SK – Othalla - Program kosmiczny „Pierwsza FAZA” - [STOCK]

[SeloD]

Część 1

Witam Państwa. Jako, że nie odezwałem się ani razu na forum, chciałbym aby moje przywitanie było doprawdy zacne. Formą wkupienia w łaski „forumowe” będzie relacja z budowy stacji kosmicznej, której plany powstały w kazamatach mojego chorego umysłu  .
Historia ta wydarzyła się w zacisznych pomieszczeniach KSC. Wtedy to dotychczasowy operator lotów Kerbalskich został przejęty przez Krisa vel „SeloD” Kerman, który to założył Space[craft] Design Industries Inc.

*

*Wszelkie twierdzenia jakoby „SD” było skrótem od „SeloD” są nieprawdziwe i będą zgłaszane jako insynuacje mające na celu przypisanie megalomańskich cech założycielowi.

Projekt stacji kosmicznej o kodowej, jakże oryginalnej nazwie ISS-1 miał w swym założeniu być tajnym projektem obiektu z wykorzystaniem dostępnych części, które odkrył zespół naukowców Kerbalskich podczas dziesiątków lotów na księżyce macierzystej planety. Jako, że plany zostały wykradzione i opublikowane przez niejakiego Martina „Das Schwindel” Kerman, zarząd SD Industries Inc. zdecydował o poinformowaniu opinii publicznej o swoich planach:

Rzecznik Prasowy: Oczywiście zamierzaliśmy podzielić się z Państwem tą informacją w odpowiednim terminie.
Media: W jakim konkretnie ?
RzP: Bliżej nieokreślonym.
M: Kiedy otrzymamy szczegóły techniczne?
RzP: Najszybciej jak to możliwe.
M: A chociaż założenia programu ? Jego nazwę?
RzP: Program będzie nosił nazwę „Pierwsza FAZA”. Głównymi założeniami programu są:

• Nauka dokowania dwóch bezzałogowych statków [ szpiegostwo przemysłowe od konsorcjum „FULLJE” Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ przyp. red. ],
• Budowa stacji kosmicznej SK – Othalla będącej rodzajem platformy testowej dla przyszłych załogowych i autonomicznych misji kosmicznych,
• Test nowych technologii napędowych opartych o reaktor fuzyjny RF-1,
• Rozbudowa bazy MUNarnej o możliwość pozyskiwania surowców mineralnych z lokalnych złóż,
• Budowa bazy na Minmusie,
• Budowa stacji kosmicznych przesiadkowo-paliwowo-turystycznych na orbitach księżyców Kerbinu wraz z infrastrukturą hotelową na powierzchni j.w.,
• Docelowe przejście do programu „Druga FAZA” czyli lotów poza układ Kerbinu.

To wszystko na dzisiejszej konferencji. O wszelkich zmianach będziemy Państwa informować na bieżąco w comiesięcznych cyklach informacyjnych oraz na oficjalnym blogu Pierwsza_Faza_Blog.ker

Tak właśnie wyglądał początek programu „Pierwsza FAZA”. Po legendarnej konferencji sztab Kerbalskich inżynierów zabrał się do projektowania. O dziwo pierwsze podejście do dokowania okazało się spektakularnym sukcesem co wiązało się ze zrealizowaniem pkt.1 "ot tak". Radości nie było końca, a jeden z pracowników odpowiedzialnych za konserwację powierzchni płaskich w KSC, w myśl zasady „…że ja nie dam rady?”, postanowił uświetnić sukces w taki oto sposób:

Jak można się domyślać Sontrey Kerman nie jest już pracownikiem SD Industries Inc.

Po otrząśnięciu się z szoku, zespół projektowy przystąpił do realizacji pkt.2 programu czyli dotychczas najtrudniejszego przedsięwzięcia.
Konstrukcja SK – Othalla oparta została na formie czteroramiennej z centralnym rdzeniem dowodzenia. Całość została wyniesiona na orbitę za pomocą podstawowej rakiety nośnej Jeroni 5 w konfiguracji odpowiedniej dla wynoszonego ładunku. Planowane parametry orbity oraz dane techniczne SK – Othalla przedstawiają się następująco:

• Załoga : Trzech Kerbali stałej załogi. Dodatkowo możliwość przyjęcia turystów i naukowców ( po uiszczeniu stosownej opłaty przyp. red. )
• Apoapsa 100km n.p.m.
• Periapsa 98km n.p.m
• V≈ 2245 m/s
• Ilość części: 473
• Masa: 72,07 t
• Pojemność akumulatorów: 9960

Rodzaj zasilania:

• Generatory fotowoltaiczne
• Reaktor Fuzyjny RF-1  ( tymczasowo )

Zład paliwowy:

• Monopropellant: ≈ 4790
• Paliwo ciekłe: ≈ 1440
• Utleniacz: ≈ 1760

Pierwszym elementem jaki znalazł się na orbicie docelowej został Moduł Dowodzenia.

Następnie dołączono moduł elektryczny wraz z modułem naukowym

oraz paliwowym. Moduł ten będzie miał zadania testowo – szkoleniowe w zakresie dostarczania paliwa dla przyszłych sond badawczych. 

Ostatnim elementem niezbędnym do funkcjonowania SK – Othalla był moduł mieszkalny wyposażony we wszelkie udogodnienia cywilizacyjne.
Taaaak wsadźcie im jeszcze Termojądrowy Czajnik Bezprzewodowy!! - irytował się księgowy KSC na, wg. jego opinii, zbyt duże nakłady na przedmioty zbytku.

Tak przygotowana stacja była gotowa na przyjęcie pierwszej w dziejach Kerbinu załogi stacji orbitalnej:

• Jebiedah Kerman
• Ludgas Kerman
• Daala Kerman ( przez wzgląd na środowiska feministyczne )

Bohaterowie pełną piersią. Herosi suborbitalni.... - rozmyślał Ludgas Kerman.


Zwołano konferencję prasową, na której przedstawiono raport z budowy stacji orbitalnej oraz planu dołączenia, w celach testowych, reaktora fuzyjnego RF-1:

Rzecznik Prasowy: Po przeprowadzeniu udanej budowy stacji kosmicznej kolejnym krokiem będzie test reaktora fuzyjnego RF-1. Docelowym miejscem montażu będzie port modułu paliwowego jednakże na czas testu będzie on przyłączony do doku badawczego Clamp-O-Tron Jr.
Media: Ale wg. niezależnych ekspertów po podłączeniu do ww. portu stacja straci stabilność i jak wypowiedział się prof. Antuan Kerman cytuję… moment… o jest „Na podstawie modelu papierowego stwierdziliśmy z kolegami profesorami, że po podłączeniu reaktora stacja gibać się będzie bezwładnie”.
RzP: Mamy wykfalifikowany personel oraz stabilizatory dzięki czemu zminimalizujemy odchyłki.
M: A nie prościej zaimplementować system KAS Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ i umocnić konstrukcję na orbicie?
RzP: Na obecnym etapie budżetowym proponowany przez Państwa system KAS stałby się, proszę mi wybaczyć grę słów, Katastrofalną Awarią Systemu. Nie stać nas na to ale w przyszłości jest to opcja, którą uwzględnimy. Dziękuję za uwagę.
M: Panie Kerman… Panie Kerman…

Jak powiedziano tak zrobiono. Podłączono reaktor do portu Clamp-O-Tron Jr i przeprowadzono testy z maksymalnym obciążeniem. Obciążenie utrzymywano przez kilka godzin. Testy przeszły pomyślnie pomimo lekkich problemów ze stabilnością lotu. 

Autorem zdjęć był Jebiedah Kerman, który specjalnie w tym celu udał się na kraniec zasięgu Jet Packa. Dodatkowo nakarmił swój ukryty pierwiastek artystyczny.

Po zakończeniu testów przeniesiono reaktor fuzyjny RF-1 na miejsce docelowej pracy i uruchomiono w trybie optymalnym.

Jebiedah Kerman: „ ja pierdziele działa”

Na walnym zgromadzeniu zarządu SD Industries Inc. postanowiono wyposażyć stację kosmiczną w aparaturę do badania powierzchni Kerbinu.

Podsumowanie pierwszej części programu:
Stacja kosmiczna spełniła pokładane w niej nadzieje. Załoga i inżynierowie opanowali trudną sztukę dokowania, konstruowania pojazdów oraz manewrowania na orbicie Kerbinu, dzięki czemu ze spokojem można wyglądać kolejnych punktów programu „Pierwsza FAZA”.

Dziękuję za uwagę i zapraszam do komentowania
SeloD – prezes zarządu SD Industries Inc.

cdn.

[Kadaf]

Brawo, niezmiernie rzadko się zdarza, by pierwszy post nowego użytkownika był aż tak dobry! Design obiektów świetny. Pudła eleganckie, łączą prostotę z fantazją konstrukcyjną. Ujęcia niebanalne, bardzo porządne kadrowanie. No i wreszcie ktoś sobie przypomniał, że sporo można zdziałać kolorowymi światełkami.

Robota pierwsza klasa, tak trzymaj!

[SeloD]

A dziękuję za dobre słowa i cieszę się, że stacja przypadła Ci do gustu Co do świateł to bardzo mi się spodobała opcja ustawiania RGB ( wpadłem na to przypadkiem przy konstruowaniu reaktora ) i nie omieszkam z niej korzystać w przyszłości. Co do bohaterki tematu to ma ona lekkie problemy ze sztywnością konstrukcji - "gibanie". Orientujesz się może czy użycie taśm spinających  (mod KAS) rozwiąże ten problem ? Co ciekawe właśnie trudność w ustawianiu jej za pomocą RCS sprawiła bardzo szybki postęp moich umiejętności dokowania Nie wybacza błędów. Niebawem ( jak znajdę czas:/ ) postaram się rozbudować stację na MUN i wrzucić relację na forum.

[Kadaf]

 Taśmy z KAS niewątpliwie usztywnią konstrukcję. Z drugiej strony stacjami się nie lata na silniku, bo to zmienia je w statki kosmiczne, więc co ci przeszkadza gibanie? Ja tam bym się nie przejmował. Z trzeciej strony zabawy z KAS wszystkim polecam, ogromnie rozszerzają możliwości inżynieryjne.

[SeloD]

Oczywiście nie zamierzam latać stacją na silnikach Swoją drogą nawet takowego nie posiada - w końcu to stacja . Chodzi mi o manewry wykonywane za pomocą RCS bo w związku z gibaniem, dokowanie do stacji jest utrudnione. Bawiłem się nawet w odłączanie poszczególnych partii silników RCS ( np działające tylko skrajne ) ale niewiele to pomagało. KAS mnie kusi i od dłuższego czasu do mnie wesoło mruga . Nurtuje mnie tylko kwestia czy jak będzie aktualizacja KSP to czy nie posypią mi się projekty ? ( Kompatybilność MODu ). Gram w trybie nauki.

[Kadaf]

Przejście na U5 przyniesie zmiany tak duże, że wcale bym głowy nie dał, że jakikolwiek save z tej wersji gry zadziała na przyszłej. Nawet stockowy. Większość wyjadaczy KSP jest przyzwyczajona, że co wersja zaczynamy od początku. Można liczyć oczywiście, że KAS ze starego sejwa zadziała, ale lepiej być przygotowanym na brutalną ostateczność. Tym bardziej, że sam KAS również ewoluuje. No i jest absolutnie pewne, że nie pojawi się dzień po premierze nowej wersji. Czasami przychodzi poczekać na aktualizację modów tydzień, a bywa że i miesiąc. A zdarza się, że twórca porzuca moda i wówczas można o nim zapomnieć na zawsze.

Jeśli chcesz się pobawić naprawdę kreatywnie, to olej tryb kariery. Dla mnie potęga KSP drzemie właśnie w trybie nieograniczonych środków, bo dopiero wówczas można rozwinąć skrzydła i nie zastanawiać się nad bzdetami typu odblokowywanie części, albo czy wystarczy pieniędzy. A punkty nauki zawsze uważałem za pomysł dość pomylony, bo czy ktokolwiek widział kiedyś punkt nauki? Na dodatek z zaproponowanego przez twórców systemu można by wywnioskować, że Kerbale wynalazły silniki rakietowe przed wynalezieniem koła. I potrafią budować stacje kosmiczne, ale jeszcze nie wynaleźli samolotu. WTF?

Co do gibania podczas obracania stacji - wyłącz kontrolę SAS i ASAS. Uruchamiaj ją dopiero, jak jednostka będzie zatrzymana w nowej pozycji. Lecz gdyby dalej gibało, to ja akurat spróbowałbym odwrotnie, aktywne silniki RCS tylko blisko środka ciężkości, Wówczas ich moc będzie relatywnie mniejsza. Zwiększy to zużycie monopropu, ale wzrośnie również precyzja, a spadnie gibanie.

[Mithrill]

Selo, muszę Ci przekazać, że chyba otrzymałeś najwyższe wyróżnienie na naszym forum: pochwałę od Kadafa. Naprawdę, wzbudzenie podziwu naszego największego wyjadacza graniczy z cudem, zwłaszcza w pierwszym poście. Zasługujesz na Złoty Klucz Profesjonalisty w KSP, przynajmniej moim zdaniem.

Co do samej stacji: naprawdę udana. Prosta, nie przekombinowana, i do tego estetyczna. Zdjęcia w nocy-zaprawdę szacuneczek+gratulacje za odwagę, wiele osób boi się zdjęć nocnych jak ognia. Opad szczęki na 47 m.

[Drangir]

Stockowe save'y wg. Twórców zadziałają bez problemu. Stacja świetna - zróżnicowana wizualnie, ażurowa, z pięknym wykorzystaniem lamp. Doskonale.

[SeloD]

Mithrill powiem szczerze, że obrosłem pierzem i chyba spróbuję sprawdzić swoje właściwości lotne skacząc z pierwszego piętra . A na poważnie to mam nadzieję, że nie podniosłem sobie poprzeczki za wysoko, chciałbym bowiem zdać relację z kolejnych punktów mojego programu .  Swoją drogą jak się temat rozbuduje to chyba będzie trzeba go przenieść do innego działu.  Ciekawe czy mój komp pociągnie z taką ilością elementów - oby, bo nie chcę zmniejszać detali i psuć sobie zabawy "pixelozą"

Kadadie, Drangir właśnie ze względu na savy miałem opory przed zastosowaniem modów w KSP. Najbardziej kusi mnie właśnie KAS oraz mod z kamerą do dokowania. Najbardziej brakuje mi możliwości łączenia np. przewodami paliwowymi gotowych konstrukcji ( Baza MUN ).
Pobawię się z ustawieniem RCSów i stabilizacji lotu zgodnie z wytycznymi Kadafa i dam znać czy się poprawiło ( idzie weekend - może się uda wygenerować ze 2h na zabawę )

Co do mojej gry w trybie nauki to jest to świadoma decyzja wynikająca z chęci opanowania różnego rodzaju rozwiązań w stylu "step by step". Każdy nowy pojawiający się/odkryty element był przeze mnie testowany w różnych wariacjach. Dla początkujących to wg. mojej opinii dobra droga. Jak się zdobędzie doświadczenie w zakresie konstrukcyjno/lotnym to KSP w wersji bez ograniczeń jest jak najbardziej wskazane . Kiedyś dołączę, mam nadzieję, do tego grona

[MlekoPolonia]

Bardzo fajnie

chciałbym aby moje przywitanie było doprawdy zacne

No i jest zacne.
Oby więcej takich projektów, tak trzymaj 

[Drangir]

Kadadie, Drangir właśnie ze względu na savy miałem opory przed zastosowaniem modów w KSP.

Najlepszym wyjściem jest granie na nieaktualizowanej kopii gry, szczególnie jeśli mody mocniej wpływają na rozgrywkę (w pewnym momencie po prostu wiesz, który mod ma potencjał na to, by się popsuć, a który nie.), w sensie dodawania mechanizmów czy mieszania w statystykach. Np. większość modów na części bez pluginów jest bezpieczna.

Niestety, jeśli chcesz przeprowadzać długotrwałe kampanie, najbezpieczniej będzie posiadać nieaktualizowaną wersję gry i sprawdzać stabilność save'ów na innej instalacji.

[SeloD]

Co do gibania podczas obracania stacji - wyłącz kontrolę SAS i ASAS. Uruchamiaj ją dopiero, jak jednostka będzie zatrzymana w nowej pozycji. Lecz gdyby dalej gibało, to ja akurat spróbowałbym odwrotnie, aktywne silniki RCS tylko blisko środka ciężkości, Wówczas ich moc będzie relatywnie mniejsza. Zwiększy to zużycie monopropu, ale wzrośnie również precyzja, a spadnie gibanie.

Pobawiłem się w różnych wariacjach i stwierdzam, że ręczne wyłączenie wszystkich ( poza centralnym ) kół zamachowych i jednostek sterujących, z jednoczesną dezaktywacją zewnętrznych RCSów dało oczekiwane rezultaty. Stacja jest stabilna tylko obraca się nazbyt majestatycznie z racji właściwości zbliżonych do latającego baobabu . Myślę, że idealnym rozwiązaniem będzie zastosowanie RCSów delikatnie oddalonych od osi pionowej stacji.

Drangir chyba tak będzie trzeba grać. Póki co gram bez modów jednak do rozbudowy bazy MUNarnej zainstaluję się KAS .

[SeloD]

Część 2

W związku z ogólnie pojętym brakiem czasu, ze sporym opóźnieniem od zamierzonego terminu, zapraszam na kolejną odsłonę Programu „Pierwsza FAZA”. W części tej opiszę jak powstawała Rafineria RM-1 Selena wraz z wyposażeniem.

Chociaż pierwotnym założeniem programu była rozbudowa bazy MUNarnej o możliwość pozyskiwania surowców mineralnych z lokalnych złóż, zarząd SD Industries Inc. zdecydował, że lepszym rozwiązaniem będzie budowa całkowicie nowej placówki. Oficjalnie wpływ na to miało położenie rud, których w miejscu dotychczasowej bazy było nazbyt mało. *

Prometeusz bada powierzchnię MUN celem wyznaczenia najbardziej optymalnego miejsca pracy RM-1 Selena

Gwoli wstępu istniejąca baza jest maleńką placówką badawczą posiadająca na wyposażeniu trzy pojazdy IDALA 1 o bliskim zasięgu. Jej celem jest badanie Wschodniego Krateru i jego okolic. Skonstruowana została za pomocą ww. pojazdów.

*Z nieoficjalnych doniesień wynika jednak, że egocentryczno – imperialistyczne zapędy prezesa SD Industries Inc. nie pozwoliły na kontynuowanie archaicznego projektu [ żenująco skromnego przyp. red. ]

W związku ze sprawnie działającym oficjalnym serwisem internetowym Pierwsza_Faza_Blog.ker zarząd zrezygnował ze zwoływania regularnych konferencji prasowych, a zaoszczędzone w ten sposób środki przeznaczył na dodatkowe porcje wyposażenia i sprzętu dla Karbonautów. [ nieoficjalnie chodzi o MUNarne kije do golfa dla przyszłych turystów przyp. red. ],
Konstrukcja RM-1 Selena, w rzucie poziomym została oparta na kształcie litery T z centralnie umieszczonym reaktorem fuzyjnym RF-1-H3. Reaktor ten jest modyfikacją, testowanego na stacji kosmicznej SK – Othalla, reaktora RF-1, umożliwiającą bezpośrednie wytwarzanie energii z izotopów pierwiastków znajdujących się w gruncie MUNarnym.  Dodatkowo, w formie modułowej, do reaktora dołączony jest moduł elektryczny, mieszkalny oraz zbiornik paliwa.

Dane techniczne Rafinerii RM-1 Selena przedstawiają się następująco:

• Załoga : Trzech Kerbali stałej załogi. Dodatkowo możliwość przyjęcia turystów i naukowców po dołączeniu dodatkowego modułu turystycznego
• Ilość części: 205
• Masa: 56,6 t
• Pojemność akumulatorów: 2910

Rodzaj zasilania:

• Generatory fotowoltaiczne
• Reaktor Fuzyjny RF-1 - H3
• Ogniwa paliwowe – 6x

Zład paliwowy:

• Monopropellant: ≈ 1860
• Paliwo ciekłe: ≈ 1440
• Utleniacz: ≈ 1760
• Izotopy ( ruda ): ≈ 1200

Dodatkowo:

• Rdzeń rafineryjny wyposażony w dwa wiertła fi 200

Pierwszym i jednocześnie największym elementem jaki znalazł się na orbicie montażowej zostało serce rafinerii czyli Reaktor fuzyjny RF-1-H3 wyniesiony za pomocą, specjalnie zaprojektowanej na ten cel, rakiecie Jeroni 6. Kapitanem został Jony Kerman, a pierwszym oficerem Chadgun Kerman.

Następnie dołączono moduł paliwowy

oraz elektryczno - mieszkalny. Moduł elektryczny został dodatkowo wyposażony w ogniwa paliwowe celem zabezpieczenia zapotrzebowania rafinerii w sytuacji awaryjno – remontowej.

Po podłączeniu wszystkich elementów odrzucono zbędne elementy rakiet nośnych oraz przystąpiono do pozycjonowania złączonych modułów względem siebie.

Na orbicie montażowej do wykonania pozostały już tylko dwie czynności. Tankowanie oraz jeden z dwóch testów nagrzewania rdzenia reaktora rafinerii w warunkach mikrograwitacji.

Tankowanie oraz test w warunkach okołokerbinowych

Tak przygotowany statek, którego załoga pieszczotliwie nazwała „Belfegor”, był gotów do lotu.

Finalne sprawdzenie wszystkich systemów i połączeń zostało zwieńczone odliczaniem kapitana:
Jony Kerman: 3,2,1… Zapłon. KSC – silnik główny zaskoczył! Belfegor…ee Sralina… ee Selena rozpoczyna lot w kierunku MUN. Chadgun ta nazwa jest cienka jak kiełbasa w zgięciu wiesz ?? Kto to wymyślił ?
KSC: Jony masz wciąż włączony mikrofon..
JK: Bez odbioru….

Wejście na docelową orbitę wokół naturalnego satelity Kerbinu wymagało niewielkiej korekty pierwotnie wybranej trajektorii. Po wykonaniu jednego równikowego obiegu Rafineria RM-1 Selena z gracją wykonała zaplanowany manewr i przeszła w fazę wytracania prędkości.

Po odrzuceniu silnika głównego wraz ze zbiornikiem paliwowym rozpoczął się krytyczny etap misji. W zachowaniu załogi dało się wyczuć wzrastające zdenerwowanie.

ChK: Kapitanie dlaczego przyśpieszamy pomimo włączenia silników hamujących?
JK: Przecież używamy silnika głównego.
ChK: A to ciekawe bo widzę w oknie jak rozbija się on o powierzchnię MUNa.
JK: ....... ODPALIĆ silniki hamujące! Wysunąć podwozie !

Słysząc konwersację załogi kontrolerzy lotów w KSC otarli się o palpitację serca i zzielenieli ze strachu [ no powiedzmy, że ich odcień zielonego wszedł w jaśniejszą tonację niż zazwyczaj przyp. red.]. Zza komputerów dało się tylko usłyszeć: „Jebiedah wróć…”

JK: Grunt za 3,2,1… Wyłączyć silniki! KSC RM-1 Selena wylądowała.

JK: Zwalniamy zaczepy lądownika za 3,2,1…

JK: Grunt za 3,2,1… Wyłączyć silniki!

JK: KSC DAKARA 2 wylądował!

Brawa w KSC niosły się daleko… Udane lądowanie DAKARY 2 usunęło całe powietrze z pomieszczeń kontroli lotów, a w jego miejsce wpompowało lotne związki euforii. Cały zespół był zachwycony jak „prosiaki w maju”. W tym czasie załoga przetransportowała się do modułu mieszkalnego i zaczęła przygotowania do drugiego testu nagrzewania rdzenia reaktora rafinerii oraz docelowego uruchomienia. Rozłożono panele fotowoltaiczne, sprawdzono ogniwa paliwowe i rozłożono drabiny serwisowe.
Testu nagrzewania rdzenia reaktora oraz głównego rozruchu całej rafinerii miał dokonać nie kto inny jak Jebiedah Kerman, który dwa dni wcześniej przybył na inspekcję do odległej o kilkadziesiąt km bazy badawczej.

Prometeusz wykrył Jebiedah Kerman’a w pojeździe IDALA 1.

Jebiedah tak bardzo chciał zapisać w swoim CV otwarcie pierwszej pozakerbińskiej rafinerii, że zapomniał iż IDALA 1 jest pojazdem bliskiego zasięgu, kiepsko znoszącym przyśpieszanie do v≈30m/s.

„…ufff dobrze, że SD Industries Inc. nie ucięło budżetu na Jet Packi” pomyślał Jebiedah lewitując nad rozpadającymi się szczątkami IDALI 1.
Dolatując na „oparach” do rafinerii, przywitany przez pozostałych karbonautów, zabrał się do wykonywania ww. testu rdzenia.

Po kilkugodzinnym obciążaniu urządzeń, oficjalnie stwierdzono, że Rafineria RM-1 Selena może zacząć wydobycie.

W związku z powiększającym się zainteresowaniem turystycznym postanowiono wyposażyć placówkę wydobywczą w dodatkowe oświetlenie terenu przyległego. Wygrał koncept samobieżnych i autonomicznych pojazdów oświetleniowych SO – 1 wyposażonych w reflektory o temperaturze barwowej 2700K oraz awaryjno - naprowadzające oświetlenie punktowe koloru czerwonego. Wstępnie na powierzchnię MUN przesłano trzy takie pojazdy.

Po ustawieniu pojazdów SO-1 na docelowych pozycjach dokonano ostatniego testu – systemu awaryjnego oświetlenia placówki.

RM-1 Selena była gotowa do pracy, a po dołączeniu modułu turystycznego także na przyjęcie turystów.

Celem podniesienia zainteresowania projektem zarząd SD Industries Inc. zwołał konferencję prasową aby przedstawić opinii publicznej raport i odpowiedzieć na pytania internautów przesłane na e-mail za pośrednictwem serwisu Pierwsza_Faza_Blog.ker.

Rzecznik Prasowy: Witam Państwa serdecznie. Zacznijmy bez zbędnych opóźnień konferencję, na której podsumujemy budowę Rafinerii RM-1 Selena. I słucham Państwa.
Media: Witam. Internauta „patafianek” chciałby dowiedzieć się skąd wzięto paliwo na potrzeby testów nagrzewania rdzenia reaktora rafinerii.
RzP: Paliwem była ruda przywieziona z MUN przez bezzałogowe sondy oparte na zasadzie „Sample return”. Były to wewnętrzne, przygotowawczo - rozpoznawcze misje SD Industries Inc., o których nie informowaliśmy Państwa.
M: Co było najtrudniejsze podczas realizacji czwartego punktu projektu „Pierwsza FAZA”?
RzP: Najtrudniejszym elementem misji było zaprojektowanie nowej rakiety nośnej zdolnej do wyniesienia Reaktora fuzyjnego RF-1-H3 oraz dostosowywaniem istniejących już rakiet do specyfiki ładunku. Prace zostały zwieńczone powstaniem nowej rakiety Jeroni 6 oraz modyfikacji dotychczasowej rakiety Jeroni 5.
M: Nasi czytelnicy sugerują, że dokowanie modułu elektryczno – mieszkalnego było…. Hmm, tutaj jeden z cytatów  „.jak można było dokować czymś tak dużym wyposażonym w tak małym SAS? Ale mieli farta!!”
RzP: Dokowanie modułu elektryczno – mieszkalnego było jedną z najbardziej skomplikowanych operacji całego zamierzenia. Nawet niefrasobliwe lądowanie rafinerii nie mogło się z tym równać. Nie mniej wszystko było pod kontrolą od początku do końca [ nie było przyp. red. ], a moc systemów SAS była wynikową kształtu oraz wydźwięku architektonicznego całości.
M: Jakie są plany na najbliższe miesiące ?
RzP: Zgodnie z harmonogramem, placówka zostanie wyposażona w turystyczny moduł mieszkalny oraz pojazd o średnio-dalekim zasięgu IDALA 2. Po tych czynnościach będziemy mogli przyjąć pierwszych gości, którzy będą dostarczani na miejsce za pomocą zmodyfikowanych pojazdów DAKARA 2.
M: A czy wiadomo coś nt. bazy na Minmusie ?
RzP: Punkt 5 programu „Pierwsza FAZA” jest w trakcie rozważań koncepcyjnych. Wszelkie aktualności będą zamieszczane na oficjalnym blogu Pierwsza_Faza_Blog.ker. Dziękuję Państwu to wszystko na dziś.


Dziękuję za uwagę i zapraszam do komentowania
SeloD – prezes zarządu SD Industries Inc.

cdn.

*Ponieważ temat zaczyna wymykać się z ram działu „Stacje Kosmiczne” proszę moderatora o opinię i ew. przeniesienie tematu we właściwe miejsce na forum.

[Kadaf]

Nieźle, nieźle, kontynuuj

[Drangir]

Sugerowałbym jednak linkować do kontynuacji w pierwszym poście, a nowe części prezentować w nowych postach. Łatwiej będzie znaleźć nowe części. Bardzo podobają mi się twoje konstrukcje