Nowa (?) generacja - JRocket

[ShookTea]

-Do mnie! - wrzasnął do interkomu Felix Kerman, prezes stPentagon Corp. Śpiący przy biurku w pokoju obok asystent Shook Kerman nagle obudził się ze strachem i szybko pobiegł do gabinetu dyrektora.
-S... słucham?
Felix pokazał mu teczkę finansową, którą dostał od asystenta.
-Co to ma być? - pyta się wściekły prezes.
-Yyy... raport finansowy z ostatnich 3 dni. - asystenta oświeciło. Dyrektor był zaskoczony, gdy dowiedział się, że badania nie będą już finansowane przez rząd i stPentagon będzie musiało na siebie zarabiać. Najwyraźniej jeszcze nie przywykł do tak dużych wydatków.
-Dlaczego wydajemy tak dużo pieniędzy na paliwo rakietowe?! Inne korporacje nie mają z tym żadnych problemów, szukają nawet sposobów na podwyższenie cen! A my?! Ceny za paliwo wbijają nam gwóźdź do grobu!
-Szef zamówił dwa tygodnie temu samochód na paliwo rakietowe.
-I co z tego?! Nasze rakiety ciągną więcej paliwa!
-Ale w ciągu ostatnich 3 dni nie wysyłaliśmy ani jednej rakiety, skupialiśmy się na samolotach odrzutowych.
-Hmmm... - dyrektora zatkało. Zaczął się zastanawiać, jak często musiał jeździć ostatnio z żoną do teściowej (a to wredna baba, to wszystko przez nią!) oraz jak wyjść z tej nieprzyjemnej sytuacji.
-Nic mnie to nie obchodzi! Wymyślcie coś, by rakiety zużywały mniej paliwa!

Shook pobiegł do Hermenegiliusza Kermana, głównego inżyniera, i przedstawił żądania prezesa.
-On całkiem zwariował! - krzyknął Hermenegiliusz. - Najwięcej paliwa zużywamy na rakietę nośną, ale ta potrzebuje jej całkiem sporo.
-Nie dałoby się może przerzucić na paliwo lotnicze?
-Nie, w kosmosie przecież nie ma powietrza. - powiedział Hermenegiliusz, załamany beznadziejnym pomysłem asystenta dyrektora.
-Ale w rakiecie nośnej. Przecież ona jest używana przede wszystkim w atmosferze.
-Hmm... - Może ten pomysł wcale nie jest taki zły? - zabieram się do testów.

RAPORT
JRocket Promo A
Niebieska Klauzula - dostęp publiczny

A oto efekty pierwszych testów: prototyp - rakieta JRocket Proto A. Pierwsze testy zakładały lot bezzałogowy i bez ładunku. Miało to służyć do przetestowania działania samego mechanizmu i tego, czy budowa tego rodzaju rakiet w przyszłości ma jakiś sens.




Gotowy do wystrzelenia!



I lecimy! W tym momencie rakieta korzysta z trzech silników odrzutowych.



Osiągnięcie prędkości 200 m/s - ~720 km/h



Rozpoczynamy zwrot grawitacyjny, korzystając dalej z silników odrzutowych.


21 kilometrów nad ziemią, prędkość dźwięku dawno przekroczona. Powietrza jest już zbyt mało - przyspieszenie rakiety znacznie się zmniejszyło, więc dokonano separacji silników odrzutowych i przejście na silniki rakietowe. Dopiero w tym miejscu pokazała się pierwsza wada rakiety, którą będzie można łatwo skorygować - lekkie wstrząsy w chwili separacji (być może trzeba było najpierw wyłączyć silniki, a później je odłączać?)



Korekcja dokonana, lecimy dalej!



Zbliżamy się do Niskiej Orbity Parkingowej™, wynoszącej 90x90 km



Zwrot grawitacyjny trwa. W tle widać półwysep z KSC i opuszczone lotnisko.



Apoapsa Niskiej Orbity Parkingowej™ osiągnięta, czas na utworzenie stabilnej orbity.



Tworzenie orbity trwa.



Koniec!



Po osiągnięciu orbity 89.756 m x 95.028 m zostało mu 134 jednostki ciekłego paliwa oraz 164 jednostki utleniacza. Po wykorzystaniu mniej niż połowy tego paliwa, JRocket Proto A dotarł(by) na orbitę Muna - tak naprawdę, została utworzona orbita transferowa Hoffmana, zanotowano również przejęcie grawitacyjne. Niestety, ze względu na zbyt małą ilość baterii oraz brak źródła energii elektrycznej, straciliśmy kontrolę nad JRocket Proto A zaledwie 5 minut przed wejściem do SOI Muna.



Podpisano,
Felix Kerman
Prezes stPentagon Corp.

Opublikowano: 21.07.2014
Shook Kerman
Rzecznik prasowy stPentagon Corp.

Jeśli ujawnianie raportów z innych testów technologii będzie mogło źle wpłynąć na korporację w jakikolwiek sposób, rozważamy zmianę Klauzuli Poufności z Niebieskiej do innej - Zieloną, Żółtą, Czerwoną a nawet Czarną.
Do tego czasu, będziemy trzymali się Klauzuli Niebieskiej - dostęp publiczny.

[JackRyanPL]

Ciekawe. Podobne widziałem rok temu na zapisie ze strumienie od Wonzaya, tam szło mu gorzej. Mam pewien pomysł. Twoja agencja chce oszczędzać pieniądze, prawda? Wątpię, abyś w chwili separacji odrzutowych boosterów, miał tam mniej niż 50% paliwa. Moja propozycja jest taka. Sprawdź ile pozostało Ci paliwa podczas separacji jetów i przed startem, wylej tyle, ile zostało. Z marginesem błędu 15 jednostek. Rakieta będzie lżejsza i dzięki temu dalej zaleci. Czekam też na wersję B.

[ShookTea]

RAPORT
JRocket Proto B, dalsze eksperymenty z Proto A
Niebieska Klauzula - dostęp publiczny

Prototyp JRocket Proto B - skorzystałem z sugestii JackRyanPL dotyczącej zmniejszenia ilości paliwa (niestety, nie mogłem ustawić dokładnie, a szkoda). Wprowadziłem również dodatkowe 3 wloty powietrza, dzięki którym zaleciałem aż kilometr wyżej bez odłączania silników odrzutowych (nie wiem, czy było warto). Dorzuciłem w ramach testów dodatkową baterię, która jednak niewiele zrobiła - teraz prądu brakło nie tuż przed wejściem na SOI Muna, lecz tuż przed jego peryapsą.

Peryapsą.

Akcentuję to słowo, a zapomniałem wspomnieć - był to pierwszy test, w którym użyłem tonażu - wyniesiony materiał posiadał masę 1 tony (malutko, ale na start wystarczy).

Niestety, zapodziały się gdzieś (czyt. zapomniałem zrobić) zdjęcia ze startu, dlatego przedstawię efekty:


JRocket Proto B wraz z ładunkiem na stabilnej orbicie wokół Kerbinu


Orbita transferowa Hoffmana do Muna


Za kilka chwil braknie prądu!



Po kilku chwilach zarząd uznał jednak, że:

• Dodanie dodatkowych wlotów powietrza nie miało sensu.
• Użycie czegoś "niepotrzebnego" jako ładunku nie miało sensu.
• Brak jakichkolwiek źródeł energii nie ma sensu.
• Nadawanie kolejnej litery pojazdowi, który ma tak delikatną zmianę nie ma sensu.

Dlatego też cofnęliśmy nazewnictwo z powrotem do "A", zostawiliśmy dodatkową baterię, usunęliśmy 3 wloty powietrza, a zamiast zbiornika z paliwem o masie 1 tony wsadziliśmy satelitę o masie 0.19 tony. Bardzo malutko, ale spokojnie dostarczyłby na orbitę Muna 1-tonowy zbiornik.


Start!



W trakcie zwrotu grawitacyjnego. Separacja silników odrzutowych dokonała się, jak zwykle, na wysokości ~20 kilometrów.



Już w próżni! Otwieramy panele słoneczne.



Stabilna orbita dokonana, czas na transfer do Muna.



Przejęcie zaplanowane. Dookoła Muna krąży (jeszcze) JRocket Proto B z 1-tonowym ładunkiem.



Manewr hamowania zaplanowany.



Widoczki



Gotowa orbita. Wspomniane wcześniej JRocket Proto B już gdzieś uciekło i krąży nad Kerbinem.



A co zobaczymy w prawdziwym Proto B? Trudno powiedzieć. Myślę, że trzeba zacząć eksperymenty z wynoszeniem znacznie większych ładunków, ale będzie to wymagało lepszego silnika centralnego, a być może przebudowy całej rakiety (i w sumie tak powinno być przy nadawaniu kolejnej litery)


Podpisano,
Felix Kerman
Prezes stPentagon Corp.

Opublikowano: 21.07.2014
Shook Kerman
Rzecznik prasowy stPentagon Corp.

Jeśli ujawnianie raportów z innych testów technologii będzie mogło źle wpłynąć na korporację w jakikolwiek sposób, rozważamy zmianę Klauzuli Poufności z Niebieskiej do innej - Zieloną, Żółtą, Czerwoną a nawet Czarną.
Do tego czasu, będziemy trzymali się Klauzuli Niebieskiej - dostęp publiczny.

[JackRyanPL]

Bingo! Mała zmiana, a efekt wielki. Chyba sam zacznę pracować nad rakietami SSTO do ponownego wykorzystania. Szczerze nie mogę doczekać się pełnoprawnej wersji B.

[ShookTea]

RAPORT
JRocket Proto B
Niebieska Klauzula - dostęp publiczny

Tym razem pełnoprawne "B" na koniec, podobnie jak zwrot "rakieta nośna" - tym razem do SOI Muna nie doleci.

Zmiany? Poważne.

• Ilość paliwa w zbiorniku środkowym zwiększona 2.5-krotnie.
• Symetria dwuosiowa
• Silniki odrzutowe oraz wloty powietrza zmienione na modele, które lepiej działają na dużych wysokościach.
• Rolę "silnika głównego" przejęły 4 silniki boczne. Silnik środkowy służy jako "wspomagacz" w próżni (bo podobno lepszy jest impuls krótki, ale mocny!)

Największe osiągnięcie? Ładunek o masie 9 ton wszedł na suborbitę o apoapsie równej około 75 kilometrów. W trakcie pisania tego zdania, konkretnie słowa "suborbitę", stałem się tak smutny, że kazałem Hermenegiliuszowi Kermanowi zbudować coś, co potrafi latać i ma nie więcej niż 9 ton. Dostałem to:



Pojazd ten waży 6.72 tony, więc nie byłoby problemu wynieść go na suborbitę. A, jak można domyślić się po obrazku, nie tylko utworzy stabilną orbitę, ale także poleci znacznie dalej! Test z wykopania tego obiektu w kosmos odbędą się później - tester Bob Kerman jest przerażony wsiadaniem do pojazdu wynoszonego przez rakietę, która w fazie testów wybuchała już kilkanaście razy.

Tymczasem, prezentuję proces wynoszenia 9 ton na suborbitę:

3.5 kilometra nad ziemią.



4 kilometry nad ziemią.



Wreszcie coś ciekawszego, niż "X kilometrów nad ziemią." - zwrot grawitacyjny trwa od 7 kilometrów. 3 kilometry wyżej nastąpi separacja silników odrzutowych.



Połowa drogi za nami! Na wysokości 40 kilometrów zostanie uruchomiony środkowy silnik wspomagający.



Efekt końcowy: Apoapsa wynosząca prawie 75 kilometrów i dość duża ekscentryczność.



Dla zainteresowanych, prędkości w atmosferze przy wynoszeniu 9-tonowego ładunku:

Przepraszamy, ale goście nie mogą zobaczyć zawartości spoilera.

A dalej? Mogę w sekrecie napisać (tylko nikomu nie mówcie!), że przy próbach wynoszenia ładunków siłowałem się również z masą 18 oraz 36 ton (w ramach testów "jak to zadziała"). 18-stka dotarła na wysokość 55 km, zaś 36-stka na wysokość 0 km - nawet nie drgnęła. W przypadku 18-stki byłem całkiem blisko - prędkość na 20 kilometrach wynosiła 244 m/s. Konieczne będzie chyba wzmocnienie fazy atmosferycznej.

Podpisano,
Felix Kerman
Prezes stPentagon Corp.

Opublikowano: 21.07.2014
Shook Kerman
Rzecznik prasowy stPentagon Corp.

Jeśli ujawnianie raportów z innych testów technologii będzie mogło źle wpłynąć na korporację w jakikolwiek sposób, rozważamy zmianę Klauzuli Poufności z Niebieskiej do innej - Zieloną, Żółtą, Czerwoną a nawet Czarną.
Do tego czasu, będziemy trzymali się Klauzuli Niebieskiej - dostęp publiczny.

[Drangir]

Dodaj silniki rakietowe do grupy i rób krótkie dopalenia w trakcie wznoszenia - być może pomoże ci osiągnac lepsze prędkości.

Btw bardzo fajny projekt. Obserwuje z zainteresowaniem.

[ShookTea]

Dziękuję za miłe słowa

Drangir, do jakiej "grupy"? Do silników odrzutowych?

[Drangir]

Grupy funkcyjnej :|

[ShookTea]

Drangir, och. Akurat o tej grupie nie pomyślałem

RAPORT
Misja testowa JRocket Proto B
Niebieska Klauzula - dostęp publiczny

Witajcie, inwestorzy!
Pierwsza misja, zgodnie z zapowiedziami, została zakończona. Niestety, po dwóch godzinach pełnych spotkań z psychologami, szkoleń w jodze i rytuałów spirytystycznych, Bob nie chciał wejść do pojazdu testowego. Musieliśmy poświęcić naszego mistrza, Jebediah Kermana!

Pojazd testowy wraz z rakietą JRocket Proto B


Ruszamy!


Czy to ptak? Czy to samolot?


Silniki odrzutowe odłączone.


Ze względu na nieco lżejszy ładunek, osiągnęliśmy apoapsę Średniej Orbity Parkingowej™ równą 120 kilometrów


Odłączenie rakiety nośnej - to tutaj kończy się zadanie JRocket Proto B. Tester uruchamia swój silnik.


Skorzystamy z procy grawitacyjnej Muna. Ale zaraz, gdzie jest Mun? Według mapy powinniśmy w niego celować! Mun jest w nowiu, widać go na zdjęciu.


Proca utworzona, jednak rewelacji nie ma - trzeba będzie poprawić.


Mun zasłania Kerbola!


Co ciekawe, najwyraźniej zaćmienie nie ma większego wpływu na oświetlenie na Kerbinie.


Nieoczekiwanie (bo kto się tego spodziewał?) okazało się, że lecimy w stronę Muna.


Procę grawitacyjną naciągnąć!


Procę grawitacyjną puścić!


I po drobnej korekcie wylądowaliśmy w przestrzeni międzyplanetarnej.


Zacząłem wykonywać manewr. Ale jaki?


Och, to Duna!


(w międzyczasie: aby utworzyć "stabilną" orbitę wokół Duny, zmarnowałem resztę paliwa. Słowo "stabilna" jest w cudzysłowie, ponieważ nie zwróciłem uwagi na to, że peryapsa spadła poniżej zera)

Zbliżamy się do czapy polarnej! Prędkość jest chyba zbyt duża, aby jeden spadochron zdołał uratować Jebediah?


Ostatnie zdjęcie Jeba...


A jednak nie! Co prawda zapomniałem, że mam nóżki, ale jedyna uszkodzona część to bateria!


Jeb, wysiadaj! Będzie super, zobaczysz!


I tym pozytywnym akcentem kończę raport publiczny,
Podpisano,
Felix Kerman
Prezes stPentagon Corp.

Opublikowano: 21.07.2014
Shook Kerman
Rzecznik prasowy stPentagon Corp.

Jeśli ujawnianie raportów z innych testów technologii będzie mogło źle wpłynąć na korporację w jakikolwiek sposób, rozważamy zmianę Klauzuli Poufności z Niebieskiej do innej - Zieloną, Żółtą, Czerwoną a nawet Czarną.
Do tego czasu, będziemy trzymali się Klauzuli Niebieskiej - dostęp publiczny.

[Metall69]

Ładny projekt, tylko nie rozumiem po co użyłeś tych śmiesznych silników podłączanych radialnie, użyj aerospikeów.
Co do lądowania na Dunie, po prostu użyj więcej spadochronów i zamontuj choćby rcs do postawienia go bezpiecznie na powierzchni.
Leć i uratuj Jebediaha przed Krakenem, nigdy nie zostawiamy swoich.

[ShookTea]

Silniki radialne tworzą pozory stabilnego "stania" - trudno jest wyobrazić sobie coś tak dużego stojącego na ostrej końcówce aerospike'a, a całość musi (przynajmniej na razie) stać na ziemi, by silniki odrzutowe się rozpędziły.

Ratunek Jebediah będzie celem statku wyniesionego przez (mam nadzieję) następny prototyp JRocket, ja też nie zostawiam swoich

[Diakon]

Mam to samo podejście. Kerbalom nie udało się złapać asteroidy, ściągnąłem ich na Kerbin i czekają na samolot ratunkowy. A na następny raz uważaj z tą peryapsą

[Metall69]

Adapter 1->4 i taśma powinny załatwić sprawę, a aerospike są we wszystkim lepsze ( z wyjątkiem masy :/ )