Podstawy budowy samolotówProsto przedstawione, z obrazkami, od KeptinaPoprzez KubaAseph, który znalazł wersję EN, oraz mnie jako umiejętnego użytkownika Google Translate i Wikipedii.
PODSTAWYZanim zaczniemy się bawić, omówmy podstawy. Mam nadzieję, że wiesz już ze swych przygód z rakietami, czym jest
środek masy (Center of Mass, używamy skrótu CoM). Teraz zajmiemy się więc
środkiem siły nośnej (Center o Lift, CoL).
"Co to jest «środek siły nośnej»?", zapytacie.
Środek siły nośnej to punkt, gdzie suma nośności (generowanej przez powierzchnie nośne, np. skrzydła, powierzchnie kontrolne) wpływa na samolot. Siła nośna przechodzi właśnie przez ten punkt.
Te płaty działają jako powierzchnie nośne. Suma siły nośnej ma swój środek, jest nim właśnie CoL.
W KSP możesz przełączać wyświetlanie CoM (żółty) i CoL (niebieski) w hangarze SPH. Przełączniki są zlokalizowane pod listą części, w pobliżu przełącznika symetrii.
Teraz zajmiemy się balansem. Chcemy, by nasze CoM znajdowało się odrobinę przed CoL.
Jeśli CoL jest zbyt blisko CoM, samolot stanie się nadmiernie zwrotny (lub "nieutralnie stabilny"), ponieważ nie będzie próbował "spaść" w żadnym konkretnym kierunku. CoL jest z tyłu, ponieważ chcemy, by samolot "spadał" do przodu.
Im bardziej CoL jest oddalone od CoM, tym bardziej samolot będzie przechylał się w stronę CoM.
Aby lepiej wytłumaczyć tą relację...
Obrazek przedstawia mały model samolotu utrzymywany na sznurku. Punkt, w którym sznurek jest przyczepiony do samolotu, działa jak CoL.
Jeśli budujesz samolot, który ma swoje CoL zbyt wysunięte na przód w stosunku do CoM, jest to jak przymocowanie sznurka do nosa samolotu - po starcie będzie przechylał się do góry i zrobi fikołka. Jeśli z kolei CoL jest znacznie poniżej CoM, będzie to jak przyczepienie sznurka pod samolotem. Gdy podniesiemy sznurkiem samolot, obróci się "na plecy".
Lokacja i orientacja powierzchni nośnych wpływa na CoL, ale tym się już zajęliśmy. Teraz omówmy inną potencjalnie śmiertelną moc, środek siły ciągu (Center of Thrust, CoT) - fioletowy kolor w edytorze w KSP.
CoT jest siłą ciągu całego samolotu, będącą sumą sił ciągu wszystkich silników. Jeśli twój samolot ma tylko jeden silnik, CoT tego silnika jest jednocześnie CoT całego samolotu.
Teraz jest całkiem nieźle, bo CoT twojego silnika jest w jednej linii z centrum masy. A co, jeśli by tak nie było? Jest to nazywane ciągiem asymetrycznym...
... i wtedy sprawy toczą się ciekawiej.
Asymetryczny ciąg działa jak drążek przymocowany do samolotu - możemy to zrekompensować przez dodawanie powierzchni kontrolnych, ale (i tu jest ta "ciekawsza" część) efektywność tych powierzchni zmienia się wraz z prędkością i gęstością powietrza.
Zatem wraz ze zmianą prędkości i wysokości, musimy ciągle zmieniać kolejne ustawienia (lub użyć ASAS. Jest to w końcu MechJeb niebios).
Nawet jeśli użyjesz ASAS, wraz ze wzrostem wysokości osiągniesz punkt, gdzie powierzchnie kontrolne tracą możliwość przeciwdziałania asymetrycznemu ciągowi z powodu małej gęstości atmosfery.
Możemy również zamontować silnik zwrócony silnikiem w górę, dzięki czemu wektor ciągu pomoże w utrzymaniu samolotu w stabilnej pozycji. Niestety, szybko stanie się to skomplikowane - trudno znaleźć odpowiedni kąt i położenie, oprócz tego nadal będziesz głęboko w... rowie w kosmosie.
Właśnie dlatego wiele designów samolotów układa silniki w linii z centrum masy.
Co działa dobrze, dopóki jeden silnik wypali się na dużej wysokości przed innym...
...i wpadniesz w ruch wirowy.
Równoleżnikowy ciąg asymetryczny zrujnuje ci dzień.
Na koniec "podstaw", powierzchnie kontrolne. Są to ruchome części, które pozwalają na kontrolowanie samolotu. Działają trochę jak dźwignie na centrum masy: im dalej od CoM, tym większy moment obrotowy zapewnią.
Te niebieskie są nazywane "elevon" (od połączenia słów "elevator" i "aileron"). Pełnią funkcję lotek (czyli "aileronów") i sterów wysokości (czyli "elevatorów"). Powierzchnia kontrolna zapewnia nośność, ale także wywołują opór; elevony redukują ilość części, co jednocześnie redukuje opór. Wyzwanie: spróbuj sprawdzić, jak niewielu elevonów potrzebujesz. Po kilku eksperymentach będziesz zapoznany ze wszystkimi możliwymi głupimi konfiguracjami.
CDN.Wszelkie uwagi wykrzyczeć na mnie.
Pokaż wiadomości
)
Mamy różnego rodzaju statki, które mogą w ciągu jednej tury przebyć kilka parseków. Zaczynamy bardzo prosto: mamy jedną planetę znajdującą się w układzie, w którym prawie na pewno pojawi się jeszcze jedna zdolna do zamieszkania planeta, oprócz tego statek badawczy oraz kolonizacyjny. Budujemy konstrukcje na planecie, zakładamy kolejne kolonie, badamy galaktykę, odkrywamy nowe technologie.
