46
Aktualności / Odp: [Wersja aktualna] KSP 1.2
« dnia: Nie, 09 Paź 2016, 10:43:01 »
Robotka fanowska to wygląda tak:
A ten trailer to chyba w przerwie na kawę zrobili?
A ten trailer to chyba w przerwie na kawę zrobili?
Pią, 13 Gru 2024, 03:37:06
Aktualności:
Pokaż wiadomości
Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
47
Lądowniki załogowe, bazy, kolonie / Ares - Mars, Phobos i Deimos w jednym locie.
« dnia: Sob, 08 Paź 2016, 19:13:53 »
Załogowa misja na Marsa, Phobosa i Deimosa w trybie kariery RP-0 i z modem Kerbal Construction Time.
Architektura misji bazuje na programie Apollo, inspirowana jest powieścią "Voyage" Baxtera. Nie jest to jednak dokładna rekonstrukcja wydarzeń z książki ponieważ w moim wypadku załoga poleci prosto w stronę Marsa (lot w szybkiej koniunkcji) bez wykorzystywania asysty grawitacyjnej Wenus (lot w opozycji) tak jak to zostało przedstawione w książce.
Wyprawa wymagać będzie 10 lotów rakiety Saturn VB MLV - mocno zmodyfikowanej wersji rakiety Saturn V korzystającej z ulepszonych silników F-1A oraz J-2S, powiększonego nieco stopnia S-IC a także 4 dodatkowych boosterów UA1564 na paliwo stałe (każdy o rozmiarach 5-segmentowej rakiety pomocniczej do SLS). Saturn V na sterydach może wynieść 260 ton na niską orbitę i 90 ton w kierunku Księżyca.
W pierwszej kolejności na orbitę wyniesiony zostanie rdzeń klastra silnikowego "Ares" potem boczne zbiorniki, następnie całość zostanie zatankowana do pełna przy użyciu 6 tankowców (każdy po 220t on paliwa). Na końcu do statku dołączy załoga wraz z habitatem i lądownikiem.
Całkowita masa startowa misji wyniesie 63900 ton a masa złożonego i zatankowaego Aresa równa będzie 2283 tonom. Moja misja korzysta wyłącznie z napędów chemicznych, nie będzie wykorzystywać ani aerobrakingu ani ISRU. Statek zostanie złożony w latach 1970-73 co jest zasługą moda Kerbal Construction Time. W modzie tym budowa rakiet oraz odblokowywanie nowych technologii wymaga nie tylko pieniędzy ale i czasu - oba procesy można przyspieszać poprzez rozbudowę infrastruktury. Misja załogowa rozpocznię sie w lipcu 1973 i potrwa do stycznia 1976. Powyższe daty to efekt progresji w trybie kariery RP-0. Save zaczyna się w 1951 a reszta zależy już od naszych postępów. Na normalnych ustawieniach trudności można śmiało przebić NASA i wysłać pierwszą misje na Księżyc np. w 1964 tak jak ja to zrobiłem.
Załoga spędzi 12 dni na powierzchni Marsa potem wróci na orbitę, dotankuje lądownik i wyruszy w 10 dniową wyprawę na oba księżyce czerwonej planety. Reszta czasu zostanie spędzona na niskiej orbicie wokół Marsa. Misja na Phobosa i Deimosa zwiększyła całkowitą masę potrzebną do wyniesienia na LEO o ok. 15% (340 ton).
Niebieskawy zachód Słońca na Marsie.
Więcej zdjęć: Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Architektura misji bazuje na programie Apollo, inspirowana jest powieścią "Voyage" Baxtera. Nie jest to jednak dokładna rekonstrukcja wydarzeń z książki ponieważ w moim wypadku załoga poleci prosto w stronę Marsa (lot w szybkiej koniunkcji) bez wykorzystywania asysty grawitacyjnej Wenus (lot w opozycji) tak jak to zostało przedstawione w książce.
Wyprawa wymagać będzie 10 lotów rakiety Saturn VB MLV - mocno zmodyfikowanej wersji rakiety Saturn V korzystającej z ulepszonych silników F-1A oraz J-2S, powiększonego nieco stopnia S-IC a także 4 dodatkowych boosterów UA1564 na paliwo stałe (każdy o rozmiarach 5-segmentowej rakiety pomocniczej do SLS). Saturn V na sterydach może wynieść 260 ton na niską orbitę i 90 ton w kierunku Księżyca.
W pierwszej kolejności na orbitę wyniesiony zostanie rdzeń klastra silnikowego "Ares" potem boczne zbiorniki, następnie całość zostanie zatankowana do pełna przy użyciu 6 tankowców (każdy po 220t on paliwa). Na końcu do statku dołączy załoga wraz z habitatem i lądownikiem.
Całkowita masa startowa misji wyniesie 63900 ton a masa złożonego i zatankowaego Aresa równa będzie 2283 tonom. Moja misja korzysta wyłącznie z napędów chemicznych, nie będzie wykorzystywać ani aerobrakingu ani ISRU. Statek zostanie złożony w latach 1970-73 co jest zasługą moda Kerbal Construction Time. W modzie tym budowa rakiet oraz odblokowywanie nowych technologii wymaga nie tylko pieniędzy ale i czasu - oba procesy można przyspieszać poprzez rozbudowę infrastruktury. Misja załogowa rozpocznię sie w lipcu 1973 i potrwa do stycznia 1976. Powyższe daty to efekt progresji w trybie kariery RP-0. Save zaczyna się w 1951 a reszta zależy już od naszych postępów. Na normalnych ustawieniach trudności można śmiało przebić NASA i wysłać pierwszą misje na Księżyc np. w 1964 tak jak ja to zrobiłem.
Załoga spędzi 12 dni na powierzchni Marsa potem wróci na orbitę, dotankuje lądownik i wyruszy w 10 dniową wyprawę na oba księżyce czerwonej planety. Reszta czasu zostanie spędzona na niskiej orbicie wokół Marsa. Misja na Phobosa i Deimosa zwiększyła całkowitą masę potrzebną do wyniesienia na LEO o ok. 15% (340 ton).
Niebieskawy zachód Słońca na Marsie.
Więcej zdjęć: Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
48
Inne / Odp: Pokaż nam swój [cokolwiek]!
« dnia: Wto, 04 Paź 2016, 21:58:18 »
Tak to są radiatory.
49
Inne / Odp: Pokaż nam swój [cokolwiek]!
« dnia: Pon, 03 Paź 2016, 08:53:38 »
Tankowanie przed misją na Marsa:
50
Samoloty / Odp: Odp: Niszczycielskie F-oloty Niszczyciela111!
« dnia: Śro, 14 Wrz 2016, 09:48:36 »Aby zobaczyć link -
ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Tak, jest garstka wspaniałych konstruktorów, którzy dla większości są niedoścignionym wzorem, ale nie każdy jest w stanie taki poziom osiągnąć. I jeszcze jedno bardzo boli mnie to gdy mówi się, że coś jest ohydne nie podkreślając przy tym, że to tylko moja prywatna opinia. No i na koniec słowo krytyki do wszystkich. Bardzo wielu z nas osiągnęło już jakiś poziom w tej grze. Jednak przykro to przyznać ale ceni się tu tylko weteranów. Nie ma akceptacji dla POCZĄTKUJĄCYCH. Niektórzy chcieliby aby pierwszy projekt gracza dorównywał choćby Misji Totalnej Kadafa. Niestety on też kiedyś zaczynał i to forum jest w stanie pokazać rozwój jego kunsztu. Także więcej wsparcia dla nowych, mniej negatywnych epitetów.
To są problemy wynikające z niewielkich rozmiarów tego forum. Np. na głównym forum jakbyś wrzucił coś słabego - to w tym samym dnu pojawi się 100 innych projektów - dobre są chwalone a słabsze utoną w morzu innych, po prostu nikt nie zwróci na nie uwagi. U nas jak coś wrzucisz to jest to jedyny post w całym dniu albo i w tygodniu i siłą rzeczy uwaga wszystkich użytkowników będzie koncentrować się na tym jednym poście.
Na głównym forum nie doświadczysz krytyki bo ludzie którzy mogliby skrytykować słaby post będą zajęci oglądaniem i chwaleniem 10 lepszych projektów, które zostały wrzucone w tej samej godzinie.
Wniosek: trzymaj się z dala od małych forów jeśli twój poziom nie dorównuje najlepszym jego użytownikom
51
Samoloty / Odp: Sekcja lotnicza Winged Industries: Kerb-Flyer I
« dnia: Śro, 14 Wrz 2016, 07:13:11 »Aby zobaczyć link -
ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Więc tak sobie myślę, że dużo lepiej poprawić wytknięte błędy (o ile faktycznie występują) i cieszyć się doskonałą repliką, bądź zignorować wypowiedź, niż się odgryzać.Kadafie, ignorowanie czyjejś wypowiedzi to najgorsze możliwe wyjście natomiast problem jest traki, że na 10 uwag 4 są dla mnie niesłuszne, 6 jest słusznych lub nie ale tylko jedną mogę poprawić i ta jedna zmiana nie jest warta prezentowania samolotu o nowa.
niesłuszne wg. mnie to:
Cytuj
Skrzydła dać do przodu-skrzydła są we właściwym miejscu, zawsze porównuje takie rzeczy z pierwowzorem.
Działko ustawić na środku
Znaleźć lepsze miejsce na weapon manager i amunicję
Poprawnie wyskalować samolot (na razie nie widać za bardzo, żeby był wgl uzbrojony w cokolwiek)
-działko nie jest ustawione na środku w oryginale.
-weapon manager i amunicja są już ustawione w najmniej widocznym miejscu a wtapiać w kadłub samolotu ich nie zamierzam
-samolot ma takie same wymiary jak oryginał.
Jedna jest słuszna ale tłumaczylem już, że nie mogę jej poprawić
Cytuj
Zmniejszyć wysokość kółWystające luki na koła wyglądałyby o wiele gorzej.
Jedna jest słuszna ale zwiększyłaby całkowitą liczbę części:
Cytuj
Koła porządnie zbudować (z owiewkami włącznie)i dlatego odpada.
Jedna jest słuszna i można ją poprawić
Cytuj
pochyl o jakieś pięć stopni w górę
Jedna chyba jest słuszna ale jeśli tak to TheDestroyer musi poprawić spory kawałek polskiego internetu:
Cytuj
Warthog to pseudonim, nazwa kodowa to A-10 Thunderbolt II
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
A ta jest pewnie słuszna ale jej nie rozumiem więc nie mam jak poprawić:
Cytuj
zbuduj poprawnie tylną część skrzydeł tuż przy kadłubie
Ta wymagałaby podziału kadłuba na ogon i resztę (zresztą kadłub jest już nieco pochylony)
Cytuj
Obrócić lekko także ogonCo wymagałoby przebudowania całego samolotu.
52
Samoloty / Odp: Sekcja lotnicza Winged Industries: Kerb-Flyer I
« dnia: Wto, 13 Wrz 2016, 14:20:53 »
@TheDestroyer111 pozwól, że na twoje uwagi odpowiem cytując twój wcześniejszy wpis:
No i moje muszą jeszcze na pierwszy i drugi rzut oka wyraźnie przypominać pierwowzór.
Cytat: TheDestroyer111
Buduję te samoloty zazwyczaj w taki sposób, aby były funkcjonalne i miały w miarę prostą konstrukcję (przyznam że mój laptop nie utrzyma zbyt dużej liczby części w grze, a często latam kilkoma pojazdami naraz).
No i moje muszą jeszcze na pierwszy i drugi rzut oka wyraźnie przypominać pierwowzór.
53
Samoloty / Odp: Sekcja lotnicza Winged Industries: Kerb-Flyer I
« dnia: Pią, 09 Wrz 2016, 23:30:54 »
Widzisz ten szary luk, w którym chowa się tylne podwozie na ostatnim zdjęciu? Gdybym robił niższe podwozia to ten luk wystawałby z góry w nieelegancki sposób. Mógłbym zakryć go grubszymi skrzydłami ale to też nie wyglądałoby najlepiej.
[Post scalony: [time]Sob, 10 Wrz 2016, 00:52:06[/time]]
Fairchild Republic A-10 Thunderbolt II
Fairchild A-10/OA-10 Thunderbolt II, nazwa kodowa Warthog – pierwszy amerykański samolot bliskiego wsparcia sił lądowych Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. A-10 jest jednomiejscowym, efektywnym i bardzo odpornym na uszkodzenia, napędzanym dwoma silnikami turbowentylatorowymi samolotem szturmowym przeznaczonym do niszczenia czołgów, pojazdów opancerzonych i innych celów naziemnych. Nazwa Thunderbolt została nadana tej maszynie na cześć P-47 Thunderbolta, samolotu myśliwsko-bombowego z drugiej wojny światowej.
A-10 wziął udział m.in. w pierwszej wojnie w Zatoce Perskiej (1991), wojnie w Kosowie (1999), Afganistanie (2001), drugiej wojnie w zatoce Perskiej (2003).
Zastosowanie prostych skrzydeł umożliwiło osiągnięcie doskonałej zwrotności oraz krótkiej drogi startu i lądowania. Umożliwia ono również prowadzenie lotów patrolowych z niewielkimi prędkościami rzędu 300 km/h.
Zarówno kabina pilota, jak i najważniejsze systemy sterowania chronione są pancerzem tytanowym o masie 400 kg (tzw. wanna tytanowa). Wyloty spalin z silników odrzutowych usytuowane są powyżej stateczników poziomych i pomiędzy dwoma podwójnymi statecznikami pionowymi, dzięki czemu zredukowano źródło ciepła (sygnaturę), zmniejszając prawdopodobieństwo trafienia pociskami rakietowymi naprowadzanymi na podczerwień. Takie usytuowanie silników chroni je także częściowo przed ogniem obrony przeciwlotniczej, ponieważ podczas ataku zasłaniają je powierzchnie skrzydeł i usterzenia ogonowego. Ponadto samolot jest w stanie kontynuować lot z całkowicie odstrzelonym jednym silnikiem
Chociaż samolot A-10 może przenosić znaczną ilość uzbrojenia podwieszanego, to głównym jego uzbrojeniem pozostaje siedmiolufowe działko systemu Gatlinga GAU-8/A Avenger kalibru 30 mm. To najpotężniejsze wielolufowe działko lotnicze, wokół którego jest właściwie obudowany kadłub samolotu A-10, strzela pociskami przeciwpancernymi z rdzeniem ze zubożonego uranu z szybkostrzelnością 4200 pocisków na minutę. Pociski z tego działka charakteryzujące się znaczną masą i dużą prędkością wylotową umożliwiają zniszczenie każdego czołgu. Zamontowano je niesymetrycznie, nieco w lewo od podłużnej osi samolotu i pod kątem 3° w dół, umożliwiając skuteczniejsze ostrzeliwanie celów naziemnych.
Duża siła odrzutu działka Avenger, równa mocy jednego silnika A-10, doprowadziła do powstania legendy mówiącej, że odpowiednio długa seria z działka jest w stanie zatrzymać samolot w powietrzu lub nawet zmusić go do lotu do tyłu. Zgodnie z danymi producenta działka GAU-8/A Avenger jego siła odrzutu wynosi 45 kN, co jest wartością stanowiącą ponad połowę łącznego ciągu obu silników samolotu pracujących na pełnym ciągu. Podczas strzelania samolot oczywiście leci do przodu, zakładając, że oba silniki pracują z pełną mocą. Jeżeli jeden z silników jest uszkodzony lub niesprawny, siła odrzutu działka rzeczywiście może przekroczyć siłę ciągu pozostałego silnika.
W Kerbalach strzelając z działka GAU-8 można rozpędzić go do 150 km/h jadąc do tyłu.
Uzbrojenie widoczne na zdjęciu:
- działko GAU-8/A Avenger kal. 30 mm
- 2 wyrzutnie LAU-68 z niekierowanymi pociskami Hydra kalibru 70 mm
- 6 pocisków AGM-65 Maverick klasy powietrze-ziemia
- 2 bomby CBU-87
- 2 pociski AIM-9 Sidewinder klasy powietrze-powietrze dla obrony własnej
Wyposażenie dodatkowe widoczne na zdjęciu:
- pułapki termiczne i dipole odbijające (pułapki radarowe)
- zasobnik ECM ALQ-131 (urządzenie zakłócające)
- LITENING AN/AAQ-28 (system celowniczy służący do identyfikacji, wyboru celów i naprowadzania na cele)
[Post scalony: [time]Sob, 10 Wrz 2016, 00:52:06[/time]]
Fairchild Republic A-10 Thunderbolt II
Fairchild A-10/OA-10 Thunderbolt II, nazwa kodowa Warthog – pierwszy amerykański samolot bliskiego wsparcia sił lądowych Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. A-10 jest jednomiejscowym, efektywnym i bardzo odpornym na uszkodzenia, napędzanym dwoma silnikami turbowentylatorowymi samolotem szturmowym przeznaczonym do niszczenia czołgów, pojazdów opancerzonych i innych celów naziemnych. Nazwa Thunderbolt została nadana tej maszynie na cześć P-47 Thunderbolta, samolotu myśliwsko-bombowego z drugiej wojny światowej.
A-10 wziął udział m.in. w pierwszej wojnie w Zatoce Perskiej (1991), wojnie w Kosowie (1999), Afganistanie (2001), drugiej wojnie w zatoce Perskiej (2003).
Zastosowanie prostych skrzydeł umożliwiło osiągnięcie doskonałej zwrotności oraz krótkiej drogi startu i lądowania. Umożliwia ono również prowadzenie lotów patrolowych z niewielkimi prędkościami rzędu 300 km/h.
Zarówno kabina pilota, jak i najważniejsze systemy sterowania chronione są pancerzem tytanowym o masie 400 kg (tzw. wanna tytanowa). Wyloty spalin z silników odrzutowych usytuowane są powyżej stateczników poziomych i pomiędzy dwoma podwójnymi statecznikami pionowymi, dzięki czemu zredukowano źródło ciepła (sygnaturę), zmniejszając prawdopodobieństwo trafienia pociskami rakietowymi naprowadzanymi na podczerwień. Takie usytuowanie silników chroni je także częściowo przed ogniem obrony przeciwlotniczej, ponieważ podczas ataku zasłaniają je powierzchnie skrzydeł i usterzenia ogonowego. Ponadto samolot jest w stanie kontynuować lot z całkowicie odstrzelonym jednym silnikiem
Chociaż samolot A-10 może przenosić znaczną ilość uzbrojenia podwieszanego, to głównym jego uzbrojeniem pozostaje siedmiolufowe działko systemu Gatlinga GAU-8/A Avenger kalibru 30 mm. To najpotężniejsze wielolufowe działko lotnicze, wokół którego jest właściwie obudowany kadłub samolotu A-10, strzela pociskami przeciwpancernymi z rdzeniem ze zubożonego uranu z szybkostrzelnością 4200 pocisków na minutę. Pociski z tego działka charakteryzujące się znaczną masą i dużą prędkością wylotową umożliwiają zniszczenie każdego czołgu. Zamontowano je niesymetrycznie, nieco w lewo od podłużnej osi samolotu i pod kątem 3° w dół, umożliwiając skuteczniejsze ostrzeliwanie celów naziemnych.
Duża siła odrzutu działka Avenger, równa mocy jednego silnika A-10, doprowadziła do powstania legendy mówiącej, że odpowiednio długa seria z działka jest w stanie zatrzymać samolot w powietrzu lub nawet zmusić go do lotu do tyłu. Zgodnie z danymi producenta działka GAU-8/A Avenger jego siła odrzutu wynosi 45 kN, co jest wartością stanowiącą ponad połowę łącznego ciągu obu silników samolotu pracujących na pełnym ciągu. Podczas strzelania samolot oczywiście leci do przodu, zakładając, że oba silniki pracują z pełną mocą. Jeżeli jeden z silników jest uszkodzony lub niesprawny, siła odrzutu działka rzeczywiście może przekroczyć siłę ciągu pozostałego silnika.
W Kerbalach strzelając z działka GAU-8 można rozpędzić go do 150 km/h jadąc do tyłu.
Uzbrojenie widoczne na zdjęciu:
- działko GAU-8/A Avenger kal. 30 mm
- 2 wyrzutnie LAU-68 z niekierowanymi pociskami Hydra kalibru 70 mm
- 6 pocisków AGM-65 Maverick klasy powietrze-ziemia
- 2 bomby CBU-87
- 2 pociski AIM-9 Sidewinder klasy powietrze-powietrze dla obrony własnej
Wyposażenie dodatkowe widoczne na zdjęciu:
- pułapki termiczne i dipole odbijające (pułapki radarowe)
- zasobnik ECM ALQ-131 (urządzenie zakłócające)
- LITENING AN/AAQ-28 (system celowniczy służący do identyfikacji, wyboru celów i naprowadzania na cele)
54
Samoloty / Odp: Sekcja lotnicza Winged Industries: Kerb-Flyer I
« dnia: Śro, 07 Wrz 2016, 18:19:15 »
MiG-21
MiG-21 (ros. МиГ-21, kod NATO: Fishbed) – radziecki samolot myśliwski skonstruowany w latach 50. XX wieku w biurze konstrukcyjnym MiG przez Artioma Mikojana i Michaiła Guriewicza. Ze względu na swoją sylwetkę dorobił się wśród pilotów nazwy „ołówek”lub "bałałajka".
Samoloty te weszły na wyposażenie polskiego lotnictwa w 1963 r i znajdowały się w nim aż do 2004 r. kiedy to zostały zastąpione przez F-16.
Uzbrojenie:
- 4 pociski R-60 klasy powietrze-powietrze
- 2 wyrzutnie pocisków niekierowanych S-8
- 2 bomby po 500 kg
- działko dwulufowe GSh -23mm
MiG-21 (ros. МиГ-21, kod NATO: Fishbed) – radziecki samolot myśliwski skonstruowany w latach 50. XX wieku w biurze konstrukcyjnym MiG przez Artioma Mikojana i Michaiła Guriewicza. Ze względu na swoją sylwetkę dorobił się wśród pilotów nazwy „ołówek”lub "bałałajka".
Samoloty te weszły na wyposażenie polskiego lotnictwa w 1963 r i znajdowały się w nim aż do 2004 r. kiedy to zostały zastąpione przez F-16.
Uzbrojenie:
- 4 pociski R-60 klasy powietrze-powietrze
- 2 wyrzutnie pocisków niekierowanych S-8
- 2 bomby po 500 kg
- działko dwulufowe GSh -23mm
55
Samoloty / Odp: Sekcja lotnicza Winged Industries: Kerb-Flyer I
« dnia: Pon, 05 Wrz 2016, 01:39:59 »
Tupolev Tu-95
Tu-95 (w kryptonimie NATO "Bear") – radziecki strategiczny samolot bombowy dalekiego zasięgu. Napędzany przez silniki turbośmigłowe NK-12 ze śmigłami przeciwbieżnymi. W służbie od 1956. Obok Tu-160 stanowi podstawowe uzbrojenie rosyjskiego lotnictwa strategicznego. Tu-95 wziął bezpośredni udział w zrzucie Car Bomby - największej jądrowej bomby lotniczej w historii.
Tu-95 (w kryptonimie NATO "Bear") – radziecki strategiczny samolot bombowy dalekiego zasięgu. Napędzany przez silniki turbośmigłowe NK-12 ze śmigłami przeciwbieżnymi. W służbie od 1956. Obok Tu-160 stanowi podstawowe uzbrojenie rosyjskiego lotnictwa strategicznego. Tu-95 wziął bezpośredni udział w zrzucie Car Bomby - największej jądrowej bomby lotniczej w historii.
56
Rakiety / Apollo Direct Ascent - RSS/RO/RP-0
« dnia: Sob, 27 Sie 2016, 22:17:14 »
Załogowa misja na Księżyc w trybie kariery RP-0. Przeprowadzenie misji w właśnie taki sposób było planowane w początkowym stadium programu Apollo. Największym plusem koncepcji bezpośredniego wyniesienia jest brak manewrów dokowania w planie misji a największym minusem konieczność użycia znacznie większej rakiety. Przy drugim wariancie masa jaką rakieta musi wynieść na TLI wzrasta nawet dwukrotnie. Mimo wielu prób nie udało mi się dotrzeć do informacji z jakich silników miałby korzystać lądownik ale biorąc pod uwagę stosunkowo niewielką planowaną nośność rakiety Saturn C-8 na TLI (76 ton i ok. 210 t na LEO) wydaje się, że do lądowania zostałyby użyte silniki na LH2/LOX -np. bliżej nieokreślona wersja RL-10 z głęboką kontrolą ciągu. Niewielka gęstość paliwa kriogenicznego tłumaczyłaby spore rozmiary fazy descent lądownika i relatywnie niską masę (wspomniane 76 ton). Niestety nie odblokowałem jeszcze żadnych silników na LH2/LOX z jakąkolwiek kontrolą ciągu postanowiłem więc użyć 4 hipergolicznych silników od tradycyjnego lądownika Apollo. Konsekwencją tej decyzji był wzrost masy całego pojazdu do 96 ton i konieczność zbudowania większej rakiety niż jakiekolwiek planowane wersje rakiety Saturn C-8 tudzież Nova. Fikcyjna Nova C9 składa się z 9 silników F-1A w pierwszej fazie, których łączna siła ciągu nad poziomem morza przekracza 7200 ton. Jest to odpowiednik siły oferowanej przez 11 zwykłych silników F-1 użytych w rakiecie Saturn V. Druga faza to 9 silników J-2 na LH2/LOX a trzecia to 2x J-2. Silniki J-2 to te same jednostki napędowe co w rakiecie Saturn V ale tam było ich tylko 5 w drugiej fazie i jeden w trzeciej. Całkowita masa rakiety to 6050 ton a udźwig na LEO to ok. 265 ton.
Celem misji jest południowy biegun a dokładnie mający ok. 18 km średnicy krater Shackleton. Na załogę czeka już 3- osobowy łazik o masie małego samochodu osobowego który został wyniesiony wcześniej za pomocą rakiety Saturn IB Centaur. Załoga spędzi na powierzchni Księżyca 72 godziny i pokona w tym czasie ok. 75 km.
Wyniesienie łazika można obejrzeć tutaj w głębszych detalach: Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Więcej zdjęć ze startu rakiety: Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Mody:
-RSS, RO, RP-0, RVE, Scaterrer. FAR, Remote Tech, Kerbal Construction Time, Real KSC + wszystkie wymagane lub rekomendowane przez RP-0, RO
-Procedural Tanks, Procedural Fairings, FASA, AIES
-Wiele innych niewidocznych na nagraniu.
Celem misji jest południowy biegun a dokładnie mający ok. 18 km średnicy krater Shackleton. Na załogę czeka już 3- osobowy łazik o masie małego samochodu osobowego który został wyniesiony wcześniej za pomocą rakiety Saturn IB Centaur. Załoga spędzi na powierzchni Księżyca 72 godziny i pokona w tym czasie ok. 75 km.
Wyniesienie łazika można obejrzeć tutaj w głębszych detalach: Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Więcej zdjęć ze startu rakiety: Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Mody:
-RSS, RO, RP-0, RVE, Scaterrer. FAR, Remote Tech, Kerbal Construction Time, Real KSC + wszystkie wymagane lub rekomendowane przez RP-0, RO
-Procedural Tanks, Procedural Fairings, FASA, AIES
-Wiele innych niewidocznych na nagraniu.
57
Samoloty / Odp: Sekcja lotnicza Winged Industries: Kerb-Flyer I
« dnia: Pią, 26 Sie 2016, 22:50:23 »
Tupolew Tu-4 AWACS
Jedynym zagranicznym użytkownikiem Tu-4 była Chińska Republika Ludowo-Demokratyczne, która w lutym 1953 roku otrzymała kilkadziesiąt maszyn tego typu. Część z nich pod koniec lat 60-tych przerobiono na samoloty wczesnego ostrzegania – AWACS. Otrzymały one nazwę KJ-1 AEWC. Wersja ta korzysta z 4 silników turbośmigłowych Iwczenko AI-20K, każdy o mocy ponad 5000 KM - to ponad 2x razy więcej niż w oryginalnym Tu-4. Prędkość maksymalna mojej repliki podskoczyła w ten sposób z 600 km/h do 800 km/h czyniąc go najszybszym nieodrzutowym samolotem w mojej kolekcji. Rekord ten został jednak szybko pobity przez innego Tupolewa - prawdopodobnie domyślacie się więc jaki samolot będzie zostanie pokazany jako następny.
Jedynym zagranicznym użytkownikiem Tu-4 była Chińska Republika Ludowo-Demokratyczne, która w lutym 1953 roku otrzymała kilkadziesiąt maszyn tego typu. Część z nich pod koniec lat 60-tych przerobiono na samoloty wczesnego ostrzegania – AWACS. Otrzymały one nazwę KJ-1 AEWC. Wersja ta korzysta z 4 silników turbośmigłowych Iwczenko AI-20K, każdy o mocy ponad 5000 KM - to ponad 2x razy więcej niż w oryginalnym Tu-4. Prędkość maksymalna mojej repliki podskoczyła w ten sposób z 600 km/h do 800 km/h czyniąc go najszybszym nieodrzutowym samolotem w mojej kolekcji. Rekord ten został jednak szybko pobity przez innego Tupolewa - prawdopodobnie domyślacie się więc jaki samolot będzie zostanie pokazany jako następny.
58
Samoloty / Odp: Sekcja lotnicza Winged Industries: Kerb-Flyer I
« dnia: Czw, 25 Sie 2016, 02:59:02 »
Tupolew Tu-4
Tu-4 (ros. Ту-4) – radziecki bombowiec strategiczny, opracowany w biurze konstrukcyjnym Andrieja Tupolewa, kopia amerykańskiego bombowca Boeing B-29 Superfortress. Służył w Radzieckich Siłach Powietrznych od późnych lat czterdziestych do lat sześćdziesiątych.
Pod koniec II wojny światowej Związek Radziecki posiadał niewielką liczbę ciężkich bombowców Pe-8 do prowadzenia bombardowań strategicznych. Widząc łatwość, z jaką amerykańskie samoloty operujące z odległych baz zrzucały bomby na terytorium Japonii, Józef Stalin nakazał rozpoczęcie prac nad nowym bombowcem strategicznym.
W 1945 roku trzy amerykańskie bombowce Boeing B-29 Superfortress awaryjnie wylądowały na terytorium radzieckim. Maszyny zostały internowane i przekazane do badań w Biurze Konstrukcyjnym Tupolewa. Maszyny skopiowano tak dokładnie, jak to było możliwe. W rezultacie powstał bombowiec Tu-4 (w kodzie NATO: Bull), oblatany 19 maja 1947 roku. Maszyna weszła do służby w roku 1948. Trapiło ją wiele problemów rozwojowych, co wynikało z braku znajomości technologii wykonania samolotu tej klasy, innymi normami, czy wreszcie innym systemem miar (zamiana cali na system metryczny).
Ostrzał z dzialek NS-23:
Naprowadzany pocisk KS-1 Komet będący pomniejszoną wersją samolotu MiG-15 (u mnie w skali 1:1). Napędzany jest silnikiem odrzutowym, ma zasięg ok. 100 km i rozwija prędkość 950 km/h nad poziomem morza.
Tu-4 (ros. Ту-4) – radziecki bombowiec strategiczny, opracowany w biurze konstrukcyjnym Andrieja Tupolewa, kopia amerykańskiego bombowca Boeing B-29 Superfortress. Służył w Radzieckich Siłach Powietrznych od późnych lat czterdziestych do lat sześćdziesiątych.
Pod koniec II wojny światowej Związek Radziecki posiadał niewielką liczbę ciężkich bombowców Pe-8 do prowadzenia bombardowań strategicznych. Widząc łatwość, z jaką amerykańskie samoloty operujące z odległych baz zrzucały bomby na terytorium Japonii, Józef Stalin nakazał rozpoczęcie prac nad nowym bombowcem strategicznym.
W 1945 roku trzy amerykańskie bombowce Boeing B-29 Superfortress awaryjnie wylądowały na terytorium radzieckim. Maszyny zostały internowane i przekazane do badań w Biurze Konstrukcyjnym Tupolewa. Maszyny skopiowano tak dokładnie, jak to było możliwe. W rezultacie powstał bombowiec Tu-4 (w kodzie NATO: Bull), oblatany 19 maja 1947 roku. Maszyna weszła do służby w roku 1948. Trapiło ją wiele problemów rozwojowych, co wynikało z braku znajomości technologii wykonania samolotu tej klasy, innymi normami, czy wreszcie innym systemem miar (zamiana cali na system metryczny).
Ostrzał z dzialek NS-23:
Naprowadzany pocisk KS-1 Komet będący pomniejszoną wersją samolotu MiG-15 (u mnie w skali 1:1). Napędzany jest silnikiem odrzutowym, ma zasięg ok. 100 km i rozwija prędkość 950 km/h nad poziomem morza.
59
Problemy z modyfikacjami / Odp: RSS + RP 0 Problem z lotniskiem
« dnia: Czw, 25 Sie 2016, 02:47:18 »
Mod z automatu daje ci tier 3 czyli asfaltowe lotnisko bo nikt nie chce zaczynać na tym nierównym stockowym. Jest to feature a nie bug. Co do podskoków to ja też ich doświadczyłem i dlatego siedzę z samolotami na 1.0.5. Możesz spróbować podwyższyć terrain settings z default na high ale nie wiem czy coś to da. Pamiętaj też, że do grania w RP-0 potrzebne jest RO.
60
Dyskusje na dowolne tematy / Odp: internetowe znaleziska
« dnia: Czw, 18 Sie 2016, 19:23:57 »
No jeśli chodzi o wnętrza to u nas na forum też są na światowym poziomie np. te od Billa poniżej albo wiele innych zrobionych przez Kadafa, które są rozsiane po różnych tematach.
