzeleckie oraz oczywiście skrzydła. Jeśli jesteście zainteresowani jak powstawał konkretny element mogę wrzucić więcej zdjęć. Kokpit i luk bombowy pochodzą z Firespittera ale zostały przeze mnie odpowiednio przemalowane. stworzyłem też swoją własną teksturę do Procedural Parts tak jak do prawie każdego innego samolotu. Naklejki również stworzone samemu. Silniki z KAXa przemalowane i z własnoręcznie stworzonym configiem tak aby pracowały jako Wright R1820-97 - choć tutaj przyznaję, że config ten mocno oparłem na silniku Rolls Royce Merlin 46 (który jest dostępny w AJE i RO) zmieniajc w nim jedynie kilka wartosci takich jak moc czy stopień sprężania. tak czy inaczej mój samolot osiąga prędkości zbliżone (może 5-10% większe) do oryginału: 447 km/h na poziomie morza i 542km/h na wys. około 5500m. FAR szacuje zasięg samolotu na ponad 3000km przy ładunku stanowiącym 3600 kg bomb. Konstrukcja samolotu jest w stanie wytrzymać poruszanie się z prędkością około 650-700km/h na niskiej wysokości. Gwałtowny manewr przy tej prędkości może jednak spowodować , że samolot się rozpadnie. Po dokładniejsze dane zapraszam na sam dół posta gdzie jest obrazek z excela.
(http://i.imgur.com/ZgT26WA.jpg)
(http://i.imgur.com/LJtuK99.png)
(http://i.imgur.com/wuxiWdb.png)
Luk bombowy. Mamy tutaj 16 bomb po 223kg i 2 bomby po 112 kg.
(http://i.imgur.com/Y6YEVcX.png)
Grumman F4F-3 Wildcat
(http://i.imgur.com/hgmrVP0.png)
Wildcat (żbik) – myśliwiec pokładowy US Navy produkowany w latach 1940-45. brał udział w walkach w Europie a także w początkowej fazie konfiktu na Pacyfiku gdzie jego głównymi rywalami były japońskie Zero. Wildcat był pierwszym myśliwcem mogącym stoczyć z nimi w miarę równorzędną walkę. Japońskie myśliwce były o wiele bardziej zwrotne ale ich lżejsza konstrukcja sprawiała, że były o wiele mniej wytrzymałe (zdarzało się, że po jednej serii z amerykańskich karabinów maszynowych "Zera" wybuchały, podczas gdy wytrzymała konstrukcja amerykańskich myśliwców pozwalała im wrócić do bazy z wieloma przestrzelinami). Podobnie jest u mnie: moje Wildcaty w walce kołowej nie miały by najmniejszych szans z moją repliką Zero. Powiem tak: gdyby miał porównywać dane z War Thundera na temat czasu pełnego skrętu dla Zero i Wildcata to u mnie te roźnice byłyby chyba jeszcze drastyczniejsze. Ach... gdyby tak multiplayer w Kerbalach pozwolił kiedyś na takie zabawy...
(http://i.imgur.com/eJU5Ti8.png)
Na egzemplarzu w pokazanych przez mnie błękitnych barwach latał Edward "Butch" O'Hare, jeden z asów II WŚ. Samolot używa jeszcze wczesnego logo US AirForce z czerwoną kropką w środku. Kropkę w wkrótce usunięto aby lepiej rozróżnić samoloty amerykańskie od japońskich.
(http://i.imgur.com/nw8iRGe.png)
(http://i.imgur.com/H2xGaAN.jpg)
Tutaj widzimy Wildcata w nieco innym malowaniu. Samolot ten należał do eskadry VF-41 stacjonującej na lotniskowcu USS Ranger.
(http://i.imgur.com/xmbNYX6.png)
Mój Wildcat jest stanie wystartować z 300m lotniskowca bez żadnych katapult ale potrzebuje na to całej możliwej długości pasa.
(http://i.imgur.com/kujED7B.png)
Vought F4U-1D Corsair
(http://i.imgur.com/ZL8908o.png)
Samolot myśliwski lotnictwa Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych (US Navy) produkowany przez zakłady Vought-Sikorsky Aircraft (poprzednie Chance Vought) w latach 1942-1952. wprowadzenie Corsair'ów i Hellcat'ów do służby definitywnie zakończyło japońską przewagę w powietrzu. Corsair w wersji F4U-1D został wyposażony w znacznie mocniejszy silnik Pratt & Whitney XR-2800 Double Wasp o mocy ponad 2000KM. Zamontowanie tego silnika, a co za tym szło, dużego śmigła o średnicy 4,06 m, wymagałoby stosunkowo długiego wysuwanego podwozia, podatnego na uszkodzenia podczas lądowań. Projektanci postanowili więc zmienić profil skrzydła na łamany – charakterystyczny później dla Corsaira, z niższymi punktami mocowania podwozia. Dzięki temu pilot zyskał dodatkowo lepszą widoczność. Corsair był nie tylko szybszy ale też znacznie lepiej uzbrojony od Zero. Pierwsze wersje korzystały z 6 karabinów Browning M2 12,7 mm o całkiem sporym zapasie amunicji. Dla porównania japońskie Zero miały 2 działka 20mm ale bardzo limitowanej ilości amunicji oraz 2 karabiny 7,6mm. Corsair mógł też przenosić niekierowane pociski rakietowe HVAR i/lub 900kg bomb.
(http://i.imgur.com/HySDZB5.jpg)
(http://i.imgur.com/EGHnWKt.png)
Niestety z dużą masą wiążą się też duże problemy. Samolot miał duże obciążenie powierzchni nośnej przez co większa była prędkość podejścia do lądowania - ponad połowa strat F4U była efektem wypadków. O mojej replice mogę powiedzieć na pewno, iż jest ona trudniejsza w pilotażu niż moje Zero.
(http://i.imgur.com/GbTUGqg.png)
Vought F4U-4 Corsair
(http://i.imgur.com/PfF7Nbm.jpg)
Późniejsza wersja Corsaira z mocniejszym silnikiem P&W R-2800-18W Double Wasp oraz czteropłatowym śmigłem.
(http://i.imgur.com/olYLdtY.jpg)
(http://i.imgur.com/teLHBLs.jpg)
(http://i.imgur.com/renVJPt.jpg)
(http://i.imgur.com/jkywN3y.jpg)
(http://i.imgur.com/J8duOJ8.png)
Corsairy zostały wycofane ze służby w USA bodajże w 1952. Ich ostatnim teatrem działań, a zarazem jedynym gdzie walczyły przeciw sobie, była dla Corsairów tak zwana wojna futbolowa (1969) – konflikt pomiędzy Salwadorem a Hondurasem. Lotnictwo obydwu krajów posiadało Corsairy wycofane ze służby w US Navy.
PZL P.11c
(http://i.imgur.com/w4AYje5.png)
PZL P.11 (zwany potocznie „jedenastką”) – polski samolot myśliwski konstrukcji inżyniera Zygmunta Puławskiego z okresu przed II wojną światową. Produkowany w latach 1934-37, podstawowy polski myśliwiec wchodzący w skład Brygady Pościgowej oraz Lotnictwa Armijnego w chwili wybuchu II wojny światowej.
(http://i.imgur.com/WGe21Aa.png)
Samoloty PZL P.11 znajdujące się na wyposażeniu większości eskadr myśliwskich brały aktywny udział w walkach powietrznych podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku. Zbyt powolne i nieliczne nie mogły w znaczący sposób przeciwstawić się nowoczesnym, mającym zdecydowaną przewagę siłom Luftwaffe. Prędkość maksymalna samolotu myśliwskiego Bf 109D była wyższa o około 135-140 km/h, samolotu bombowego Do 17 o około 60-65 km/h, samolotu nurkującego Ju 87 o około 30 km/h, a samolotu bombowego He 111 o około 25-30 km/h. Znacznie gorsze, w porównaniu do niemieckich maszyn, osiągi prędkości rekompensowała w dużym stopniu większa zwrotność, mały promień skrętu P.11, duża prędkość wznoszenia, dobra widoczność z kabiny, oraz doskonałe umiejętności pilotów. O moim P.11 mogę powiedzieć, ze to mój najbardziej zwrotny samolot razem z A6M3 Zero, choć pod prawie każdym innym względem gorszy od japońskiego myśliwca. Jedynie prędkość lądowania i dystans potrzebny do wyhamowania na zbliżonym poziomie.
(http://i.imgur.com/kUApyiN.png)
Samolot został przeze mnie zbudowany w dość oryginalny sposób. Model silnika (config własny) pochodzi z moda SXT. Jednostka napędowa jest wsunięta w proceduralny zbiornik a na całość nałożona jest osłona silnika zrobiona z pomalowanej proceduralnej owiewki. Potem, idąc do tyłu mamy przemalowany przeze mnie kokpit z Firespittera a później tylną część kadłuba wykonaną całkowicie z proceduralnych skrzydeł. Warto zauważyć, że nie jest on skonstruowany tak jak w przypadku samolotów Kadafa. Tutaj mamy po prostu 2 nałożone na siebie i odpowiednio wymodelowane (pogrubione zwłaszcza by wyglądały jak kadłub) proc. skrzydła. Jeśli ktoś nie rozumie mogę całość pokazać na filmiku. Jest to świetna metoda zwłaszcza gdy zależy nam na możliwie jak najmniejszej liczbie części a każdemu przecież zależy. Łączenia pomiędzy przednim skrzydłem a kadłubem wykonane są za pomocą odpowiednio cienkich proceduralnych zbiorników.
(http://i.imgur.com/uFF2DUy.png)
Mitsubishi A6M3 Zero - Model 22
(http://i.imgur.com/wXgPiKV.png)
Moim ostatnim samolotem jest Mitsubishi A6M Zero i jest to znacznie poprawiona wersja wcześniej zaprezentowanego Zero. Samolot jest chudszy, ma nowy kokpit i co ważne znacznie bardziej realistyczny performance.
(http://i.imgur.com/58imazM.jpg)
(http://i.imgur.com/P1DAayA.jpg)
A6M Zero jest japońskim, jednomiejscowym, jednosilnikowym dolnopłatem produkowanym w latach 1940-44. W początkowym okresie uchodził on za jeden z najlepszych myśliwców II WŚ. Samolot miał bardzo niewielką masę przy dużych rozmiarach, niewielkie obciążenie płata i przez to dobrą zwrotność. Z czasem jednak "Zero" zaczął ulegać kolejnym generacjom amerykańskich myśliwców takich jak Corsair, które atakowały z przewagą szybkości i wysokości unikając jednocześnie walki kołowej. Zero obok PZL P.11c jest moim najbardziej zwrotnym samolotem. Na drugim biegunie jest oczywiście B-17.
(http://i.imgur.com/OWi89ED.jpg)
(http://i.imgur.com/6TXazNM.jpg)
A6M Zero jest uzbrojony w 2 działka 20mm i 2 karabiny 7,7 mm zsynchronizowane ze śmigłem a także bomby (60kg) mocowane na skrzydłach. Wersje używane do ataków samobójczych miały zamontowane 2 bomby o masie 250kg.
(http://i.imgur.com/hugPdxn.png)
(http://i.imgur.com/C5qyIhQ.png)
Na koniec tabelka ze statystykami o której mówiłem wcześniej. Wszystkie dane zostały uzyskane w wyniku testów przeprowadzonych w grze. zgodność z rzeczywistością ~95% . Myślę, że dokładność replik na modach RSS i RO można porównać do precyzyjności z jaką da się tutaj budować repliki rakiet nośnych - z tym że samoloty jednak buduje się znacznie trudniej.
(http://i.imgur.com/iwQoEQt.png)
-
Że Zero to Zero jeszcze mogę uwierzyć, ale replika Hurricana mogłaby być repliką wszystkiego - podobieństwo z Hurrim... znikome. Biorąc pod uwagę ilość użytych modów mogła wyglądać lepiej. W opisie też tak se. Piszesz, że odwzorowujesz samolot z dywizjonu 303 zestrzelony w 1940 a montujesz mu działka 20mm. Błąd, samoloty 303ciego były wtedy uzbrojone w 8 kmów 7,7mm.
Z czasem jednak "zero" zaczął ulegać kolejnym generacjom amerykańskich myśliwców takich jak Corsair, które miały przewagę szybkości i wysokosci.
Czyli co, Corsairy zaczęły wyżej latać?
-
Ciekawe czy jest to uwzględnione w tych wszystkich War Thunderach i innych grach o podobnym typie.
Owszem jest. Pomaga to w wyhamowaniu na lotnisku po lądowaniu. Beryl ma rację, wczesne Hurricane'y miały Browningi .303 cal, dopiero późniejsze wersje (IC) dostały 4x20mm. Co do Korsarzy i Zer. Tak, Korsarze mogły latać wyżej, na pułapach, na których Zera, mówiąc kolokwialnie, nie wyrabiały. Poza tym późniejsze F4U były też lepiej uzbrojone niż A6M.
Co do Ciebie winged to muszę pochwalić repliki. Jestem pod wrażeniem przywiązania do szczegółów i podobieństwa do oryginałów. Przydałoby się tylko kilka zdjęć z kokpitu. Co planujesz następne?
-
Hm, tak oglądam, patrzę... Szczerze? Nie odszedłeś Winged trochę za daleko od KSP z modami? Mam wrażenie, że ani jedna część z tych zastosowanych w twoich replikach nie podchodzi z KSP. Ani jedna. Są to niewątpliwie repliki. Tylko że, sam nie wiem jak to ująć. Im dalej jesteś od Kerbali w replikach, tym bardziej rażą pewne rzeczy. Jak na przykład ten Kerbal na skrzydle, którego rozmiar nagle przestaje w jakikolwiek sposób pasować. Może się czepiam.
[Post scalony: Nie, 13 Gru 2015, 23:17:36]
Problem jest taki, że przy tak dużej ilości modów przestaje być widoczny kunszt wykonania. Gotowe działka, gotowe podwozie, gotowe kokpity (które nie do końca pasują tak naprawdę). Gotowe silniki. Ja na przykład nie wiem, czy kadłuby też były gotowe i czy zrobienie takiego kadłuba hurricana to minuta czy godzina.
-
Co do Korsarzy i Zer. Tak, Korsarze mogły latać wyżej, na pułapach, na których Zera, mówiąc kolokwialnie, nie wyrabiały.
To wiem, nawiązywałem tu raczej do niefortunnego zdania. Corsairy miały wyższy pułap maksymalny, nie wysokość. Wysokość w każdej chwili mogła się zmienić.
-
Piszesz, że odwzorowujesz samolot z dywizjonu 303 zestrzelony w 1940 a montujesz mu działka 20mm. Błąd, samoloty 303ciego były wtedy uzbrojone w 8 kmów 7,7mm.
No faktycznie, musiałem zasugerować się modelem z 1942r.
Przydałoby się tylko kilka zdjęć z kokpitu. Co planujesz następne?
Kokpity mają słabe wnętrza, nie ma tam co oglądać. Mnie to nawet cieszy bo dzięki temu niewiele ważą. Co potem? Na pewno coś z lat 40-tych: pewnie Corsair albo Bell X-1.
Nie odszedłeś Winged trochę za daleko od KSP z modami?
Nie, wręcz przeciwnie. Zwróć uwagę na 95% samolotów na tym forum. Z racji użycia małej liczby modów wszystkie wyglądają tak samo. Nie jest to bynajmniej zarzut w stronę ich autorów ale stwierdzenie faktu. Moje wnoszą powiew świeżości, to pierwsze takie samoloty od czasów twoich replik sprzed roku.
Poza tym zarzut o dużej ilości modów jest nietrafiony także z innego względu. Otóż część modów, które używam (RO, FAR) nie ułatwia rozgrywki ale wręcz przeciwnie - utrudnia. Tutaj mógłbym obrócić to nawet w zarzut w twoją stronę: ty miałeś zbyt lekko. Mogłeś przykladowo zbudować coś badziewnego (nie mówię, że tak było - to tylko przykład) co lata głównie dzięki magicznej mocy kół reakcyjnych. Ja tak łatwo nie mam. Magiczne ułatwiacze u mnie nie istnieją a FAR nie wybacza tyle co stockowa aerodynamika. Mimo tego moje samoloty odnajdują się w tym środowisku świetnie.
Mam wrażenie, że ani jedna część z tych zastosowanych w twoich replikach nie podchodzi z KSP. Ani jedna.
A to coś złego? Przy mojej rekonstrukcji załogowego przelotu nad Wenus tez ani jedna część nie pochodziła ze stocka a jednak bardzo ci się podobało. Na pocieszenie powiem ,że Proc. Parts i Proc. Wings to takie "stockowe" części do RO w sensie wymagane do działania RO.
Im dalej jesteś od Kerbali w replikach, tym bardziej rażą pewne rzeczy. Jak na przykład ten Kerbal na skrzydle, którego rozmiar nagle przestaje w jakikolwiek sposób pasować.
Dodałem kerbala tak żeby czytelnik miał poczucie skali. Wiadomo, że kerbal ma 1m wysokosci wiec można sobie na podst. tego wyobrazić sobie czy samolot jest duży czy mały.
Problem jest taki, że przy tak dużej ilości modów przestaje być widoczny kunszt wykonania.
Masz przecież filmik z budową Zero gdzie wszystko jest pokazane: kadłub, skrzydła, podwozie, naklejki. Hurricane był nawet bardziej skomplikowany bo tam nakładały się na siebie proceduralne zbiorniki podczas gdy w Zero są one po prostu połączone.
Gotowe działka
No mógłbym tam doczepić stockowe antenki tak jak u ciebie ale sorry karabin jest od tego żeby strzelał. Moja replika strzela, twoja nie. Na stocku nie ma żadnych karabinów wiec siłą rzeczy stosuje mody.
gotowe podwozie
JAK TO? Tak samo gotowe jak i w twoich replikach., nie rozumiem tego zarzutu.
gotowe kokpity (które nie do końca pasują tak naprawdę).
99% samolotów korzysta z gotowych kokpitów, pozostałe 1% to twoje repliki, ale akurat twoje kokpity od samolotów wyglądają dosyć szkaradnie ( nie są tak dobre jak te od twoich samochodów) więc ja wolałem wziąć gotowe. Co do tego czy pasują to gwarantuje ci że wśród wszystkich aktualnych modów bardziej pasujących nie znajdziesz. Wiem, bo zrobiłem spory research przed skompletowaniem mojej instalki. Lepsze wymagały zaprojektowanie samemu w programie 3D ale przecież Kerbale polegają na tym , że robimy wszystko w grze z dostępnych środków.
Gotowe silniki.
?? A twoje sam wymodelowaleś? Też wziąłeś gotowce z KAX'a. Bardzo dziwny zarzut.
Ja na przykład nie wiem, czy kadłuby też były gotowe i czy zrobienie takiego kadłuba hurricana to minuta czy godzina.
Jeszcze raz odsyłam do filmu. Z góry zakładałem, że dla większości osób będzie to pierwsze zetknięcie z takim stylem budowania dlatego cały proces został uwieczniony na filmie.
Poza tym to samo mogłbym powiedzieć o twoich replikach: czy kadłub Corsaira to nie był gotowiec przypadkiem? Na stocku nie da się czegoś takiego zrobić przecież. U ciebie jest to wykorzystywanie Procedural Wings do granic możliwosci, u mnie jest to umiejętne połączenie Procedural Parts i Procedural Wings. Ja stosuję Proc. Wings do skrzydeł a Proc. Parts do kadłubów dzięki czemu nie są tak kanciaste jak twoje. Poza tym u mnie tekstury do samolotów są zrobione własnoręcznie (poza grą) a u ciebie to po prostu Kerb Paint.
A gdyby zrobienie takiego samolotu zajmowało minutę to miałbyś ich wysyp na forum, a tymczasem tak zrobionych modeli poza twoimi jest bardzo niewiele tutaj.
-
Generalnie jestem raczej za Wingedem. Włożył mnóstwo pracy w research i wykonanie replik, chociaż temat średnio mnie interesuje. To czy wykorzystał 2 czy 4 mody konstrukcyjne nic mu nie odbiera, szczególnie że jest to poparte filmem. Pobrać moda może każdy, ale jak sam, Kadaf, zaznaczasz - wykorzystać jego możliwości już nieliczni.
Z racji użycia małej liczby modów wszystkie wyglądają tak samo.
A nieprawda. Części w stocku pozwalają zbudować bardzo różnorodne maszyny o niestandardowych profilach, z tweakscalem to już wiadomo jakie cuda można robić. A że większość samolotów to rura wypełniona paliwem ze skrzydłami to inna kwestia, powstało mnóstwo SSTO o rozmaitych kształtach - a to przecież nie są maszyny które wybaczają "rzeźbienie" ozdobników.
-
Z racji użycia małej liczby modów wszystkie wyglądają tak samo.
A nieprawda. Części w stocku pozwalają zbudować bardzo różnorodne maszyny o niestandardowych profilach
Możliwe, że na moją opinię wpływ ma kolor. Wszystkie są tego samego koloru.
-
Ja zwalam to na kokpit. Kokpit to "twarz" samolotu, a tych w KSP jest 5, więc wszystkie przyjmuja jeden charakter.
-
Faktycznie, na obejrzenie filmika nie miałem wczoraj czasu. Hm, chyba masz rację Winged, przepraszam, bo może faktycznie nie zasłużyłeś na tę moją opinię. Gdzieś mi umknęło, że to RSS. A RSS zmienia kerbale w sposób trudny do porównania ze stockiem, dlatego wszelakie konstrukcje na nim rzadko kiedy zawierają oryginalne części. I tu rzeczywiście, repliki na RSS będą zupełnie inne, niż te wykonywane li tylko z proceduralnych skrzydeł, jak u mnie.
-
Update. Wywaliłem Hurricane'a bo nie był zbyt podobny a także poprawiłem wygląd Zero. Doszły także B-17, Wildcat, Corsair w dwóch wariantach i PZL P.11 c. Wszystko w pierwszym poście.
Jutro filmik z B-17F Memphis Belle w fikcyjnej wersji RATOL do startów i lądowań na lotniskowcu.
-
No teraz to grubo poleciałeś - świetne repliki.
-
Mam wrażenie, że ktoś tu kopiuje moje maszynki :) A taki masz wybór innych samolotów :)
-
To kto pierwszy zrobi P-38? ;)
-
Amerykanie
-
B-17 w fikcyjnej wersji RATOL o którym wspominałem wcześniej:
https://www.youtube.com/watch?v=sKaPsolRWAo
-
Avro 683 Lancaster B.Mk.I
(http://i.imgur.com/l2tAnPe.png)
Jeden z najsłynniejszych brytyjskich bombowców z okresu II wojny światowej, powstały w zakładach A. V. Roe (Avro), używany od 1942 roku. Obok samolotu Handley Page Halifax, Lancaster był podstawowym ciężkim bombowcem brytyjskich Królewskich Sił Powietrznych (Royal Air Force) okresu II wojny światowej. Lancaster uważany jest przy tym za najbardziej udany brytyjski ciężki bombowiec. Wyprodukowano łącznie 7377 samolotów typu Avro Lancaster.
(http://i.imgur.com/CBLM92S.png)
Mój egzemplarz WS-Y (LM220) brał udział m.in. w atakach na niemiecki pancernik Tirpitz zatopiony ostatecznie przez Lancastery w listopadzie 1944r.
(http://i.imgur.com/M5VkToG.png)
Moje początkowe założenie było takie było żeby cały kadłub (pomijając kokpit) od początku do końca skonstruować przy pomocy proceduralnych skrzydeł. Niestety po zbudowaniu całego samolotu okazało się ze skrzydła nie bardzo chcą się trzymać ścianek luku bombowego, do którego były przyczepione i przy prędkości powyżej 100km/h samolotem miotało jak szatan. Ostatecznie luk bombowy z proc. skrzydeł zastąpiłem stockowym cargo bay'em, tworząc jego kopię a potem zmieniając mu wymiary i kolory.
(http://i.imgur.com/StchcIi.png)
Ponad 11000kg bomb - więcej niż w realu ale sprawdzałem czy z tym wystartuje. Wystartował choć na rozpędzanie zużyłem przeszło 90% pasa.
(http://i.imgur.com/Ex1sLaG.png)
(http://i.imgur.com/LvrEHpg.png)
Wrzucam zdjecie prawdziwego na koniec, tak na wypadek jak by ktoś pierwszy raz słyszał o Lancasterze. Tak, to był bardzo brzydki bombowiec ale nie mogło go zabraknąć w mojej kolekcji.
(http://i.imgur.com/MWiMvx0.jpg)
-
Tak, to był bardzo brzydki bombowiec...
HERETYK!!! >:(
A stos już płonie... Już gorące węgle w żarze...
Za tę zbrodnię, dostaniesz ciepłe piwo i spaloną kiełbasę przy najbliższym grillu!
Tako rzecze święta inkwizyncja i to nie hiszpańska, bo tej to się już każdy spodziewa...
Przepraszamy, ale goście nie mogą zobaczyć zawartości spoilera.
-
Napisałem to nie spodziewając się, że ktokolwiek na tym forum będzie umiał docenić nietypową linię brytyjskiego bombowca.
Lancaster jest jak perfumy Lalique Encre Noire (dla niewtajemniczonych - czarny atrament) - wytrawne, niesłodkie, nie dla każdego.
-
A czy taki samolocik (oczywiście z historycznym ładunkiem) dasz radę zrobić
(https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3d/A-1H_VA-25_CVA-41bomb.jpg)
-
Junkers Ju 87 G
(http://i.imgur.com/TdneUR3.png)
Junkers Ju 87 Stuka (z niem. Sturzkampfflugzeug) – niemiecki bombowiec nurkujący z okresu II wojny światowej. Samolot mimo, że był wolny i mało sterowny był też jedną z najskuteczniejszych maszyn ówczesnego Luftwaffe ze względu na precyzję bombardowania podczas lotu nurkowego. Powyższa wersja, oznaczona literą G wprowadzona została na front wschodni w 1943r. Ju 87 G w przeciwieństwie do poprzednich wersji wyposażony został w 2 działa BK 37 mm do niszczenia czołgów.
(http://i.imgur.com/3zGRgxy.jpg)
Podobnie jak w przypadku PZL P.11 tylna część kadłuba została wykonana z proceduralnego skrzydła. Kokpit i silnik pochodzą z SXT przy czym oczywiście wymieniłem im tekstury. Tą spiralną końcówkę w przedniej części zrobiłem poprzez utworzenie odpowiedniej tekstury do proceduralnego zbiornika. Podwozie oczywiście jest na stało.
(http://i.imgur.com/dXrW81q.png)
(http://i.imgur.com/kXmm8WP.png)
Samolot jak zawsze został przeze mnie dogłębnie przetestowany. Dystans potrzebny do wystartowania zgadza się z danymi z War Thundera - ponad 500m, pułap zbliżony do rzeczywistego - 7500m, prędkosć maks. nieco większa: 460 km/h, prędkość maks. na poziomie morza: 416 km/h.
(http://i.imgur.com/QIAdd2D.png)
A czy taki samolocik (oczywiście z historycznym ładunkiem) dasz radę zrobić
Bearcat? Nie mam go niestety na swojej liście.
-
Kocham ten samolot, świetnie wykonany.
-
Bękart? Toż to przecie A-1 Skyrider
-
Panie Prottos97 czy ja wyglądam jak Google images żeby każdy samolot na życzenie rozpoznawać? Trzeba było podać nazwę zamiast obrazka a nie. Skyridera również nie ma na mojej liście życzeń.
-
A to białe coś zamiast bomby w Skyraiderze, to nie przypadkiem jakiś kibel?
Ktoś potrafi wytłumaczyć?
-
@up
http://www.midwaysailor.com/midwayva25bomb/
-
Taki kibelek dałoby się dość łatwo wymodelować z proc. tanks i wings.
-
Focke Wulf FW 190 A-8 Würger
(http://i.imgur.com/Af6gM7g.png)
Focke-Wulf Fw 190 Würger (z niem. "dzierzba") – jednomiejscowy, jednosilnikowy niemiecki myśliwiec z czasów drugiej wojny światowej. Wyprodukowany w ponad 20 tysiącach egzemplarzy w latach 1941-45, uchodzący za najlepszy niemiecki myśliwiec II WŚ.
(http://i.imgur.com/W186LJz.png)
Mój egzemplarz został póki co jedynie pobieżnie przetestowany ale mogę powiedzieć, że łączy osiągi Corsaira ze zwrotnością Zero. Konstrukcja samolotu tradycyjnie została oparta na Proc. Tanks i Proc. Wings. Malowanie fikcyjne, ponieważ oryginalne egzemplarze posiadały malowania, których i tak nie mógłbym odtworzyć w KSP. Niemniej jednak w przypadku A-8 jak i D-9 czy ta 152 użyłem kolorów, które występowały też na oryginalnych modelach. Uzbrojenie: 2 km-y 7,6mm, 4 działka 20mm i jedna bomba 450kg, którą można podmienić też na dodatkowy zbiornik z paliwem.
(http://i.imgur.com/Wabm55W.png)
Focke Wulf FW 190 D-9 Dora
(http://i.imgur.com/c2VKWpz.png)
Nowa wersja wprowadzona do produkcji w 1944, jako odpowiedź na pojawienie się samolotów P-51 Mustang. Wariant D-9 wyprodukowano w liczbie 700 egzemplarzy.
(http://i.imgur.com/4hEceVX.png)
Samolot został wydłużony o nieco ponad 1m względem A-8, również silnik BMW 801D uźywany przez poprzednika został zamieniony na nieco mocniejszy Junkers Jumo 213A. Uzbrojenie pozostawiłem identyczne jak w A-8 bo nie mam niestety żadnego działka 30mm.
(http://i.imgur.com/dnfuK3J.png)
Focke Wulf Ta 152 H-1
(http://i.imgur.com/MpASnQ5.png)
Zmodyfikowana wersja samolotu Fw 190D, którą oznaczono Ta od nazwiska konstruktora, Kurta Tanka. Z powodu problemów w produkcji, przerw w dostawach materiałów i bliskiego końca wojny wyprodukowano zaledwie 67 egzemplarzy w tym około 40 H-1. Ta 152 H-1 został zaprojektowany jako myśliwiec wysokościowy, mogący osiągnąć wysoki pułap lotu kosztem gorszej manewrowości. Ta 152 w porównaniu do poprzedników ma poszerzony statecznik pionowy, całkowicie przekonstruowane przednie skrzydło a także nowy silnik Jumo 213 E zoptymalizowany pod kątem osiągów na dużych wysokosciach. Ponadto został wyposażony w kabinę ciśnieniową i autopilota. Nie testowałem jeszcze możliwości tego samolotu ale nawet pobieżna analiza w FAR wykazała lepszy performance samolotu na dużych wysokościach w porównaniu do D-9. Propsy dla FAR, że można przetestować performance nie wychodząc z SPH.
(http://i.imgur.com/DAJ1fba.png)
(http://i.imgur.com/Jt4K7p0.png)
(http://i.imgur.com/iABVlcR.png)
(http://i.imgur.com/gYDhFKq.png)
-
Co tu się dużo rozwodzić... Dobra robota.
Repliki naprawdę udane.
To kiedy filmik z II Wojny Kerbalskiej? ;)
Aktorzy już są.
-
Kabiny do bani, bo Fw190 miały je kanciate. Ale poza tym zacnie.
-
Co do kabin to zawsze porównuje moje modele do oryginalnych i ze wszystkich posiadanych mi kabin ta była najbliższa oryginałowi:
(http://i.imgur.com/rfudo80.png)
a co do wojny kerbalskiej to muszę przetestować jak AI radzi sobie z moimi samolotami ale z tego co słyszałem AI nie daje sobie rady z realistycznie niskim TWR. Jedyne co pozostaje to podmienić silnikom ich cfg na normalny, standardowy config z KAXa, który jest mega OP i wszystko lata na nim jak rakieta.
-
Kabiny do bani, bo Fw190 miały je kanciate. Ale poza tym zacnie.
Kanciaste to miały BF-109 znane laikom jako "Messerschmitty". "Foczki" miały zgrabne, opływowe i kroploidalne owiewki, zapewniające świetną widoczność.
IMHO cała ta rodzina to najlepsze myśliwce II Wojny. Idealne połączenie mocy, aerodynamiki i uzbrojenia.
Co by nie mówić, niemieccy konstruktorzy znali się na rzeczy. Dobrze, że ich szefostwo mniej się znało na strategii.
Jednak maszyny tworzyli udane.
-
(http://www.airwar.ru/image/idop/fww2/fw190a4/fw190a4-1.jpg)
Obczai ramę odsuwanej części owiewki.
Szkła w przedniej części owiewki były płaskie.
-
Ale to nie owiewka. :)
To szyba pancerna. :P
-
de Havilland Vampire FB. Mk. 5
(http://i.imgur.com/530ne16.jpg)
Brytyjski odrzutowy myśliwiec wprowadzony do służby w 1945, wyprodukowano 3268 egzemplarzy. Był to bodaj drugi w historii brytyjski samolot z napędem odrzutowym. Vampire miał dość charakterystyczną dwubelkową konstrukcję, znaną m.in. z samolotu P-38. Vampire wyposażony był w 4 działka 20mm, niekierowane pociski rakietowe lub 2 bomby po 225 kg każda.
(http://i.imgur.com/aN2B1gG.png)
(http://i.imgur.com/7J31InW.jpg)
(http://i.imgur.com/RWSuzYE.jpg)
de Havilland Venom FB. Mk. 50
(http://i.imgur.com/4tvfQ0F.png)
Venom powstał na bazie Vampire i stał się podstawowym myśliwcem RAF w 1952. Od poprzednika wyróżniał się większą mocą silnika, większą maks. masą startową, mógł przenosić 900kg niekierowanych pocisków rakietowych lub 2 bomby po 450kg. Chociaż prędkość maks. Venoma była o prawie 200km/h większa od swojego poprzednika wciąż był on myśliwcem pierwszej generacji niezdolnym do przekraczania prędkości dźwięku.
(http://i.imgur.com/JPJW5IW.png)
(http://i.imgur.com/gLuy947.png)
(http://i.imgur.com/PFhd2jg.png)
Zagadka: do jakiego kraju należał powyższy egzemplarz Venoma?
-
Pewnie Irak.
Wnioskuję po pustyni na drugim planie :)
-
Pewnie Irak.
Wnioskuję po pustyni na drugim planie :)
Dokladnie tak.
Grumman F9F-2 Panther
Wszelkie dane poniżej dotyczą wyłącznie mojej repliki, zostały zmierzone w KSP i mogą się nieco różnić od danych rzeczywistych.
(http://i.imgur.com/rwHdaXs.png)
Amerykański samolot myśliwski, drugi w historii odrzutowiec w US Navy. Łącznie zbudowano 1382 egzemplarzy. Panthery służyły w amerykańskiej armii w latach 1949-1958, w trakcie wojny koreańskiej samoloty te strąciły 6 MiGów 15 samemu tracą tylko 1 maszynę. Cechą charakterystyczną wszystkich "Panter" są zbiorniki paliwa zamontowane na stałe na końcu skrzydeł. Samolot uzbrojony był w 4 działka 20mm i 900kg bomb lub 6 niekierowanych pocisków rakietowych.
(http://i.imgur.com/A0ChgvQ.png)
Samolot tradycyjnie zbudowany z Procedural Wings i Parts, kokpit pochodzi z Quiz tech Aero, silnik z B9, koła z Baha ADJ a uzbrojenie z Aviator Arsenal.
(http://i.imgur.com/dy57aZD.png)
(http://i.imgur.com/nwY3rwA.png)
(http://i.imgur.com/UEVlXO4.png)
-
@up
Jeden z najładniejszych samolotów w serii, dobra robota.
-
Messerschmitt Me 163 B Komet
(http://i.imgur.com/KsXm7kM.png)
Niemiecki interceptor o napędzie rakietowym z okresu II wojny światowej. W latach 1944-45 wyprodukowano około 320 egzemplarzy. Głównym celem Me 163 była obrona lotnisk oraz innych celów będących obiektem ataku ze strony bombowców. Napęd rakietowy sprawiał, że samoloty Komet były świetnymi myśliwcami przechwytującymi, które mogły w rekordowo krótkim czasie wspiąć się na określoną wysokość i strącić samolot nieprzyjaciela. Jako dowód powiem, że mój Komet jest w stanie osiągnąć wysokość 3000m zaledwie 98 sek. po pierwszym uruchomieniu silnika. Dla porównania mój FW-190 Wurger zatankowany w 25% osiąga tą wysokość po ok. 160 sek. a A6M Zero po ok 190 sek. Co więcej silnik rakietowy zwiększa siłę ciągu w ramach nabierania wysokości a także nie wytraca jej w miarę nabierania prędkości (co jest problemem silników tłokowych) dzięki temu na większych wysokosciach różnica (czas przyspieszenia, wznoszenie) między Me 163 a pozostałymi samolotami jest jeszcze większa. Oczywiście napęd rakietowy ma też swoją ogromną wadę: niskie ISP - zaledwie 184 sekundy na poziomie morza (200 w próżni) a co za tym idzie tempo w jakim spalane jest paliwo sprawia, ze bojowe użycie samolotu jest możliwe w zasadzie tylko w przypadku obrony własnego lotniska oraz obiektów znajdujących się w bliskim sąsiedztwie np. na terenie tego samego miasta. Zasięg mojej repliki szacuje na ok. 50-75 km przy silniku włączonym non-stop, na maksymalnym ciągu (17kN) - paliwa starcza wówczas 4m 56sek od momentu uruchomienia jednostki napędowej. Warto zauważyć jednak, że jeśli skończy się nam paliwo na dużej wysokosci - to na samym locie szybowcowym będziemy w stanie przelecieć kilkadziesiąt km - drugie tyle co normalny zasięg samolotu. W przeprowadzonym przeze mnie teście samolot po opróżnieniu zbiornika na wys. 16 km szybował jeszcze przez ponad 20min pokonując w tym czasie 170 km.
(http://i.imgur.com/wLTHH6k.png)
Jednak to nie zasięg był problemem Kometa ale niebezpieczeństwa jakie stwarzał własnym pilotom. Znacząca większość strat własnych była spowodowana wypadkami - głównie podczas lądowania. Ponadto silnik, którego używał Komet - Walter HWK 109-509 napędzany był toksyczną mieszanką C-stoff (metanol, wodzian hydrazyny, woda) oraz T-stoff (HTP - może być również używany jako monopropellant), która poza ogromną wybuchowością (po zmieszaniu 2 składników)była również... silnie żrąca. Znany jest przypadek gdy podczas jednego z mniej udanych lądowań jeden z 2 zbiorników paliwa rozszczelnił się w wyniku czego pilot... został rozpuszczony!
(http://i.imgur.com/cUQvmoo.png)
Mój egzemplarz w nietypowym, czerwonym kolorze był pierwszym Me163 B użytym bojowo (maj 1944). Kokpit składa się ze dwóch, złączonych ze sobą kokpitów z Retro Future.
Maks. prędkość dopuszczalna dla samolotu to 950km/h jednak samolot ten mógł przekroczyć 1000km/h. Rekordowy wynik dla Kometa to ok. 1130km/h osiągnięty przez Heini'ego Ditmara w 1944. Mój Komet jest w stanie chwilowo, tuż przed skończeniem paliwa osiągnąć 1070km/h na wysokości a 10800m - a więc Mach 1.01. Na wys. 16km jest on w stanie przyspieszyć nawet do Mach 1.35. Warto zauważyć , że jego TWR rośnie w miarę spalania paliwa rośnie ponad dwukrotnie - od 0.40 na starcie do 0.97 przy prawie pustym zbiornikach i magazynkach.
(http://i.imgur.com/NG0gQId.png)
(http://i.imgur.com/vo6kBmS.png)
Samolot jest w stanie wzbić się na 19400m, choć nie będzie on w stanie utrzymać lotu na tej wysokości. Przy niemal pionowym nurkowaniu osiąga prędkości ponaddźwiękowe bez używania silnika. Na koniec dodam iż wykonuje on obrót o 360 stopni w 25 sekund (minimalnie), średnia dla moich samolotów myśliwskich to około 20-22 sekundy.
Mitsubishi Ki-200 (J8M1 Shusui)
(http://i.imgur.com/MEcbkFx.png)
(jap. 秋水 Shūsui?, dosłownie jesienna woda, w znaczeniu kryształowo czystej wody jesiennej, ale także w znaczeniu przenośnym, poetyckim: "zimna stal" czyli miecz) - japoński rakietowy samolot myśliwski z okresu końca II wojny światowej, opracowany na bazie niemieckiego myśliwca Messerschmitt Me 163.
(http://i.imgur.com/Ix2E6mB.png)
Skonstruowanie w Niemczech napędzanego silnikiem rakietowym myśliwca ochrony obiektów Me 163 "Komet", zainicjowało Japonię do zakupu licencji na budowę tego samolotu i silnika rakietowego. Jednak okręt podwodny przewożący do Japonii jeden egzemplarz "Kometa" i rysunki techniczne został w drodze zatopiony. Japończykom pozostał tylko jeden silnik rakietowy Walter HWK 109 i instrukcję obsługi "Kometa". Na jej podstawie wyprodukowali swoją własną wersje jako Ki-200 dla Armii, i jako J8M dla Marynarki.
(http://i.imgur.com/VyRIKb8.png)
Wyprodukowano jedynie 7 egzemplarzy, żaden nie został użyty bojowo.
(http://i.imgur.com/eoN21XA.png)
-
Nie jestem ekspertem, więc nie wypowiem się na temat odwzorowania wszystkich szczegółów budowy, historii czy innych zagadnień wymagających konkretnej wiedzy o tych samolotach. Nie mogę jednak zignorować tego, jak dokładne są jego parametry i ile czasu potrzeba, by zbudować taki samolot od podstaw. Dla mnie, laika w kwestii tego typu maszyn, wygląda to niesamowicie, jedne z najlepszych samolotów na forum.
Namazane z P8 Lite przez Tapatalk
-
Chuck Kerman przekracza barierę dźwięku w samolocie Bell X-1:
https://www.youtube.com/watch?v=zZcz1x7nc7Y
Mody: Procedural Parts, Procedural Wings, Taerobee, SXT, QuizTechAero, Adjustable Landing Gear
-
Trochę na koniec się koła w pasie utopiły ;) Ale Zarówno X-1 jak i B-29 boskie.
-
Ace of Spades \m/
Co tu się rozpisywać? Technicznie idealnie, jak już wspomniał beryl B-29 i X-1 wyglądają świetnie. Jedyne na co teraz czekam to X-15.
-
Polecam odpalić sobie ten lot X-1 z muzyką Nadzieja - Iry. Mega! :D
-
Ja jeszcze poproszę informację na temat lotu w 3 maszyny - bo ile X-1 i B29 rozumiem - są połaczone, startują razem, ok. Ale tam jeszcze Panther wokół lata. Jak on jest sterowany? Startujesz po kolei i przełączasz? I jak się zachowuje B-29 po odłączeniu X-1? Kiedyś przełączanie między obiektami w atmosferze było poblokowane, albo utrudnione, a teraz?
-
Trochę na koniec się koła w pasie utopiły ;) Ale Zarówno X-1 jak i B-29 boskie.
Standardowy bug w RSS, znany od zarania dziejów.
Polecam odpalić sobie ten lot X-1 z muzyką Nadzieja - Iry. Mega! :D
Co kto lubi :)
Jedyne na co teraz czekam to X-15.
X-15 wkrótce natomiast po drodze pojawi się jeszcze Program Pilot znany także jako NOTSNIK - będę próbował umieścić satelitę na orbicie używając myśliwca F4D Skyray jako nosiciela.
Ja jeszcze poproszę informację na temat lotu w 3 maszyny - bo ile X-1 i B29 rozumiem - są połaczone, startują razem, ok. Ale tam jeszcze Panther wokół lata. Jak on jest sterowany? Startujesz po kolei i przełączasz? I jak się zachowuje B-29 po odłączeniu X-1? Kiedyś przełączanie między obiektami w atmosferze było poblokowane, albo utrudnione, a teraz?
Startuję B-29, w odległości 4km przełączam na Panthera, startuje nim i doganiam B-29. Prawie wszystkie moje samoloty zachowują się bardzo stabilnie w locie, mogę więc zostawić bombowca przy wznoszeniu 4m/s, wrócić do niego po 5-10min i on dalej będzie się wznosił z tym samym tempem w tym samym kierunku. Trochę trudniej było z wyrównaniem prędkości ponieważ silniki odrzutowe z lat 40-tych mają baardzo powolną reakcję na zmianę ciągu.
B-29 po odłączeniu od X-1 kontynuuje wznoszenie aż w końcu odległość zaczyna przekraczać zasięg fizyki (bodaj 20-25km) - wówczas jest usuwany z gry. Można jednak tak manipulować lotem żeby odległość między nimi nigdy nie przekroczyła zasięgu fizyki - wówczas dało by się wylądować i odzyskać każdy samolot.
Pozostają jeszcze mody: Flight Manager for Reusable Stages zapisuje odłączoną fazę rakiety albo samolot gdy coś od niego odczepiamy i pozwala do niego wrócić gdy wykonamy już lot drugim samolotem. W ten sposób można budować tanie rakiety wielokrotnego użytku w trybie kariery. Wing Commander jest funkcją wbudowaną w BD Armory która pozwala na sterowanie kilkoma samolotami jednocześnie: w ten sposób można np. wystartować kilkoma bombowcami, zrzucić bomby nad celem, potem wylądować.
-
Iljuszyn Ił-28 "Beagle"
(http://i.imgur.com/YGeTsm9.png)
Odrzutowy samolot bombowy, konstrukcji Sergieja Iliuszyna z okresu po II wojnie światowej - pierwszy rosyjski odrzutowy bombowiec. Wyprodukowano ponad 6600 egzemplarzy z czego 103 trafiły do polskiego lotnictwa. Służyły w latach 1952-1977. Samolot znalazł zastosowanie bojowe m.in. podczas tłumienia powstania na Węgrzech (1956) a także po stronie Egiptu podczas Kryzysu Sueskiego(1956), Wojny Sześciodniowej (1967) i wojny Yom Kippur (1973). Ił-28 do dziś służy w lotnictwie Korei Płn.
(http://i.imgur.com/L56vpbH.png)
(http://i.imgur.com/7itz59d.png)
(http://i.imgur.com/So5IuI6.png)
(http://i.imgur.com/yOgCnjf.png)
Przykładowe warianty misji bombowych:
(http://i.imgur.com/NbZ1xMN.jpg)
-
Convair B-36 Peacemaker
(http://i.imgur.com/ny6kynj.png)
Convair B-36 Peacemaker – amerykański bombowiec strategiczny, zdolny do przenoszenia bomb jądrowych. Pierwszy w historii samolot bombowy zdolny do misji interkontynentalnych. Początków B-36 należy dopatrywać się w roku 1941r - w przypadku realizacji najczarniejszego scenariusza a mianowicie kapitulację Wielkiej Brytanii USA potrzebowałoby bombowca zdolnego do uderzenia ne Europę bezpośrednio z baz położonych w Ameryce Płn. Żaden istniejący wówczas bombowiec nie zbliżał się nawet do zasięgu misji bojowych przekraczających 6000km w jedna stronę - B-17 osiagał bodajże 1500km a B-24 około 1900km z minimalnym załadunkiem bombowym. Nawet wprowadzony później do służby B-29 nie przekraczał 4000km.
(http://i.imgur.com/YNeGShw.png)
Prototyp oblatano po raz pierwszy 8 sierpnia 1946 roku. Pierwsze seryjne egzemplarze trafiły do SAC (Strategic Air Command - Dowództwo Lotnictwa Strategicznego) w roku 1948. Początkowe problemy i olbrzymia jak na owe czasy cena (3,6 miliona USD ) nie pozwoliły na wprowadzenie ich do służby przed rokiem 1951. Rola tych maszyn była dużo mniejsza niż pierwotnie zakładano. Wiązało się to z przyjętym układem napędowym (zasadniczy napęd stanowiły silniki gwiazdowe), co ograniczało osiągi prędkościowe i pułap bombowca, dlatego w późniejszych wersjach zamontowano dodatkowo 4 silniki turboodrzutowe mające wyeliminować te wady. Produkcja B-36 zakończyła się w 1954 roku - zmontowano ogółem 388 egzemplarzy. Do końca roku 1959 wszystkie B-36 zostały zastąpione przez nowocześniejszy odrzutowy bombowiec Boeing B-52 Stratofortress.
(http://i.imgur.com/lnbQogt.png)
B-36 mógł przenosić maksymalnie 39000 kg bomb. Uzbrojenie defensywne początkowo stanowiły wieżyczki obronne z działkami 20mm- w latach 50-tych na skutek rozpowszechnienia się kierowanych rakiet powietrze-powietrze, postanowiono je zdjąć i zastąpić przez mały samolot myśliwski (McDonnell XF-85 Goblin, Republic F-84 Thunderstreak) spoczywający w luku bombowym samolotu-matki, skąd mógł być wypuszczany w razie ataku wrogich myśliwców. Po zakończeniu walki samolot miał wracać do luku bombowego i wraz z samolotem-matką wracać do bazy. Szybko okazało się jednak, że dokowanie wewnątrz samolotu matki było bardzo kłopotliwe nawet dla doświadczonych pilotów i cały projekt przerwano.
(http://i.imgur.com/LMom256.png)
Ostatecznie B-36 okazał się bardzo kosztowną wpadką a jego produkcję przerwano już w 1954 po 5 latach produkcji. Głównym problemem B-36 była niewielka prędkość przelotowa, brak skutecznego uzbrojenia defensywnego oraz brak możliwości dotankowania w locie co przy zasięgu bojowym 6415 km uniemożliwiało zaatakowanie celów leżących głęboko w ZSRR. W 1955 do służby wszedł B-52 Stratofortress.
(http://i.imgur.com/38DOvsw.png)
Wracając do mojej repliki - jest to najdłuższy (49m), najszerszy (70m - patrz zdjęcie poniżej) i najcięższy (180t) samolot jaki kiedykolwiek zbudowałem w Kerbalach. Niestety jest też większy niż twórcy i moderzy przewidzieli. Do wystartowania potrzebuję 3,5 km pasa i ponad 320km/h - niestety stockowy pas startowy a tylko 2,5 km długości dlatego zawsze podczepiam do niego 2 rakiety na paliwo stałe. Tylne koła mojego samolotu mają 2m średnicy - maksimum tego co oferuje Adjustable Landing gear i znacznie więcej niż jakiekolwiek stockowe koła. Wydaje się, że to dużo ale prawdziwe koło miało 2,7m...
(http://i.imgur.com/VjWonz4.png)
A tak wygląda całkowicie wypełniony luk bombowy. Na zdjęciu poniżej możecie zobaczyć:
- 104 bomby po 445 kg każda - łącznie 46t
- dodatkowy 13-tonowy zbiornik na AvGas do silników tłokowych - pozwala wydłużyć zasieg bojowy do około 7200km przy ograniczeniu do 10t załadunku bombowego
- 4 bomby Tallboy (te zielone z tyłu) po 5500kg każda - łącznie 22t
Tak więc łącznie 81 ton załadunku - oczywiście przy takiej ilości bomb zasięg bojowy samolotu spada do około 1000km.
(http://i.imgur.com/2LYjWRF.png)
Przykłady możliwych misji bombowych:
(http://i.imgur.com/82r8G2b.jpg)
Dane techniczne:
Masa własna : 57.000kg
Maks. masa startowa: ~180.000kg
Prędkości maksymalne:
na wys. 6500m, odrzutowe + tłokowe: 750km/h
na wys. 6500m, tłokowe: 517km/h
na wys. 6500m, odrzutowe: 500km/h
na wys. 10000m, odrzutowe + tłokowe: 700km/h
na wys. 10000m, tłokowe: 400km/h
Długość pasa startowego: ok. 3500m dla 180t masy startowej lub 2000m dla wersji RATOL.
Pułap: ponad 11000m (nie testowałem wyżej)
Zakręt 360 stopni: conajmniej 90 sekund
(http://imgur.com/a/Bv2uB.jpg)
Silniki odrzutowe używane są tylko przez pierwszą godzinę lotu - służą do skrócenia drogi startowej i możliwie szybkiego wspięcia sie na 6500m - tam zostają one wyłączone a samolot kontynuuje lot na samych silnikiach tłokowych - prędkość spada do ok. 520km/h. Silniki odrzutowe moga zostać uruchomione w wypadku zagrożenia zwiększajac prędkość maks. do ok. 700km/h na wys. 10000m. Warto zauważyć, że samolot może też poruszać się na samych silnikach odzrutowych - paliwa starczy mu wówczas na ok. 2h.
Na koniec mapka z Google Earth. Teraz widać dlaczego wyposażyłem mój samolot w dodatkowy pomarańczowy zbiornik. zwiększenie zasiegu bojowego do ponad 7000km umożliwia atak na znacznie wiekszą część terenów ZSRR. Pomińmy, że lot w 2 strony trwałby 24h a sam samolot nie lubi physic warpu większego niż 2x.
(http://i.imgur.com/hSrQGjF.jpg)
-
Replika jak zawsze wyborna, co planujesz jako następny projekt?
-
Mam już gotowe samoloty MiG 15 i MiG 17. Teraz pora na B-52.
-
Straszny brzydal... :)
Tu-95 ładniejszy i bardziej stylowy.
-
@Madrian Tu-95 niedługo a tymczasem
North American X-15
North American X-15 – amerykański rakietowy samolot doświadczalny wyprodukowany przez firmę North American Aviation, na którym ustanowiono szereg rekordów prędkości i wysokości lotu, zdolny także do lotów suborbitalnych. Maszyna wykorzystywana przez amerykańskie siły powietrzne i NASA.
Jest to chyba jeden z lepszych filmów jakie wypuściłem chociaż początek może być nieco przydługawy:
https://www.youtube.com/watch?v=dbu2__PltGU
Mody:
X-15: Proc. Parts, B9 Proc. Wings, NEBULA Decals, Adjustable Landing Gear
B-52: Stockowe zbiorniki Mk3 - przemalowane i z dopasowanymi rozmiarami, B9 Aerospace, Proc. Parts, B9 Proc. Wings, NEBULA Decals, Adjustable Landing Gear
-
W końcu mam się do czego przyczepić - B52 ma za wysokie przednie podwozie :D
A serio to kawał dobrej roboty, nie wiedziałem wcześniej, że X-15 miał RCS, zawsze się człowiek czegoś nowego dowie.
-
Podwozie podwyższyłem by skrócić dystans potrzebny do wystartowania. Przy takim podwoziu jakie a B-52 zawsze jest problem, żeby oderwać się od ziemi a tak samolot po osiągnięciu pewnej prędkości startuje sam, bez naciskania jakiekolwiek klawisza.
A co do RCSów to każdy duży obiekt wychodzący w przestrzeń kosmiczną musi być wyposażony w nie, bo w realu ani a w RO nie ma czegoś takiego jak potężne koła reakcyjne. Użyte tutaj RCSy tez są bardzo liche, każdy z nich generuje siłę ciągu około 0,15 kN- to 14x mniej niż stockowy silnik jonowy. Co więcej silnik XLR99 nie ma jakiegokolwiek wektorowania ciągu co oznacza, że podczas jego pracy trzeba być niezwykle uważnym - przy pierwszej próbie po osiągnięciu prędkości mach 3 niechcący odchyliłem się nieco od żółtego kółka wyznaczającego wektor prograde - tak na jakieś 5 stopni - straciłem zupełnie kontrolę nad samolotem a chwilę później rozpadł się na kawałki pod wpływem sił aerodynamicznych.
Tak wiec paradoksalnie to właśnie lot z uruchomionym silnikiem był najbardziej niebezpiecznym elementem w całej misji. Mówię paradoksalnie bo spodziewałem się raczej że to lądowanie tym czymś sprawi mi najwięcej problemów. Okazało się, że nie - samolot pochodzi do lądowania przy prędkości 100m/s a próby wykazały, ze można nim lądować nawet przy prędkościach rzędu 170m/s : http://i.imgur.com/GkOgFNZ.png
Więcej zdjęć:
http://imgur.com/a/DghGg
(http://i.imgur.com/bKW5Tev.png)
(http://i.imgur.com/38WGv3n.png)
(http://i.imgur.com/ygVZ5Xi.png)
(http://i.imgur.com/26jwwBs.png)
(http://i.imgur.com/zRK0FMw.png)
(http://i.imgur.com/z24Upzj.jpg)
(http://i.imgur.com/hk0eMoA.jpg)
(http://i.imgur.com/jYaRXtq.jpg)
A płóz do lądowania nie ma bo nie słyszałem o żadnym dobrym modzie, który by je dodawał.
-
Boeing X-20 Dyna-Soar
Boeing X-20 Dyna-Soar (skrót od Dynamic Soaring) – pierwszy projektowany samolot kosmiczny, przeznaczony do celów militarnych. Pomysł powstał w USA w 1955 roku w czasie przygotowań do wprowadzenia sztucznych satelitów Ziemi w ZSRR i USA. Projekt oparty był na studyjnych i teoretycznych pracach pioniera astronautyki Eugena Saengera.
X-20 miał znaleźć różnorakie zastosowania militarne takie jak: samolot szpiegowski, bombowiec będący poza zasięgiem wszelkich ówczesnych interceptorów, orbitalny samolot do przechwytywania wrogich satelitów. Wraz z postępem technologii, zadania te stały się wykonalne dla bezzałogowych satelitów szpiegowskich, ICBM, Dyna-Soar przegrał również jako samolot do transportu astronautów na LEO - z kapsułą Gemini.
Program został zakończony w 1963 r. na 6 miesięcy przed pierwszym planowanym lotem testowym (miał być to lot szybowcowy po spuszczeniu z bombowca B-52).
https://www.youtube.com/watch?v=jpRMDfwPsGg
(http://i.imgur.com/YKIdwJk.png)
(http://i.imgur.com/W6g6Z3W.png)
(http://i.imgur.com/PWkHLha.png)
(http://i.imgur.com/TH4n9tZ.jpg)
(http://i.imgur.com/WB52Wro.jpg)
-
MiG-15
(http://i.imgur.com/74V0jYX.png)
MiG-15 (ros. МиГ-15) – radziecki samolot myśliwski, skonstruowany w końcu lat czterdziestych. Oznaczenie w kodzie NATO: „Fagot”. Samolot znany przede wszystkim z wojny koreańskiej. Powstanie samolotu ZSRR zawdzięcza w pewnej mierze rządowi brytyjskiemu, który sprzedał im licencje na silnik odrzutowy Rolls-Royce Nene. Brytyjczycy podejmując ten krok ne sądzili, że ZSRR opóźniony w dziedzinie konstrukcji silników odrzutowych będzie w stanie rozpocząć seryjną produkcję.
(http://i.imgur.com/GYedRxf.png)
Mój egzemplarz to MiG 15 bis, w którym w odróżnieniu od poprzednika zastosowano mocniejszą jednostkę Klimov WK-1 o ciągu 2700kg (o 450kg więcej niż w silniku Nene)
(http://i.imgur.com/0dF9InH.png)
(http://i.imgur.com/0FZpWSn.png)
Samolot był produkowany na licencji w Polsce jako Lim 1 i Lim 2.
(http://i.imgur.com/0FZpWSn.png)
(http://i.imgur.com/k5LEhX7.png)
MiG-17
(http://i.imgur.com/LaXzFGM.png)
MiG-17 (ros. МиГ-17) (oznaczenie NATO Fresco) – radziecki samolot myśliwski, wszedł do produkcji w 1952r. - 3 lata po swoim poprzedniku - MiG-15. Samolot produkowany w Polsce jako Lim 5 i Lim 6.
(http://i.imgur.com/ZYPSIbM.png)
(http://i.imgur.com/9bxiTBQ.png)
Podobnie jak w przypadku poprzednika, uzbrojenie myśliwca składały się dwa działka lotnicze NR-23 kalibru 23 mm (po 80 nabojów) i jedno N-37D kalibru 37 mm (40 nabojów), ponadto oba samolot mogły przenosić 500kg uzbrojenia pod skrzydłami - bomb lub niekierowanych pocisków rakietowych.
(http://i.imgur.com/LaXzFGM.png)
(http://i.imgur.com/80JzWzl.png)
Powyższy egzemplarz to wersja F wyposażona w dopalacz. Pozwala ona zwiększyć siłę ciągu z 2700kg do 3300kg.
(http://i.imgur.com/O0756pW.png)
Moje obydwie repliki są samolotami poddźwiękowymi ale w płytkim locie nurkowym są w stanie osiągnąć prędkość powyżej Mach 1.
(http://i.imgur.com/ocJZHJO.jpg)
Na koniec trochę na temat reguły pól. Reguła pól to zasada konstrukcji samolotów polegająca na takim ukształtowaniu bryły płatowca, aby pola jego przekrojów poprzecznych nie zmieniały się gwałtownie wzdłuż jego długości. Na skutek zachowania reguły pól, zmniejsza się opór falowy wywołany powstawaniem fal uderzeniowych.Zachowanie reguły pól pozwala na zmniejszenie oporów w locie z prędkościami okołodźwiękowymi.
Jeśli przyjrzycie się obydwu samolotom zauważycie, ze skrzydła w MiG -17 są nieco bardziej skośne niż u poprzednika, w efekcie MiG 17 osiąga większa prędkość maksymalną przy pozostałych czynnikach niezmienionych - tj. ta sama masa, ta sama siła ciągu (bez dopalacza) - różnica wynosi ok. 5%. Analiza w FAR umożliwia dokładne określenie jak dobrze samolot jest zaprojektowany pod kątem poruszania się w zakresie prędkosci transonicznych:
(http://i.imgur.com/jjo1Eki.png)
(http://i.imgur.com/Rfuw0BW.png)
-
Polikarpov Po-2
(http://i.imgur.com/yCl5ORE.png)
<więcej zdjęć na następnej stronie>
Po-2 (ros. По-2) — radziecki dwupłatowy samolot szkolny i wielozadaniowy, zaprojektowany w 1928 w biurze konstrukcyjnym Nikołaja Polikarpowa. Do roku 1944 maszyna była oznaczona jako U-2, a jej popularna nazwa to Kukuruźnik. W kodzie aliantów oznaczony jako Mule od ang. muł, a przez Polaków nazywany „pociak”. Produkowany wlatach 1928 - 1959
Po-2 był wykorzystywany głównie do szkolenia pilotów, a także do zadań agrolotniczych, czyli opryskiwania pól. Podczas II wojny światowej wsławił się jako nocny bombowiec.
Napęd Po-2 stanowił ł tłokowy silnik gwiazdowy Szwecow M-11 o mocy 100 KM (75 kW), a w późniejszych wersjach mocniejsza wersja 150 KM (110 kW). Niektóre z maszyn posiadały zakrytą kabinę, narty lub pływaki. Były również warianty rolnicze ze zbiornikiem na chemikalia zamiast tylnej kabiny.
Chociaż Po-2 był od początku wojny (jako samolot bojowy) maszyną całkowicie przestarzałą, to wykorzystywano go bardzo intensywnie do nękających ataków na cele naziemne i jako samolot transportowy. Walczący na froncie wschodnim żołnierze Wehrmachtu przezwali go, od charakterystycznego odgłosu silnika maszyną do szycia (niem. Nähmaschine).
Najsłynniejszą jednostką wykorzystującą samoloty Po-2 był 588. Pułk Bombowców Nocnych, w którego skład (zarówno personel naziemny jak i latający) wchodziły same kobiety. Zadaniem pułku było nocne nękające bombardowanie znajdujących się na tyłach wroga instalacji militarnych. Dwie najbardziej utytułowane pilotki, Katia Riabowa i Nadia Popowa, wykonały jednej nocy rekordową liczbę 18 misji bombowych. Skutkiem działań kobiecej jednostki były nie tylko straty materialne, ale także obniżenie morale żołnierzy niemieckich, którzy nazywali pilotki nocnymi wiedźmami (niem. Nachthexen, ros. Ночные Ведьмы). Efekt psychologiczny nocnych działań potęgowała również taktyka nalotów. Samoloty w szerokich kręgach, nad własnym lotniskiem nabierały wysokości (prędkość wznoszenia z bombami zaledwie 0,5-0,6 m/sek), zaś w pobliżu linii wroga atakowały bombami 50 kg z lotu szybowego (z silnikami pracującymi na mocy minimalnej), gdy jedynym odgłosem był szum skrzydeł, metalowych linek usztywniających konstrukcję oraz świst i eksplozje bomb. Po zrzucie bomb (maksymalnie 6 bomb po 50 kg) maszyny na pełnej mocy oddalały się z miejsca ataku. Pilotki 588 Pułku były wielokrotnie odznaczane Orderem Czerwonego Sztandaru i Bohatera Związku Radzieckiego, a niektóre z nich, mające blisko 1000 misji na koncie, wzięły udział w bitwie o Berlin w 1945 r. Kukuruźnik, wbrew pozorom, był maszyną bardzo trudną do zestrzelenia przez samoloty Luftwaffe ze względu na to, że jego prędkość maksymalna była niższa niż prędkość przeciągnięcia myśliwców niemieckich Messerschmitt Bf 109 i Focke-Wulf Fw 190, co znacznie utrudniało celowanie. Znacznie groźniejszy był ostrzał z ziemi, dlatego maszyny te nie wykonywały tego typu lotów w dzień.
Z racji braku odpowiednich części tylny strzelec używa u mnie dwóch karabinów 7,62mm zamiast jednego, ponadto moja wersja posiada silnik z osłoną czego nie miała oryginalna wersja.
Samolot z niemal pustym zbiornikiem jest w stanie wystartować przy prędkości 18 m/s!
-
No wreszcie zbudowałeś jakiś interesujący (dla mnie) samolocik :) Czytając byłem ciekaw, czy wspomnisz o nocnych wiedźmach i faktycznie, wspomniałeś. Bardzo fajny opis! Dodam jeszcze, że w tej chwili w polskich rękach są dwie sztuki tego samolotu na chodzie, z czego jedna często się udziela. Dlaczego tylko dwie? Był to samolot w naszym kraju bardzo popularny w szkołach lotniczych w czasach powojennych. Mieliśmy ich może nawet w okolicach tysiąca sztuk. Ale jak to w komuniźmie bywało, nagle przyszło polecenie (we wczesnych latach 70tych) by wszystkie zezłomować, no i oczywiście zezłomowano.
Natomiast sam model zrobiłeś Winged baaaardzo po macoszemu. Ty chyba nie znosisz dwupłatów. Naprawdę twoja porcja modów uniemożliwia zrobienie zaokrąglonych końcówek skrzydeł? Po-2 przecież nie był taki kanciasty! Zastrzały dałeś pionowo, a przecież były pod kątem i nie w połowie skrzydła a dalej. Podwozie za to było przesunięte bardziej ku tyłowi. Proporcje kół też całkiem inne. Tylnego kółka za to nie było, bo była płoza. Skrzydła poza wspomnianą obłością, którą zamieniłeś w ostre kanty były na dodatek minimalnie wygięte ku górze. Mocowanie płata też nie do końca takie. A te pięć cylindrów mogłeś odwzorować chociażby z pomniejszonych zbiorników. Rozmaitych nieścisłości znalazłbym jeszcze całą garść.
Brawo, że zabrałeś się za replikę tego samolotu, ale model jest.... ugh... straszliwy.
-
Naprawdę twoja porcja modów uniemożliwia zrobienie zaokrąglonych końcówek skrzydeł? Po-2 przecież nie był taki kanciasty!
B9 proc. wings niestety nie pozwala na robienie zaokrąglonych końcówek, dlatego też na ogół unikam takich samolotów. Zwykłe Proc. wings chyba pozwalało ale nie wiem czy ten mod jeszcze żyje.
Proporcje kół też całkiem inne.
Miałem lepsze z Firespittera ale samolot przy nich tracił równowagę jak tylko rozpędził się do 60 km/h. Adjustable Landing Gear na pewno lepiej pasują do współczesnych samolotów niż do przedwojennego dwupłatowca no ale przynajmniej można na nich polegać.
Tylnego kółka za to nie było, bo była płoza.
Nie znam żadnych modów na płozy, z tego też względu w X-15 i X-20 użyłem kół.
minimalnie wygięte ku górze.
Wyginają się do góry przy physic warpie :) Generalnie to mam złe doświadczenia przy takim wyginaniu skrzydeł dla samolotów poruszających się z większymi prędkościami i dlatego postanowiłem pominąć owo wygięcie zwłaszcza ze jest ono minimalne - być może niesłusznie, bo przy takich prędkościach z jakimi porusza się ten samolot nie powinno to stanowić problemu.
Zastrzały dałeś pionowo, a przecież były pod kątem i nie w połowie skrzydła a dalej
Tutaj to nie wiem o co ci chodzi, jeden był pod katem, potem drugi praktycznie pionowo i trzeci znowu pod kątem, tak jak u mnie. A co do ich umiejscowienia to wzorowałem się na tym rysunku i u mnie są w praktycznie tym samym miejscu.
http://www.polikarpov-po2.com/images/3view1.jpg
Mocowanie płata też nie do końca takie.
Faktycznie te dwie kratownice na środku można było zastąpić czymś lepszym. Tutaj zrobiłem to bardzo po macoszemu..
A te pięć cylindrów mogłeś odwzorować chociażby z pomniejszonych zbiorników.
Tak jak pisałem byłem zmuszony dodać silnik z osłoną więc uważam, że dodawanie do niego wystających cylindrów wyglądało by cokolwiek dziwnie skoro powinny być one schowane w środku. Niemniej jednak mam na oku mod który dodaje silnik bez osłony i tutaj cylindry mógłbym bez problemu dodać robiąc je z proceduralnych zbiorników. Mod ten jednak póki co nie jest kompatybilny ani z 1.0.5 ani z 1.1.2
Podsumowując: Kratownice i wygięcie skrzydeł do góry to są rzeczy, które można poprawić tu i teraz natomiast zaokrąglone końcówki skrzydeł, cylindry, koła i płozy pominąłem świadomie ze względu na przyczyny opisane powyżej. Na pocieszenie powiem, że to pierwszy i chyba ostatni dwupłat w tym temacie ;D, nie planowałem nigdy żadnych innych poza Po-2.
-
Znalazłem 2 smaczki związane z pociakiem:
(http://i.imgur.com/cCgK9vq.png)
(http://s15.postimg.org/jvb2gl7l7/po_2logo_pl.png)
-
Udało mi się zrobić bardziej okrągłe końcówki skrzydeł. Ponadto skrzydła są teraz minimalnie wygięte ku górze. Za resztę póki co nie mam jak się zabrać ale bardzo bym chciał poprawić koła i dorobić te cylindry.
(http://i.imgur.com/dnW88wH.png)
-
Świetny wątek winged ;) I propsy za Ju 87 G.
Do jakości modelów absolutnie nie mogę się przyczepić bo kerbal to nie War Thunder. Wyglądają spoko ;)
Ciekaw jestem jakby w Twoim wykonaniu wyglądały samoloty takie jak Horten Ho 229 czy Messerschmitt Me 323.
-
Lepiej Winged, lepiej, ale nadal tak sobie. Ogólnie zasadnicze moje pytanie brzmi, czy posiadasz moda TweakScale. Bo jeżeli nie i nie zamierzasz, to dalsza część mojej wypowiedzi nie ma zastosowania. Ale jeżeli jednak z niego korzystasz, to dlaczego nie zrobisz kilku rzeczy? Po pierwsze to nieszczęsne podwozie. Ja bym je powiększył i wsunął w kadłub. Miałbyś większe koła na krótszych goleniach. Bo by były wsunięte. Po drugie, cylindry. Jeżeli masz Tweaka, to nie widzę nawet najmniejszego problemu by odwzorować cylindry. Tak jak to na przykład zrobiłem w mojej motolotni:
(http://i.imgur.com/l8dCjS5.jpg)
A ponieważ używasz sporej ilości modów, to mógłbyś odwzorować je znacznie lepiej. Dalej, nadal masz te skrzydła jakieś takie kanciaste. Serio nie da się polepić z kawałków skrzydeł w modach które posiadasz? Ja miałem problem z zaokrąglonym sterem kierunku jak budowałem fokkera dr1. Mod na proceduralne skrzydła, którego używałem nie przewidywał zaokrąglania lotek, dlatego pociąłem lotkę na plasterki i złożyłem łuk z wielu kawałków.
(http://i.imgur.com/WbrfFGJ.jpg)
(http://i.imgur.com/YCLMINW.jpg)
No i łuk jest (mniej więcej) i zostawmy na boku dyskusję o tym, że Fokker miał ster pływający, bo takiego rozwiązania nie uwzględnia chyba w ogóle żaden mod :) Co do zastrzałów skrzydeł, to chodziło mi o to, że są zbyt blisko kadłuba. Na wszystkich fotkach to wyraźnie widać, że są nieco dalej. A co do kąta, to po prostu nie są one patrząc od przodu pionowe, lecz leciutko się rozszerzają ku górze.
-
Po pierwsze to nieszczęsne podwozie. Ja bym je powiększył i wsunął w kadłub. Miałbyś większe koła na krótszych goleniach. Bo by były wsunięte.
To jest bardzo mądry pomysł i niewykluczone, że w przyszłości tak zrobię, nie wiem jednak czy nie zwiększy to za bardzo masy a już teraz przy realistycznej mocy silnika i tej samej masie własnej co w oryginale, mam ogromne problemy, żeby w ogóle nim wystartować. Tzn. startuję bez problemu ale potrzebuję na to ponad połowy pasa startowego, trochę za dużo jak na taki samolocik.
Wiem, że tutaj ocenia się głównie wygląd ale dla mnie realistyczny performance jest równie ważny. Dlatego na razie dam sobie z tym spokój zwłaszcza, ze na oku mam pewne kółka z Firespittera, które podobno nawet zostały zaktualizowane do 1.1.2. Powód dla których nie sprawdzę ich tu i teraz jest dosyć prozaiczny: otóż siedzę cały czas na 1.0.5 bo Squad zepsuł koła w updacie 1.1 i samoloty przy większych prędkościach potrafią się zachowywać bardzo niestabilnie. Czekam więc aż to poprawią - co może zająć dni, tygodnie, miesiące.... Mam Firespittera dla KSP 1.0.5 ale koła z tego moda nie zachowują się zbyt stabilnie. Musiałem spędzić kilka ładnych godzin próbujących różnych ustawień w plikach .cfg żeby poprawić stabilność innych kół i z tymi byłoby tak samo. Dlatego teraz tego nie zrobię, wolę poczekać na update 1.1.3 i sprawdzić jak działa Firespitter na najnowszym KSP. Dopiero potem podejmę jakiekolwiek działania w sprawie tych kół.
Po drugie, cylindry. Jeżeli masz Tweaka, to nie widzę nawet najmniejszego problemu by odwzorować cylindry. Tak jak to na przykład zrobiłem w mojej motolotni:
Cylindry mogę odwzorować z procedural parts bez problemu, nie zrobiłem tego ponieważ użyłem silnika z osłoną a wiec trzeba założyć że cylindry są tam w środku (dziwne byłoby gdyby wystawaly - od czegoś przecież jest ta osłona). Mam na oku silnik bez osłony ale nie jest on kompatybilny z 1.0.5 - wiem natomiast, że ktoś pracuję nad jego updatem do wersji 1.1.X dlatego wolę sobie zaczekać. nie spieszy się. A jak nie będzie aktualizacji moda to po prostu dorobię cylindry do tego silnika który jest zamontowany.
dlatego pociąłem lotkę na plasterki i złożyłem łuk z wielu kawałków.
To dokładnie tak jak ja. Po prostu najwidoczniej użyłeś większej ilości plasterków i stąd lepszy efekt. Nie mniej jednak mnie podoba się obecny wygląd skrzydeł i nie zamierzam już tego poprawiać.
Co do zastrzałów skrzydeł, to chodziło mi o to, że są zbyt blisko kadłuba. Na wszystkich fotkach to wyraźnie widać, że są nieco dalej. A co do kąta, to po prostu nie są one patrząc od przodu pionowe, lecz leciutko się rozszerzają ku górze.
Teraz zrozumiałem, że mówisz o nich patrząc od przodu. Poprawiłem je, teraz rozszerzają się ku górze. Możliwe, że powinny być jeszcze bardziej oddalone od kadłuba ale gra nie pozwala mi na większe oddalenie ich. Na montowanie od nowa jestem zbyt leniwy. Te kratownice blisko kadłuba też nie są w 100% zgodne z prawdą historyczną. ;)
(http://i.imgur.com/ZUzYpmh.jpg)
Ciekaw jestem jakby w Twoim wykonaniu wyglądały samoloty takie jak Horten Ho 229 czy Messerschmitt Me 323.
Ho 229 figurował kiedyś na mojej liscie ale wykresliłem go z powodu braku czasu. Oznacza to, że na pewno nie pojawi się w tym roku, niewykluczone natomiast, że pojawi się w przyszłym po tym jak zrobię repliki tych samolotów które są dla mnie bardziej priorytetowe.
Co do Me 323 to przed twoim postem nawet nie wiedziałem, że taki samolot w ogóle istnieje. Wszystko dlatego, że moje zainteresowanie lotnictwem jet bardzo bardzo świeże i jest to uboczny efekt grania w Kerbale a nie na odwrót tak jak w przypadku kosmosu - interesowałem się astronautyką lata przed Kerbalami ale samolotami zainteresowałem się wyłącznie dzięki Kerbalom.
-
Wiesz, z tym performancem to przy tym akurat samolocie myślę że i tak nie jest on zbyt blisko realizmu. Chodzi mi o wagę samolotu. Jest ona zbliżona do oryginału? Bo Po-2 przecież jest z drewna i płótna i sądzę, że masa własna płatowca ze szmaty i patyków będzie znacznie niższa, niż z metalu. Chyba, że to jakoś uwzględniłeś i pokombinowałeś w cfg. A jeśli tak, to zmiana masy kół jest również możliwa tą metodą.
Słyszałem historię, że pewien pilot wylądował Po-2 na polu z powodu awarii silnika. Poszedł szukać rolnika. Znalazł, we wsi skontaktował się ze swoją jednostką, po samolot przyjechano z mechanikiem następnego dnia. Pech chciał, że na polu wypasały się kozy. Po przyjeździe okazało się, że zeżarły poszycie dolnego płata i kadłuba. Samolot zezłomowano.
-
Co do Me 323 to przed twoim postem nawet nie wiedziałem, że taki samolot w ogóle istnieje. Wszystko dlatego, że moje zainteresowanie lotnictwem jet bardzo bardzo świeże.
Nie no, ja ani znawcą ani zainteresowany lotnictwem nie jestem. Nie, że nie lubię tematu ale nigdy mi nie było po drodze jakoś. A oba samoloty znam z historii II wojny światowej, która mnie wybitnie interesuje. Zapytałem o nie po prostu z racji dość skomplikowanej budowy. :D
Kadaf, nie słyszałem o tej historii ale może być prawdziwa. Wszak to było w Związku Radzieckim, to mówi samo za siebie.
-
Wiesz, z tym performancem to przy tym akurat samolocie myślę że i tak nie jest on zbyt blisko realizmu. Chodzi mi o wagę samolotu. Jest ona zbliżona do oryginału?
Pewnie, że tak, jest nawet nieco niższa - tylko 741 kg masy własnej http://i.imgur.com/5aabCxd.png
Prędkość maksymalna 190 km/h, trochę szybciej od oryginału ale to i tak zbliżony wynik. Przy masie startowej 800kg można go oderwać od ziemi przy prędkości 65 km/h co jest pokazane w linku powyżej. Przy masie 1200 kg potrzebuje 105km/h żeby się oderwać i jest spory problem żeby w ogóle go do takiej prędkości rozpędzić.
To że można go zrobić tak lekkim przy prawidłowych wymiarach to już zasługa Realism Overhaul. Jest taki współczynnik, który określa wytrzymałość skrzydeł, można go regulować w zakresie od 0.05 aż do wartości kilkadziesiąt razy większych. Niski współczynnik to niewielka masa ale i niewielka wytrzymałość. Mój Po-2 ma go na najniższym możliwym poziomie a wiec 0.05 ale już np. MiG-17 ma je ustawione na 0.90 więc jego skrzydła są o wiele bardziej wytrzymałe ale też o wiele cięższe. Gdybym do odrzutowego myśliwca wstawił skrzydła z Po-2 to te rozpadłyby się przy pierwszym lepszym skręcie, czy nawet po osiągnięciu odpowiednio dużej prędkości.
Tak samo można dostosowywać skrzydła do temperatur z jakimi będzie miał do czynienia samolot:
Są 3 typy:
- spaceplane - z osłoną termiczną, dostosowane do wejścia w atmosferę i poruszania się w niej z prędkością powyżej mach 3
- supersonic - mach 1-3
- subsonic - poniżej mach 1
Zwykłe, cylindryczne zbiorniki paliwa też można dostosowywać w pewnych zakresach.
-
Po-2 ze zrobionymi cylindrami i zmienionym podwoziem:
(http://i.imgur.com/xphGLf3.png)
(http://i.imgur.com/PeLMfjH.png)
(http://i.imgur.com/lXaQdT6.png)
(http://i.imgur.com/TsM4X2w.png)
(http://i.imgur.com/yCl5ORE.png)
Nie wiem czy wspominałem o tym wcześniej ale silnik, którego tutaj używam jest dwa razy słabszy niż kerbalski silnik jonowy.
-
Republic P-47 Thunderbolt
(http://i.imgur.com/nkJDxF4.png)
Republic P-47 Thunderbolt – jednomiejscowy samolot myśliwski i myśliwsko-szturmowy. Wyprodukowany w liczbie 15 683 sztuk, był najliczniejszym z samolotów myśliwskich USA. Był używany na wielu frontach drugiej wojny światowej: w Europie, Afryce, Dalekim Wschodzie i Pacyfiku. Thunderbolty odbyły pół miliona lotów bojowych, zrzuciły 132 482 tony bomb, wystrzeliły 59 567 rakiet i 125 milionów pocisków karabinowych, niszcząc w powietrzu i na ziemi ponad 12 tysięcy samolotów przeciwnika, przy stratach własnych 5222 maszyn, z czego tylko 824 w walce (stosunek zwycięstw i strat w walkach powietrznych 4,6 do 1 na korzyść P-47).
(http://i.imgur.com/iMD7kyS.png)
P-47 służył w amerykańskich siłach powietrznych, w latach 1942-47, po wojnie był używany jeszcze w wielu innych krajach, ostatnim państwem, które wycofało go z użytku było Peru (1966).
(http://i.imgur.com/RmCq9yV.png)
Przedstawiona tutaj wersja korzysta z wprowadzonego w 1943 r. kroplowego kokpitu, który zapewniał widoczność we wszystkich kierunkach, po bokach widoczne są "invasion stripes" - czarno-białe paski, które malowano na samolotach alianckich podczas inwazji w Normandii.
(http://i.imgur.com/0YPf1zU.jpg)
P-47 był dość bogato wyposażony w uzbrojenie. Miał 8 karabinów maszynowych M2 12,7 mm, mógł zabrać ze sobą ponad 1100kg bomb i niekierowanych pocisków rakietowych.
(http://i.imgur.com/bndcvgY.png)
Sporą zaletą samolotu były osiągi na dużych wysokościach (8-12 km) a wadą spory promień skrętu wynikający z dużego obciążenia płata tak więc piloci Thunderbolta na pewno musieli unikać walki kołowej. P-47 dzięki odrzucanym zbiornikom osiągał zasięg nawet 2900km co pozwalało na eskortę bombowców lecących w głąb Niemiec. Samolot dzięki dobremu opancerzeniu często wykorzystywano do ataków na cele naziemne.
(http://i.imgur.com/UMTTOGl.png)
Alternatywna wersja kolorystyczna:
(http://i.imgur.com/ATCsiCF.png)
(http://i.imgur.com/H0tRoVE.png)
(http://i.imgur.com/oTdeH1X.png)
-
Na temat tego, jak blisko mu do prawdziwego samolotu, nie będę się wypowiadał, bo się nie znam, ale wygląda fantastycznie, zazdroszczę Ci zapału do takiego dopieszczania tych replik
Namazane z P8 Lite przez Tapatalk
-
Grumman F6F-3 Hellcat
(http://i.imgur.com/Z3YFdUN.png)
Grumman F6F Hellcat (z ang. jędza) – amerykański pokładowy samolot myśliwski z okresu II wojny światowej. Jednosilnikowy, jednomiejscowy dolnopłat. Jeden z najbardziej znanych samolotów biorących udział w walkach na Dalekim Wschodzie. Produkowany w latach 1942-1945 w liczbie blisko 14 000 sztuk (głównie wersje F6F-3 i F6F-5)
(http://i.imgur.com/IjHScaz.png)
Pomyślany jako rozwojowa wersja myśliwca F4F Wildcat miał być odpowiedzią na uwagi otrzymywane od pilotów latających na tych samolotach, jednak zakres zmian był tak znaczny, że doprowadził do powstania nowej konstrukcji.
(http://i.imgur.com/TKfgM5q.jpg)
Zmiany mające na celu poprawienie zasięgu, szybkości, uzbrojenia i opancerzenia obejmowały zainstalowanie silnika o większej mocy, zastosowanie większego śmigła, zastosowanie nowej konstrukcji podwozia, powiększenie zapasu paliwa i amunicji. Spowodowany tym znaczny wzrost masy skłonił konstruktorów do zastosowania płata o większej powierzchni dla uzyskania niskiej wartości jednostkowego obciążenia powierzchni nośnej.
(http://i.imgur.com/y6gl7Mx.jpg)
(http://i.imgur.com/3jXW4uR.png)
F6F-3 to pierwsza wersja samolotu jak weszła do produkcji. Posiadała ona silnik Pratt & Whitney R-2800-10 o mocy 1491 kW (2028 KM), w końcówce serii Pratt & Whitney R-2800-10W z wtryskiem o mocy maksymalnej 1641 kW (2231 KM), śmigło 3-łopatowe Hamilton Standard. Uzbrojenie składało się z sześciu karabinów maszynowych Colt-Browning kal. 12,7 mm zamontowanych w skrzydłach z zapasem amunicji 400 szt. każdy. Zbudowano 4402 sztuki tej wersji wliczając w to modyfikacje F6F-3N, F6F-3E i F6F-3P.
(http://i.imgur.com/F32hNy0.png)
(http://i.imgur.com/pvzjxVH.jpg)
(http://i.imgur.com/JFDMRTR.png)
Na temat tego, jak blisko mu do prawdziwego samolotu, nie będę się wypowiadał, bo się nie znam, ale wygląda fantastycznie, zazdroszczę Ci zapału do takiego dopieszczania tych replik
Dziękuję za miłe słowa :)
-
Grumman F6F Hellcat (z ang. jędza)
Serio? :/
-
Tupolew Tu-4
(http://i.imgur.com/IOGCkkc.png)
Tu-4 (ros. Ту-4) – radziecki bombowiec strategiczny, opracowany w biurze konstrukcyjnym Andrieja Tupolewa, kopia amerykańskiego bombowca Boeing B-29 Superfortress. Służył w Radzieckich Siłach Powietrznych od późnych lat czterdziestych do lat sześćdziesiątych.
Pod koniec II wojny światowej Związek Radziecki posiadał niewielką liczbę ciężkich bombowców Pe-8 do prowadzenia bombardowań strategicznych. Widząc łatwość, z jaką amerykańskie samoloty operujące z odległych baz zrzucały bomby na terytorium Japonii, Józef Stalin nakazał rozpoczęcie prac nad nowym bombowcem strategicznym.
(http://i.imgur.com/pcCpBE6.png)
W 1945 roku trzy amerykańskie bombowce Boeing B-29 Superfortress awaryjnie wylądowały na terytorium radzieckim. Maszyny zostały internowane i przekazane do badań w Biurze Konstrukcyjnym Tupolewa. Maszyny skopiowano tak dokładnie, jak to było możliwe. W rezultacie powstał bombowiec Tu-4 (w kodzie NATO: Bull), oblatany 19 maja 1947 roku. Maszyna weszła do służby w roku 1948. Trapiło ją wiele problemów rozwojowych, co wynikało z braku znajomości technologii wykonania samolotu tej klasy, innymi normami, czy wreszcie innym systemem miar (zamiana cali na system metryczny).
Ostrzał z dzialek NS-23:
(http://i.imgur.com/0pkV8rA.png)
Naprowadzany pocisk KS-1 Komet będący pomniejszoną wersją samolotu MiG-15 (u mnie w skali 1:1). Napędzany jest silnikiem odrzutowym, ma zasięg ok. 100 km i rozwija prędkość 950 km/h nad poziomem morza.
(http://i.imgur.com/g2jPqYY.png)
(http://i.imgur.com/YumXv43.png)
-
Tupolew Tu-4 AWACS
(http://i.imgur.com/gpzVx2k.png)
Jedynym zagranicznym użytkownikiem Tu-4 była Chińska Republika Ludowo-Demokratyczne, która w lutym 1953 roku otrzymała kilkadziesiąt maszyn tego typu. Część z nich pod koniec lat 60-tych przerobiono na samoloty wczesnego ostrzegania – AWACS. Otrzymały one nazwę KJ-1 AEWC. Wersja ta korzysta z 4 silników turbośmigłowych Iwczenko AI-20K, każdy o mocy ponad 5000 KM - to ponad 2x razy więcej niż w oryginalnym Tu-4. Prędkość maksymalna mojej repliki podskoczyła w ten sposób z 600 km/h do 800 km/h czyniąc go najszybszym nieodrzutowym samolotem w mojej kolekcji. Rekord ten został jednak szybko pobity przez innego Tupolewa - prawdopodobnie domyślacie się więc jaki samolot będzie zostanie pokazany jako następny.
(http://i.imgur.com/OWBM7W9.png)
-
Następny będzie Tu-95, zwany też "Niedźwiedź" ("Bear") po kodzie NATO.
Bombowiec tupolewa, jest to najszybszy samolot z napędem śmigłowym. Końcówki jego podwójnych śmigieł poruszają się szybciej od dźwięku, przez co jest to jeden z najgłośniejszych samolotów wojskowych. Ale dalekiego zasięgu nie da się mu zaprzeczyć. Wiele razy przelatywał on obok USA i Wielkiej Brytanii, udowadniając pełną gotowość ich myśliwców przechwytujących.
-
Tupolev Tu-95
Tu-95 (w kryptonimie NATO "Bear") – radziecki strategiczny samolot bombowy dalekiego zasięgu. Napędzany przez silniki turbośmigłowe NK-12 ze śmigłami przeciwbieżnymi. W służbie od 1956. Obok Tu-160 stanowi podstawowe uzbrojenie rosyjskiego lotnictwa strategicznego. Tu-95 wziął bezpośredni udział w zrzucie Car Bomby - największej jądrowej bomby lotniczej w historii.
(http://i.imgur.com/NsMmTnH.jpg)
(http://i.imgur.com/YHAx61f.jpg)
(http://i.imgur.com/gqKVHuS.jpg)
(http://i.imgur.com/j4SQy1F.png)
(http://i.imgur.com/SeXJiSM.jpg)
(http://i.imgur.com/4VCX3mD.png)
(http://i.imgur.com/TpvpX4l.png)
(http://i.imgur.com/p1iIYaB.png)
(http://i.imgur.com/iIqd1fW.png)
-
MiG-21
MiG-21 (ros. МиГ-21, kod NATO: Fishbed) – radziecki samolot myśliwski skonstruowany w latach 50. XX wieku w biurze konstrukcyjnym MiG przez Artioma Mikojana i Michaiła Guriewicza. Ze względu na swoją sylwetkę dorobił się wśród pilotów nazwy „ołówek”lub "bałałajka".
Samoloty te weszły na wyposażenie polskiego lotnictwa w 1963 r i znajdowały się w nim aż do 2004 r. kiedy to zostały zastąpione przez F-16.
(https://i.imgur.com/thVncFb.jpg)
(https://i.imgur.com/1rO8X3E.jpg)
(https://i.imgur.com/HE900xm.png)
(https://i.imgur.com/1UF7n0q.jpg)
(https://i.imgur.com/6jTbv1d.png)
Uzbrojenie:
- 4 pociski R-60 klasy powietrze-powietrze
- 2 wyrzutnie pocisków niekierowanych S-8
- 2 bomby po 500 kg
- działko dwulufowe GSh -23mm
(https://i.imgur.com/ZM077vo.png)
(https://i.imgur.com/EpJYmqN.png)
(https://i.imgur.com/4sYdGX6.jpg)
(https://i.imgur.com/9aDOBQO.png)
-
A paciemu nie srebrny i w polskich barwach? ;) Podwozie znów cokowiel wysokie, ale to szczegół. I nie został zastąpiony przez F-16 w 2004. F-16 pojawiły się w 2006. Przez ten czas eskadry podtrzymywały nalot na Iskrach.
-
Widzisz ten szary luk, w którym chowa się tylne podwozie na ostatnim zdjęciu? Gdybym robił niższe podwozia to ten luk wystawałby z góry w nieelegancki sposób. Mógłbym zakryć go grubszymi skrzydłami ale to też nie wyglądałoby najlepiej.
[Post scalony: [time]Sob, 10 Wrz 2016, 00:52:06[/time]]
Fairchild Republic A-10 Thunderbolt II
Fairchild A-10/OA-10 Thunderbolt II, nazwa kodowa Warthog – pierwszy amerykański samolot bliskiego wsparcia sił lądowych Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. A-10 jest jednomiejscowym, efektywnym i bardzo odpornym na uszkodzenia, napędzanym dwoma silnikami turbowentylatorowymi samolotem szturmowym przeznaczonym do niszczenia czołgów, pojazdów opancerzonych i innych celów naziemnych. Nazwa Thunderbolt została nadana tej maszynie na cześć P-47 Thunderbolta, samolotu myśliwsko-bombowego z drugiej wojny światowej.
A-10 wziął udział m.in. w pierwszej wojnie w Zatoce Perskiej (1991), wojnie w Kosowie (1999), Afganistanie (2001), drugiej wojnie w zatoce Perskiej (2003).
Zastosowanie prostych skrzydeł umożliwiło osiągnięcie doskonałej zwrotności oraz krótkiej drogi startu i lądowania. Umożliwia ono również prowadzenie lotów patrolowych z niewielkimi prędkościami rzędu 300 km/h.
Zarówno kabina pilota, jak i najważniejsze systemy sterowania chronione są pancerzem tytanowym o masie 400 kg (tzw. wanna tytanowa). Wyloty spalin z silników odrzutowych usytuowane są powyżej stateczników poziomych i pomiędzy dwoma podwójnymi statecznikami pionowymi, dzięki czemu zredukowano źródło ciepła (sygnaturę), zmniejszając prawdopodobieństwo trafienia pociskami rakietowymi naprowadzanymi na podczerwień. Takie usytuowanie silników chroni je także częściowo przed ogniem obrony przeciwlotniczej, ponieważ podczas ataku zasłaniają je powierzchnie skrzydeł i usterzenia ogonowego. Ponadto samolot jest w stanie kontynuować lot z całkowicie odstrzelonym jednym silnikiem
Chociaż samolot A-10 może przenosić znaczną ilość uzbrojenia podwieszanego, to głównym jego uzbrojeniem pozostaje siedmiolufowe działko systemu Gatlinga GAU-8/A Avenger kalibru 30 mm. To najpotężniejsze wielolufowe działko lotnicze, wokół którego jest właściwie obudowany kadłub samolotu A-10, strzela pociskami przeciwpancernymi z rdzeniem ze zubożonego uranu z szybkostrzelnością 4200 pocisków na minutę. Pociski z tego działka charakteryzujące się znaczną masą i dużą prędkością wylotową umożliwiają zniszczenie każdego czołgu. Zamontowano je niesymetrycznie, nieco w lewo od podłużnej osi samolotu i pod kątem 3° w dół, umożliwiając skuteczniejsze ostrzeliwanie celów naziemnych.
Duża siła odrzutu działka Avenger, równa mocy jednego silnika A-10, doprowadziła do powstania legendy mówiącej, że odpowiednio długa seria z działka jest w stanie zatrzymać samolot w powietrzu lub nawet zmusić go do lotu do tyłu. Zgodnie z danymi producenta działka GAU-8/A Avenger jego siła odrzutu wynosi 45 kN, co jest wartością stanowiącą ponad połowę łącznego ciągu obu silników samolotu pracujących na pełnym ciągu. Podczas strzelania samolot oczywiście leci do przodu, zakładając, że oba silniki pracują z pełną mocą. Jeżeli jeden z silników jest uszkodzony lub niesprawny, siła odrzutu działka rzeczywiście może przekroczyć siłę ciągu pozostałego silnika.
W Kerbalach strzelając z działka GAU-8 można rozpędzić go do 150 km/h jadąc do tyłu.
(http://i.imgur.com/dipcxIm.jpg)
(http://i.imgur.com/zRZ0qey.jpg)
(http://i.imgur.com/s7PqTx6.jpg)
(http://i.imgur.com/d6rMxsD.jpg)
(http://i.imgur.com/uFdwTyF.jpg)
Uzbrojenie widoczne na zdjęciu:
- działko GAU-8/A Avenger kal. 30 mm
- 2 wyrzutnie LAU-68 z niekierowanymi pociskami Hydra kalibru 70 mm
- 6 pocisków AGM-65 Maverick klasy powietrze-ziemia
- 2 bomby CBU-87
- 2 pociski AIM-9 Sidewinder klasy powietrze-powietrze dla obrony własnej
Wyposażenie dodatkowe widoczne na zdjęciu:
- pułapki termiczne i dipole odbijające (pułapki radarowe)
- zasobnik ECM ALQ-131 (urządzenie zakłócające)
- LITENING AN/AAQ-28 (system celowniczy służący do identyfikacji, wyboru celów i naprowadzania na cele)
(http://i.imgur.com/kuxowzO.png)
(http://i.imgur.com/dBUAIMr.jpg)
(http://i.imgur.com/NajDTUi.png)
-
Elegancki, tylko znów podwozie nie takie :D U Ciebie chowa się w skrzydła, a mogłeś spokojnie zastosować owiewki.
Przepraszamy, ale goście nie mogą zobaczyć zawartości spoilera.
-
Przepraszam bardzo, Warthog to pseudonim, nazwa kodowa to A-10 Thunderbolt II.
I znowu przepraszam, bo jak już idziesz na uber realizm, to mógłbyś:
Koła porządnie zbudować (z owiewkami włącznie)
Skrzydła dać do przodu
Działko ustawić na środku
Zmniejszyć wysokość kół
Poprawnie wyskalować samolot (na razie nie widać za bardzo, żeby był wgl uzbrojony w cokolwiek)
Skoro podobno z proceduralnymi skrzydłami "da się zrobić WSZYSTKO", to zbuduj poprawnie tylną część skrzydeł tuż przy kadłubie i pochyl o jakieś pięć stopni w górę (to można bez modów nawet zrobić)
Obrócić lekko także ogon
Znaleźć lepsze miejsce na weapon manager i amunicję
Wiele twoich replik jest naprawdę dokładnych, ale ostatnie są niewiele lepsze od moich, tym bardziej że mocno polegają na modach.
P.S. Jest taka jedna drobnostka którą muszę jednak pochwalić, a mianowicie
Przepraszamy, ale goście nie mogą zobaczyć zawartości spoilera.
-
@TheDestroyer111 pozwól, że na twoje uwagi odpowiem cytując twój wcześniejszy wpis:
Buduję te samoloty zazwyczaj w taki sposób, aby były funkcjonalne i miały w miarę prostą konstrukcję (przyznam że mój laptop nie utrzyma zbyt dużej liczby części w grze, a często latam kilkoma pojazdami naraz).
No i moje muszą jeszcze na pierwszy i drugi rzut oka wyraźnie przypominać pierwowzór. :)
-
ale ostatnie są niewiele lepsze od moich
Winged!
Zrób F-111 i F-15!
Tak dla porównania :D
-
Nie zalecam askalacji. Destroyer się obraził, głównie pewnie na mnie, że zwróciłem mu uwagę, iż w naszym forumowym świecie replik te jego są niewiele warte. Ale też moja krytyka była konstruktywna. No i chciałbym zauważyć, że aktualna krytyka Wingeda napisana przez Destroyera też jest konstruktywna. Nie napisał, że be, fuj, do dupy, tylko napisał wyraźnie co jest nie tak w replice Wingeda. Ja się w tym wątku nie wypowiadam, bo się nie znam na współczesnych samolotach, gdyż zupełnie mnie nie interesują. Dlatego też nawet nie próbuję zgadywać, na ile są zbliżone do oryginałów.
Więc tak sobie myślę, że dużo lepiej poprawić wytknięte błędy (o ile faktycznie występują) i cieszyć się doskonałą repliką, bądź zignorować wypowiedź, niż się odgryzać.
-
Zgodzę się z Kadafem co do krytyki. Co do samolotów mimo małych niedociągnięć, których ja nie dostrzegam (po prostu nie mam aż takiej wiedzy) chylę czoła do samej podłogi. Sam od dłuższego czasu pracuję nad repliką i to tylko jednej rakiety w programie gdzie mam podane na tacy praktycznie wszystko co chcę. Ty Winged potrafisz obejść wszystkie ograniczenia tej gry aby osiągnąć swój cel. Życzę powodzenia i dużo samozaparcia przy dalszych konstrukcjach.
-
Więc tak sobie myślę, że dużo lepiej poprawić wytknięte błędy (o ile faktycznie występują) i cieszyć się doskonałą repliką, bądź zignorować wypowiedź, niż się odgryzać.
Kadafie, ignorowanie czyjejś wypowiedzi to najgorsze możliwe wyjście natomiast problem jest traki, że na 10 uwag 4 są dla mnie niesłuszne, 6 jest słusznych lub nie ale tylko jedną mogę poprawić i ta jedna zmiana nie jest warta prezentowania samolotu o nowa.
niesłuszne wg. mnie to:
Skrzydła dać do przodu
Działko ustawić na środku
Znaleźć lepsze miejsce na weapon manager i amunicję
Poprawnie wyskalować samolot (na razie nie widać za bardzo, żeby był wgl uzbrojony w cokolwiek)
-skrzydła są we właściwym miejscu, zawsze porównuje takie rzeczy z pierwowzorem.
-działko nie jest ustawione na środku w oryginale.
-weapon manager i amunicja są już ustawione w najmniej widocznym miejscu a wtapiać w kadłub samolotu ich nie zamierzam
-samolot ma takie same wymiary jak oryginał.
Jedna jest słuszna ale tłumaczylem już, że nie mogę jej poprawić
Zmniejszyć wysokość kół
Wystające luki na koła wyglądałyby o wiele gorzej.
Jedna jest słuszna ale zwiększyłaby całkowitą liczbę części:
Koła porządnie zbudować (z owiewkami włącznie)
i dlatego odpada.
Jedna jest słuszna i można ją poprawić
pochyl o jakieś pięć stopni w górę
Jedna chyba jest słuszna ale jeśli tak to TheDestroyer musi poprawić spory kawałek polskiego internetu:
Warthog to pseudonim, nazwa kodowa to A-10 Thunderbolt II
https://www.google.pl/webhp?sourceid=chrome-instant&ion=1&espv=2&ie=UTF-8#q=%22nazwa+kodowa+warthog%22
A ta jest pewnie słuszna ale jej nie rozumiem więc nie mam jak poprawić:
zbuduj poprawnie tylną część skrzydeł tuż przy kadłubie
Ta wymagałaby podziału kadłuba na ogon i resztę (zresztą kadłub jest już nieco pochylony)
Obrócić lekko także ogon
Co wymagałoby przebudowania całego samolotu.
-
Antonow An-124
An-124 Rusłan (kod NATO: Condor) – czterosilnikowy, odrzutowy, strategiczny samolot transportowy produkcji radzieckiej, zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Antonowa. W chwili oblotu 26 grudnia 1982 i późniejszej oficjalnej prezentacji podczas paryskiego salonu lotniczego (Paris Air Show) 28 maja 1985 był największym produkowanym samolotem transportowym świata, odbierając palmę pierwszeństwa amerykańskiemu Lockheed C-5 Galaxy.
(http://i.imgur.com/qsM0fU2.png)
(http://i.imgur.com/TXIbaZN.png)
(http://i.imgur.com/B291dzt.png)
(http://i.imgur.com/5XDUZZN.png)
(http://i.imgur.com/eyiU3Xy.png)
Skrzydła powinny być grubsze ale dobiłem juz do limitu grubości Procedural Wings, również wnęki na koła nie powinny wystawać z samolotu ale w przeciwnym wypadku rozstaw kół byłby zbyt mały.
-
Antonow An-225 Mriya
An-225 Mrija (ukr. Мрiя – „marzenie”, kod NATO – Cossack) – sześciosilnikowy samolot transportowy produkcji radzieckiej, pochodzący z biura konstrukcyjnego Antonowa, zbudowany w zakładach Antonowa. Jest to największy obecnie używany i najcięższy w historii samolot. Zbudowano tylko jeden egzemplarz (budowy drugiego nigdy nie zakończono).
Samolot zaprojektowano w celu przenoszenia orbitera Buran oraz części rakiety Energia, jednak z uwagi na zaniechanie programu Buran, nie używano go dłużej w tym celu. W chwili obecnej jedyny istniejący An-225 Mrija jest używany komercyjnie od 2001 r. przez ukraińskie linie Antonov Airlines do przenoszenia bardzo ciężkich ładunków. Mimo że jest to największy obecnie używany samolot, nie jest to największy pod względem wymiarów samolot w historii – był nim amerykański Hughes H-4 Spruce Goose (Świerkowa Gęś). H-4 miał większą rozpiętość skrzydeł, ale był zdecydowanie krótszy oraz miał mniejszą masę. H-4 wykonał tylko jeden lot, po którym zrezygnowano z jego eksploatacji i rozbudowy.
(http://i.imgur.com/WzLFk7k.png)
(http://i.imgur.com/ySwe4Kd.png)
(http://i.imgur.com/Y1fTexv.png)
(http://i.imgur.com/JckgutX.png)
(http://i.imgur.com/W9b0faG.png)
(http://i.imgur.com/xTGeF0X.png)
-
@winged aż się prosi zapakować mu Burana na grzbiet ;)
-
Niestety jedyny znany mi mod na Burana nie jest kompatybilny z RO.
-
A po grzyba ci mod na burana? Zbuduj go i posadź na antonovie.
-
Bo nie interesuje mnie robienie wahadłowców, wolałbym gotowca.
-
Tutaj jedna rzecz mnie interesuje. Mianowicie chodzi mi o kadłub tego i kilku innych samolotów, które prezentujesz. Otóż kadłub w antonovie nie ma przekroju w kształcie okręgu, tylko jest to jakby obły trójkąt. Jaki mod umożliwia tego typu modyfikacje zbiorników? I czy działa on na wersji 1.2? I ostatnie, jakim modem to pomalować?
A i jeszcze jedno, czy umożliwia on robienie zbiorników kulistych, bądź będących wycinkiem kuli? Na przykład półsfery?
-
Ten kadłub jest z moda SXT, nie ma tam żadnej możliwosci modelowania, są tylko części do złączenia.
-
No okej, antek został złożony z gotowca. A inne twoje samoloty? Szukam moda pozwalającego na daleko idące modyfikacje kształtów. I na przykład taki Thunderbolt twojej roboty.
(http://i.imgur.com/nkJDxF4.png)
Z czego zrobiłeś taki kroplowaty kadłub? Albo ogon? Nie w sensie sterów, ale właśnie kadłuba, który schodzi się w zaokrąglony szpic. Bo to nie jest przecież rura. To samo tyczy się Hellcata. Nigdzie nie trafiłem nawet na ślad moda, który umożliwia konstruowanie takich kształtów. A niemal wszystkie twoje repliki wykorzystują tę kroplowatość. I czy mod ów działa na 1.2.1 chciałbym też wiedzieć.
-
Kadluby P-47 i Hellcata są zrobione z Procedural Parts podobnie jak 90% innych kadłubów.
W przypadku P-47 jest to 6 części które tworzą warstwę górną i dolną. Obie warstwy dość mocno na siebie nachodzą.
(http://i.imgur.com/3a92naR.jpg)
W Hellcacie zastosowałem identyczną metodę gdzie też jest dolna i górna część kadłuba i obie na siebie nachodzą.
-
Porównanie rozmiarów Tu-4, Tu-95, An-124 i MiG-21:
(http://i.imgur.com/qw3wJHm.jpg)
-
Venom w nowych barwach:
(http://i.imgur.com/jNnOW1i.jpg)
(http://i.imgur.com/jf6bHEU.png)
-
Świeżo co wyjęte z
piekarnika SPH. Więcej nowości wkrótce.
(http://i.imgur.com/gSkQe6d.png)
-
McDonnell Douglas F-15 E Strike Eagle
(http://i.imgur.com/ibQ1yGe.jpg)
McDonnell Douglas F-15E Strike Eagle – amerykański myśliwiec wielozadaniowy, rozwinięcie konstrukcji F-15 Eagle. W przeciwieństwie do pierwotnych wersji F-15, które są niemal wyłącznie myśliwcami przewagi powietrznej, Strike Eagle to maszyna zdolna do prowadzenia ataków na cele naziemne, także nocą, z małej wysokości i przy dowolnych warunkach pogodowych, zachowując przy tym możliwość walki z innymi samolotami.
Pierwsze F-15 trafiły do służby w USAF-ie w listopadzie 1974 roku. Pięć lat później na stanie Sił Powietrznych pojawiły się pierwsze F-15C i F-15D. W 1981 roku do walki o zastąpienie F-111 Aardvarka stanęły F-16XL i F-15E. Po niemal trzech latach prób zapadła decyzja, by zamówić Strike Eagle’a, który okazał się konstrukcją tańszą i bezpieczniejszą dla załogi (dzięki dwóm silnikom), i tak w lipcu 1985 roku zaczęto montaż trzech F-15E.
Załoga F-15E składa się z dwóch lotników: pilota (na przednim fotelu) i operatora uzbrojenia. Tylne stanowisko wyposażone jest w cztery monitory, na których wyświetlać można w dowolnej konfiguracji „ruchomą” mapę, dane z radaru, czujników podczerwieni czy systemów walki radioelektronicznej, a także dane o stanie maszyny i uzbrojenia czy o zagrożeniach i celach. Stanowisko pilota ma trzy tego typu ekrany i wyświetlacz HUD. Strike Eagle jest w stanie równocześnie atakować cele powietrzne (odpowiada za to pilot) i naziemne (operator uzbrojenia).
Oprócz stałego działka M61 Vulcan (zapas amunicji: 500 sztuk) F-15E może przenosić rakiety powietrze-powietrze AIM-9 Sidewinder i AIM-120 AMRAAM oraz szeroki wachlarz uzbrojenia powietrze-ziemia (pociski rakietowe, bomby konwencjonalne i sterowane, w tym JDAM, Small Diameter Bomb i SLAM ER, a także bomby jądrowe B61).
(http://i.imgur.com/ZtzEpZC.png)
(http://i.imgur.com/l7GhkH3.png)
A przy okazji zobaczcie jakie zakamuflowana baza:
(http://i.imgur.com/9shlAwO.jpg)
(http://i.imgur.com/iV16eah.jpg)
(http://i.imgur.com/0iB5Wlc.jpg)
(http://i.imgur.com/Y3Yprw4.png)
-
Suchoj Su-47 Berkut
(http://i.imgur.com/lMrNeSq.jpg)
Su-47 Berkut (ros. "Orzeł przedni", oznaczony początkowo S-32 lub S-37) – współczesny rosyjski eksperymentalny samolot myśliwski - demonstrator technologii opracowany w biurze konstrukcyjnym OKB Suchoj. Jego cechą charakterystyczną jest nietypowy układ aerodynamiczny – skrzydła o ujemnym skosie, relatywnie małe usterzenie poziome ogona oraz dodatkowe usterzenie poziome z przodu (canardy).
Głównym założeniem konstruktorów Su-47 była wysoka manewrowość maszyny przy prędkościach subsonicznych, dająca przewagę w bliskiej walce powietrznej i umożliwiająca uniknięcie rakiet nieprzyjaciela. Zapewnić miał ją szereg rozwiązań charakterystycznych dla okresu w jakim powstawał, podobnie jak jego poprzednik - Su-37 - posiada zarówno ogonowe usterzenie poziome jak i dodatkowe przednie stabilizatory (canardy), planowano także zastosowanie silników AL-41F z wektoryzacją ciągu. To, co zdecydowanie odróżnia go od pozostałych maszyn to ujemny skos skrzydeł. Rozwiązanie to niesie za sobą wiele zalet takich jak:
-zwiększenie siły nośnej
-zmniejszeniu oporu
-poprawa charakterystyk przepadania
-zwiększenie manewrowości i stabilności w zakresie dużych kątów natarcia
-niższa prędkość minimalna
-mniejsze zużycie paliwa (a co za tym idzie wydłużenie zasięgu)
Wadą natomiast jest występowanie znacznych sił skręcających skrzydła, czemu zaradzono częściowo poprzez zastosowanie wytrzymałej struktury z materiałów kompozytowych (ok 13% samolotu wykonane zostało z kompozytów). Pomimo to prędkość maksymalna samolotu musiała zostać ograniczona do 1,6 Ma.
Projekt Su-47 został ostatecznie zamknięty, jednakże doświadczenia zebrane podczas prac nad nim prowadzonych wykorzystane zostały przy opracowywaniu myśliwca Su-35 oraz w programie najnowszego myśliwca 5 generacji PAK-FA.
(http://i.imgur.com/jjt6WLV.jpg)
Inna charakterystyczną cechą są dwie niesymetryczne belki ogonowe (te z białymi zakończeniami) - ta krótsza to radar a w dłuższej mieści się spadochron.
(http://i.imgur.com/3KcYxbk.jpg)
(http://i.imgur.com/sKkmYJC.jpg)
W pełni zatankowany osiąga 3000m po 41 sekundach od momentu zwolnienia hamulców - spędzając 15 sekund na pasie i 26 w locie. Nie zwracajcie uwagi na tą dwójkę kerbali - Su-47 był oczywiście jednoosobowy ale kokpit którego używam jest dwumiejscowy i gra automatycznie zapełniła go dwójką kerbonautów.
(http://i.imgur.com/AieWVLE.png)
Widzę, że zdjęcie z obydwoma samolotami się spodobało więc wrzucam więcej:
(http://i.imgur.com/P3f3TEY.png)
(http://i.imgur.com/PqJearm.png)
(http://i.imgur.com/Ww8OeVf.png)
(http://i.imgur.com/D2htlCB.png)
-
Lockheed SR-71 Blackbird
(http://i.imgur.com/MzpFmLS.png)
Lockheed SR-71 Blackbird – samolot dalekiego zwiadu strategicznego, najszybszy samolot kiedykolwiek wprowadzony do służby operacyjnej w siłach powietrznych. Zaprojektowany na przełomie lat 50. i 60. XX wieku na zamówienie CIA, eksploatowany przez CIA, NASA oraz USAF. Dwusilnikowy odrzutowy średniopłat w układzie delta, osiągający prędkość Mach 3,5 oraz pułap 36 500 m, dzięki temu był nieosiągalny dla ówczesnych systemów obronnych. SR-71 był samolotem nieuzbrojonym, dwumiejscowym, w drugiej kabinie za pilotem znajdował się operator RSO, czyli operator elektronicznej aparatury zwiadowczej. Jej zasięg pozwalał na głęboką penetrację terenu przeciwnika bez konieczności przekraczania granic i naruszania obszaru powietrznego wroga.
Dla konstruktorów opracowanie SR-71 było niezwykle trudnym zadaniem. Nowy samolot miał latać na dużo wyższym pułapie i szybciej niż wcześniejsze konstrukcje. Każdy jego element musiał więc zostać opracowany od postaw. Dotyczyło to chociażby kadłuba, który, wziąwszy pod uwagę prędkości przekraczające trzykrotnie prędkość dźwięku, nie mógł powstać z powszechnie wówczas wykorzystywanego aluminium. Pierwotnie rozważano zastosowanie stali nierdzewnej, ale ostatecznie zdecydowano się na testowany w latach pięćdziesiątych tytan. Amerykanie wówczas nie mieli jednak wystarczających rezerw tego surowca. Największe były w... Związku Sowieckim. Moskwa, nie podejrzewając, do czego tytan zostanie wykorzystany, sprzedała go jednak CIA - amerykańscy agenci wykorzystali do transakcji podstawione firmy.
Inną ciekawostką jest silnik, który przy prędkościach poddźwiękowych i niewielkich naddźwiękowych pracował jak zwykły silnik turboodrzutowy, powyżej dwóch machów zamieniał się zaś w silnik strumieniowy (ramjet).
(http://i.imgur.com/DEu5a72.png)
(http://i.imgur.com/b4iukq1.png)
Na dużych wysokościach ciśnienie jest mniejsze przez co gazy wylotowe rozszerzają się tak jak na zdjęciu poniżej:
(http://i.imgur.com/RG2zNaC.png)
(http://i.imgur.com/0g9Xdta.png)
Maksymalna wysokość jaką udało się uzyskać - prawie 36000 metrów. Tutaj silniki produkowały może 1 kN ciągu w porównaniu do 150 kN na starcie. Utrzymanie poziomego lotu na tej wysokości oczywiście nie było już możliwe.
(http://i.imgur.com/nSDWy2h.png)
Lecąc cały czas na dopalaczu przez 83 min. spaliłem całe paliwo (38 ton) pokonując w tym czasie 4000 km. Średnia prędkość na całej trasie wyniosła 3000 km/h a maks. predkość 4200 km/h (Mach 3.93) na wysokości 23500 m.
(http://i.imgur.com/v7zVPMD.png)
-
Nareszcie coś, co tygryski lubią najbardziej.!!!!
Chwała Ci kurna!!!
Kurde!!!
-
Nareszcie coś, co tygryski lubią najbardziej.!!!!
Zaręczam, że ten Blackbird przy moich XB-70 Valkyrie i Tu-160 to jak przystawka do dania głównego.
A przy okazji to podmieniłem zdjęcia z ostatniego postu, bo mam teraz silnik z nowymi, ładniejszymi efektami.
-
Danie główne powiadasz?
Lubię tego Blackbirda, musiał byś naprawdę się przyłożyć żeby go pobić.
Są zapewne bardziej zacne pojazdy, ale kunszt wykonania repliki ... no panie, czapki z głów!!!
-
General Dynamics F-16 C Block 52
(http://i.imgur.com/Vo0H4Og.png)
F-16 Fighting Falcon – samolot wielozadaniowy zaprojektowany przez amerykańską wytwórnię General Dynamics. Od 1993 roku produkowany przez Lockheed Corporation (obecnie Lockheed Martin). Od drugiej połowy lat 70. XX wieku do roku 2012 wyprodukowano 4500 egzemplarzy. F-16 jest użytkowany przez siły powietrzne 25 krajów, w tym Polski (do której pierwsza para trafiła 8 listopada 2006). W Polsce, wbrew dosłownemu tłumaczeniu, przyjęto nazwę Jastrząb, dla odróżnienia od używanego w polskim lotnictwie śmigłowca wielozadaniowego PZL W-3 Sokół. Wśród amerykańskich pilotów znany pod nazwą Viper.
F-16 jest myśliwcem 4. generacji, zaprojektowanym i wprowadzonym do produkcji seryjnej w latach 70. XX wieku w znacznej mierze w wyniku doświadczeń zdobytych w latach 60. Najnowsze wersje samolotu spełniają wymagania myśliwców generacji 4,5. F-16 powstał w rezultacie badań rozpoczętych w ramach programu Lightweight Flighter Program, zapoczątkowanego przez Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych w 1960 roku. W czasie projektowania szczególnie duże znaczenie miała analiza doświadczeń zdobytych w czasie konfliktów zbrojnych, w których uczestniczyły Stany Zjednoczone, w szczególności z wojny w Wietnamie.
(http://i.imgur.com/Wb2pRNV.png)
Samoloty F-16 wielokrotnie uczestniczyły w operacjach bojowych, jako samoloty szturmowe i myśliwskie. Zestrzeliły łącznie przynajmniej 72 samoloty bojowe i transportowe.
Pierwszy raz w walce zostały użyte przez Izrael 7 czerwca 1981 podczas ataku na reaktor atomowy Osirak w Iraku.
Pierwszym obcym samolotem zestrzelonym przez F-16 był w 1981 syryjski myśliwiec MiG-21 produkcji radzieckiej. Ogółem w roku 1981 izraelskie F-16 pokonały przynajmniej sześć MiG-ów-21. Kolejne zastosowanie bojowe F-16 znalazły w roku 1982 w bitwie nad doliną Bekaa w czasie wojny libańskiej. Stany Zjednoczone i Izrael podały informację o zniszczeniu 44 samolotów syryjskich.
W styczniu 1991 doszło do najliczniejszego dotychczas użycia F-16 w liczbie 249 maszyn w czasie operacji „Pustynna Burza”. F-16 wykonały wtedy 13 500 lotów, w tym 4000 w nocy. Głównym zastosowaniem F-16 były misje szturmowe i bombardowania, jednak zestrzeliły także dwa samoloty irackie typu MiG-29 i MiG-25, utracono dziewięć samolotów, z których pięć zostało zestrzelonych, natomiast cztery rozbiły się z innych przyczyn.
W latach 1986–1988 samoloty te użyte były przez Pakistan w czasie wojny domowej w Afganistanie i zestrzeliły wtedy cztery Su-22, jednego Ana-26, dwa MiG-i-23 i jednego Su-25, które naruszyły przestrzeń powietrzną Pakistanu.
(http://i.imgur.com/4mUctPl.png)
(http://i.imgur.com/PvKGY5J.png)
(http://i.imgur.com/e2d7S82.png)
(http://i.imgur.com/iDTTMny.png)
-
North American XB-70 Valkyrie
(http://i.imgur.com/RXmQJXM.png)
North American XB-70 Valkyrie – amerykański ponaddźwiękowy samolot eksperymentalny z początku lat 60. XX wieku, opracowany i zbudowany w zakładach North American Aviation w układzie kaczki z nowatorskimi, składanymi w pionie końcówkami skrzydeł. Celem programu, prowadzonego na zlecenie Dowództwa Strategicznych Sił Powietrznych USA (ang. SAC – Strategic Air Command), złożonego jeszcze w latach 50., było sprawdzenie możliwości skonstruowania stratosferycznego bombowca strategicznego, zdolnego do latania z prędkościami zbliżonymi do 3-krotnej prędkości dźwięku (mach 3), a następnie wprowadzenie go do produkcji seryjnej pod nazwą B-70 (przewidywano wyprodukowanie 50 sztuk). Zbudowano 2 prototypy. Pierwszy z nich oblatano 21 września 1964 roku, drugi – 17 lipca 1965.
(http://i.imgur.com/sQHPNcr.png)
Maszynę opracowywano jako program konkurencyjny wobec międzykontynentalnych pocisków rakietowych i samolotów o napędzie jądrowym. Po zestrzeleniu nad terytorium Związku Radzieckiego 1 maja 1960 roku stratosferycznego samolotu rozpoznawczego Lockheed U-2, pilotowanego przez Gary’ego Powersa pierwotną koncepcję zarzucono ze względu na zbyt wysokie ryzyko zestrzelenia przeciwlotniczymi pociskami rakietowymi. Na decyzję wpłynął również fakt znacznych postępów, jakie Związek Radziecki poczynił w tym czasie w rozwoju technologii radarowej oraz wprowadzenie do służby nowych myśliwców MiG-25 zdolnych do zwalczania używanych ówcześnie przez Stany Zjednoczone samolotów rozpoznawczych SR-71 Blackbird. Dla radaru pracującego w paśmie fal VHF samolot stał się wykrywalny już ówcześnie na setki kilometrów przed celem. Jednocześnie po obu stronach „Żelaznej kurtyny“ wprowadzono do uzbrojenia międzykontynentalne pociski rakietowe, które spowodowały, iż B-70 stał się tak samo bezużyteczny, jak jego radziecki odpowiednik Suchoj T-4.
(http://i.imgur.com/cL3u4Ff.png)
Środkowa część kadłuba (ta, która kończy się na kokpicie) wykonana jest z dwóch proceduralnych zbiorników, odpowiednio pochylonych za pomocą gizm. Ścianki z których zbudowana jest reszta kadłuba wykonane są z Procedural Wings.
(http://i.imgur.com/rT7dbLO.png)
Luk bombowy wykonany przy użyciu Infernal Robotics. Jego niewielkie rozmiary były jedną z największych wad (oprócz znacznie wyższych kosztów użytkowania) Valkyrie w porównaniu do B-52.
(http://i.imgur.com/l5jAvL2.png)
Skrzydło o zmiennej geometrii:
(http://i.imgur.com/URZN214.png)
(http://i.imgur.com/rzlCFUC.png)
Lądowanie gdzieś na Uralu po pokonaniu 7000 km:
(http://i.imgur.com/IWCQsXF.png)
Valkyrie jest moim zdaniem najładniejszym samolotem jaki kiedykolwiek powstał w całej historii lotnictwa.
(http://i.imgur.com/3kJ0Alp.png)
(http://i.imgur.com/Q9oovts.jpg)
(http://i.imgur.com/NHfXvTS.png)
[Post scalony: Śro, 25 Sty 2017, 01:58:37]
Tupolew Tu-160
(http://i.imgur.com/tCzCI4z.png)
Tupolew Tu-160 "Beliy Lebed" (Biały Łabędź) - radziecki i rosyjski turboodrzutowy ponaddźwiękowy bombowiec strategiczny o zmiennej geometrii skrzydeł, zbudowany w biurze konstrukcyjnym Tupolewa, w kodzie NATO oznaczany jako "Blackjack", używany od 1987. Jest to najcięższy samolot bojowy świata. Obok Tu-95 stanowi podstawowe uzbrojenie rosyjskiego lotnictwa strategicznego.
(http://i.imgur.com/9Kjpsk2.png)
(http://i.imgur.com/95bAJsl.png)
Tu-160 został po raz pierwszy zaprezentowany publicznie na paradzie lotniczej w Tuszynie (ale nie w tym pod Łodzią) 20 sierpnia 1989. W latach 1989-1990 ustanowił 44 światowe rekordy prędkości i wysokości lotu w swojej klasie wagowej.
Od początku lat 90. produkcja zwalniała na skutek braku funduszy w obliczu kryzysu w ZSRR, aż zakończyła się w 1994, mimo że pozostało kilka nieukończonych samolotów. Łącznie wyprodukowano 33 egzemplarze jeśli dobrze pamiętam.
16 listopada 2014 dokonano oblotu pierwszego zmodernizowanego egzemplarza Tu-160, unowocześniając m.in. urządzenia nawigacyjne i radiolokacyjne
Rosyjska ofensywa zbrojna w Syrii w 2015 była pierwszym przykładem zastosowania bojowego dla Tu-160 podobnie jak dla Tu-95 MS.
(http://i.imgur.com/0CmDWTD.png)
Tu-160 to metalowy dolnopłat o układzie klasycznym i zmiennej geometrii skrzydeł o skosie 20° do startu i lądowania, 35° do lotu poddźwiękowego i 65° do lotu ponaddźwiękowego. Kadłub przechodzący płynnie w centropłat. Usterzenie klasyczne skośne, stery wysokości i kierunku płytowe. Załoga czteroosobowa (dwóch pilotów i dwóch nawigatorów) w hermetycznej kabinie w nosie samolotu, zaopatrzona w fotele katapultowe K-36LM. Podwozie samolotu trójpodporowe, golenie główne z wózkami sześciokołowymi chowane do centropłata. Trzy spadochrony hamujące w ogonie. Dwie komory bombowe w kadłubie. Samolot przystosowany jest do tankowania w powietrzu.
Napęd: cztery silniki dwuprzepływowe NK-32 o ciągu maksymalnym 137,3 kN, 245,18 kN z dopalaniem. Masa silnika wynosi 3650 kg, długość ok. 6 m, średnica wylotu 1455 mm. Silnik posiada trzystopniową sprężarkę niskiego ciśnienia, pięciostopniową sprężarkę średniego ciśnienia i siedmiostopniową sprężarkę wysokiego ciśnienia[5]. Silniki są umieszczone w podwójnych gondolach, rozsuniętych względem siebie, pod centropłatem.
Wyposażenie: w nosie samolotu stacja radiolokacyjna typu Obzor-K; celownik optyczny OPB-15 w owiewce pod nosem samolotu; w ogonie system obronny, potrafiący wykryć atakujące samoloty myśliwskie i stawiać zakłócenia aktywne. Wszystkimi systemami pokładowymi steruje 100 komputerów.
Uzbrojenie: przenoszone wyłącznie wewnątrz dwóch komór bombowych o długości 11,28 m. Podstawowy wariant uzbrojenia stanowi 6 pocisków manewrujących Ch-55SM na wyrzutni rewolwerowej w komorze bombowej, maksymalnie do 12 w obu komorach. Pocisk ten ma głowicę atomową o mocy 200 kT. Alternatywnie samolot może być uzbrojony w 24 pociski rakietowe Ch-15 małego zasięgu na 4 wyrzutniach rewolwerowych. Prowadzone są prace nad nowymi rodzajami uzbrojenia rakietowego, także konwencjonalnego. Tu-160 nie posiada uzbrojenia strzeleckiego (jako pierwszy seryjny radziecki bombowiec), lecz posiada elektroniczne systemy samoobrony. Teoretycznie może również przenosić bomby jądrowe, jednak na razie nie przystosowano go do tego zadania. Tu-160 przystosowany jest również do przenoszenia dwunastu pocisków manewrujących o obniżonej wykrywalności Ch-101.
(http://i.imgur.com/h6aBaeV.png)
Interesujący jest fakt, że po rozpadzie ZSRR większość samolotów znalazła się w rękach Ukrainy, która nie była w stanie ich utrzymać. USA zainteresowane tym by nie dopuścić do przejęcia samolotów przez Rosję przywiozło nawet na Ukrainę specjalny sprzęt by pociąć je na kawałki, większość maszyn została pocięta, kilka zostało sprzedanych Rosji. Więcej o tym można dowiedzieć się wpisując na youtube: Tu-160 The White Swan - Wings of Russia Documentary (od 26:50). Obecnie Rosja dysponuje około 16-18 bombowcami tego typu.
(http://i.imgur.com/pTz3KW7.png)
(http://i.imgur.com/LkJKyZG.jpg)
Kadłub zbudowany jest z przeskalowanych luków bombowych z moda Firespitter oraz z dwóch warstw proceduralnych skrzydeł co najlepiej widać na zdjęciu poniżej. Zółte proceduralne zbiorniki służą tutaj jako miarka. Kokpit pochodzi od samolotu E-2 Hawkeye ale obudowalem go proceduralnymi zbiornikami tak aby jego kształt przypominał Tu-160.
(http://i.imgur.com/ZUlJd1M.png)
Skrzydło o zmiennej geometrii:
https://www.youtube.com/watch?v=gRopuJpUn98
(http://i.imgur.com/mm9obcg.png)
(http://i.imgur.com/FIZoiwG.png)
-
Lockheed L-1011 TriStar
(http://i.imgur.com/a5AOVjz.png)
Lockheed L-1011 TriStar – szerokokadłubowy samolot pasażerski dalekiego zasięgu, produkowany przez Lockheed Corporation, mający konkurować z samolotami takimi jak Boeing 747 czy McDonnell Douglas DC-10. Podobnie jak DC-10 Tristar miał trzy silniki turboodrzutowe. W latach 1968–1984 Lockheed wyprodukował 250 TriStarów. Samolot nie odniósł wielkiego sukcesu, przez co po zakończeniu jego produkcji Lockheed wycofał się z rynku odrzutowych samolotów komunikacyjnych. W chwili wejścia na rynek była to najbardziej zaawansowana technicznie maszyna pasażerska na świecie. Był to również pierwszy i ostatni zarazem cywilny odrzutowy samolot pasażerski Lockheeda.
(http://i.imgur.com/cE48Dal.png)
(http://i.imgur.com/TQHGDQq.jpg)
Kabina pasażerska wykonana jest proceduralnego zbiornika, okna pochodzą z SXT, środkowy czerwony pas podobnie jak wszystkie napisy są zrobione z naklejek 3D.
(http://i.imgur.com/2NdFWLa.png)
L-1011 Stargazer używany jest przez Orbital Sciences Corporation jako wyrzutnia rakiet Pegasus XL.
(http://i.imgur.com/csQc4AC.png)
Pegasus XL jest lekka rakietą nośną składającą się z 3 członów na paliwo stałe i opcjonalnego czwartego członu używającego paliwa hipergolicznego. Przy masie startowej 23130 kg rakieta jest w stanie dostarczyć ok. 440 kg na niską orbitę okołoziemską.
Do odłączenia rakiety dochodzi na wysokości 12 km. Tak naprawdę największą zaletą takiego startu w KSP nie jest prędkość horyzontalna ale wyższa wysokość co przekłada się na możliwość użycia silnika zoptymalizowanego raczej do pracy w próżni co za tym idzie wyższe ISP. Do podobnych wniosków doszedłem tworząc replikę rosyjskiego systemu MAKS.
(http://i.imgur.com/ojXjL8N.png)
(http://i.imgur.com/IWPNyNh.jpg)
(http://i.imgur.com/w54nWCN.jpg)
(http://i.imgur.com/TNxbUYh.png)
(http://i.imgur.com/Z4HbfaZ.png)
(http://i.imgur.com/pNieOot.png)
-
MAKS
(http://i.imgur.com/eA93CHJ.png)
MAKS - projekt rosyjskiego samolotu kosmicznego wielokrotnego użytku. System składał się z orbitera doczepionymi silnikami głównymi oraz zbiornika paliwa, który był jedynym jednorazowym elementem. Całość miałą zostać wynoszona na grzbiecie An-225. Projekt został anulowany w 1991 po rozpadzie ZSRR.
Oczywiście nie wystartowałbym tym z 2,5 km pasa stąd asysta dwóch rakiet na paliwo stałe.
(http://i.imgur.com/JBecBVV.png)
(http://i.imgur.com/KfCjZWc.png)
Cały system na starcie miał ważyć ok. 620 t z czego ok. 250 ton przypadałoby na zbiornik paliwa
(http://i.imgur.com/8jxx715.png)
Tuż przed odczepieniem samolot rozpoczyna lot nurkowy żeby zyskać trochę prędkości, następnie podnosi dziób do góry i odczepia się od systemu na wysokości ok. 8,6 km.
(http://i.imgur.com/6voPP3w.jpg)
(http://i.imgur.com/Ry3jHni.jpg)
(http://i.imgur.com/0qj9BPg.png)
(http://i.imgur.com/05PFqQi.png)
(http://i.imgur.com/Ioi6lPL.png)
-
Odświeżona wersja samolotu Avro Lancaster:
(http://i.imgur.com/hcnXZgN.png)
w porównaniu do poprzedniej wersji zdecydowałem się pozbyć fragmentów kadłuba wykonanych z Procedural Wings i zastapić je stockowymi zbiornikami mk3 - oczywiście po uprzednim przeskalowaniu i przekolorowaniu. Zmienił się również kolor kamuflażu. Poprzednio był brązowy a teraz jest zielony - ten sam odcień co w pokazanym wcześniej Venom'ie. Miałem też problem z przekolorowaniem górnej części kadłuba, zdecydowałem więc żeby naspamować tam dużą ilością zielonych naklejek 3D.
(http://i.imgur.com/0lRcciv.png)
(http://i.imgur.com/oLcI2Ga.png)
(http://i.imgur.com/NfWTxfu.png)
Więcej zdjęć: http://imgur.com/a/hsgaK
-
Reaction Engines Skylon
(http://i.imgur.com/REJ4go3.png)
Skylon - projektowany bezzałogowy orbitalny statek kosmiczny, mogący zabierać pasażerów oraz ładunek na niską orbitę okołoziemską. Skylon będzie samolotem kosmicznym, który będzie startował i lądował na pasie startowym jak zwykły samolot, w odróżnieniu od promów kosmicznych STS, które startowały jak rakieta - pionowo, będzie to więc pierwszy statek kosmiczny typu SSTO (single stage to orbit). Ma on obniżyć koszt wynoszenia ładunków w kosmos z obecnych 15 tys. dolarów za kilogram do mniej niż tysiąca dolarów. Ma wynosić w kosmos ładunek o masie do 12 ton.
Skylon jest drugim najdłuższym samolotem jaki mam w kolekcji ale w przeciwieństwie do An-225 tutaj ta długość naprawdę rzuca się w oczy.
(http://i.imgur.com/HjycWJE.png)
(http://i.imgur.com/URTIiVA.png)
Prędkość startowa wynosi rekordowe 720 km/h:
(http://i.imgur.com/n49Hgyt.png)
Niestety polecieć w kosmos póki co się nim nie udało. Silniki odrzutowe są o wiele słabsze niż być powinny i nie rozpędziłem się nimi powyżej mach 2 zaś po przełączeniu na rakietowe samolot zrobił fikołka i rozpadł się pod wpływem sił aerodynamicznych. Ponadto nie udało mi się zejść z masą własną poniżej 67 ton co oznacza, że przy tej samej ilości paliwa jest on o 14 ton za ciężki by stać się SSTO.
(http://i.imgur.com/77IjK6u.png)
Prędkość lądowania jest za to całkiem niska. 360 km/h to tyle samo co w przypadku X-15 i 10% mniej niż MAKS i Dyna Soar.
(http://i.imgur.com/JbVx51U.png)
Dodatkowe skrzydła z tyłu były potrzebne, żeby przesunąć CoL do bardziej optymalnej pozycji.
[Post scalony: Pią, 03 Lut 2017, 15:29:20]
Kerb-Flyer I
(http://i.imgur.com/5uX5izU.png)
Od skrajności do skrajności. wczoraj był najszybszy samolot w stawce, transportowe SSTO używające technologii bliskiej przyszłości i mogące zdetronizować, przynajmniej częściowo pozycje rakiet nośnych na rynku. Dzisiaj samolot, który też jest na swój sposób ekstremalny ale zarazem ekstremalnie inny niż Skylon i bez tak wygórowanych ambicji. Kerb-Flyer I jest samolotem fikcyjnym i mimo dość sugestywnej nazwy nie jest to replika Wright-Flyera. Samolot jest moją własną wizją tego jak mogły wyglądać początki kerbalskiej awiacji i jest to taka "kropka nad i" jeśli chodzi o tą kolekcję. Kerb-Flyer jest samolotem tak wielkim i jednocześnie tak lekkim jak tylko dało się to zrobić. Ma 10m długości, aż 41 m szerokości i zaledwie 903 kg masy własnej przy czym masa paliwa to 47 kg. Samolot ma ekstremalnie niskie prędkości startu i lądowania - są to odpowiednio 13 i 11 m/s (50 i 40 km/h). Jest to zasługa bardzo niskiego obciążenia skrzydeł i odpowiednio wysokiej wartości wydłużenia płata (wydłużenie płata to kwadrat rozpiętości dzielony przez powierzchnię nośną).
(http://i.imgur.com/pUo5vMT.png)
(http://i.imgur.com/aX7Dbuz.png)
Co do obciążenia skrzydeł to zrobiłem nawet małe porównanie dla kilku różnych samolotów. Co prawda FAR nie podaje powierzchni skrzydeł ale raczej wylicza powierzchnię całego samolotu, niemniej jednak dzieląc masę startową przez całkowitą powierzchnię jesteśmy w stanie uzyskać zbliżony wskaźnik:
Kerb-Flyer I 6 kg/m^2
Po-2 21 kg/m^2
A6M Zero 98 kg/m^2
F4U Corsair 191 kg/m^2
B-52 343 kg/m^2
An-225 427 kg/m^2
Skylon 917 kg/m^2
(http://i.imgur.com/ToCqEHT.png)
Mimo użycia tej samej jednostki napędowej co Po-2 jego prędkość maksymalna to zaledwie 33m/s (120 km/h). Napisałem zaledwie ponieważ Po-2 mimo tej samej masy i napędu rozpędza się do 200 km/h. Widać ogromną rolę odgrywa tutaj rozmiar samolotu i opór jaki on stawia.
(http://i.imgur.com/A9H1Tnu.png)
(http://i.imgur.com/evbg8gw.png)
Prędkość graniczna (w prawym, dolnym rogu) to zaledwie 50 m/s. Jeb raczyłby zażartować, ze to bardziej spadochron hamujący niż samolot. Bob jednak nie miał nastroju do żartów choć trzeba przyznać, że to jedyny samolot którym pilotował bez wystraszonej miny.
(http://i.imgur.com/zTDQaza.png)
Jeśli przyjrzeć się dokładniej jednak, gdzieś w środku, w głębi kerbalskiej duszy można było wyczuć narastające napięcie, kumulujący się niepokój...
(http://i.imgur.com/P6bgTNF.png)
-
Nie tylko Lancaster ale też parę innych samolotów przeszło zmiany. B-52 i Tu-95 otrzymały nowe, poprawione podwozie:
(http://i.imgur.com/6o7BnVN.png)
(http://i.imgur.com/rggiXKQ.png)
Dora, Ta-152, Zero i Corsair F4U-4 otrzymały nowe, bardziej przypominające oryginał silniki:
(http://i.imgur.com/J5WD6XP.png)
(http://i.imgur.com/j2tYPOt.png)
(http://i.imgur.com/ZQc6czp.png)
(http://i.imgur.com/PfF7Nbm.jpg)
B-17 dostał nowy kokpit i poprawiony kształt tylnego stabilizatora pionowego.
(http://i.imgur.com/tyO1Uf3.jpg)
P-47 otrzymał nową wersję - XP-72:
(http://i.imgur.com/Au51dBa.png)
Bell X-1 w fikcyjnej wersji ze skośnymi skrzydłami:
(http://i.imgur.com/y5YTDHQ.jpg)
MiG-17 w fikcyjnej wersji z jednym oraz dwoma silnikami tłokowymi:
(http://i.imgur.com/L8quCg1.png)
(http://i.imgur.com/VYBTt8Z.png)
Wersja z dwoma silnikami może funkcjonować jako pionowowzlot.
-
W pierwszym poście napisałeś, że robisz repliki od II wojny światowej. W przyszłości może zrobiłbyś wyjątek dla Kalinina K-7?
-
Ostatni samolot niejako zwieńczył całą serię co oznacza, że nie planuję już żadnych samolotów w przyszłości a przynajmniej w najbliższych miesiącach. Kalinina K-7 nie planowałem nigdy, myślałem natomiast o Ilja Muromiec ale i ten samolot przegrał u mnie rywalizację z innymi.
W całej ponad 100 letniej historii lotnictwa powstało minimum kilkaset interesujących samolotów i po prostu nie jestem w stanie odtworzyć ich wszystkich. Udało mi się jednak zrobić prawie 50 samolotów co oznacza, że jest to jedna z największych kolekcji jaką ktokolwiek kiedykolwiek zrobił w KSP.
-
WINGED nie odpuszczaj - kontynuuj. Lubisz to wkońcu i my też lubimy zobaczyć Twoje repliki, więc nie odpuszczaj!
-
@up
Daj Wingedowi odpocząć, ta galeria jest jedną z najlepszych rzeczy jakie widziałem w kerbalskich mediach. Gdybyś zrobił serię filmów o tych maszynach ilustrowanych KSP myślę że mógłbyś zdobyć sporą widownię, ale jeśli czujesz że wystarczą ci te konstrukcje, zrób coś nowego kiedy wrócą ci siły. Dzięki za świetny wątek!
-
WINGED nie odpuszczaj - kontynuuj. Lubisz to wkońcu i my też lubimy zobaczyć Twoje repliki, więc nie odpuszczaj!
Zrobiłem wszystkie samoloty jakie chciałem, kolejne już tylko powtarzałaby pewien schemat. Wolałbym zająć się teraz czymś innym.
-
Zawsze chciałem naspamować możliwie jak największą ilością samolotów w jednym miejscu :
(http://i.imgur.com/0ssYK4n.png)
Efekt? 1500 części w zasięgu fizyki i stabilne 60 fpy. Nawiasem mówiąc w RSS mój limit części przy których można utrzymać normalną ilość klatek na sekundę jest chyba dużo gorszy niż na stocku.
(http://i.imgur.com/a2Hqsaz.png)
(http://i.imgur.com/TLDxF7B.jpg)
(http://i.imgur.com/bojFCVV.png)
(http://i.imgur.com/S4D8Wyw.png)
(http://i.imgur.com/OvFlSl0.png)