Sekcja lotnicza Kadaf Industries

[SinusG30]

Pirx in de kosmos mistrza Lema, Kadaf. O SSTO się nie rozpisze, bo jak zawsze jest kapitalne. A jeśli chodzi o manewr z tajemniczymi skrzynkami, wczoraj gadaliśmy o tym na czacie, ale napiszę przy wszystkich - światowa klasa mistrzowska.

[Scandinavian101]

Jeśli się nie mylę, zacytowany fragment pochodził z opowiadania "Terminus" o pewnej zdezelowanej rakiecie i jej mrocznej przeszłości (jak wspomniano wyżej, autorstwa mistrza S. Lema). SSTO jak zwykle kapitalne.

[winged]

Czy Winged tu jeszcze bywa?

Tak, bywa.

Teraz napiszę, o co mi konkretnie chodzi. Wznoszę się dość łagodnie, bez szaleństw i tak powoli rozpędzam, 200, 300 m/s i zauważam, że prędkość zwiększa się coraz wolniej. Przy 6000 metrów samolot za chiny nie chce już przyspieszać, ba prędkość wręcz spada!

Sam spostrzegłem podobną sytuację przy moich replikach samolotów naddźwiękowych. Chodzi o to, że siła ciągu zalezy od wysokości i prędkosci z którą już się poruszasz. Im szybciej się poruszasz na określonej wysokości tym więcej ciągu silnik będzie produkować. Wydaję mi się, że to zjawisko znane jest jako ram-air effect. Nie znam się za bardzo na lotnictwie ale wydaje mi się to całkiem logiczne: większa prędkość na określonej wysokości to więcej powietrza, które uderza w samolot w jednostce czasu.

Jeśli przy 6000 m samolot nie chciał już przyspieszać to znaczy, ze po prostu wspinałeś się zbyt stromo i na 6000 m samolot leciał zbyt wolno by mieć odpowiednio dużą siłę ciągu. Po prostu musisz łagodniej się wspinać albo nurkować co jakiś czas.

Ja gram na AJE i FAR ale wiadomym jest, że NathanKell w trakcie swojej pracy dla Squad zaimplementował wiele z tej mechaniki do stockowej gry.

A co do tego wahniecia, to prawdopodobnie coś z grą, mimo kierunku lotniczego nie mogę znaleźć dla tego rozwiązania. A co do zwiększania spalania wysoko, to mniej powietrza=mniej paliwa, bo nie dasz rady spalić tej samej dawki na 1000m i 20000m. Silnik odrzutowy spała paliwo tak samo jak tłokowy, tylko inaczej się spręża powietrze i w ogóle :p

Nie to na pewno nie jest błąd gry, podobnie to działa na modach AJE, FAR i wydaje mi się ze zostało świadomie zaimplementowane do stocka. Jeśli studiujesz coś związanego z lotnictwem to popytaj czym jest ten ram-air effect i czy działa on tak jak to przedstawiłem w odpowiedzi do Kadafa, bo ja bazuje tylko na tym jak ta mechanika wygląda w grze i nie wiem jakie ma to przełożenie w rzeczywistości.

Tyle na ten temat mowi wikipedia:

"A ram-air intake is any intake design which uses the dynamic air pressure created by vehicle motion to increase the static air pressure inside of the intake manifold on an internal combustion engine, thus allowing a greater massflow through the engine and hence increasing engine power.[1]"

Czyli mowa jest raczej o specjalnym wlocie powietrza dla samolotów naddźwiękowych i faktycznie niektóre wloty powietrza u mnie w grze są typu "Ram-Air Intake" i to te których uzyłem do budowy najszybszych samolotów.

[Kadaf]

Dzięki Winged! Włąśnie bardzo zależało mi na ipinii specjalisty. Czyli to jednak nie bug, No dobbra. [Znowu jestem bardzo pijany] A wszystkim tym, co rozwiązali zagadkę ze Stanisława Lema piszę nez kozeery:



" Coooś miłegoooo""


Mam nadzieję, że czujecie się usatysfakcjonowani, bo wiele nbackspaców kosztowało mnie napisaniei tego wyrazy!
 Cieszę się NIEZMIERNIE że młode pokolenie, szczególnie w osobie scandinaviana sięgnęło po tak wyczepistą klasykę. Lem był fenomenalnym, bezkonkurencyjnym pisarzem S-F, i to z naciskiem na S... Dzięki wam dwóm,, czyli Scandinavianowi i Sinusowi wróciłem do KSP i dzięki wam za to:D

[SinusG30]

Nie to na pewno nie jest błąd gry, podobnie to działa na modach AJE, FAR i wydaje mi się ze zostało świadomie zaimplementowane do stocka. Jeśli studiujesz coś związanego z lotnictwem to popytaj czym jest ten ram-air effect i czy działa on tak jak to przedstawiłem w odpowiedzi do Kadafa, bo ja bazuje tylko na tym jak ta mechanika wygląda w grze i nie wiem jakie ma to przełożenie w rzeczywistości.

Racja, przepraszam, pomyliłem się. Doczytalem, dopytałem. Efekt rzeczywiście nazywa się ram-air, i działa mniej więcej tak jak to przedstawiłeś. A te wloty powietrza w rzeczywistości są tak obliczane i umieszczane, że podczas lotu powietrze wstępnie jest sprężane jeszcze przed wejściem w strefę sprężania silnika odrzutowego, w związku z tym jest go znacznie więcej i co za tym idzie więcej tlenu, ale trzeba mieć odpowiednią prędkość. Dziękuję i jeszcze raz przepraszam za wprowadzenie w błąd


Aha, Kadaf. Miałem sprawdzić w KSP i sprawdziłem - zmiana kąta zaklinowania skrzydeł delikatnie podnosi tę granicę do góry (bądź w dół..), ale znacząco wydłuża drogę startu, albo prędkość jest niższa, albo to, albo tamto, nie ma sensu się za to brać. Tak jak napisał Winged, za strome wznoszenie.

[Kadaf]

Dziękuję za klarowne wytłumaczenie zjawiska utraty mocy. No skoro tak, to trzeba po prostu przyjąć do wiadomości i latać na nowych zasadach. Zresztą, przecież i tak nie ma innego wyjścia, a poza tym, już się przyzwyczaiłem A przyzwyczaiłem się, bo ostatnie prezentowane SSTO nie było bynajmniej ostatnim. Moją fanaberią stało się znaczne obniżenie długości manewru transferowego. Bo prawie 10 minutowe palenie powodowało, że transfer Kerbin-Mun trzeba było dzielić na dwie raty. Sobie powiedziałem - tak być nie może! Dlatego znowu do VAB i przebudowa. Powstała wersja samolotu kosmicznego z numerem już dziesiątym.

Cztery silniki atomowe zostały zastąpione dwoma, ale znacznie większymi. Rapier rozrósł się jeszcze bardziej, dlatego zrezygnowałem z ogonowego zwężenia kadłuba, na rzecz po prostu rury. Wreszcie komfortowy manewr - niecałe 5 minut palenia silników atomowych, by zejść z orbity Kerbinu. I to była właściwie jedyna przewaga nowej konstrukcji, bo pomimo, że nowy silnik główny to prawdziwe monstrum mocy, to nabieranie prędkości w atmosferze wcale nie było takie komfortowe i ekonomiczne. Na orbicie Muna miałem prawie 1000 galonów paliwa mniej, niż całkiem udana wersja poprzedniej linii, którą lądowało się całkiem przyjemnie (pomimo konieczności strzelenia kilka razy z rapierów.) 1000 galonów mniej, a moje wydziwianie wzmocnienia silników atomowych spowodowało, że cały samolot ważył 40 ton więcej. Czyli dużo więcej, bo aktualna masa całkowita jednostki dobiła do 220 ton

Faktycznie, moc silników atomowych była wystarczająca. Zamiast rozpoczynać hamowanie na 65 km mogłem się za nie zabrać 20 km niżej. Ale nie powiem, F5 i F9 były w użyciu, bo paliwa nijak nie chciało wystarczyć. Wciąż obniżałem moment uruchomienia, bo najekonomiczniej się ląduje, gdy przy maksymalnym ciągu silników prędkość spada dokładnie tak, by osiągnąć wartość zerową metr nad gruntem. Jest to dość trudne, jeśli się lata "na oko". W końcu przy czwartym podejściu się udało. Paliwo skończyło mi się jakieś 6 metrów ponad powierzchnią przy prędkości bliskiej zera.

Przez brak paliwa nie udało mi się przetestować silników pionowego lądowania, hamowałem tylko i wyłącznie silnikami atomowymi, bo mają jak wiadomo najlepsze ISP. Miało być lepiej, wyszło gorzej, a i cały samolot przez swoją rurowość uznałem za raczej brzydki. No i potwierdziła się stara zasada konstruktorów lotniczych z pierwszej wojny światowej, która mówiła, że ładny samolot będzie ładnie latał. To SSTO jest brzydkie i lata również brzydko. Kolejne odwiedziny w VAB i budowanie wersji jedenastej.

Znowu kadłub zaczął się zwężać ku ogonowi, dlatego trzeba było dorzucić skrzydłowe rapiery. Trochę je zresztą powiększyłem względem zdjęcia. Lecimy. Manewr transferowy równe 5 minut. Nie jest źle. Na orbicie Muna miałem rekordową ilość paliwa. Hamowanie? Bardzo komfortowe! Nad gruntem przeszło tysiąc galonów zapasu. Natomiast samo lądowanie nie poszło już tak gładko. Silniki wertykalne okazały się być słabe i zbyt przesunięte do przodu. Przelanie całego paliwa na przód wiele nie pomogło. W końcu wylądowałem na ogonie, podobnie jak wersją poprzednią. Potem porobiłem kilka testów.

Dziób zdecydowanie za lekki, a konstrukcja bocznych gondoli silnikowych uniemożliwiała przesunięcie silników wertykalnych bardziej ku tyłowi, bo tam przecież tkwią nieco przerośnięte silniki atomowe. Cóż, kolejne odwiedziny w hangarze. SSTO wersja 12. Znowu garść przeróbek i proszę, wracamy nad Muna. Hamowanie.

Ponieważ nijak nie mogłem zmienić systemu lądowania pionowego, to też rozwiązałem problem dodając trzeci silnik pod samym ogonem.

I wreszcie wszystko zagrało jak należy. Wzrosła łączna moc, poprawiła się stateczność.

A cały samolot moim zdaniem prezentuje się całkiem nieźle. Jak widać wymieniłem też wloty powietrza i aktualnie ścięcie ogonowych osłon silników atomowych koresponduje ze ścięciem wlotów.

Niniejszym uznaję, że cel został osiągnięty. Komfortowy pojazd dostarczający na powierzchnie Muna 4 tonowy ładunek został opracowany i nie wymaga więcej poprawek.

[SinusG30]

Jak zwykle wpedzasz mnie w kompleksy. Kapitalne. Skoro SSTO jest gotowe, to co dalej?

[Kadaf]

Co dalej... ano testy zasięgu. Byłem ciekaw jak odległe cele ta maszyna jest w stanie osiągnąć. No i przyznaję, że całkiem nieźle z tym zasięgiem.

Orbita Joola została osiągnięta. Ale niestety to wszystko, co udało się osiągnąć. Pomimo posiadania w zbiornikach przeszło 2000 galonów nie jestem nijak w stanie wylądować na Laythe. A to prędkość za duża, a to znowu Tylo mnie wyrzuca z układu. Przypuszczam, że Maciuś by to rozwikłał i wylądował zużywając kilka litrów, ja nie potrafię. Nie jestem manewrowcem i nienawidzę się tym zajmować. Dlatego pewnie po 8 godzinach kombinowania tak i owak olewam temat. Może to SSTO jest w stanie wylądować, a może nie, nie mam więcej cierpliwości by się z tym grzebać.

Za to niewątpliwie można by dotrzeć na czerwoną planetę.
Bo widzicie, ja to najchętniej nie wychodziłbym z hangaru zostawiając latanie innym. Osobiście uważam je za nudne i jedyne, co mnie pcha by gdziekolwiek latać jest samo testowanie systemów. Idealnie by było, gdybym ja po prostu dostawał teczkę z raportem co jak działa
Może inaczej by było, gdyby powierzchnie planet były interesujące, z masą ciekawych formacji. Ale planety w KSP to są zasadniczo pomalowane kulki. Nawet sam Kerbin mnie nie porywa jakością powierzchni, a co dopiero inne planety, których Squad nigdy nie poprawił.

[SinusG30]

Jest w stanie polecieć na Jool i z niego wrócić? Dobrze kojarzę?

[Kadaf]

W żadnym razie. Dlatego ma pokładową rafinerię, tyle, że żeby rozpocząć tankowanie, to trzeba wylądować na Laythe, a tego nie będę już próbował, bo mam już absolutnie dosyć.

[MarQx]

Zacne SSTO Kadaf! Aż mnie korci żeby też odpalić ksp i coś sklecić na poczekaniu!

[Kadaf]

No to ruszaj MarQx! Zawsze byłeś mocny w latadłach

Takie pytanko do osób używających proceduralnych skrzydeł z B9, chciałem się nimi pobawić, ale za chiny nie mogę znaleźć info, którym guzikiem się odpala to okno ze szczegółowymi danymi skrzydła. Duszę wszystko po kolei i nic. Pamięta ktoś jak to się robiło? Może potrzeba wcisnąć naraz jakieś kilka klawiszy?

[Element4ry]

O ile mnie pamięć nie myli to był klawisz "J".