Sekcja lotnicza Winged Industries: Kerb-Flyer I

[winged]

Trochę na koniec się koła w pasie utopiły Ale Zarówno X-1 jak i B-29 boskie.

Standardowy bug w RSS, znany od zarania dziejów.

Polecam odpalić sobie ten lot X-1 z muzyką Nadzieja - Iry. Mega!

Co kto lubi

Jedyne na co teraz czekam to X-15.

X-15 wkrótce natomiast po drodze pojawi się jeszcze Program Pilot znany także jako NOTSNIK - będę próbował umieścić satelitę na orbicie używając myśliwca F4D Skyray jako nosiciela.

Ja jeszcze poproszę informację na temat lotu w 3 maszyny - bo ile X-1 i B29 rozumiem - są połaczone, startują razem, ok. Ale tam jeszcze Panther wokół lata. Jak on jest sterowany? Startujesz po kolei i przełączasz? I jak się zachowuje B-29 po odłączeniu X-1? Kiedyś przełączanie między obiektami w atmosferze było poblokowane, albo utrudnione, a teraz?

Startuję B-29, w odległości 4km przełączam na Panthera, startuje nim i doganiam B-29. Prawie wszystkie moje samoloty zachowują się bardzo stabilnie w locie, mogę więc zostawić bombowca przy wznoszeniu 4m/s, wrócić do niego po 5-10min i on dalej będzie się wznosił z tym samym tempem w tym samym kierunku. Trochę trudniej było z wyrównaniem prędkości ponieważ silniki odrzutowe z lat 40-tych mają baardzo powolną reakcję na zmianę ciągu.

B-29 po odłączeniu od X-1 kontynuuje wznoszenie aż w końcu odległość zaczyna przekraczać zasięg fizyki (bodaj 20-25km) - wówczas jest usuwany z gry. Można jednak tak manipulować lotem żeby odległość między nimi nigdy nie przekroczyła zasięgu fizyki - wówczas dało by się wylądować i odzyskać każdy samolot.


Pozostają jeszcze mody: Flight Manager for Reusable Stages zapisuje odłączoną fazę rakiety albo samolot gdy coś od niego odczepiamy i pozwala do niego wrócić gdy wykonamy już lot drugim samolotem.  W ten sposób można budować tanie rakiety wielokrotnego użytku w trybie kariery.  Wing Commander jest funkcją wbudowaną w BD Armory która pozwala na sterowanie kilkoma samolotami jednocześnie: w ten sposób można np. wystartować kilkoma bombowcami, zrzucić bomby nad celem, potem wylądować.

[winged]

Iljuszyn Ił-28 "Beagle"



Odrzutowy samolot bombowy, konstrukcji Sergieja Iliuszyna z okresu po II wojnie światowej - pierwszy rosyjski odrzutowy bombowiec. Wyprodukowano ponad 6600 egzemplarzy z czego 103 trafiły do polskiego lotnictwa. Służyły w latach 1952-1977. Samolot znalazł zastosowanie bojowe m.in. podczas tłumienia powstania na Węgrzech (1956) a także po stronie Egiptu podczas Kryzysu Sueskiego(1956), Wojny Sześciodniowej (1967) i wojny Yom Kippur (1973). Ił-28 do dziś służy w lotnictwie Korei Płn.










Przykładowe warianty misji bombowych:

[winged]

Convair B-36 Peacemaker




Convair B-36 Peacemaker – amerykański bombowiec strategiczny, zdolny do przenoszenia bomb jądrowych. Pierwszy w historii samolot bombowy zdolny do misji interkontynentalnych. Początków B-36 należy dopatrywać się w roku 1941r - w przypadku realizacji najczarniejszego scenariusza a mianowicie kapitulację Wielkiej Brytanii USA potrzebowałoby bombowca zdolnego do uderzenia ne Europę bezpośrednio z baz położonych w Ameryce Płn. Żaden istniejący wówczas bombowiec nie zbliżał się nawet do zasięgu misji bojowych przekraczających 6000km w jedna stronę - B-17 osiagał bodajże 1500km a B-24 około 1900km z minimalnym załadunkiem bombowym. Nawet wprowadzony później do służby B-29 nie przekraczał 4000km.



Prototyp oblatano po raz pierwszy 8 sierpnia 1946 roku. Pierwsze seryjne egzemplarze trafiły do SAC (Strategic Air Command - Dowództwo Lotnictwa Strategicznego) w roku 1948. Początkowe problemy i olbrzymia jak na owe czasy cena (3,6 miliona USD ) nie pozwoliły na wprowadzenie ich do służby przed rokiem 1951. Rola tych maszyn była dużo mniejsza niż pierwotnie zakładano. Wiązało się to z przyjętym układem napędowym (zasadniczy napęd stanowiły silniki gwiazdowe), co ograniczało osiągi prędkościowe i pułap bombowca, dlatego w późniejszych wersjach zamontowano dodatkowo 4 silniki turboodrzutowe mające wyeliminować te wady. Produkcja B-36 zakończyła się w 1954 roku - zmontowano ogółem 388 egzemplarzy. Do końca roku 1959 wszystkie B-36 zostały zastąpione przez nowocześniejszy odrzutowy bombowiec Boeing B-52 Stratofortress.



B-36 mógł przenosić maksymalnie 39000 kg bomb. Uzbrojenie defensywne początkowo stanowiły wieżyczki obronne z działkami 20mm- w latach 50-tych na skutek rozpowszechnienia się kierowanych rakiet powietrze-powietrze, postanowiono je zdjąć i zastąpić przez mały samolot myśliwski (McDonnell XF-85 Goblin,  Republic F-84 Thunderstreak) spoczywający w luku bombowym samolotu-matki, skąd mógł być wypuszczany w razie ataku wrogich myśliwców. Po zakończeniu walki samolot miał wracać do luku bombowego i wraz z samolotem-matką wracać do bazy. Szybko okazało się jednak, że dokowanie wewnątrz samolotu matki było bardzo kłopotliwe nawet dla doświadczonych pilotów i cały projekt przerwano.



Ostatecznie B-36 okazał się bardzo kosztowną wpadką a jego produkcję przerwano już w 1954 po 5 latach produkcji. Głównym problemem B-36 była niewielka prędkość przelotowa, brak skutecznego uzbrojenia defensywnego oraz brak możliwości dotankowania w locie co przy zasięgu bojowym 6415 km uniemożliwiało zaatakowanie celów leżących głęboko w ZSRR. W 1955 do służby wszedł B-52 Stratofortress.





Wracając do mojej repliki - jest to najdłuższy (49m), najszerszy (70m - patrz zdjęcie poniżej) i najcięższy (180t) samolot jaki kiedykolwiek zbudowałem w Kerbalach. Niestety jest też większy niż twórcy i moderzy przewidzieli. Do wystartowania potrzebuję 3,5 km pasa i ponad 320km/h - niestety stockowy pas startowy a tylko 2,5 km długości dlatego zawsze podczepiam do niego 2 rakiety na paliwo stałe. Tylne koła mojego samolotu mają 2m średnicy - maksimum tego co oferuje Adjustable Landing gear i znacznie więcej niż jakiekolwiek stockowe koła. Wydaje się, że to dużo ale prawdziwe koło miało 2,7m...






A tak wygląda całkowicie wypełniony luk bombowy. Na zdjęciu poniżej możecie zobaczyć:
- 104 bomby po 445 kg każda - łącznie 46t
- dodatkowy 13-tonowy zbiornik na AvGas do silników tłokowych - pozwala wydłużyć zasieg bojowy do około 7200km przy ograniczeniu do 10t załadunku bombowego
- 4 bomby Tallboy (te zielone z tyłu) po 5500kg każda - łącznie 22t

Tak więc łącznie 81 ton załadunku - oczywiście przy takiej ilości bomb zasięg bojowy samolotu spada do około 1000km.





Przykłady możliwych misji bombowych:



Dane techniczne:
Masa własna : 57.000kg
Maks. masa startowa: ~180.000kg
Prędkości maksymalne:
na wys. 6500m, odrzutowe + tłokowe: 750km/h
na wys. 6500m, tłokowe: 517km/h
na wys. 6500m, odrzutowe: 500km/h
na wys. 10000m, odrzutowe + tłokowe: 700km/h
na wys. 10000m, tłokowe: 400km/h

Długość pasa startowego: ok. 3500m dla 180t masy startowej lub 2000m dla wersji RATOL.

Pułap: ponad 11000m (nie testowałem wyżej)
Zakręt 360 stopni: conajmniej 90 sekund




Silniki odrzutowe używane są tylko przez pierwszą godzinę lotu - służą do skrócenia drogi startowej i możliwie szybkiego wspięcia sie na 6500m - tam zostają one wyłączone a samolot kontynuuje lot na samych silnikiach tłokowych - prędkość spada do ok. 520km/h. Silniki odrzutowe moga zostać uruchomione w wypadku zagrożenia zwiększajac prędkość  maks. do ok. 700km/h na wys. 10000m. Warto zauważyć, że samolot może też poruszać się na samych silnikach odzrutowych - paliwa starczy mu wówczas na ok. 2h.


Na koniec mapka z Google Earth. Teraz widać dlaczego wyposażyłem mój samolot w dodatkowy pomarańczowy zbiornik. zwiększenie zasiegu bojowego do ponad 7000km umożliwia atak na znacznie wiekszą część terenów ZSRR. Pomińmy, że lot w 2 strony trwałby 24h a sam samolot nie lubi physic warpu większego niż 2x.

[JackRyanPL]

Replika jak zawsze wyborna, co planujesz jako następny projekt?

[winged]

Mam już gotowe samoloty MiG 15 i MiG 17. Teraz pora na B-52.

[Madrian]

Straszny brzydal...
Tu-95 ładniejszy i bardziej stylowy.

[winged]

@Madrian Tu-95 niedługo a tymczasem


North American X-15

North American X-15 – amerykański rakietowy samolot doświadczalny wyprodukowany przez firmę North American Aviation, na którym ustanowiono szereg rekordów prędkości i wysokości lotu, zdolny także do lotów suborbitalnych. Maszyna wykorzystywana przez amerykańskie siły powietrzne i NASA.

Jest to chyba jeden z lepszych filmów jakie wypuściłem chociaż początek może być nieco przydługawy:



Mody:

X-15: Proc. Parts, B9 Proc. Wings, NEBULA Decals, Adjustable Landing Gear
B-52: Stockowe zbiorniki Mk3 - przemalowane i z dopasowanymi rozmiarami, B9 Aerospace, Proc. Parts, B9 Proc. Wings, NEBULA Decals, Adjustable Landing Gear

[beryl]

W końcu mam się do czego przyczepić - B52 ma za wysokie przednie podwozie
A serio to kawał dobrej roboty, nie wiedziałem wcześniej, że X-15 miał RCS, zawsze się człowiek czegoś nowego dowie.

[winged]

Podwozie podwyższyłem by skrócić dystans potrzebny do wystartowania. Przy takim podwoziu jakie a B-52 zawsze jest problem, żeby oderwać się od ziemi a tak samolot po osiągnięciu pewnej prędkości startuje sam, bez naciskania jakiekolwiek klawisza.


A co do RCSów to każdy duży obiekt wychodzący w przestrzeń kosmiczną musi być wyposażony w nie, bo w realu ani a w RO nie ma czegoś takiego jak potężne koła reakcyjne.  Użyte tutaj RCSy tez są bardzo liche, każdy z nich generuje siłę ciągu około 0,15 kN- to 14x mniej niż stockowy silnik jonowy. Co więcej silnik XLR99 nie ma jakiegokolwiek wektorowania ciągu co oznacza, że podczas jego pracy trzeba być niezwykle uważnym - przy pierwszej próbie po osiągnięciu prędkości mach 3 niechcący odchyliłem się nieco od żółtego kółka wyznaczającego wektor prograde - tak na jakieś 5 stopni - straciłem zupełnie kontrolę nad samolotem a chwilę później rozpadł się na kawałki pod wpływem sił aerodynamicznych.

Tak wiec paradoksalnie to właśnie lot z uruchomionym silnikiem był najbardziej niebezpiecznym elementem w całej misji. Mówię paradoksalnie bo spodziewałem się raczej że to lądowanie tym czymś sprawi mi najwięcej problemów. Okazało się, że nie - samolot pochodzi do lądowania przy prędkości 100m/s a próby wykazały, ze można nim lądować nawet przy prędkościach rzędu 170m/s : Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ


Więcej zdjęć:
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ










A płóz do lądowania nie ma bo nie słyszałem o żadnym dobrym modzie, który by je dodawał.

[winged]

Boeing X-20 Dyna-Soar

Boeing X-20 Dyna-Soar (skrót od Dynamic Soaring) – pierwszy projektowany samolot kosmiczny, przeznaczony do celów militarnych. Pomysł powstał w USA w 1955 roku w czasie przygotowań do wprowadzenia sztucznych satelitów Ziemi w ZSRR i USA. Projekt oparty był na studyjnych i teoretycznych pracach pioniera astronautyki Eugena Saengera.

X-20 miał znaleźć różnorakie zastosowania militarne takie jak: samolot szpiegowski, bombowiec będący poza zasięgiem wszelkich ówczesnych interceptorów, orbitalny samolot do przechwytywania wrogich satelitów. Wraz z postępem technologii, zadania te stały się wykonalne dla bezzałogowych satelitów szpiegowskich, ICBM, Dyna-Soar przegrał również jako samolot do transportu astronautów na LEO - z kapsułą Gemini.

Program został zakończony w 1963 r. na 6 miesięcy przed pierwszym planowanym lotem testowym (miał być to lot szybowcowy po spuszczeniu z bombowca B-52).

[winged]

MiG-15



MiG-15 (ros. МиГ-15) – radziecki samolot myśliwski, skonstruowany w końcu lat czterdziestych. Oznaczenie w kodzie NATO: „Fagot”. Samolot znany przede wszystkim z wojny koreańskiej. Powstanie samolotu ZSRR zawdzięcza w pewnej mierze rządowi brytyjskiemu, który sprzedał im licencje na silnik odrzutowy Rolls-Royce Nene. Brytyjczycy podejmując ten krok ne sądzili, że ZSRR opóźniony w dziedzinie konstrukcji silników odrzutowych będzie w stanie rozpocząć seryjną produkcję.



Mój egzemplarz to MiG 15 bis, w którym w odróżnieniu od poprzednika zastosowano mocniejszą jednostkę Klimov WK-1 o ciągu 2700kg (o 450kg więcej niż w silniku Nene)




Samolot był produkowany na licencji w Polsce jako Lim 1 i Lim 2.





MiG-17



MiG-17 (ros. МиГ-17) (oznaczenie NATO Fresco) – radziecki samolot myśliwski, wszedł do produkcji w 1952r. - 3 lata po swoim poprzedniku - MiG-15. Samolot produkowany w Polsce jako Lim 5 i Lim 6.




Podobnie jak w przypadku poprzednika, uzbrojenie myśliwca składały się dwa działka lotnicze NR-23 kalibru 23 mm (po 80 nabojów) i jedno N-37D kalibru 37 mm (40 nabojów), ponadto oba samolot mogły przenosić 500kg uzbrojenia pod skrzydłami - bomb lub niekierowanych pocisków rakietowych.




Powyższy egzemplarz to wersja F wyposażona w dopalacz. Pozwala ona zwiększyć siłę ciągu z 2700kg do 3300kg.




Moje obydwie repliki są samolotami poddźwiękowymi ale w płytkim locie nurkowym są w stanie osiągnąć prędkość powyżej Mach 1.





Na koniec trochę na temat reguły pól. Reguła pól to zasada konstrukcji samolotów polegająca na takim ukształtowaniu bryły płatowca, aby pola jego przekrojów poprzecznych nie zmieniały się gwałtownie wzdłuż jego długości. Na skutek zachowania reguły pól, zmniejsza się opór falowy wywołany powstawaniem fal uderzeniowych.Zachowanie reguły pól pozwala na zmniejszenie oporów w locie z prędkościami okołodźwiękowymi.

Jeśli przyjrzycie się obydwu samolotom zauważycie, ze skrzydła w MiG -17 są nieco bardziej skośne niż u poprzednika, w efekcie MiG 17 osiąga większa prędkość maksymalną przy pozostałych czynnikach niezmienionych - tj. ta sama masa, ta sama siła ciągu (bez dopalacza) - różnica wynosi ok. 5%. Analiza w FAR umożliwia dokładne określenie jak dobrze samolot jest zaprojektowany pod kątem poruszania się w zakresie prędkosci transonicznych:

[winged]

Polikarpov Po-2



<więcej zdjęć na następnej stronie>

Po-2 (ros. По-2) — radziecki dwupłatowy samolot szkolny i wielozadaniowy, zaprojektowany w 1928 w biurze konstrukcyjnym Nikołaja Polikarpowa. Do roku 1944 maszyna była oznaczona jako U-2, a jej popularna nazwa to Kukuruźnik. W kodzie aliantów oznaczony jako Mule od ang. muł, a przez Polaków nazywany „pociak”. Produkowany  wlatach 1928 - 1959




Po-2 był wykorzystywany głównie do szkolenia pilotów, a także do zadań agrolotniczych, czyli opryskiwania pól. Podczas II wojny światowej wsławił się jako nocny bombowiec.





Napęd Po-2 stanowił ł tłokowy silnik gwiazdowy Szwecow M-11 o mocy 100 KM (75 kW), a w późniejszych wersjach mocniejsza wersja 150 KM (110 kW). Niektóre z maszyn posiadały zakrytą kabinę, narty lub pływaki. Były również warianty rolnicze ze zbiornikiem na chemikalia zamiast tylnej kabiny.

Chociaż Po-2 był od początku wojny (jako samolot bojowy) maszyną całkowicie przestarzałą, to wykorzystywano go bardzo intensywnie do nękających ataków na cele naziemne i jako samolot transportowy. Walczący na froncie wschodnim żołnierze Wehrmachtu przezwali go, od charakterystycznego odgłosu silnika maszyną do szycia (niem. Nähmaschine).



Najsłynniejszą jednostką wykorzystującą samoloty Po-2 był 588. Pułk Bombowców Nocnych, w którego skład (zarówno personel naziemny jak i latający) wchodziły same kobiety. Zadaniem pułku było nocne nękające bombardowanie znajdujących się na tyłach wroga instalacji militarnych. Dwie najbardziej utytułowane pilotki, Katia Riabowa i Nadia Popowa, wykonały jednej nocy rekordową liczbę 18 misji bombowych. Skutkiem działań kobiecej jednostki były nie tylko straty materialne, ale także obniżenie morale żołnierzy niemieckich, którzy nazywali pilotki nocnymi wiedźmami (niem. Nachthexen, ros. Ночные Ведьмы). Efekt psychologiczny nocnych działań potęgowała również taktyka nalotów. Samoloty w szerokich kręgach, nad własnym lotniskiem nabierały wysokości (prędkość wznoszenia z bombami zaledwie 0,5-0,6 m/sek), zaś w pobliżu linii wroga atakowały bombami 50 kg z lotu szybowego (z silnikami pracującymi na mocy minimalnej), gdy jedynym odgłosem był szum skrzydeł, metalowych linek usztywniających konstrukcję oraz świst i eksplozje bomb. Po zrzucie bomb (maksymalnie 6 bomb po 50 kg) maszyny na pełnej mocy oddalały się z miejsca ataku. Pilotki 588 Pułku były wielokrotnie odznaczane Orderem Czerwonego Sztandaru i Bohatera Związku Radzieckiego, a niektóre z nich, mające blisko 1000 misji na koncie, wzięły udział w bitwie o Berlin w 1945 r. Kukuruźnik, wbrew pozorom, był maszyną bardzo trudną do zestrzelenia przez samoloty Luftwaffe ze względu na to, że jego prędkość maksymalna była niższa niż prędkość przeciągnięcia myśliwców niemieckich Messerschmitt Bf 109 i Focke-Wulf Fw 190, co znacznie utrudniało celowanie. Znacznie groźniejszy był ostrzał z ziemi, dlatego maszyny te nie wykonywały tego typu lotów w dzień.


Z racji braku odpowiednich części tylny strzelec używa u mnie dwóch karabinów 7,62mm zamiast jednego, ponadto moja wersja posiada silnik z osłoną czego nie miała oryginalna wersja.


Samolot z niemal pustym zbiornikiem jest w stanie wystartować przy prędkości 18 m/s!

[Kadaf]

 No wreszcie zbudowałeś jakiś interesujący (dla mnie) samolocik Czytając byłem ciekaw, czy wspomnisz o nocnych wiedźmach i faktycznie, wspomniałeś. Bardzo fajny opis! Dodam jeszcze, że w tej chwili w polskich rękach są dwie sztuki tego samolotu na chodzie, z czego jedna często się udziela. Dlaczego tylko dwie? Był to samolot w naszym kraju bardzo popularny w szkołach lotniczych w czasach powojennych. Mieliśmy ich może nawet w okolicach tysiąca sztuk. Ale jak to w komuniźmie bywało, nagle przyszło polecenie (we wczesnych latach 70tych) by wszystkie zezłomować, no i oczywiście zezłomowano.

Natomiast sam model zrobiłeś Winged baaaardzo po macoszemu. Ty chyba nie znosisz dwupłatów. Naprawdę twoja porcja modów uniemożliwia zrobienie zaokrąglonych końcówek skrzydeł? Po-2 przecież nie był taki kanciasty! Zastrzały dałeś pionowo, a przecież były pod kątem i nie w połowie skrzydła a dalej. Podwozie za to było przesunięte bardziej ku tyłowi. Proporcje kół też całkiem inne. Tylnego kółka za to nie było, bo była płoza. Skrzydła poza wspomnianą obłością, którą zamieniłeś w ostre kanty były na dodatek minimalnie wygięte ku górze. Mocowanie płata też nie do końca takie. A te pięć cylindrów mogłeś odwzorować chociażby z pomniejszonych zbiorników. Rozmaitych nieścisłości znalazłbym jeszcze całą garść.

Brawo, że zabrałeś się za replikę tego samolotu, ale model jest.... ugh... straszliwy.

[winged]

Naprawdę twoja porcja modów uniemożliwia zrobienie zaokrąglonych końcówek skrzydeł? Po-2 przecież nie był taki kanciasty!

B9 proc. wings niestety nie pozwala na robienie zaokrąglonych końcówek, dlatego też na ogół unikam takich samolotów. Zwykłe Proc. wings chyba pozwalało ale nie wiem czy ten mod jeszcze żyje.

Proporcje kół też całkiem inne.

Miałem lepsze z Firespittera ale samolot przy nich tracił równowagę jak tylko rozpędził się do 60 km/h. Adjustable Landing Gear na pewno lepiej pasują do współczesnych samolotów niż do przedwojennego dwupłatowca no ale przynajmniej można na nich polegać.

Tylnego kółka za to nie było, bo była płoza.

Nie znam żadnych modów na płozy, z tego też względu w X-15 i X-20 użyłem kół.

minimalnie wygięte ku górze.

Wyginają się do góry przy physic warpie Generalnie to mam złe doświadczenia przy takim wyginaniu skrzydeł dla samolotów poruszających się z większymi prędkościami i dlatego postanowiłem pominąć owo wygięcie zwłaszcza ze jest ono minimalne - być może niesłusznie, bo przy takich prędkościach z jakimi porusza się ten samolot nie powinno to stanowić problemu.

Zastrzały dałeś pionowo, a przecież były pod kątem i nie w połowie skrzydła a dalej

Tutaj to nie wiem o co ci chodzi, jeden był pod katem, potem drugi praktycznie pionowo i trzeci znowu pod kątem, tak jak u mnie. A co do ich umiejscowienia to wzorowałem się na tym rysunku i u mnie są w praktycznie tym samym miejscu.
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ

Mocowanie płata też nie do końca takie.

Faktycznie te dwie kratownice na środku można było zastąpić czymś lepszym. Tutaj zrobiłem to bardzo po macoszemu..

A te pięć cylindrów mogłeś odwzorować chociażby z pomniejszonych zbiorników.

Tak jak pisałem byłem zmuszony dodać silnik z osłoną więc uważam, że dodawanie do niego wystających cylindrów wyglądało by cokolwiek dziwnie skoro powinny być one schowane w środku. Niemniej jednak mam na oku mod który dodaje silnik bez osłony i tutaj cylindry mógłbym bez problemu dodać robiąc je z proceduralnych zbiorników. Mod ten jednak póki co nie jest kompatybilny ani z 1.0.5 ani z 1.1.2



Podsumowując: Kratownice i wygięcie skrzydeł do góry to są rzeczy, które można poprawić tu i teraz natomiast zaokrąglone końcówki skrzydeł, cylindry, koła i płozy pominąłem świadomie ze względu na przyczyny opisane powyżej. Na pocieszenie powiem, że to pierwszy i chyba ostatni dwupłat w tym temacie  , nie planowałem nigdy żadnych innych poza Po-2.

[Prottos97]

Znalazłem 2 smaczki związane z pociakiem: