[PMB] Polish Munar Base - Wspólna baza księżycowa forum. I nie tylko!

[Drangir]

 
Początkowo na nowy przetarg planowano wystawić wysłużoną, ale prostą i skuteczną konstrukcję z serii PaX. Orbitery te cechuje niezawodność i wielozadaniowość, do tego dysponują dalekim zasięgiem. Na aktualny przetarg zarząd PMB potrzebował czegoś innego – mały pojazd serwisowy ze sporym zbiornikiem transportowym na paliwo i pełnym oprzyrządowaniem operacyjnym. Po przeliczeniu kosztów wyszło, że jeden lot zmodyfikowanym PaXem będzie o wiele za drogi – w atmosferze spalałoby się wiele cennego sprzętu, co jest nie do pomyślenia w prywatnej korporacji, chociaż spółka państwowa pewnie by sobie na to pozwoliła. Po długiej dyskusji podjęto feralną decyzję, która miała wpłynąć na losy całej spółki.

Budujemy pierwszy w historii Polish Munar Base i Eye of the Dragon wahadłowiec.

Eye of the Dragon Corp.

***
WAHADŁOWIEC LIKTOR KONTRA ZŁOWROGA SZTUCZNA INTELIGENCJA

Trawa wokół płyty startowej i pasa startowego była sczerniała od regularnych eksplozji, ziemia poszarpana a wszędzie leżały drobne kawałki poszycia, chociaż grupy serwisowe robiły co mogły. Z masywnej placówki montażowej właśnie wyjeżdżał kolejny prototyp. Wyglądał prawie zupełnie tak samo, jak poprzednie, nie licząc drobnego szczegółu. Organizatorzy sami stracili rachubę i miał on nazwę Bezzałogowy L-Prototype 16 – 3 osobowy. Jak poprzednie 4 modele. Główny inżynier skrył twarz w dłoniach (co w przypadku kerbali jest wysoce nieefektowne). Z płonącego stosu szczątków który jeszcze kilka minut temu był L-Prototypem 16 – 3 osobowym, zgodnie z imperatywem dramatycznym, wytoczyło się pojedyncze, dymiące koło. Pozostało mu tylko jedno.

Naucz mnie tańczyć.
Dyrektor tylko spiorunował go wzrokiem i inżynier smętnie wrócił do pracowni. Po kilkunastu sekundach wybiegł z niej ożywiony
- Mam, mam!

***

Problemem poprzednich projektów była albo niewystarczająca siła nośna, powodująca gwałtowny i katastrofalny upadek, albo okropny design. Jeśli udało się połączyć piękno z właściwościami lotnymi nie radziła sobie rakieta nośna. Nowe rozwiązanie przedstawione i szybko wdrożone do realizacji przeszło wszystkie testy kontroli i bezpieczeństwa. W końcu skonstruowano właściwą rakietę nośną i wytoczono go na płytę. Przed państwem Liktor, wahadłowiec serwisowy krótkiego zasięgu na służbie PMB.

Merman Kerman, dowódca misji przełączył kilka ważnych przełączników po czym zwrócił się do załogi.
- Przeprowadzić test systemów statku.
- Moduł roboczy w porządku. Żarówki wymienione. Dysze RCS w normie. Osłony doków nasmarowane i sprawne. Paliwo ciekłe.
- Paliwo ciekłe co?
- No, jest ciekłe. Wiesz, płynne.
- …

Liktor I posiada wszystkie potrzebne w misjach naprawczych elementy. Niezłe oświetlenie i pełne części zapasowych skrzynie pozwalają na naprawę każdego elementu stacji kosmicznej.

10… 9… 8…
- Uruchamiam komputer pokładowy.
Dzień dobry
- Trochę to przerażające. Brzmi jak jakiś złowrogi robot.
6… 5… 4…
- Niepotrzebnie. To maszyna z serii MechBob, przeprowadza proste obliczenia orbitalne, ale i tak większość mocy obliczeniowej poświęca na syntezę mowy. Montują go tutaj bo jego producent sponsoruje moduły elektroniczne statku.
- Mam nadzieję że to AI nie ma dostępu do systemów.
- Absolutnie!
Koniec wypowiedzi utonął w głośnym ryku trzech Mainsaili i dwóch potężnych dopalaczach pracujących na pełnych obrotach.

Liktor jest umieszczony na dziobie rakiety nośnej. Takie rozwiązanie okazało się optymalne, chociaż niektórzy inżynierowie kręcili na nie nosem. Mimo to jest wystarczająco sprawna by paliwo w tej sekcji kończyło się w momencie osiągnięcia perycentrum 55~ km, dzięki czemu wystarczy na krótko odpalić główny silnik  wahadłowca by osiągnąć stabilną orbitę, co jest wielką oszczędnością paliwa względem poprzednich, wadliwych wersji.
Warto wspomnieć, że Liktor posiada na pokładzie zapieczętowany zbiornik paliwa do tankowania. Można z niego skorzystać w sytuacjach niebezpiecznych, ale plomby trzeba zerwać ręcznie.

Na pulpicie zapaliła się pomarańczowa lampka
- Sidster? Klapa sekcji roboczej nie chce się otworzyć. Przed chwilą była sprawna, sprawdźcie to. Mamy niewiele czasu do manewru, przed dokowaniem wszystko ma działać!
Po krótkim spacerze w próżni drugi pilot zakłopotany wrócił.
- Wiesz… wszystko tam na zewnątrz jest w porządku. Nie wiem co się stało. Osłona doku otwiera się bezproblemowo.
- Dziwna sprawa. Zapisz to w logu, szykujmy się do manewru.
Dzień dobry.

Wahadłowiec posiada w pełni wyposażoną w sprzęt techniczny ładownię i trzy doki – mały dla sond i jednoosobowych kapsuł ratunkowych, dwa standardowe z osłonami (jeden na dziobie), dwie skrzynie systemu KAS, dwa wlewy paliwa, wciągarkę, oświetlenie, pojemny akumulator, zestaw generatorów i pojemnik na czypsy i antenę dalekiego zasięgu. Maszyna ta nie służy do długich lotów, ale jest kompleksowo wyposażona – lepiej niż PaX.

Silniki zgasły. Na statku zapadła głęboka cisza, przerywana jedynie cichym szumem instalacji wewnątrz kapsuły i pikaniem rozmaitych urządzeń. Za oknem rozprzestrzenia się wspaniały widok w przestrzeń kosmiczną. Nieruchomy, przedwieczny obraz, który… Melancholię kapitana przerwała seria głośnych szelestów i trzask. Westchnął ciężko, obserwując rozszerzającą się konstelację chrupek kukurydzianych o smaku sera i szynki.
- Kennand, ile razy ci mówiłem żebyś ostrożniej to otwierał? Następnym razem dostaniesz tylko szparagi w tubce.

By uzyskać spotkanie, wystarczy paliwo ze zbiorników bocznych – zbiornik główny zaczyna być potrzebny w średniej fazie hamowania przed stacją kosmiczną, więc zostaje spory zapas na manewry i deorbitację.

- Mamy spotkanie i zezwolenie na dokowanie. Prędkość 2m/s. Manewr wyzerowania prędkości za dwie minuty.
- A ja mam kontakt wzrokowy i coś mi tutaj nie gra. Zobaczcie to.
Sidster Kerman wskazał na iluminator
- Wydaje mi się w porządku.
- Mam złe przeczucia.
Dzień dobry.

Zbiorniki RCS wystarczą na wiele precyzyjnych manewrów. Sprawdź czy wszystkie są odblokowane przed rozpoczęciem procedury dokowania!

- Tu stacja ArchAngel. Witamy załogę wahadłowca Liktor. Dokowanie nastąpi za 16 sekund plus minus 4 sekundy.
Beznamiętny głos kontrolera nieco zaniepokoił kerbalonautów na pokładzie statku. Uspokoili się po chwili, uznając że to kwestia ciężkich warunków panujących na stacji. Szparagi z tubki dzień w dzień, każdy stałby się beznamiętny, nie?
- Wciąż mnie coś niepokoi szefie.
Statek nieco się zachybotał kiedy elektromagnes chwycił, zabrzmiał nieco wytłumiony dźwięk i syk odblokowanej śluzy. Chwilę potem zabrzmiały pompy paliwowe, przekazujące płyn ze zbiornika transportowego w głąb orbitalnej konstrukcji.

Ktoś nie założył swoich okularów...

Zautomatyzowany poprzednik Liktora zdołał dotrzeć do stacji i według relacji komputera pokładowego zatankować, gdyż zabrakło mu paliwa na precyzyjne lądowanie w centrum kosmicznym. Z jakiegoś powodu utracono z nim kontakt gdy wchodził w atmosferę w zupełnie nieprawidłowym miejscu. W przypadku tej wersji problemu nie ma, bo statek ma duże zapasy paliwa nawet nie licząc rezerwy.

Ten głos, brak doków, kłopoty techniczne... przecież widział zdjęcia stacji sprzed kilku dni, tu po prostu brakowało modułów i załogi.
Kennard w pośpiechy wrócił do kapsuły dowodzenia.
- TO NIE JEST TA STACJA, SIR!
Kapitan zrozumiał natychmiast i nacisnął przycisk odłączenia od doku. Nic się nie stało.
Dzień dobry.
Sidster zdjął osłonę pod swoją konsolę i wyrwał pęk kabli prowadzących do mikroprocesora MechBob a następnie pociągnął za dźwignię ręcznego sterowania awaryjnego. Statek gwałtownie oddzielił się od złowrogiej stacji i na systemach RCS oddalił się z dala od zasięgu zadziwiająco mocnego elektromagnesu – żadna korporacja takich nie konstruuje, są niebezpieczne dla konstrukcji i bardzo energożerne. Sekundy potem uruchomiono silnik. Dowódca skontaktował się z KSC i otrzymał dane potrzebne do bezpiecznej deorbitacji.

Statek kosmiczny Liktor posiada zaawansowane systemy ratunkowe, pozwalające mu wezwać pomoc w razie awarii a także sprawnie uciec z miejsca katastrofy. Dzięki stałemu sygnałowi z Hydrą i mocnej antenie. Dzięki temu może być on małym centrum kontroli dla statków ewakuacyjnych z gorszymi odbiornikami. W takim wypadku utrudniona jest kontrola i niewskazana jest praca silników – antena w maksymalnym obciążeniu wymaga dużych ilości silników a utrata kontroli nad statkiem w pełnym ciągu może być bardzo groźna.

Chociaż liczby wydały im się nieco dziwne wykonali manewr. Wedle obliczeń z Centrum opadną dokładnie przed placówką pod optymalnym kątem.

Statek wyposażony jest w wydajne osłony termiczne.

- Nie spadamy nieco za szybko?
Dzzbr.

[/i]- Liktor 1, tu Wieża Kerbalskiego Centrum Kosmicznego. Czemu nie skontaktowaliście się przed manewrem deorbitacji? Powtarzam, tu Wieża…
- KSC, tu Liktor 1. Kontaktowaliśmy się, otrzymaliśmy od was dane do manewru. Przesyłam… - statkiem nagle rzuciło. Wewnątrz zaczęło się robić nieprzyjemnie gorąco. - …przesyłam dane z ostatnich rozmów.
- To nie od nas. Od kilku godzin nie można było się z wami skontaktować. Musicie natychmiast zmienić kierunek lotu.
- Prawie nie mamy już paliwa!
- Kennard, mamy przecież jeszcze silniki wspomagania lądowania.
- Jest w nich tyle co nic, poza tym są za słabe by wyhamować statek przy tej prędkości. Runiemy do wody jak kamień
- Nie na mojej służbie.

Jedną z najważniejszych cech statku wielokrotnego użytku Liktor jest  Odrzutowy System Precyzyjnego Lądowania  z własnymi, małymi zbiornikami paliwa lotniczego. Zastępuje on zbyt skomplikowane układy skrzydeł, które sprawiały wiele kłopotów przy wynoszeniu maszyny na orbitę. W założeniu miały tylko hamować statek i wypoziomować kierunek lotu przed przyziemieniem. W praktyce pozwolił na o wiele, wiele więcej.

- Tu Wieża, tracicie prędkość wertykalną, ale nie starczy wam paliwa. Wysyłamy samolot ratunkowy, spróbujcie wylądować na wodzie, bez odbioru.
- Pamiętacie to stare lotnisko testowe na południowy zachód od KSC?
- To za daleko.
- Uda nam się. Kontrolujcie stabilność lotu.
Po wyzerowaniu prędkości dowódca przechylił statek do przodu i powoli ruszyli. Kennard z napięciem śledził wskaźnik paliwa
- Jest, widzę lotnisko! To już całkiem blisko!

Tuż przed płytą lotniska Merman nieco za mocno obniżył ciąg prawie doprowadzając do katastrofy, ale szybko poderwał maszynę i osiadł tuż obok opuszczonej wieży kontroli.
- Centrum kontroli lotów, tu Liktor 1. Bezpiecznie wylądowaliśmy w starej placówce lotniczej i czekamy na transporter. Bez odbioru.
Sidster uśmiechnął się z ulgą
- A to wszystko bez otwierania zbiornika rezerwowego...

***

Dane techniczne
- 1 główny silnik typu pudel. Bez problemu dociera do stacji ArchAngel
- 360 jednostek paliwa rakietowego + utleniacz w zapieczętowanym zbiorniku transportowym
- start z pionowej rakiety nośnej, odrzutowy system precyzyjnego lądowania (OSPL) z własnym paliwem
- Pełne oprzyrządowanie KAS
- 40 ton z pełnymi zbiornikami
- 99 części - wahadłowiec
- 182 części - zestaw + uchwyty startowe
Klawisz 1 uruchamia OSPL
Klawisz 2 uruchamia tryb roboczy ładowni
Klawisz Światła uruchamia światła podwozia

Lądowanie na pasie jest ok, ale jeśli zależy ci na tym, by pilot wrócił do pracy w nowej rakiecie 6 minut po lądowaniu ty potworze, w umiejętny sposób wykorzystaj z OSPL do lądowania na helipadzie!

Prezentacja 3D

Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ


PS: To chyba projekt nad jakim siedziałem w KSP najdłużej, jeśli chodzi o projektowanie samego obiektu... A to nawet nie poleci na inną planetę... melancholia.

[Shinzo]

Capsule Co



zgłasza swój projekt:

Claw Mk4

Capsule Co postanowiło wziać udział w kolejnym przetargu PMB. Tym razem korporacja proponuje to co ma najlepsze, czyli uniwersalną maszynę Claw Mk4

Waga całego zestawu na płycie startowej: 259,39t
Waga z modułem paliwowym: 66,55t
Waga bez modułu paliwowego: ok 28t
Liczba części całego zestawu na płycie startowej: 577
Liczba części z modułem paliwowym: 100
Liczba części bez modułu paliwowego: 71
Zasilanie: 2 RTG
Załoga: 4 kerbali + 1 pilot
Tryb zdalnego sterowania: tak
Dodatkowe bajery: konstrukcja modułowa
Wersja: Mk4

Claw to najczęściej wykorzystywany pojazd w stajni Capsule Co. Ta hybryda jest więc dobrze znana każdemu, kto ma na co dzień do czynienia z kerbalskim przemysłem kosmicznym. Jednak mało kto wie, że pierwotnie nie była to tylko ekonomiczna rakieta nośna. Claw Mk4 narodził się jako kompletny pojazd kosmiczny. Dopiero na jego podstawie powstała cała gama pojazdów, których obecnie nie sposób zliczyć. Jest to trzecia generacja rakiet hybrydowych, a poprzedały ją rakiety Posejdon i nieco wcześniejsze Mamuty.

Rakieta wynosząca jest hybrydą, łączy bowiem napęd odrzutowy z rakietowym. To przełomowe, inżynieryjne rozwiazanie, pozwala zamienić największego wroga pojazdów kosmicznych, czyli atmosferę, na sojusznika. Pierwsza generacja rakiet tego typu, powstała równolegle z projektem Atlantis i zaadoptowała sporo z tamtejszych, najlepszych rozwiązań. Miała służyć do zaopatrywania w paliwo stacji na orbicie, dzięki temu charakteryzuje się świetnymi parametrami i możliwościami, zwłaszcza w dziedzinie tonażu wynoszonego ładunku. Dotychczasowy rekord to 80t dostarczone w jednym locie na orbitę. Jednak prezentowany pojazd, na orbicie, waży nieco mniej

Wehikuł ma szereg grup funkcyjnych i każda jest kluczowa dla wygody w jego operowaniu.

1 włącza i wyłącza aerospikei we wspomogajacych boosterach
2 włącza i wyłącza skippera
3 włącza i wyłącza aerospikei z późniejszej fazy, te górne
7 odrzuca moduł dowodzenia
8 odrzuca drugi pomarańczowy zbiornik
9 odrzuca pierwszy pomarańczowy zbiornik
0 odrzuca silniki odrzutowe


Jak to wygląda w praktyce? Zacznijmy od odrzucenia silników odrzutowych. Jako że każdy lot jest inny, w pierwszych hybrydach nigdy nie było wiadomo, co pierwsze się skończy, tlen w atmosferze czy paliwo w boosterach. Dlatego decyzję o ich odrzuceniu powierzono pilotowi.

Odrzucenie boosterów jest już za to wpisane w procedurę faz lotu, ale i tu jest potrzebny pilot by zmniejszyć ciąg, inaczej przednie silniki mogłyby zdmuchnąć dopalacze w kierunku statku, powodując szereg eksplozji, a tego nie chcemy. Jednak wystarczy chwilę odczekać i można lecieć dalej.

Nastepną kluczową akcją jest odrzucenie pierwszego zbiornika wraz z silnikiem skipper, od razu po jego opróżnieniu. Niestety trzeba ręcznie przelać paliwo.

Gdy statek wykona misję i ma wrócic do domu odrzuca drugi zbiornik. Teoretycznie, paliwo w nim dostarczone zostało zdeponowane w stacji, więc gdy oddryfuje na bezpieczną odległość, może zostać zdalnie zdetonowany z KSC. Moduł osobowy ma dość paliwa by wrócić na Kerbin, o własnych siłach.

Claw w takiej postaci może pełnić funkcję kosmicznego TUGa, w obrębie stacji. Jednak jako lądownik, wciąż spisuje się świetnie i jest to jego główne zadanie.





Ustawiamy się odpowiednio do wejścia w atmosferę i 3, 2, 1... przyziemienie! System sprawdził się doskonale.

Mniej więcej tak wygląda procedura pojedynczego lotu pojazdu Claw, ale czy to koniec jego możliwości? Bynajmniej! System pierwotnie był zaplanowany do operowania na ogromnych dystansach, mniej więcej tak dalekich jak Laythe... Jak? Otóż modułowa konstrukcja pozwala na łączenie tych pojazdów w swego rodzaju kosmiczny pociąg. Wystarczy odrzucic moduł dowodzenia z frontu i bliźniacze statki mogą do siebie zadokować.

(Wysłałem dwa bezzałogowe loty, żeby to pokazać, ale gra mi zcrashowała w sekundę po zadokowaniu, więc nie ma screena połączonych statków -_-')
Teoretycznie można połączyć dowolną ilość tych pojazdów, ale wszystko zależy od tego ile paliwa i jak daleko chcemy je wysłać.

Na uwagę zasługuje też świetne rozplanowanie dysz RCSów względem środka masy, dzięki czemu, uważane powszechnie za niezwykle trudne, dokowaie bokiem, nie powoduje żadnych problemów.

Warto też wspomnieć, że pojazd Claw Mk4, w swoim pierwszym locie dostarczył do stacji pokaźny zapas paliwa, utleniacza i RCSów.

To by było na tyle. Mam nadzieję, że oferta Capsule Co przypadnie Wam do gustu. Chociaż koncept i przeróżne prototypy powstały już jakiś czas temu, to jednak na potrzeby tego przetargu zaprojektowana i zbudowana została wersja specjalna pojazdu, co wiązało się z gruntowna przebudową kilku kluczowych systemów, W praktyce znaczy to tyle, że rakieta została zbudowana prawie że od zera.

Jeszcze link do Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ

oraz Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ z resztą screenów.

[DawsterTM]

Ohoho, to nam obrodziło w pojazdy! Liczę ponownie na podobną frekwencję w przypadku przetargu specjalnego SPACE BIRD. Będzie podobnie do tego co jest obecnie, jednak na o wieeeele większą skalę. Zobaczymy czy podołacie zadaniu. Każdy który chociaż weźmie w tym konkursie udział i spełni wymogi będzie należał do elitarnego grona kerbalowiczów.
Ale wracając do tego co jest obecnie, mamy cztery kandydatury:
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ

Głosowanie trwa dobę: do godziny 23:00 dnia 7 lutego.

Powodzenia!

[Drangir]

Dziękuję wszystkim za oddane głosy, konkurowanie z wami to był zaszczyt...

Oh, darujmy sobie te konwenanse. Obawiam się że każdy z pojazdów biorących udział w przetargu poza Liktorem jest zagrożony wpływem Złowrogiej Sztucznej Inteligencji zwanej MechBobem, której złe intencje i zaawansowanie potwierdził nasz wewnętrzny wydział śledczy. Utworzyła ona niedoskonałą kopię stacji ArchAngel orbitującą dokładnie po przeciwnej stronie planety co oryginał, dodatkowo mieszając w komputerach kontroli lotów, by przejmować kontrolę nad pojazdami i czerpać z nich paliwo. W jakim celu? Tego jeszcze nie wiadomo. Zaleca się sformatować system, poddać załogantów pozostałych korporacji dokładnym badaniom. Komputery statków należy zniszczyć, nie mogą połączyć się z siecią globalną. Opanowanie nieznanym szkodliwym oprogramowaniem systemu Hydra albo OSZLA może być brzemienne w skutkach.

Dziękuję za uwagę,
Eye of the Dragon Corp.

[DawsterTM]

I jak już powiedział mój przedmówca, głosowanie zakończyło się następującym wynikiem:
3. JackRyanPL - CTV Mk I - 2 głosy
3. MegaProize - Iron Fist 2 - 2 głosy
2. Shinzo - Claw Mk4 - 4 głosy
1. Drangir - Wahadłowiec Liktor
Gratulujemy!


Następny przetarg? Pojazd krążący między Cerberusem i Lemem a Overlordem. Na pierwszy rzut oka wydaje się praktycznie identyczny z obecnym, ale jednak to wielka różnica. Bez rakiety nośnej, jego zadaniem nie jest orbitowanie a latanie między dwiema konstrukcjami. Musi móc wylądować bez spadochronów i odłączania części. Innymi słowy: Munarskie SSTO wielokrotnego użytku (tylko zatankuj).
Liczba części: 100.

ALE!
Plik save oraz oficjalne ogłoszenie przetargu nie pojawi się jutro, a dopiero pojutrze. Jak zauważyliśmy brakuje jednego modułu stacji ArchAngel, a możliwość naprawienia tej sytuacji będę miał dopiero jutro nocą.

Ogłaszam jednodniową przerwę techniczną!

[Paweł 2]

Chyba brakuje jeszcze pojazdu obsługi Kosmodromu TUR 5. Czy to tylko u mnie?

[Drangir]

Na moje oko to stacji brak i habitatow, i modułu paliwowego.

[DawsterTM]

Przerwa techniczna zostaje wydłużona o następny dzień.
Dlaczego?
Po zakończeniu budowy Cerberusa oraz ArchAngela przeprowadzę akcję podobną do tej na Lemie. Rozłożę projekty, ustawię kerbale, a nawet może dorzucę parę prostych elementów składających się na tło. Zajmie to cały dzień. Tak więc po przetargu który miał dziś wystartować byłaby następna przerwa jednodniowa. A tak to załatwię co prawda w dwa dni, ale za to za jednym zamachem.
Tak więc następny przetarg będzie jutro (lub raczej dziś, mamy po północy) wieczorem, a zawierać będzie już gotowego Cerberusa oraz ArchAngela.

Co do problemu znikniętych pojazdów, mały chochlik podmienił link skopiowany z dropboxa, przez co Schulze dostał save który był przygotowany do przetargu na moduł paliwowy ArchAngela. Teraz jest już wszystko dobrze i naprawione.

[DawsterTM]

Długo się zastanawiałem jakby tutaj pokazać że ArchAngel jest już całości. W końcu wpadłem na pomysł: filmik!
Ale nie jakieś cinematici czy inne trailery, po prostu surowe nagranie z gry.
A z resztą, sami popatrzcie: Test wytrzymałości stacji



I rozpoczynamy raport.
Po pierwsze, wszystko już działa jak powinno. Zbiorniki Schulze są przy Lemie tak jak je ustawiłem poprzednio, Liktor spokojnie sobie jest przyczepiony do stacji, a sama stacja jest już kompletna.
Po drugie, w celu optymalizacji oraz usprawnienia działania Cerberusa usunięty został łazik RSR L który był pojazdem nadmiarowym, nieujętym w żadnych z przetargów. Jego miejsce spokojnie zastępuje TUR 5 tego samego autora oraz Cysternoinator. RSR znajdujący się przy LEMie pozostał na swoim miejscu.
Po trzecie, tak samo jak przy Lemie nadałem bazie trochę życia. Tym razem nie było to tylko ustawienie ładnie pojazdów i załogi, ale również dodanie paru elementów wzbogacających bazę. Z góry przyznaję że wynoszone za pomocą HyperEdit.
Po czwarte, właśnie przekroczyliśmy 50 lotów w trakcie. Z tej okazji byłoby coś specjalnego,  gdybym tylko zdążył coś przygotować. Jednak myślę że z momentem przekroczenia 20 tysięcy wyświetleń tematu uda mi się zrobić coś wyjątkowego.

Zdjęcie obecnego stanu Cerberusa:
Maszt komunikacyjny Zapper:



Narożniki wyznaczające lądowisko:


Reszta zdjęć: w Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ

PMB_V2
KOSMODROM CERBERUS

PMB ogłasza przetarg na:
CERBERUS - Wahadłowiec Cerberus - Overlord
Dozwolone konstrukcje: lądownik, wahadłowiec
Wymagania: Samowystarczalność energetyczna, minimum 1 port KAS,  minimum 50 jednostek RCS. Możliwość startu z bazy Cerberus, dolotu do stacji kosmicznej oraz powrotu na Mun bez tankowania. Minimum 4 miejsca na kerbale.
Załoga: nie więcej niż 1 pilot
Lokalizacja:do 500m od wieży kontroli lotów lub zadokowane do Overlorda.
Liczba części: 120
Czas zgłoszeń: Do godziny 23:00 12 lutego

Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ

Skończyliśmy już co mieliśmy do zrobienia z ArchAngelem, teraz finiszuje Cerberus. Przetarg teoretycznie podobny do poprzedniego, ale wystarczy się dokładniej przyjrzeć żeby zobaczyć że to zupełnie inny pojazd.
Nie ma przymuszenia do lądowania w strefie wyznaczonej narożnikami, ani żeby pojazd się tam mieścił, jednakże to drugie byłoby wielce wskazane.

[Element4ry]

Munar Operations

Projekt uwzględniał budowę wahadłowca operującego na Munie, pomiędzy stacją Overlord a kosmodromem Cerberus. Inżynierowie zbudowali niewielki pojazd pionowego startu i lądowania o nazwie "Proton". Zastosowano specyficzne rozwiązanie, aby zminimalizować masę startową - otwartą kabinę dla pasażerów. Nie trzeba się przy tym obawiać o bezpieczeństwo Kerbonautów. Kabina jest wyposażona w nowoczesne, wygodne krzesełka wyposażone w kewlarowe pasy bezpieczeństwa, jednak wymaga używania skafandrów kosmicznych. Pilot może podawać komunikaty oraz puszczać muzykę lub filmy na przeziernych wyświetlaczach pasażerów poprzez inteligentną sieć wi-fi, która automatycznie łączy się ze skafandrami pasażerów (pod warunkiem, że skafandry posiadają odpowiednie funkcję).
Pilot natomiast siedzi w kabinie wyposażonej we wbudowaną antenę krótkiego zasięgu, aby móc komunikować się z wieżą kontroli lotów oraz załogą Overlorda podczas podejścia do dokowania. Imponujący zapas paliwa starcza na dwa kursy Lądowisko-Overlord-Lądowisko. Na każdym zbiorniku umieszczony jest port pozwalający na tankowanie.

W Kerbin Space Times'ie pojawiła się fotorelacja:


Proton z rakietą nośną.


Odliczanie, start i rakieta już mknie w górę produkując hałas. Puste zbiorniki są sukcesywnie odrzucane.


Na niskiej orbicie Kerbinu znajduje się już tylko moduł transportowy. Na zdjęciu widoczny w oddali Mun.


Przygotowanie do hamowania i ustanowienia orbity. Nawiązano łączność z wieżą kontroli lotów i Overlordem.

- Kontrola podejścia, tu Proton, proszę o sprawdzenie.
- Sprawdzam.
...
...
- Proton, wszystko w normie. Korekta czasu M plus trzydzieści. Kontrola bez odbioru.
- Przyjąłem. Proton bez odbioru.


Manewr zamykający orbitę.


Po wytraceniu prędkości przy użyciu silnika głównego, pilot przechodzi w tryb lądowania wcześnie.


Kosmodrom już jest w zasięgu wzroku.

- Proton, tu wieża, kurs w normie, prędkość w normie. Kontynuuj.
- Przyjąłem.
...
...
...
- Proton, korekta. Północ plus pięć.
- Która północ? Moja czy wasza?
- Proton, jest tylko jedna północ.
- Ah. Korekta wprowadzona.


Pilot z wyczuciem zbliża się do lądowiska.


Chwila przed przyziemieniem. Pojazd doskonale się prowadzi i nie traci stabilności.


I wylądował. Widoczna drabinka ułatwiająca wejście do kabiny.

- Chcecie przetestować panowie?
- Nigdzie tym nie lecę, nie ma mowy! Co za szatańska machina.
- Ja też nie. Nie ma mowy.
- A ja polecę! Jeszcze nigdy nie jechałem kabrioletem.




Pierwsze testy "polowe".


Pasażer wygląda na zadowolonego. Nie dość, że widoki są nieziemskie, to jeszcze gra muzyka!


Liczba części: 60
Paliwo: 720
Monopropellant: 90
Waga: 13 ton
Porty KAS: obecne.
Krzesła: 4
Pojazd stoi na lądowisku, save wysłany mailem.

Klawisz "1" zamienia silniki z głównego na te do lądowania i odwrotnie.

[Sorad.]

SpaceK

Firma SpaceK przedstawia swój wahadłowiec księżycowy Bova

Bova został wyniesiony za pomocą specjalnie do tego celu zaprojektowanej hybrydowej rakiecie nośnej Ben II
 (nie chcecie wiedzieć co stało z wahadłowcem wynoszonym przez  Ben I)




Po odpaleniu silników trybu lądownika Bova grzecznie i bezproblemowo osiadł na powierzchnie księżyca

plik save:

Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ

[Shinzo]

Capsule Co



zgłasza swój projekt:

Ant Mk3








Capsule Co po raz kolejny deklaruje swój udział w przetargu PMB! Tym razem z korporacja postawiła na Ant Mk3, wahadłowiec najlepszy w swojej klasie ^^'

Masa pojazdu: 40,96t
Liczba części: 110
Zasilanie: 8 RTG
Monopropelant: 1268 jednostek
Paliwo rakietowe: 1620 jednostek
Utleniacz: 1980 jednostek
Załoga: 4 kerbali + 1 pilot
Tryb zdalnego sterowania: tak
Dodatkowe bajery: kontenery KAS
Wersja: Mk3

Tym razem nad projektem pracowali najlepsi, zatrudnieni w firmie, projektanci. Do tego obyło się nawet bez bójek w kolejce do automatu z kawą. Ten kto kiedykolwiek był wyzyskiw... wróć! pracował w przemyśle kosmicznym, ten zdaje sobie sprawę jak wciagający musiał byc to projekt.

Korporacja, w swojej propozycji, postawiła na ekonomię, stąd tylko cztery silniki podzielone na dwie grupy. Przy czym pojazd operuje na silnikach atomowych przez 99% czasu pracy. Silniki wertykalne służą jedynie do bystrego oderwaia się od powierzchni Muna.

Stąd wehikuł ma szereg grup funkcyjnych:

1 włącza i wyłącza silniki wertykalne
2 włącza i wyłącza silniki atomowe
8 otwiera/zamyka drabinkę
9 otwiera/zamyka osłonę średniego doku

Ant wylądował, podjmuję pasażerów...


Pojazd ma świetne oświetlenie, tak przydatne przy dokowaniu po zacienionej stronie księżyca. Zasilan ośmioma prętami RTG sprawia, że mogłoby się palić przez lata.







Cóż, to by było na tyle. Jeśli spodobał Ci się mój projekt, może warto by oddać na niego głos? Thanks & See Ya!


Jeszcze link do Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ

oraz Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ z resztą screenów.

[Drangir]

Chociaż po przejęciu monopolu w kategorii lekkich statków transportowych o zasięgu zbliżonym do LKO (statki Liktor i PaX) zarząd zastanawiał się nad nieprzystąpieniem w najbliższym przetargu, zwłaszcza po designerskiej porażce jednego z prototypów.

Na szczęście jeden z inżynierów przypomniał stary projekt transportowego odrzutowca VTOL, który wieki temu był projektowany dla armii. Jego makietę odkopano, zmodyfikowano ją i utworzono pierwszy prototyp statku mającego już niedługo podjąć służbę w sławetnym projekcie Polish Munar Base.

Eye of the Dragon Corp.

***
Transportowiec Załogowy Isha

Ze względu na swój militarny rodowód, jest to konstrukcja zwarta, solidna i niezawodna (przez to kabina dla transportowej załogi jest nieco klaustrofobiczna). Pojazd ma 6 uchwytów na kontenery KAS i dwa wlewy paliwa różnych typów.

Transporter posiada wszelki potrzebny sprzęt do nawigacji w kosmosie. Ze względu na brak antenty dalekiego zasięgu zaleca się nieopuszczanie zasięgu systemu satelit. Na szczęście te konstrukcje dysponują niesamowitą mocą i komunikacja z centrami dowodzenia jest bezproblemowa. Do tego na pokładzie znajduje się komputer pokładowy ułatwiający lot i oprogramowanie antywiroswe "Kerbalsky", chroniący w 99% przed ewentualnymi atakami MechBoba.

Isha ląduje dzięki silnikom pionowym. Stalowe wsporniki umożliwiają lądowanie w trudnym terenie, ich działanie jest sprzężone z drabinkami prowadzącymi do kabin załogi, które wysuwają się w momencie aktywowania podwozia.

Podczas lotu transferowego źle wyliczono trajektorie MechBob zakłócił komunikację, wprowadzając złe dane, przez co lądowanie musiało skończyć się katastrofą. Na szczęście pilot wymanewrował właściwie, tworząc niską orbitę i następnie spokojnie lądując. Gratulacje, Anlin.

Wloty powietrza przekształcono niskim kosztem w radiatory, które utrzymują temperaturę statku na optymalnym poziomie

Lądowanie na silnikach wertykalnych. Na pewnej wysokości warto pomóc sobie zmianą sterowania na dok.

Reasumując - Isha to najlepszy wybór dla tych, którzy cenią sobie pewność, bezpieczeństwo, niezawodne działanie i świetne właściwości manewrowe. Statek zbudowany jest ze 112 części, przewozi 4 pasażerów i ma na pokładzie wielokrotność wymaganego zapasu RCS.

Klawisz 1 - Silniki wertykalne włącz/wyłącz
Klawisz 2 - Silniki manewrowe włącz/wyłącz

Ze względu na bałagan z transferami statek wymaga tankowania przed odlotem. Szacuje się że w pełni zatankowany będzie w stanie przynajmniej kilka razy wykonać trasę Mun - Overlord.

Dziękuję za głosy i życzę powodzenia konkurentom.

Suplement: Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ

_____________
*Wybaczcie żałosną jakość grafiki na niektórych zrzutach - więcej wycisnąć nie mogłem, części w perymetrze jest o wiele za dużo jak na mój sprzęt ubogi.

[MegaProize]

White Zehir 5

I znowu. BC wystawia swój pomysł na przetargi P-M-B. Tym razem ekipa inżynieryjna została okrojona do niezbędnego minimum!
Może nie dało to spektakularnych efektów, ale z pewnością nasz pojazd spełnia wszystkie wymogi! Zapraszam do zapoznania się z White Zehirem 5!

DANE
-Części- 97
-Waga- 18 ton
-330 jednostek RCS, 2200 Xenon, 3430 jednostek energii



Pojazd jest kołowym transporterem orbitalnym. Dzięki takiemu rozwiązaniu, bez problemu radzi sobie z mniej doświadczonymi pilotami nie potrafiącymi lądować z dużą dokładnością. Zawiera on 4 hermetyczne i wygodne kabiny, które pozwalają zrelaksować i pilotowi, i pasażerom.



Wygodne i bezpieczne umiejscowienie ładowni razem z przedziałem paliwowym, optymalnie wykorzystuje przestrzeń ładunkową. Standardy skrzynek KAS i wszelkiego rodzaju wtyczki i wlewy zwiększają jego wszechstronność!



White Zehir jest sprytnie zaplanowany. Dzięki możliwości startu pionowego, (ukrytego pod przyciskiem 1) zawsze będziemy pewni lotu
i tego, że nie uszkodzimy infrastruktury kosmodromu. Pozwala również wykazać się precyzją innym pilotom.



Pod przyciskiem 2 mamy główny silnik. Jest on na tyle mocny, że bez problemu poradzi sobie nawet z powrotem na rodzimą planetę.
Wiedząc, że ktoś może tak postąpić, przygotowaliśmy 2 spadochrony gwarantujące bezpieczne lądowanie!

[DawsterTM]

Kandydatów po raz kolejny obrodziło Aż tak podoba się możliwość budowy samodzielnych pojazdów zamiast modułów stacji czy bazy? Dobrze wiedzieć, coś jeszcze się z tym wymyśli.
Lista kandydatów:
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ

Czas głosowania: do godziny 23 dnia 13 lutego.
Powodzenia!