Witam!
Przez ostatnie 60 lat kerbale wysłały na orbitę ponad 3450 obiektów. Zbadano odległe księżyce Joola , malutką karłowatą planetę moho , toksyczną atmosferę Eve a nawet zmrożoną lodową pustynię , Eeloo. Pozostał jeden jedyny obiekt do którego zbadania nie wysłano do tej pory żadnej sondy - Kerbol. Extremalne temperatury i promieniowanie nie pozwalały zbliżyć się do gwiazdy na dostatecznie małą odległość. Dotychczasowe obserwacje prowadzono jedynie z kerbinu bądź jego niskiej orbity. Jednak tym razem Kerbale postanowiły wysłać sondę do zbadania Kerbolu. Co więcej główny cel misji nie bedzie polegał na uderzeniu w słońce jak to wcześniej planowano a dostarczeniu na kerbin próbek materii która tworzy koronę słońca. W tym celu rozpoczęto projekt Helios.
W ciągu 8 lat zbudowano jedną z najbardziej złożonych sond w historii:
Kerbol probe +
Statek o napędzie jonowym jest schowany za ważącą 500 kg osłoną przeciwsłoneczną.
Zasilanie pochodzi z generatorów RTG , panele słoneczne nie wytrzymałyby tak blisko słońca. U góry statku umieszczono kapsułę powrotną dla próbek. Obok kapsuły znajduje się platforma z urządzeniami do zbierania i analizowania próbek wiatru słonecznego. Próbki następnie są przesyłane do kapsuły przez odrzucany łącznik.
Komunikację zapewnia jedna antena wysokiego zysku oraz zapasowa antena średniego zysku służąca też do pomiaru pola magnetycznego gwiazdy. Za orientację sondy w przestrzeni odpowiadają dwa systemy kół zamachowych połączone z szukaczami gwiazd. W osłonie przeciwsłonecznej zamontowano też instrument do pomiaru składu gorącej plazmy wokół słońca.
Dane techniczne :
Masa sondy : 5440 kg wraz z paliwem.
Masa xenonu do silnika jonowego : 390 kg.
Dv sondy : 3300 m/s.
Zasilanie : 4 generatory RTG.
Sonda zostanie wyniesiona w przestrzeń międzyplanetarną przez rakietę Delta X.
Oprócz tego start odbędzie się z jedynej w swym rodzaju mobilnej platformy startowej ICBM.
Platforma ta powstała aby skrócić czas przygotowań przedstartowych do czasu 12 godzin. Rakieta jest wtedy mniej narażona na niekorzystne warunki atmosferyczne.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Czas misji : T-12 godzin. Noc przed startem , rakieta wyjeżdża z VAB , do rana znajdzie się na stanowisku startowym.
Czas misji : T-7 godzin. Blady świt. Rakieta dociera do stanowiska startowego.
W ciągu godziny znajdzie się na docelowym miejscu i platforma zostanie zakotwiczona.
Czas misji : T-5 godzin. Nad stanowiskiem startowym wstaje dzień. Platforma zostaje ewakuowana ze zbędnego personelu. Na miejscu zostaje jedynie zespół odpowiadający za tankowanie rakiety.
Rozłożone zostają węże do przesyłu paliwa.
Czas misji : T-4,5 godzin. Podjeżdża pierwsza z 6 cystern , rozpoczyna się procedura tankowania.
Czas misji : T-1 godzina. Procedura tankowania zakończona.
Platforma zostaje ewakuowana z całego personelu , zaczyna się końcowe odliczanie.
Czas misji : T-1 minuta Zasilanie wewnętrzne , komputer rakiety przełączony w tryb startowy. Zbiorniki paliwa i utleniacza uszczelnione.
Czas misji : T-10 sekund Odpadają przymocowane jeszcze w VAB kable łączące rakietę z wyrzutnią.
Czas misji : T-4 sekundy Silnik główny zostaje uruchomiony.
Czas misji : T-2 sekundy Silniki boczne włączone !
Czas misji : T 0 sekund Start!
Czas misji : T+ 3 sekundy Rakieta opuściła platformę startową!
Czas misji : T+ 1 minuta Rakieta opuszcza dolne warstwy atmosfery.
Czas misji : T+ 2 minuty Dopalacze odrzucone!
\
Czas misji : T+ 3,5 minuty Owiewka ładunku odrzucona.
Czas misji : T+ 5 minut Pierwszy człon odrzucony , silnik drugiego członu umieszcza statek na orbicie parkingowej.
Czas misji : T+ 7 minut Statek wchodzi na orbitę 72,5 x 80 km.
Po wejściu na orbitę , kontrolerzy przesyłają na jego pokład koordynaty do odpalenia silnika.
Jak obliczono , lot bezpośredni na słońce to koszt 6 km/s. Żeby zaoszczędzić paliwo postanowiono wykorzystać manewr bi-eliptyczny i najpierw wysłać statek za orbitę Joola a potem tam obniżyć Pe korzystając z silnika jonowego. Taki lot będzie trwał kilka lat ale pochłonie mniej paliwa.
Czas misji : T+ 2,5 godziny Silnik drugiego stopnia zostaje uruchomiony ponownie. Manewr potrwa 7 minut i rozpędzi sondę do 6,5 km/s.
Czas misji : T+ 5 godzin Odstrzelony zostaje ostatni stopień rakiety.
Czas misji : T+ 15 godzin Po sprawdzeniu systemów , sonda zostaje wprowadzona w tryb hibernacji.
3 lata później Czas misji : T+ 3 lata 90 dni 2 godziny Sonda zostaje wybudzona ze stanu hibernacji , na pokład zostają przesłane koordynaty dotyczące manewru obniżenia pe.
Czas misji : T+ 3 lata 93 dni 7 godzin Silnik sondy został uruchomiony na 50 minut , Dv manewru : 1500 m/s.
Sonda osiąga trajektorię docelową , za 4 lata i 43 dni , zbliży się do słońca na minimalną odległość.
4 lata później Czas misji : T+ 7 lat 0 dni 18 godzin Sonda zbliża się do słońca. Zostaje wydana komenda ustawienia się osłoną w stronę gwiazdy. Uruchomione zostają instrumenty pomiarowe.
Czas misji : T+ 7 lat 27 dni 18 godzin Sonda wchodzi w heliosferę Kerbolu. Zostają uruchomione instrumenty zbierające materię słońca.
Osłona sondy nagrzewa się do prawie 6000 C* ale próżnia i radiatory nie dopuszczają do zniszczenia sondy.
Czas misji : T+ 7 lat 30 dni 7 godzin Urządzenia zbierające pył rejestrują ponad 1000 uderzeń cząstek na dzień. Statek zbliża się do pe.
Czas misji : T+ 7 lat 31 dni 9 godzin Sonda osiąga pe. Prędkość względem słońca to 96346 m/s.
Sonda jeszcze przez 80 dni zbierała bezcenne dane na temat gwiazdy. Jednak teraz należało pomyśleć o powrocie , brano pod uwagę 2 trajektorie. Pierwsza zakładała osiągnięcie Ap a potem wykonanie manewru który podniósłby Pe. Ta trajektoria zapewniała podobną prędkość wejścia w atmosferę jak w przypadku powrotu z Jool. Niestety minusem był czas lotu na kerbin wynoszący kolejne 8 lat. Byłoby to bardzo ryzykowne , podczas przejścia przez pe , mimo osłon , promieniowanie i cząstki ze słońca mogły uszkodzić krytyczne komponenty sondy. Nie wiadomo było jak długo sonda będzie jeszcze działać. Ostatecznie zdecydowano się na drugi wariant , wykonanie manewru wcześniej , sonda dotrze na kerbin w czasie 2,5 roku ale prędkość wejścia w atmosferę wyniesie 18 km/s. Nie wiadomo było czy po latach pobytu w kosmosie osłona termiczna kapsuły to wytrzyma. Jednak postanowiono podjąć to ryzyko.
Na pokład przesłano koordynaty, manewru :
Czas misji : T+ 7 lat 250 dni 8 godzin Manewr osiągnięcia trajektorii powrotnej.
Czas trwania 40 minut. Dv 900 m/s.
2 lata później Czas misji : T+ 9 lat 409dni 8 godzin Sonda wchodzi w SOI kerbinu.
Próbki wiatru słonecznego siedzą już bezpiecznie w kapsule powrotnej. Baterie kapsuły naładowane , ładunki spadochronów uzbrojone.
Odrzucony zostaje element łączący kapsułę z sondą.
A następnie sama kapsuła.
Czas misji : T+ 9 lat 409dni 9 godzin 45 minut Kapsuła wchodzi w górne warstwy atmosfery z prędkością 19 km/s.
Teraz chwila prawdy , czy spadochrony wytrzymały 9 lat w kosmosie ?
Na szczęście tak i kapsuła woduje dokładnie 9 lat 409dni 9 godzin 50 minut po starcie.
W centrum kontroli strzelają korki od szampana a wczesnym rankiem kapsuła zostaje wyłowiona przez śmigłowiec.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Misja została zakończona pełnym sukcesem. Kapsuła wróciła bezpiecznie na kerbin przywożąc 0.5 grama materii słońca.
Sonda zebrała w sumie 350 Gb bezcennych danych na temat fizyki słońca. Dzięki niej opracowano też lepsze technologie komunikacji na dalekie odległości i chłodzenia statku.
Koniec.
Modyfikacje :
KAS
Kethane
Procedural Fairings
Scan Sat.
