Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
czyli w gruncie rzeczy nie wyniesie na lot suborbitalny na ziemi wystarczy też dwie minuty, reszta jest potrzebna po to zeby rozpędzić się do tych prawie 8km/s
albo jest inny sposób. sprawdź implikacje orbity celu, najłatwiej przełączyć się na niego i ustaw mun jako cel, wtedy będziesz mógł sprawdzić relatywna inklinacje mun-smialek, a ponieważ ten pierwszy krąży nad rownikiem, jest to także faktyczna inklinacja smialka. załóżmy że jest to 20 stopni.
teraz przyspieszasz czas do momentu aż orbita celu będzie nad miejscem startu i: a) jeśli orbita schodzi na południe to Twój azymut startu to 90+20stopni=110 stopni b) orbita wchodzi na północ to Twój azymut startu to 90-20stopni = 70 stopnii.
w ten sposób potrzebna korekta orbit będzie wynosiła jedynie kilka a nie 20 stopnii
Grasshopper - platforma testowa firmy SpaceX wykonała kolejny lot, tym razem na wysokość ponad 325 metrów i warunkach silnego wiatru. Grasshopper jest przygotowaniem do budowy w pełni odzyskiwanego systemu startowego na bazie obecnej rakiety nośnej amerykańskiej firmy (Falcon 9), którą będzie rakieta Falcon 9R (od ang. Reusable). Grasshopper jest prototypem pierwszego stopnia Falcona 9R, który po zakończeniu swojej pracy i odłączeniu stopnia drugiego będzie powracał na miejsce startu. Pierwszy praktyczny test tej technologii ma odbyć się przy okazji wrześniowego debiutu rakiety Falcon 9 w wersji v1.1 wraz ze statkiem Dragon w ramach misji CRS-3 (Comercial Resuply System) do Międzynarodowej stacji kosmicznej. Wizje systemu Falcon 9R oraz przyszłego załogowego statku firmy SpaceX - Dragon Rider można zobaczyć w Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘlubZALOGUJ SIĘ filmie
A co jest najgorsze w tym wypadku pierwszy stopień Protona jako paliwa używa dimetylohydrazyny - bardzo toksycznego związku chemicznego, a ponieważ do katastrofy doszło w kilkadziesiąt sekund po starcie w zbiornikach rakiety były jeszcze ogromne jej ilości. Prawdopodobnie skutki będą usuwane przez długi czas jeśli w ogóle uda się je całkowicie usunąć. Drugi problem tej katastrofy wiąże się z modułem MLM Nauka, który właśnie przy pomocy Protona miał znaleźć się na orbicie - oznacza to niemal na pewno kolejne opóźnienia, tym samym o starcie w grudniu 2013 już po prostu można zapomnieć
Po trwającej blisko 15 dni chińskiej załogowej misji kosmicznej Shenzhou-10 wylądował dzisiaj (26.06) około 2:06 polskiego czasu w regionie Chin Mongolia Wewnętrzna. Poinformowano że załoga w składzie Nie Haisheng (dowódca), Zhang Xiaoguang i Wang Yaping czuje się dobrze. Była to prawdopodobnie ostatnia załogowa chińska misja przed rokiem 2016, w związku z opóźnieniami w budowie nowej rakiety nośnej, o udźwigu na niską orbitę około 20t, niezbędnej do wyniesienia na orbitę modułu Tiangong-2, który będzie prototypem dla głównego modułu przyszłej chińskiej stacji wielomodułowej
Rosyjski spacer kosmiczny na ISS W poniedziałek odbył się rosyjski spacer kosmiczny WKD-33. Dwóch rosyjskich kosmonautów spędziło w otwartej przestrzeni kosmicznej 6 godzin i 34 minuty. Do głównych zadań zaliczyć należy przygotowania systemu dokującego i instalacji elektrycznych na zewnątrz stacji do przyłączenia nowego rosyjskiego modułu naukowego MLM "Nauka" ("Наука"), do którego ma oficjalnie dojść w grudniu tego roku, jednak mówi się opóźnieniach i przesunięciu powiększenia stacji do 2014 roku. Był to 169 spacer związany z budową Międzynarodowej Stacji Kosmicznej dając łączny czas 44 dni 12 godzin i 43 minut w otwartej przestrzeni przy budowie ISS. Następne dwa spacery planowane są na 9 i 16 lipca i wezmą w nich udział Amerykanin Chris Cassidy i Włoch Luca Parmitano. Kilka ujęć ze spaceru WKD-33 Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘlubZALOGUJ SIĘ
Nowy rekord długości przejazdu pojazdu poza ziemią dla... Łunochoda 2 Przez dziesięciolecia uważano że łazikiem, który pokonał największą odległość na innym ciele niebieskim niż ziemia był radziecki Łunochód-2 (Луноход-2), który w 1973 roku przez blisko 6 miesięcy pokonał 37 kilometrów po powierzchni księżyca. Najnowsze analizy zdjęć satelitarnych wykonanych przez Amerykański orbiter naszego naturalnego satelity LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter) wykazują, że radziecki pojazd pokonał odległość około 42 km. Przyczyną tej rozbieżności może być złe skalibrowanie urządzenia na pokładzie łazika używanego do pomiaru przejechanego dystansu, jego niedoskonałość na piaszczystym gruncie księżycowym lub uszkodzenie np. łożyska i zwiększenie oporu przez co kółko mierzące odległość pokonało mniejszą ilość obrotów niż wskazywałby na to faktyczny przejechany dystans. Pozostałe 2 miejsca na podium przejechanego dystansu zajmują amerykański łazik Opportunity, który od 2004 roku przejechał po powierzchni marsa 35,76km (stan na 16 maja), oraz LRV misji Apollo 17, który z astronautami Cernan'em i Shmitem po powierzchni księżyca przejechał 35,74km.
Dwa sojuzy w jeden dzień! Nad wyraz rzadko zdarza się start dwóch rakiet kosmicznych tej samej rodziny tego samego dnia. dzień 25 czerwca zapisze się jako jeden z takich dni, ponieważ rosyjska rakieta Sojuz wystartowała tego dnia z kosmodromu Bajkonur w Kazachstanie i Europejskiego kosmodromu Koruru w Gujanie Francuskiej (Ameryka Pł.). Do pierwszego startu doszło o godzinie 19:28 polskiego czasu kiedy to Sojuz w wersji 2-1b wystartował z Kazachstanu. Lot przebiegł prawidłowo i ładunek w postaci satelity obserwacji ziemi Resurs-P zbudowanego został przez zakłady CSKB-Progress został umieszczony na orbicie o inklinacji 97,98 stopnia oraz wysokość 480 x 470 km. Niecałe 2 godziny później (21:27 Polskiego czasu) z Koruru wystartował Sojuz ST-B z górnym stopniem Fregat-MT umieszczając na orbicie o parametrach: inklinacja 0 stopni, wysokość 7825 x 7825 km cztery satelity telekomunikacyjne O3b (od [The] Other 3 billion) dla spółki o tej samej nazwie, która po wyniesieniu kolejnych 4 satelitów tego typu będzie świadczyła usługi komunikacyjne dla krajów rozwijających się. Operatorem startów rakiet Sojuz z kosmodromu Koruru, jak również dwóch pozostałych startujących z Gujany Francuskiej rakiet: Ariane 5 i Vega jest europejskie konsorcjum Arianespace.
Jeśli chcesz aby dalej pojawiały się tu aktualności z dziedziny astronautyki czekam na odzew, czy to w postaci komentarzy czy łapek w górę w tym poście
dokładnie też się nad tym zastanawiałem i doszedłem do wniosku, że trzeba wziąć poprawkę na to że więcej paliwa zuzyjesz na wejście na orbitę 400x400 niż na 100x100, nie mniej im cel jest dalej tym procentowo w skali całego potrzebnego deltaV ta różnica jest mniejsza.
Tylko sama budowa to nie wszystko, wahadłowiec służył też jako ogromny statek cargo dzięki wyprodukowanym przez Włoską agencje kosmiczna modułom MPLM (multi-poruse logistic module) mogły wynosić ogromne ilości zaopatrzenia na stację a co ważniejsze tak samo dużo prawie sprowadzać na ziemię, podczas gdy teraz jedyną możliwością jest Dragon i malutki lądownik Soyuza, w którym tak na prawdę wiele poza astronautami się nie mieści. MPLM były jeszcze troche większe od HTV, soyuza wraca na ziemię tylko ta mała środkowa część, dragon jest niewiele większy - może na ziemię sprowadzić do 600kg, więc ta grafika powinna dobrze dać do zrozumienia jak stacja ucierpiała na możliwości, podkreślam, przede wszystkim sprowadzenia cargo na ziemię w momencie wycofania wahadłowców
Nie zapominajmy o podstawowej zalecie wahadłowca. To że potrafił 20 ton wynieść na orbitę to jedno, ale potrafił też 15t sprowadzić z powrotem na ziemię, czego żaden inny statek kosmiczny nie dokonał. Co więcej, towar ten doprowadzał praktycznie w ręce odbiorcy, a nie gdzieś na środek Pacyfiku. Pamiętajmy też o misjach serwisowych do teleskopu Hubble'a, dlatego w jednej z ostatnich misji programu STS została taka misja wykonana po raz kolejny, bo bez wahadłowca już taka misja nie będzie mogła być wykonana - żaden statek nie zabierze jednocześnie tylu części serwisowych i załogi która wykonałaby naprawy. Największym zagrożeniem obecnie dla ISS jest to że kosmiczne śmieci lub meteoryty uszkodzą ogromne panele słoneczne, a bez STS nie mamy nic co mogłoby wynieść nowy.
Co do wykorzystania SSMEs w pierwszym stopniu SLS to średnia korzyść, bo tych silników mamy na dwa starty tej rakiety, w następnych mają zostać użyte inne. Pozatym osobiście uważam za marnotrastwo używania tych silników w rakiecie, bo są one wielokrotnego użytku, a tak rozbiją się o powierzchnie Atlantyku, można by je odłożyć do jakiegoś hangaru, za naście lat może by się znalazło jakieś zastosowanie dla nich, tak jak dla NK-33 z radzieckiej N1, które teraz zasilają pierwszy stopień Antaresa firmy Orbital i były bazą do stworzenia RD-180 dla Atlasa V.
mozliwe, zanim to napisalem zobaczylem pierwsze 10 minut i caly czas prawie była mowa o STS-134, o ktorym długi film kiedys oglądałem i myślałem że to to.
NASA przedstawiła kandydatów do 21. grupy astronautów. Pierwszy raz w historii mamy sytuację równej ilości kobiet i mężczyzn wśród kandydatów którzy przejdą teraz dwuletnie szkolenie, zanim będą mogli oni ubiegać się o wzięcie udziału w misji kosmicznej. Wszyscy mają między 34 a 39 lat, w większości pochodzą z wojska jednak dwie z pań są cywilami, natomiast John Cassada odszedł z marynarki wojennej USA w stopniu Komandora Podporucznika. Nie jest to duży nabór do korpusu astronautów NASA, stanowi on raczej uzupełnienie naturalnych ubytków wynikłych z odchodzenia starszych jego członków na emeryturę i prac biurowych (tzw. Managment) w korpusie. Biorąc pod uwagę dwu letnie szkolenie ogólne, oraz to że przygotowanie do konkretnej misji także zajmuje podobną ilość czasu kandydaci na astronautów najprawdopodobniej szansę polecieć mają dopiero na pokładzie przygotowywanych przez prywatne firmy, SpaceX (Dragon Rider), Boeing (CST-100) i Sierra Nevada (Dream Chaser), statków kosmicznych lub budowanego przez Lockheed Martin wg projektu NASA MPCV Orion, przystosowanego do lotów poza niską orbitę Ziemi. Wszystkie te statki swoje pierwsze załogowe loty mają odbyć w latach 2017-2019, a do tego czasu NASA nadal będzie, za cenę 60 mln USD kupować dla swoich astronautów miejsca w rosyjskich statkach Sojuz. W najbliższym czasie postaram się przygotować krótki artykuł na temat firm biorących udział w programie CCP NASA (Comercial Crew Program). Krótkie charakterystyki kandydatów na astronautów 21-szej grupy NASA znajdziecie Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘlubZALOGUJ SIĘ
Co do ATV-4 zadokował on zgodnie z planem do ISS, jednak właz do niego otwarty został dopiero dzisiaj z powodu obawy przed zakażeniem powietrza na stacji przez bakterie i grzyby na pokładzie wuropejskiego transportowca. Właz jest już jednak otwarty i 6-cio osobowa załoga zajmie się rozładowaniem ładunku statku, który pozostanie przyłączony do rufowego portu rosyjskiego modułu Zwiezda do października, po czym zostanie zdezorbitowany i spali sie w atmosferze nad Pacyfikiem. Oto film z dokowania "Alberta Eisteina"
@ mayo swoją "agencje" kosmiczna już mamy - CBK PAN (centrum badań kosmicznych polskiej akademii nauk) - która odpowiada za polskie sprawy w ramach uczestnictwa naszego kraju w europejskiej agencji kosmicznej. Polscy piloci mysliwscy są jednymi z najlepszych na świecie, więc myślę że do końca następnej dekady któryś dostanie się do oddziału astronautów esa i poleci na ISS.
@ jeb cały tydzień w pracy więc i problemy z internetem więc nie miałem za dużo czasu na newsy ale przez najbliższe 3 dni spodziewajcie się że coś tu jeszcze napisze.
Pokaż wiadomości
na lot suborbitalny na ziemi wystarczy też dwie minuty, reszta jest potrzebna po to zeby rozpędzić się do tych prawie 8km/s
