Niedługo przed zainstalowaniem modów KAS oraz KerbPaint, w oczekiwaniu na zakończenie się przetargów PMB rozpocząłem budowę malutkiej placówki na Minmusie. W planach mają to być zaledwie dwa, może trzy obiekty. Załoga złożona z garstki kerbali, może nawet zaledwie jednego. Zadanie: tylko jedno, ale proste. Rozsyłanie i kontrolowanie sond nad Minmusem.
Ze względu na to że całość była robiona czysto z nudy, zdjęć z budowy mam minimum. Zaledwie parę.
Dwa jedyne zdjęcia na których znajduje się główny punkt bazy jeszcze przed dotarciem paczki sond. Moduł zbudowany wokół baku paliwa robiącego za balast składa się głównie z małego pomieszczenia mieszkalnego dla zarządcy bazy, dojścia do tego pomieszczenia, oraz wysokiego masztu nadawczo-oświetleniowego z czwórką paneli słonecznych, z czego tylko dwa są otwarte. Pozostała para została zamontowana przypadkowo i jako nadkomplet stanowi zasilanie awaryjne w przypadku awarii podstawowej dwójki.
Podczas lądowania stracono jeden z reflektorów na maszcie.
Paczka sond MinPWP. Wokół głównego trzonu zamontowane jest osiem sond uniwersalnych. Mogą zarówno orbitować, jak również wylądować na powierzchni księżyca. I to wielokrotnie! Każda z nich posiada łączne delta-v wynoszące 1350m/s, więc mogła by nawet dotrzeć do Kerbinu, wrócić nad Minmus i jeszcze by został spory zapas.
Od tego momentu do akcji wkracza modyfikacja KerbPaint oraz KAS. Musiałem je przetestować w jakiś sposób, dlatego wybór miejsca testów padł właśnie na MinPS. Mała placówka, brak wielkich wymagań. Wystarczyło posłać mały lot serwisowy z dostawą części, w tym brakującego reflektora.
Ale to byłoby zbyt proste. Musiałem wykorzystać potencjał drzemiący w możliwości malowania oraz szeroko pojętej modyfikacji pojazdów oraz łączenia ich w całe sieci. Potrzebowałem czegoś większego. Tak powstał
MinSS* "Slug"
*SS oznacza Service Spaceship, a nie powiązania nazistowskie
Myślę że to pierwszy na świecie, a przynajmniej na forum Prom-Transporter-Lądownik-VTOL-Łazik z możliwością dokowania.
Zdjęcie pierwszego prototypu.
Zadanie było proste. Statek z ładunkiem stanowiącym skrzynie wypełnione sprzętem potrzebnym bazie miał dolecieć i wylądować o własnych siłach na Minmusie (dodatkowo musi być przystosowywany do zrobienia tego samego na Munie). Tam już jako łazik dotrze do bazy, rozstawi sprzęt a trójka jego załogantów pomoże przy montażu. Następnie za pomocą silników dodatkowy wystartuje pionowo, a po nabraniu bezpiecznej wysokości przełączy się ponownie na lot za pomocą silników atomowych.
Planowana była jeszcze możliwość lądowania na Kerbinie, jednak uznano to za zbyt kosztowne aby pojazd wracał po każdej misji na planetę. O wiele lepszym rozwiązaniem będzie stworzenie dlań stałej przystani na orbicie gdzie będzie mógł zatankować oraz pobrać nowe dostawy do placówek na obu księżycach.
Mimo że na takiego nie wygląda, Slug jest lekką maszyną. Przy wadze ok. 35t. jest wręcz leciutki jak na realia KSP. Dlatego też transporter nie wymagał wielkich nakładów mocy i paliwa.
Gdyby cały lot odbywał się na silnikach atomowych delta-v wynosiło by 2200m/s, co w pełni wystarcza do lotów na Mun czy Minmus. Jednak trzeba dodać do tego paliwożerne silniki pionowego startu, których spalanie tylko częściowo jest nadrabiane przez zmniejszenie się wagi po pozbyciu się ładunku.
Przejdźmy do samej misji. Z lądowaniem nie było problemów. Aby mieć czas i miejsce na testowanie możliwości jezdnych pilot posadził maszynę 12 km od bazy.
Wszystko działa jak należy. Prędkość podróżniczą dziesięciu metrów na sekundę można w warunkach Minmusiańskich uznać wręcz za rekordowy pęd. Większość łazików jest zbyt lekka lub niestabilna aby koła miały przyczepność wystarczająca żeby choćby się ruszyć.
Do bazy Slug dojechał już wieczorem, dlatego wszystkie prace przesunięto na następny dzień.
Ranek dnia następnego. Praca zaczęła się z kopyta. Jeden z załogantów zajął się przemalowywaniem paczki sond, podczas gdy pozostała para męczyła się z przenoszeniem paczek zaopatrzenia. Nawet w warunkach Minmusiańskiej grawitacji kerbale ledwo potrafiły poruszać się z takimi ładunkami na plecach. Gdyby miały przenosić te same ładunki na Munie, nie obyłoby się bez potrzeby użycia specjalnego sprzętu.
Zarządca bazy już wychodzi ze swojego "mieszkanka" aby pomóc przy montażu, a nasz "artysta-malarz" zmierza w kierunku głównego modułu w celu upiększenia go tak samo jak MinPWP. Woły robocze dalej noszą sprzęt.
Łącznie paczek jest sześć. Zawierają dokładnie:
Łączniki prętów usztywniających - 16
Przewody paliwowe - 16
Krata kostka mała - 8
Reflektory długie - 5
Łączniki gruntowe - 4
Baterie Z-100 - 4
Reflektory szerokie - 4
Generatory RTG - 2
Wlewy paliwa - 2
Krzesełko zewnętrzne - 1
Kerbale uwijały się jak mrówki w mrowisku aby rozstawić wszystko jak należy. Łączniki gruntowe przytwierdzone zostały do podłoża, a po przyczepieniu portów przewodów paliwowych ustanowią połączenie między rdzeniem bazy a paczką sond. Dodatkowo każdy następny pojazd który przybędzie do placówki również będzie się mógł podłączyć do tej niby sieci lokalnej.
Całość jest już prawie skończona. Trzy główne łączniki łączą MinPS, MinPWP oraz MinSS, a jeden hub dodatkowy stanowi równocześnie awaryjne połączenie oraz mały zapasowy generator dla oświetlenia zamontowanego na każdym z łączników.
A co robi ten kerbal na szczycie masztu? No to chyba oczywiste że montuje feralny reflektor ^^
Kiedy kończono już ostatnie prace zapadał wieczór. Po zapadnięciu zmroku nastąpił test oświetlenia. Wszystko działa jak należy! Wymieniony reflektor, oświetlenie na łącznikach, nawet dodatkowe lampy domontowane ot tak na MinPWP. Cóż, nad ranem trzeba będzie już wracać na orbitę.
Pora wracać! Start i uniesienie na silnikach pionowego startu, przechył w odpowiednim kierunku oraz przełączenie się na silniki główne z pełną mocą. Procedura jest dość prosta, jednak wygląda efektywnie.
Patrząc od góry Slug wyglądał jak kosmiczna ciężarówka opuszczająca planetę. A może właśnie jest taką ciężarówką?
Powrót na orbitę a potem na Kerbin to już tylko jeden krótki manewr. Na orbicie zaplanowane jest tankowanie oraz dołączenie specjalnie zaprojektowanego baku dodatkowego, gdyż tym razem paliwa ledwo wystarczyło na ustabilizowanie orbity nad planetą.
Parę godzin później nastąpiło zbliżenie. Było na tyle niecodzienne, że dwufazowe. W pierwszej fazie tanker zadokował standardowo, frontem i uzupełnił baki Sluga...
A w drugiej fazie odłączył niepotrzebny zapas paliwa, obrócił się na silnikach RCS i ponownie zadokował, tym razem bokiem stając się nowym elementem statku. Teraz pojazd jest gotowy do drogi na Mun!
UWAGA!
To nie koniec tej misji. W najbliższym czasie dorzucę jeszcze raport z lotu na Mun oraz informację o tym jak tak sprawuje się KAS.
Oprócz tego pracuje nad specjalnym przenośnikiem/transporterem lądowym paczek z zaopatrzeniem na Mun, gdyż same kerbale nie dadzą sobie rady.
To tyle na dziś, do usłyszenia (przeczytania?) niebawem!
Pokaż wiadomości
)
