KADAF INDUSTRIES
PREZENTUJE
System komunikacyjny Mun-Kerbin, Kerbin-Mun
POLAR COM
Po fiasku poprzedniego przetargu firma Kadaf Industries wzięła sobie do serca słowa przewodniczącego projektu PMB. Ma być OSOM!
Wyrzucono więc księgowych, przestano liczyć Kerdolary i zaprojektowano system jakiego świat nie widział. Założenie było następujące - komunikacja ciągła, 24h/7/365 przy wykorzystaniu anten mogących dokonywać transmisji radiowych, oraz telewizyjnych w jakości ultra HD z 64 kamer jednocześnie! Standardowe anteny w żaden sposób nie podołały by takiemu zadaniu, dlatego też narodziła się antena komunikacyjna POLAR COM PRIME, którą niezwłocznie dostarczono do bazy PMB. Nowy obiekt stanął w odległości zaledwie trzydziestu metrów od Habitatu.
Kerbonauci stacjonujący w bazie zaraz po dostawie dokonali inspekcji systemów. Podłączono kable, sprawdzono systemy sterowania.
Po dokonaniu nastawy dokładnie po środku nadajnika pojawiła się tarcza Kerbinu. Zablokowano mechanizmy. Od teraz w ojczystą planetę antena będzie skierowania już zawsze.
Lecz to oczywiście nie wszystko. System radiowy KSC nie pozwala na utrzymanie stałej komunikacji z Munem, ponieważ Kerbin się obraca. W takim razie inżynierowie Kadaf Industries skonstruowali stację nadawczo odbiorczą, której stanowiskiem pracy będzie północy biegun polarny. Stacja będzie obsługiwana przez dwóch kerbonautów. Złośliwi twierdzą, że to idealne rozwiązanie dla nieco krnąbrnych pracowników technicznych, pilotów oraz innych, którzy pojawili się w złym miejscu o złym czasie, bądź w jakiś inny sposób nadepnęli na odcisk temu komu nie powinni. Tak więc prędko wysłano świeżo wybudowany nadajnik z dwoma niezbyt szczęśliwymi pracownikami - Geofrennem Kermanem, oraz Dersy Kermanem.
Oto prezentujemy więc stację nadawczo odbiorczą POLAR COM A.
Nowo mianowani technicy dokonują ostatecznego przeglądu.
To oczywiście nie wszystko. Jedna stacja biegunowa nie jest w stanie załatwić sprawy, gdyż Mun jest zbyt blisko i chowa się za horyzontem nie tak znowu małego Kerbinu. Tak więc dosłano drugą stację nadawczo odbiorczą POLAR COM B.
Dwie stacje potrafią utrzymać kontakt bezpośredni z celem już przez trzy czwarte czasu, ale to jeszcze nie jest pełen sukces. Dlatego dostarczono trzecią bliźniaczą stację POLAR COM C!
Trzy stacje nadawczo odbiorcze o pozycjach stanowiących trójkąt w pobliżu bieguna są w stanie obsłużyć odbiór danych w sposób ciągły. Więcej! Zazwyczaj dwie z nich są w stanie nawiązać połączenie jednocześnie! A jak odbywa się transmisja danych do centrum KSC? W tradycyjnie niezawodny sposób - kablem. Do najbliższych miasteczek okołobiegunowych odległość nie wynosi więcej niż kilkadziesiąt kilometrów, a stamtąd siecią naziemną połączenie z KSC jest stałe!
Czy to już wszystko? Otóż wcale nie! Wiadomym jest, że nie z każdym problemem obsługi naziemne stacji sobie poradzą, w razie problemów oczekiwanie na pomoc z centrum kosmicznego trwać będzie zbyt długo. Tak więc dokładnie po środku trójkąta stanowiącego pozycję trzech anten dostarczona została baza obsługi technicznej.
POLAR COM BASE!
Dwóch techników utrzymuje stałą łączność z trzema stacjami dzięki doskonale wyposażonemu centrum dowodzenia. Na zdjęciu widzimy przestrzeń magazynową, gdzie składowane są wszystkie potrzebne, bądź nie, części zamienne, które mogą się przydać w serwisowaniu instalacji.
Baza wyposażona jest w maszt antenowy, dwa pomieszczenia robocze, jedno mieszkalne, system zasilania oraz w łazienkę z prawdziwego zdarzenia. Producent okna łazienkowego zapewnia, iż można je stosować również jako dok.
Czy to już wszystko? Ależ skąd! By sprostać wymaganiom serwisowym potrzebny jest przecież pojazd zdolny do pokonywania lodowej pustki, mogący odśnieżać w razie załamania pogody, jak również zdolny do zabrania pracowników oraz wyposażenia. Tak więc baza została wyposażona nie w jeden, ale aż w DWA ciężkie ratraki POLAR COM R1, oraz POLAR COM R2!
Jak widać na pakach obu maszyn jest już załadowany sprzęt.
Zadaszona przestrzeń tuż obok magazynu gwarantuje wygodną pracę przeładunkową, oraz miejsce do ewentualnych napraw sprzętu.
A teraz mapa jak to wszystko wygląda:
Odległości od bazy do stacji nadawczej to odpowiednio:
96 kilometrów dla Polar Com A
82 kilometry dla Polar Com B
93 kilometry dla Polar Com C
Ratraki są w stanie rozwinąć prędkość 80 kilometrów na godzinę, co powoduje, że w razie utraty łączności, bądź awarii grupa szybkiego reagowania dotrze do celu w niewiele ponad godzinę.
I trochę technikalii :
Polar Com Prime - 60 części
Polar Com A - 98 części
Polar Com B - 98 części
Polar Com C - 98 części
Polar Com Base - 108 części
Polar Com R1 - 97 części
Polar Com R2 - 98 części
Niniejszym w żadnym punkcie zasady przetargu nie zostały naruszone!
Po zapięciu wszystkiego na ostatni guzik, nawiązaniu łączności między poszczególnymi składowymi na biegunie stację Polar Com B wycelowano w Mun...
Otwarto kanał łączności i nastąpiły kluczowe dla projektu słowa - Stacja Polar Com B, odbiór, jak mnie słyszycie?
-Po paru sekundach z głośników rozległ się czysty głos Kerbonauty z Muna - Głośno i wyraźnie!
Pokaż wiadomości
