1
Stacje kosmiczne / Odp: Program Stacji Orbitalnych "Axis Mundi"
« dnia: Wto, 20 Cze 2017, 22:30:24 »Aby zobaczyć link -
ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Może wyjdę na idiotę... ale co to jest ten Gael?
Galileo Planet Pack dokładnie
Czw, 12 Gru 2024, 22:02:10
Aktualności:
Pokaż wiadomości
Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
Galileo Planet Pack dokładnie
2
Stacje kosmiczne / Odp: Program Stacji Orbitalnych "Axis Mundi"
« dnia: Sob, 17 Cze 2017, 00:05:38 »
Dzięki 
Póki co specjalnie tego nie podawałem do czasu jej ostatecznego ukończenia. Wtedy ujawnię wszystkie informacje na jej temat
Póki co specjalnie tego nie podawałem do czasu jej ostatecznego ukończenia. Wtedy ujawnię wszystkie informacje na jej temat
3
Stacje kosmiczne / Program Stacji Orbitalnych "Axis Mundi"
« dnia: Pią, 16 Cze 2017, 00:31:30 »
Program Stacji Orbitalnych "Axis Mundi"
Minęło sporo czasu od wizjonerskich przewidywań naukowców z Gael do rzeczywistych działań w zakresie podboju kosmosu. W końcu jednak rywalizacja została zmieniona we współpracę, której owocem jest Program Stacji Orbitalnych „Axis Mundi”. Ma on na celu utworzenie dwóch stacji na kołowych orbitach wokół Gael, pełniących rolę naukowo-szkoleniową. Ponadto mają być one swoistymi portami, do których będą cumowały statki przemierzające bezmiar kosmicznej przestrzeni.
Pierwsza z nich nosi nazwę Stella Hydrae. Druga zaś jest jeszcze w fazie planowania.
Parametry orbity: 201 x 204 km w płaszczyźnie równikowej
Podmioty biorące udział w projekcie:
- Centrum Badań Kosmicznych im. Heweliusza Kermana w ramach Kerbal Space Center
- Rakietnyj Sojuz (Pакетный Cоюз)
- European Space Agency (ESA)
- United Space & Avitation Technologies (USAT)
Oraz wiele innych pomniejszych konsorcjów.
Rakiety biorące udział w tworzeniu Stella Hydrae:
- Aitwar I (ESA)
- Aitwar II (ESA)
- Kras Dracon IC (Rakietnyj Sojuz)
- Kras Dracon III/III+ (Rakietnyj Sojuz)
- Lacerta I/IB (USAT)
- NNR (Rakietnyj Sojuz/USAT)
Od lewej: Aitwar I, Aitwar II, Lacerta IB, Kras Dracon IC, Kras Dracon III, Kras Dracon III+
Wykorzystywane statki kosmiczne:
- Erydan
Stale udoskonalana wersja załogowego orbitera dowożącego załogę oraz zaopatrzenie na stację. Wyprodukowany przez ESA/USAT. Obecna wersja to Erydan A-3.
Porównanie wersji. U góry Erydan A-2, na dole - Erydan A-3
- Sagitta
Załogowy pojazd techniczny stacji Stella Hydrae. Masa własna pojazdu: 5,1 tony, produkcja USAT.
Konstrukcja: kokpit sterowniczy oraz dwa miejsca techniczne na zewnątrz.
Statek posiada nowatorski system pracy. Może zostać przymocowany do dowolnej części stacji umożliwiając dokładne oświetlenie miejsca pracy oraz bliskość materiałów. Przed i za miejscem pilota zlokalizowane są dwa składy części i zestawy narzędzi. Zamontowany system komunikacji na dystansach krótkich (podstawowy i awaryjny), dwa panele słoneczne oraz zapas akumulatorów, za napęd odpowiadają silniki RCS. Z tyłu statku znajduje się port dokujący, który służy do „garażowania” w okresach poza pracą.
Etap nr 1
Początek budowy
Nerwy i napięcie towarzyszyło obsłudze Centrum Kontroli Lotów od wieczora dnia poprzedzającego start. Całą noc trwały przygotowanie: ustawienie rakiety na platformie startowej, sprawdzanie ostatnich ustawień, tankowanie. O godzinie 4:47 rano, przed wschodem Słońca, załoga usadowiła się na swoich miejscach. Oczekiwanie do godziny 6:15 trwało w nieskończoność.
O wyznaczonej godzinie zawyła syrena alarmowa. Szybkie odliczanie, pełny ciąg! Aitwar I zaczyna się wznosić.
Pierwszy moduł na orbicie!
Etap nr 2
Po kilku następnych dniach doszło do pierwszego połączenia: moduł mieszkalno-laboratoryjny zadokował do pierwszego elementu stacji.
Etap nr 3 - mocowanie tzw. ramion. Na każde z ramion składało się laboratorium, moduł mieszkalny, dwa moduły obserwacyjne Cupola, zbiorniki z paliwem oraz dwa potężne moduły paneli słonecznych.
Ramię numer 1 podczas manewrów zbliżania się do stacji.
Po zadokowaniu
Czas na ramię numer 2
Stella Hydrae zaczyna nabierać poważnych kształtów.
W tym momencie doszło do pierwszego spaceru kosmicznego w obrębie stacji
Etap nr 4: moduł łączności, wyposażony w miejsca dla załogantów odpowiedzialnych za kontakt z Gael, wyposażony w anteny krótkiego, średniego i długiego zasięgu.
Etap nr 5: moduł Laboratorium Badań Kosmosu oraz Laboratorium Badań Nad Organizmami Żywymi, połączone z modułami obserwacyjnymi dla kosmicznego portu.
Ostatnie próby wytrzymałości konstrukcji...
... i po kilku następnych dniach można dokować
Etap nr 6
Potężna część stacji, zawierająca zbiornik na rudę/instalację do produkcji paliwa, moduł mieszkalny oraz część odpowiedzialną za dokowanie orbiterów - port kosmiczny.
Rakieta NNR podczas lotu na orbitę
Zasadnicza część stacji jest gotowa!
Po utworzeniu wystarczających warunków mieszkalnych zabrano się za wysłanie kolejnych członków załogi
Statek techniczny Sagitta zbliża się do Stella Hydrae
Widok na port kosmiczny
Na powstanie czeka druga, mniejsza stacja kosmiczna na dalekiej orbicie Gael. Ponadto istnieją plany dodania jednej lub dwóch części do Stella Hydrae.
Użyte mody: SSTU, GPP, Real Scale Boosters, MechJeb, KIS, KAS, KW Rocketery, Planetary Base Inc, Station Science, Tweak Scale
Minęło sporo czasu od wizjonerskich przewidywań naukowców z Gael do rzeczywistych działań w zakresie podboju kosmosu. W końcu jednak rywalizacja została zmieniona we współpracę, której owocem jest Program Stacji Orbitalnych „Axis Mundi”. Ma on na celu utworzenie dwóch stacji na kołowych orbitach wokół Gael, pełniących rolę naukowo-szkoleniową. Ponadto mają być one swoistymi portami, do których będą cumowały statki przemierzające bezmiar kosmicznej przestrzeni.
Pierwsza z nich nosi nazwę Stella Hydrae. Druga zaś jest jeszcze w fazie planowania.
Parametry orbity: 201 x 204 km w płaszczyźnie równikowej
Podmioty biorące udział w projekcie:
- Centrum Badań Kosmicznych im. Heweliusza Kermana w ramach Kerbal Space Center
- Rakietnyj Sojuz (Pакетный Cоюз)
- European Space Agency (ESA)
- United Space & Avitation Technologies (USAT)
Oraz wiele innych pomniejszych konsorcjów.
Rakiety biorące udział w tworzeniu Stella Hydrae:
- Aitwar I (ESA)
- Aitwar II (ESA)
- Kras Dracon IC (Rakietnyj Sojuz)
- Kras Dracon III/III+ (Rakietnyj Sojuz)
- Lacerta I/IB (USAT)
- NNR (Rakietnyj Sojuz/USAT)
Od lewej: Aitwar I, Aitwar II, Lacerta IB, Kras Dracon IC, Kras Dracon III, Kras Dracon III+
Garść informacji w formie tabeli (wszystkie wymiary podano w metrach):
Wykorzystywane statki kosmiczne:
- Erydan
Stale udoskonalana wersja załogowego orbitera dowożącego załogę oraz zaopatrzenie na stację. Wyprodukowany przez ESA/USAT. Obecna wersja to Erydan A-3.
Porównanie wersji. U góry Erydan A-2, na dole - Erydan A-3
- Sagitta
Załogowy pojazd techniczny stacji Stella Hydrae. Masa własna pojazdu: 5,1 tony, produkcja USAT.
Konstrukcja: kokpit sterowniczy oraz dwa miejsca techniczne na zewnątrz.
Statek posiada nowatorski system pracy. Może zostać przymocowany do dowolnej części stacji umożliwiając dokładne oświetlenie miejsca pracy oraz bliskość materiałów. Przed i za miejscem pilota zlokalizowane są dwa składy części i zestawy narzędzi. Zamontowany system komunikacji na dystansach krótkich (podstawowy i awaryjny), dwa panele słoneczne oraz zapas akumulatorów, za napęd odpowiadają silniki RCS. Z tyłu statku znajduje się port dokujący, który służy do „garażowania” w okresach poza pracą.
Etap nr 1
Początek budowy
Nerwy i napięcie towarzyszyło obsłudze Centrum Kontroli Lotów od wieczora dnia poprzedzającego start. Całą noc trwały przygotowanie: ustawienie rakiety na platformie startowej, sprawdzanie ostatnich ustawień, tankowanie. O godzinie 4:47 rano, przed wschodem Słońca, załoga usadowiła się na swoich miejscach. Oczekiwanie do godziny 6:15 trwało w nieskończoność.
O wyznaczonej godzinie zawyła syrena alarmowa. Szybkie odliczanie, pełny ciąg! Aitwar I zaczyna się wznosić.
Pierwszy moduł na orbicie!
Etap nr 2
Po kilku następnych dniach doszło do pierwszego połączenia: moduł mieszkalno-laboratoryjny zadokował do pierwszego elementu stacji.
Etap nr 3 - mocowanie tzw. ramion. Na każde z ramion składało się laboratorium, moduł mieszkalny, dwa moduły obserwacyjne Cupola, zbiorniki z paliwem oraz dwa potężne moduły paneli słonecznych.
Etap nr 4: moduł łączności, wyposażony w miejsca dla załogantów odpowiedzialnych za kontakt z Gael, wyposażony w anteny krótkiego, średniego i długiego zasięgu.
Etap nr 5: moduł Laboratorium Badań Kosmosu oraz Laboratorium Badań Nad Organizmami Żywymi, połączone z modułami obserwacyjnymi dla kosmicznego portu.
Ostatnie próby wytrzymałości konstrukcji...
... i po kilku następnych dniach można dokować
Etap nr 6
Potężna część stacji, zawierająca zbiornik na rudę/instalację do produkcji paliwa, moduł mieszkalny oraz część odpowiedzialną za dokowanie orbiterów - port kosmiczny.
Rakieta NNR podczas lotu na orbitę
Po utworzeniu wystarczających warunków mieszkalnych zabrano się za wysłanie kolejnych członków załogi
Statek techniczny Sagitta zbliża się do Stella Hydrae
Widok na port kosmiczny
Na powstanie czeka druga, mniejsza stacja kosmiczna na dalekiej orbicie Gael. Ponadto istnieją plany dodania jednej lub dwóch części do Stella Hydrae.
Użyte mody: SSTU, GPP, Real Scale Boosters, MechJeb, KIS, KAS, KW Rocketery, Planetary Base Inc, Station Science, Tweak Scale
4
Łaziki / Odp: URSUS
« dnia: Pon, 05 Cze 2017, 20:49:56 »
Świetny projekt! 
Szczerze zazdroszczę takich umiejętności używania Tweakscale.
Może jakieś zdjęcia z terraformowania Duny przy użyciu tego cuda?
Szczerze zazdroszczę takich umiejętności używania Tweakscale.Może jakieś zdjęcia z terraformowania Duny przy użyciu tego cuda?
5
Lądowniki załogowe, bazy, kolonie / Odp: Cobra Challenge
« dnia: Sob, 03 Wrz 2016, 13:46:31 »
Podoba mi się ten groźny i futurystyczny wygląd Cobry
6
Lądowniki załogowe, bazy, kolonie / Odp: Cobra Challenge
« dnia: Czw, 01 Wrz 2016, 19:57:41 »
Zapowiada się rozbudowana misja z ciekawą fabułą Czekam na kolejne części.
Jest jedna rzecz którą w Tobie i m.in. w Kadafie szczerze podziwiam. Umiejętność urządzenia, zagospodarowania wnętrza. Ja tego zupełnie nie potrafię, także zbieram inspiracje.
Czekam na kolejne części.Jest jedna rzecz którą w Tobie i m.in. w Kadafie szczerze podziwiam. Umiejętność urządzenia, zagospodarowania wnętrza. Ja tego zupełnie nie potrafię, także zbieram inspiracje.
7
Dyskusje na dowolne tematy / Odp: No i rympło...
« dnia: Czw, 01 Wrz 2016, 17:49:02 »
Oj rypło rypło. OC na pokrycie szkód i nową platformę startową 
A w temacie wybuchających rakiet, polecam poczytać o N1.
W 1969 to był dopiero wybuch... Choć szkoda niewypału całego projektu, bo historia kosmonautyki mogłaby potoczyć się inaczej.
A w temacie wybuchających rakiet, polecam poczytać o N1.
W 1969 to był dopiero wybuch... Choć szkoda niewypału całego projektu, bo historia kosmonautyki mogłaby potoczyć się inaczej.
8
Dyskusje ogólne / Odp: Czy leci z nami pilot... znaczy się eee chemik?
« dnia: Śro, 31 Sie 2016, 23:04:41 »
Tak, pod żadnym pozorem nie zdejmować hełmu.
Póki co miałem cztery semestry chemii na studiach, więc nauka nie poszła w las.
Ktoś tu dał pomysł by zrobić analizę całego układu. W sumie czemu by nie stworzyć wątku niedługo. Tutaj było tylko o Eve i Laythe trochę.
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Póki co miałem cztery semestry chemii na studiach, więc nauka nie poszła w las.
Ktoś tu dał pomysł by zrobić analizę całego układu. W sumie czemu by nie stworzyć wątku niedługo. Tutaj było tylko o Eve i Laythe trochę.
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
9
Dyskusje ogólne / Odp: Czy leci z nami pilot... znaczy się eee chemik?
« dnia: Śro, 31 Sie 2016, 22:09:12 »
Przeglądałem forum i natknąłem się na ten fascynujący wątek. Wiem, że został utworzony dawno temu.
Więc zanim ktoś zechce mi wręczyć złotą łopatę, kilof czy koparkę to niech najpierw przeczyta
Ostatnie trzy godziny spędziłem na analizie i szukaniu kilku rzeczy przy wykorzystaniu posiadanej wiedzy ale i niektórych tropów z poprzednich postów.
Oceany i morza na Eve
Hmm, bakterie to też jest opcja ale ja mam swoją
Ciekłe węglowodory (alkany), chlor i jod.
Po kolei: Eve jest blisko Kerbolu -> duża ilość promieniowania. Pod wpływem promieniowania, a w szczególności promieniowania ultrafioletowego cząsteczki chloru rozpadają się na bardzo reaktywne elementy tzw. Wolne rodniki. (pojedynczy chlor z bardzo aktywnym elektronem)
Dalej wolne rodniki „atakują” metan odłączając atom wodoru i tworząc rodnik. Dalsza reakcja to połączenie rodnika od metanu i od chloru tworząca CH3Cl. Potrójne zajście reakcji na jednej cząsteczce tworzy chloroform, a poczwórne – czterochlorek węgla.
Ocean na Eve może więc składać się z ciekłego chloroformu i ciekłego czterochlorku węgla, fioletowe zabarwienie zawdzięczając jodowi, który by się w tej mieszaninie wydzielał.
Temperatury wrzenia:
chloroform: 62 °C
czterochlorek węgla: 76 °C
Biorąc pod uwagę fakt, że na Eve panuje ciśnienie 5 atmosfer, temperatura wrzenia musi być dużo wyższa i mieszanina mogłaby wytrzymać warunki temperatury w stanie ciekłym. (wedle wiki ksp temperatura na Eve: 86,85 °C – 155,85 °C) A nawet gdyby choć troszkę wyparowało, to tym lepiej. Na powierzchnię Eve padałyby deszcze węglowodorów.
Czyli podsumowując, na początku istnienia na Eve były morza metanu, w atmosferze był zaś chlor i jod i po czasie i zjawiskach przeze mnie przedstawionych mamy współczesny obraz planety.
***
Czy wiesz że…
… przy ciśnieniu 0,1 atmosfery woda wrze w około 30 stopniach?
***
Atmosfera Eve
Tutaj niewiele mogę napisać, bo jod w atmosferze był już poruszany w tym wątku i się z nim zgadzam. Mógłby on być efektem tego, co było nadmiarem w oceanach.
Gleba Eve
Na całej naszej piękniej planecie Ziemi jest piasek. Piasek (taki zwykły) to nic innego jak malutkie ziarna pokruszonego kwarcu, który jest minerałem. Kiedyś ten minerał musiał być w dużych kawałkach a zniszczony został przez ciecze (wodę), wiatr z drobinkami, Słońce i multum innych czynników. Czyli po prostu przez wszelkie odmiany erozji.
Na Eve powszechnym minerałem nie musiał być kwarc… Mógł to być kwarc z domieszką żelaza, który w formie minerału dla nas jest ametystem. Albo mógł to być fluorek wapnia, również fioletowy. A potem w wyniku działania procesów erozyjnych jeden i drugi skończył jak nasz piach.
To chyba tyle z mojej strony, jeśli chodzi o hipotezy wytłumaczenia czemu Eve wygląda tak a nie inaczej.
PS. Reakcje z oceanów:
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Strona 5, b) – tu natknąłem się na jod w tetrachlorku/chloroformie.
Więc zanim ktoś zechce mi wręczyć złotą łopatę, kilof czy koparkę to niech najpierw przeczyta
Ostatnie trzy godziny spędziłem na analizie i szukaniu kilku rzeczy przy wykorzystaniu posiadanej wiedzy ale i niektórych tropów z poprzednich postów.
Oceany i morza na Eve
Hmm, bakterie to też jest opcja ale ja mam swoją
Ciekłe węglowodory (alkany), chlor i jod.
Po kolei: Eve jest blisko Kerbolu -> duża ilość promieniowania. Pod wpływem promieniowania, a w szczególności promieniowania ultrafioletowego cząsteczki chloru rozpadają się na bardzo reaktywne elementy tzw. Wolne rodniki. (pojedynczy chlor z bardzo aktywnym elektronem)
Dalej wolne rodniki „atakują” metan odłączając atom wodoru i tworząc rodnik. Dalsza reakcja to połączenie rodnika od metanu i od chloru tworząca CH3Cl. Potrójne zajście reakcji na jednej cząsteczce tworzy chloroform, a poczwórne – czterochlorek węgla.
Ocean na Eve może więc składać się z ciekłego chloroformu i ciekłego czterochlorku węgla, fioletowe zabarwienie zawdzięczając jodowi, który by się w tej mieszaninie wydzielał.
Temperatury wrzenia:
chloroform: 62 °C
czterochlorek węgla: 76 °C
Biorąc pod uwagę fakt, że na Eve panuje ciśnienie 5 atmosfer, temperatura wrzenia musi być dużo wyższa i mieszanina mogłaby wytrzymać warunki temperatury w stanie ciekłym. (wedle wiki ksp temperatura na Eve: 86,85 °C – 155,85 °C) A nawet gdyby choć troszkę wyparowało, to tym lepiej. Na powierzchnię Eve padałyby deszcze węglowodorów.
Czyli podsumowując, na początku istnienia na Eve były morza metanu, w atmosferze był zaś chlor i jod i po czasie i zjawiskach przeze mnie przedstawionych mamy współczesny obraz planety.
***
Czy wiesz że…
… przy ciśnieniu 0,1 atmosfery woda wrze w około 30 stopniach?
***
Atmosfera Eve
Tutaj niewiele mogę napisać, bo jod w atmosferze był już poruszany w tym wątku i się z nim zgadzam. Mógłby on być efektem tego, co było nadmiarem w oceanach.
Gleba Eve
Na całej naszej piękniej planecie Ziemi jest piasek. Piasek (taki zwykły) to nic innego jak malutkie ziarna pokruszonego kwarcu, który jest minerałem. Kiedyś ten minerał musiał być w dużych kawałkach a zniszczony został przez ciecze (wodę), wiatr z drobinkami, Słońce i multum innych czynników. Czyli po prostu przez wszelkie odmiany erozji.
Na Eve powszechnym minerałem nie musiał być kwarc… Mógł to być kwarc z domieszką żelaza, który w formie minerału dla nas jest ametystem. Albo mógł to być fluorek wapnia, również fioletowy. A potem w wyniku działania procesów erozyjnych jeden i drugi skończył jak nasz piach.
To chyba tyle z mojej strony, jeśli chodzi o hipotezy wytłumaczenia czemu Eve wygląda tak a nie inaczej.
PS. Reakcje z oceanów:
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Aby zobaczyć link - ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
Strona 5, b) – tu natknąłem się na jod w tetrachlorku/chloroformie.
10
Inne / Odp: Pokaż nam swój [cokolwiek]!
« dnia: Śro, 31 Sie 2016, 17:38:43 »
W Centrum KSP trwają gorączkowe przygotowania do największej misji w historii programów lotów załogowych. Jako, że nie wiem kiedy stworzę wątek z nią związany, wstawiam dwa pojazdy które mają brać udział w misji. Zapewne będą one w najbliższej przyszłości poddane kosmetycznym poprawkom czyli jakieś zaaranżowanie wnętrza, panele słoneczne itd.
Transporter „Tur”
Elektryczny, 6 miejscowy transporter na podwoziu gąsienicowym. W tylnej części kadłuba posiada przestrzeń na ładunek oraz rozkładaną rampę.
Dane:
Waga: 6,351 t
Wymiary: (wysokość x szerokość x długość) 3,7 m x 2,9 m x 4,9 m
Liczba części: 78
Załoga: 2-6 kerbonautów
Dźwig samobieżny „Żubr”
4 miejscowy dźwig na tym samym podwoziu gąsienicowym. Przestrzeń załadunkowa oraz część przestrzeni załogi mieści złożone ramię oraz miejsce operatora. Całość jest zamontowana na w pełni obrotowej platformie. Dodatkowo „Żubr” posiada cztery wysięgniki stabilizujące go podczas pracy. W stosunku do transportera posiada większą ilość akumulatorów.
Dane:
Waga: 8,139 t
Wymiary: (wysokość x szerokość x długość) 3,7 m x 3,8 m x 5,1 m
Liczba części: 118
Załoga: 2-4 kerbonautów
Ponadto oba modele posiadają małe zbiorniki paliwa. Zasilają one ogniwa paliwowe generujące prąd w czasie intensywnej jazdy/pracy nocnej. Są one również wyposażone w złącza pod przewody paliwowe (tankowanie) oraz elektromagnesy na wyciągarkach.
Transporter „Tur”
Elektryczny, 6 miejscowy transporter na podwoziu gąsienicowym. W tylnej części kadłuba posiada przestrzeń na ładunek oraz rozkładaną rampę.
Dane:
Waga: 6,351 t
Wymiary: (wysokość x szerokość x długość) 3,7 m x 2,9 m x 4,9 m
Liczba części: 78
Załoga: 2-6 kerbonautów
Dźwig samobieżny „Żubr”
4 miejscowy dźwig na tym samym podwoziu gąsienicowym. Przestrzeń załadunkowa oraz część przestrzeni załogi mieści złożone ramię oraz miejsce operatora. Całość jest zamontowana na w pełni obrotowej platformie. Dodatkowo „Żubr” posiada cztery wysięgniki stabilizujące go podczas pracy. W stosunku do transportera posiada większą ilość akumulatorów.
Dane:
Waga: 8,139 t
Wymiary: (wysokość x szerokość x długość) 3,7 m x 3,8 m x 5,1 m
Liczba części: 118
Załoga: 2-4 kerbonautów
Ponadto oba modele posiadają małe zbiorniki paliwa. Zasilają one ogniwa paliwowe generujące prąd w czasie intensywnej jazdy/pracy nocnej. Są one również wyposażone w złącza pod przewody paliwowe (tankowanie) oraz elektromagnesy na wyciągarkach.
11
Konferencje / Odp: KerbCon-opinie, uwagi, sugestie
« dnia: Wto, 30 Sie 2016, 12:23:40 »
Też mam takie zdanie, że co rok to za rzadko. Następną można zrobić na przełomie roku 2016/17, to wychodzi za 4 miesiące. Akurat będzie trochę wolnego na konstruowanie.
Mam nadzieję, że kolejne edycje rozwiną forumową aktywność.
Mam nadzieję, że kolejne edycje rozwiną forumową aktywność.
12
KerbCon / Odp: KerbCon 2016-Dzień 11
« dnia: Pon, 29 Sie 2016, 23:32:53 »
Powitać. Po raz trzeci i ostatni podczas Kerbconu.
Dziś wymysł i wodza fantazji wzięła górę, co zaowocowało małą bazą naukową "Hewelianum"
Dane:
Masa: 35,837 t
Wymiary: (wysokość x szerokość x długość) 11,1 m x 9 m x 7,3 m
Liczba części: 149
Załoga: 8 kerbonautów
Baza składa się z 3 poziomów zasadniczych. Na poziomie pierwszym znajdują się kwatery mieszkalne załogi oraz garaż dla pojazdu używanego w czasie misji. Znajdują się tam także akumulatory. Poziom drugi to dwa laboratoria w których naukowcy przeprowadzają badania i obserwacje astronomiczne. Poziom trzeci to dwa moduły hodowli żywności, pozwalające na częściowe zaopatrzenie bazy oraz przeprowadzanie badań nad roślinami przy innej, niż na Kerbinie, grawitacji.
Ponadto stacja jest wyposażona w trzy anteny wysokiej jakości, panele słoneczne oraz 4 podstawy utworzone z siłowników hydraulicznych. W zamyśle twórców pozwala to na wypoziomowanie stacji w nierównym terenie. Każda "noga" jest niezależna od innych.
Garść zdjęć:
Otwarta rampa
Kerbonauta i zaparkowany pojazd
Podniesienie stacji z otwartą rampą
Miała być prezentacja na Munie lecz niestety nie zdążyłem.
Dziś wymysł i wodza fantazji wzięła górę, co zaowocowało małą bazą naukową "Hewelianum"
Dane:
Masa: 35,837 t
Wymiary: (wysokość x szerokość x długość) 11,1 m x 9 m x 7,3 m
Liczba części: 149
Załoga: 8 kerbonautów
Baza składa się z 3 poziomów zasadniczych. Na poziomie pierwszym znajdują się kwatery mieszkalne załogi oraz garaż dla pojazdu używanego w czasie misji. Znajdują się tam także akumulatory. Poziom drugi to dwa laboratoria w których naukowcy przeprowadzają badania i obserwacje astronomiczne. Poziom trzeci to dwa moduły hodowli żywności, pozwalające na częściowe zaopatrzenie bazy oraz przeprowadzanie badań nad roślinami przy innej, niż na Kerbinie, grawitacji.
Ponadto stacja jest wyposażona w trzy anteny wysokiej jakości, panele słoneczne oraz 4 podstawy utworzone z siłowników hydraulicznych. W zamyśle twórców pozwala to na wypoziomowanie stacji w nierównym terenie. Każda "noga" jest niezależna od innych.
Garść zdjęć:
Otwarta rampa
Kerbonauta i zaparkowany pojazd
Podniesienie stacji z otwartą rampą
Miała być prezentacja na Munie lecz niestety nie zdążyłem.
13
Inne / Odp: Pokaż nam swój [cokolwiek]!
« dnia: Pon, 29 Sie 2016, 18:52:22 »
Hmmm, tak zapytam, zrobiłeś własną interpretację szczytu?
Bo ogólnie to jest wygasły wulkan tarczowy.
Bo ogólnie to jest wygasły wulkan tarczowy.
14
Kampanie / Odp: Pomysł-Forumowa megakonferencja
« dnia: Pon, 29 Sie 2016, 01:09:34 »
Proszę państwa, jutro ostatni dzień Kerbconu, ostatni dzień dla debiutantów. Z tej okazji warto pochwalić się swoim kunsztem budowania statków, sond, łazików, stacji i miliona różnych rzeczy których nie sposób tu wymienić. Warto też dlatego, że z każdą prezentacją można rozwijać swoje umiejętności i podnosi się jakość forum.
Także gorąco zachęcam do zrobienia kilku fajnych fotek, dodaniu opisu i przedstawienia światu swoich hangarowych perełek.
Także gorąco zachęcam do zrobienia kilku fajnych fotek, dodaniu opisu i przedstawienia światu swoich hangarowych perełek.
15
KerbCon / Odp: KerbCon 2016-Dzień 10
« dnia: Pon, 29 Sie 2016, 00:52:56 »
Dziś prezentacja niedawnego, rozwijanego projektu. To kontynuacja tego wątku: Aby zobaczyć link -
ZAREJESTRUJ SIĘ lub ZALOGUJ SIĘ
ATV Ursa Major (P)
Prototyp międzyplanetarnego statku kosmicznego, przeznaczony do długich misji, mający zastąpić serię dotychczas używanych statków z serii Xenos. Charakteryzuje się dość nietypowym wyglądem oraz przede wszystkim tym, że jest on przestronny (jak na warunki kosmiczne) i daje duże pole obserwacji otoczenia.
Wyposażenie: pomieszczenia dla załogi, moduły obserwacyjne z przodu i z tyłu statku, śluza do spacerów kosmicznych, laboratorium, hodowla roślin. Zasilanie stanowią cztery duże panele słoneczne. Ponadto do statku zamontowane są dwa wysięgniki: jeden z anteną, drugi zaś z dwoma urządzeniami skanującymi.
Obecnie inżynierowie zajmują się kwestią ostatecznego napędu dla statku
Dane:
Waga: 105,1 t
Ilość załogi: do 13 kerbonautów podczas krótkich misji, do 7 podczas długich misji.
Liczba części: 197
Widok z tylnego modułu obserwacyjnego.
Ujęcie na Kerbin z tzw. szklarni.
Szczęściarz z jednoosobowego kokpitu będzie mógł ujrzeć takie widoki tuż po przebudzeniu.
PS. Zachęcam by również inni pokazali swoje dzieła. Na pewno każdy w hangarze ma coś co jest warte pokazania światu, warto teraz to zrobić a nie czekać
Mody: Planetary Base Inc, KAS
ATV Ursa Major (P)
Wyposażenie: pomieszczenia dla załogi, moduły obserwacyjne z przodu i z tyłu statku, śluza do spacerów kosmicznych, laboratorium, hodowla roślin. Zasilanie stanowią cztery duże panele słoneczne. Ponadto do statku zamontowane są dwa wysięgniki: jeden z anteną, drugi zaś z dwoma urządzeniami skanującymi.
Obecnie inżynierowie zajmują się kwestią ostatecznego napędu dla statku
Dane:
Waga: 105,1 t
Ilość załogi: do 13 kerbonautów podczas krótkich misji, do 7 podczas długich misji.
Liczba części: 197
Widok z tylnego modułu obserwacyjnego.
Ujęcie na Kerbin z tzw. szklarni.
Szczęściarz z jednoosobowego kokpitu będzie mógł ujrzeć takie widoki tuż po przebudzeniu.
PS. Zachęcam by również inni pokazali swoje dzieła. Na pewno każdy w hangarze ma coś co jest warte pokazania światu, warto teraz to zrobić a nie czekać
Mody: Planetary Base Inc, KAS