Program eksploracji Moho "PEM".

[SPS 22]

Słowo wstępu.

Przeżarły mi się już czołgi dosłownie i w przenośni co sprawiło iż wróciłem do kerbali. I tak w ramach przypomnienia sobie rozgrywki pomyślałem o jakiejś misji, a ponieważ wszystko zostało już zdobyte na wszelkie możliwe sposoby wybór celu zostawiłem przypadkowi. Włączyłem mapę układu, zamknąłem oczy i poruszałem kilka razy myszką w przód i w tył. Gdzie stanie kursor tam polecę. Padło na okolice Eve i Moho, a że pan winged realizuje swoją misje na Eve to ja wezmę się za Moho.

Program Eksploracji Moho "PEM"

Nazwa mało ambitna, bo zwyczajnie nie miałem pomysłu.

I tak jak zawsze plan to:

1. Rozpoznanie
2. Podbój
3. Powrót


Statek Moho 1 z satelitą i małym łazikiem rozpoznawczym na rakiecie M4-1 przed startem.


Start i separacja rakiet pomocniczych.



Osiągnięcie orbity i manewr na Moho. Lot najprostszą metodą "na chama i byle do celu".


Po dotarciu do celu i zwolnieniu o 4500 m/s pozostawiamy na niskiej orbicie łazik, zaś satelita wędruje 300 km nad powierzchnię, gdzie wykona mapę planety.



Miejsce lądowania to mała dolina na biegunie północnym blisko Mohole. Zadaniem łazika będzie znalezienie równego terenu dla bazy i załogi.


I schodzimy. Górskie szczyty przysłaniają słońce, więc panele słoneczne będzie trzeba zastąpić RTG.


I łazik pomyślnie posadzony. Nawet całkiem przyjazna okolica z tym, że trochę drogi od Mohola. Trzeba, więc będzie przejechać się kawałek, wybadać okolice, wypróbować nowe kółka i można sprowadzić załogę.

Póki co tyle. W następnej fazie poleci załoga i zaopatrzenie.
Dziękuje za uwagę.

[SPS 22]

Widzę, że nikt się nie pofatygował o komentarz.

Mimo wszystko święta świętami, pojedli, popili, jajca poświecili, a misja sama się nie wykona. Tym razem, żeby się już nie rozdrabniać startuje jedna rakieta z lądownikiem/bazą i jednym pojazdem wzorowanym na universalu, który brał udział w misji na Eve z tą różnicą iż to mój pierwszy pojazd z trakcją gąsienicową. Kółka się nie sprawdziły, więc może gąsienice dadzą radę.




Start, orbita, manewr i pełny gaz. Dzięki temu, że trochę powiększyłem rakiete udało się dotrzeć do moho z nienaruszonym modułem transferowym i małą rezerwą paliwa w stopniu rakiety, który wspomógł mnie przy hamowaniu już po osiągnięciu planety.


Po dotarciu do celu wypaliłem resztę paliwa ze stopnia rakiety, po czym przesiadka na moduł transferowy i powolne hamowanie.




Po osiągnięciu niskiej orbity na pierwszy ogień poszedł pojazd universal. Schodzenie przebiegało pomyślnie do czasu lądowania. Ciemna powierzchnia skryta w jeszcze większej ciemności okazała się być bardziej stroma niż sądziłem.



Szybkie wczytywanie i druga próba. Tym razem miejsce to łagodne zbocze góry. Druga próba się udała i pojazd wylądował w jednym kawałku.




Po udanym lądowaniu universala przyszła pora na załogę. Separacja od modułu transferowego i schodzimy, aż do udanego lądowania.


Pojazd dojechał do lądownika, załoga w komplecie, sprzęt cały można brać się za robotę.


Po tym jak Jeb przegrał w marynarza i został pilnować lądownika Bob z Billem ruszyli do groty krakena lub jak kto woli mohola.




Jednym słowem "wielka dziura". Czas wyładować łazik i zjechać na dół. Ze względów bezpieczeństwa kierownictwo misji zakazało zbliżania się załodze do krateru, dlatego na dno zjedzie próbnik, zwany pieszczotliwie "żuk". W pliku cfg od modu KAS zmieniłem domyślną ilość liny z 50 metrów na 2000, lecz z niewiadomych dla mnie przyczyn kabel skończył się na 700 metrach co skomplikowało trochę sytuacje.




I jazda prosto w otchłań. Jak już wspomniałem kabel kończył się na 700 metrach co przy dwóch wyciągarkach pozwalało na pokonanie raptem 1400 metrów.




W tej sytuacji jedyna droga prowadzi prosto na dno, do którego dotarły jedynie szczątki. Mówi się trudno i żyje dalej.

I to tyle. Powrót już niebawem.
Dziękuję za uwagę.

[Diakon]

Mały łazik z jeszcze mniejszym łazikiem na  pokładzie, ty to masz wyobraźnię
Misje na moho są dosyć trudne(tylko słyszałem), dobra robota. Mój statek nadal jest w fazie testów, mogę się tu rozpisać co gdzie jest?

[DragonsNightmare]

Misje na Moho są mocno trudne, bo sama planeta nie dość, że jest ciężka do osiągnięcia, to wymaga dużo DeltaV do hamowania orbitalnego czy lądowania, o powrocie nie wspominając. Do lotu na nią najlepiej użyć asysty Eve, ale raz, że jest to dość trudne ze względu na orbitę Moho, a dwa, że lot trwa dłużej znacznie. Ale to i tak nic w porównaniu z tym, jak ciężkim celem jest Merkury w naszym Układzie Słonecznym. Misja bardzo fajna i ładnie opisana, łazik mi się spodobał bardzo.

[Maciuś]

@up
Potrzeba dwóch asyst od Eve żeby dobrze dolecieć na Moho. Po jednej sytuacja jest jeszcze gorsza niż bez niej. Wiem bo sam próbowałem

A łazik jest śmiechowy Przypomina mi raczej czołg

[SPS 22]

mogę się tu rozpisać co gdzie jest?

Jak chcesz to śmiało.

Misje na Moho są mocno trudne, bo sama planeta nie dość, że jest ciężka do osiągnięcia, to wymaga dużo DeltaV do hamowania orbitalnego czy lądowania, o powrocie nie wspominając. Do lotu na nią najlepiej użyć asysty Eve, ale raz, że jest to dość trudne ze względu na orbitę Moho, a dwa, że lot trwa dłużej znacznie. Ale to i tak nic w porównaniu z tym, jak ciężkim celem jest Merkury w naszym Układzie Słonecznym. Misja bardzo fajna i ładnie opisana, łazik mi się spodobał bardzo.

Wcześniej próbowałem wykorzystać Eve do lotu na planetę, ale oszczędności na paliwie były albo małe, albo żadne. Jest tak jak żeś wspomniał panie Maciuś trzeba wykonać dwa przeloty. Zdecydowałem się na lot nieekonomiczny, ale za to szybki 124 dni, a paliwa na samo dotarcie do planety dużo nie zeszło. Najwięcej pochłonęło wyhamowanie i lot powrotny.

No cóż przyszedł czas na powrót do domu i koniec naszej przygody z Moho.


I tak załoga spakowała graty i wsiadła do lądownika. Bill rzucił ostatnie spojrzenie na niegościnny krajobraz, po czym przygotowano pojazd do startu.



Oczekiwanie na dogodny moment, silniki gotowe i zapłon.


Po dotarciu na orbitę nastąpiła separacja stopnia napędowego lądownika i dokowanie do modułu transferowego. Po odrzuceniu zbędnej masy pozostałe w nim paliwo pozwalało osiągnąć około 5000 delty V co spokojnie wystarczy na powrót i jeszcze zostanie.



Pozostało zaplanować manewr i nasi załoganci lecą bezpiecznie do domu.




Docierając do domu nastąpiła separacja od modułu transferowego i kapsuła wbiła się w atmosferę z prędkością ponad 5 km/s. Po czym zwalniając do bezpiecznej prędkości otworzyły się spadochrony i załoga wodowała gdzieś na oceanie.

I tak kończy się "Program Eksploracji Moho".
Dziękuje za uwagę.

A właśnie kwestia krótkiej liny w łaziku. Zapomniałem, że pomniejszyłem wyciągarki tweak scalem dlatego brakło liny  Nauka na błędach.

[Drangir]

Podoba mi się. Fajna misja, pojazdy całkiem ciekawe (chociaż z blachy). Skłamię jeśli powiem że twój tekst mnie porwał, ale będę czekał na kolejne, z jeszcze ciekawszymi pomysłami.