Kerbal Space Program Forum | Polska Społeczność Gry
Ogólne => Aktualności => Wątek zaczęty przez: rosomak909 w Pią, 21 Mar 2014, 15:30:24
-
Cześć wszystkim :) !
Chcę wam przedstawić planowaną przez NASA misję.
Z tego co rozumiem to w dużym skrócie chodzi o to by przechwycić, skierować asteroidę która jest obecnie niedaleko ziemi na stabilną orbitę wokół księżyca i ją zbadać. Samo przechwycenie asteroidy ma odbyć się w 2019 roku. Warto też wspomnieć, że m.in. ma zostać użyty napęd jonowy (który nie jest na razie zbyt rozwinięty) oraz statek Orion Multi-Purpose Crew Vehicle
(http://pl.wikipedia.org/wiki/Orion_Multi-Purpose_Crew_Vehicle)
Nie będę się tu rozpisywać, sami zobaczcie:
Opis misji
http://www.nasa.gov/pdf/756122main_Asteroid%20Redirect%20Mission%20Reference%20Concept%20Description.pdf
http://www.nasa.gov/content/nasa-mission-asteroid-redirect/#.Uyxpz_l5Pqc
Coś w stylu kalendarza
http://www.nasa.gov/pdf/756164main_03-RL_June18_Rev3b.pdf
Filmiki
https://www.youtube.com/watch?v=lCJjTJZSFMg
https://www.youtube.com/watch?v=DWATKE7VxTc
https://www.youtube.com/watch?v=fm5QM-Rk6uU
https://www.youtube.com/watch?v=EsWepKXJsNc
Wizualizacja(zdjęcia i opisy)
http://www.space.com/20606-nasa-asteroid-capture-mission-images.html
(NAJPIERW OBEJRZYJCIE FILMIK A POTEM WIZUALIZACJE ZE ZDJĘCIAMI, ŻEBY WIEDZIEĆ O CO CHODZI)
-
Ciekawa koncepcja, wiesz coś więcej na temat tej misji? W zasadzie te linki to jedynie ogólnikowe założenia techniczne i możliwy czas wykonania tej misji. Ważnym problemem będzie stworzenie mechanizmu, tak aby wytrzymał moment przechwycenia i całą podróż, do tego silniki jonowe nie są na razie zbyt niezawodnym rozwiązaniem. Innym problemem jest lot załogowy, Orion jest w fazie rozwoju, a jak wszyscy wiemy NASA ma problemy z finansowaniem, a byłoby szkoda, gdyby ten projekt skończył tak jak constellation. Trochę mnie wkurza, jak ludzie narzekają na koszty ISS, CERN czy ITER i innych ambitnych przedsięwzięć, mówią, że się to nie opłaca, a na zbrojenia wydają setki miliardów.
-
A dokładniej o czym mam napisać więcej ? A co do kasy to masz rację, ludzie by się tylko zabijali wydając przy tym mnóstwo kasy, a na rozwój cywilizacji to nie mają.
-
Teraz tak patrzę i rzeczywiści ciężko znaleźć więcej informacji na ten temat, po prostu jest to jedna z koncepcji na przyjrzenie się bliżej niewielkim obiektom kosmicznym, które w najbliższym stuleciu można by zacząć eksploatować. Na pewno jest to bardziej realny pomysł niż lądowanie na Marsie, w końcu nie trzeba będzie marnować tyle paliwa na powrót, po prostu zaparkować na orbicie około ziemskiej.
http://www.nasa.gov/mission_pages/asteroids/main/index.html
http://www.nasa.gov/content/nasa-mission-asteroid-redirect/
Na razie projekt raczkuje.
-
Niedawno NASA zaskoczyła świat naukowy swoim nowym projektem – przechwycenia i eksploatacji niewielkiej planetoidy. Teraz zdradza nieco więcej szczegółów dotyczących tej misji.
Zdążyliśmy już przywyknąć do bezzałogowych misji ku bliższym i dalszym zakątkom Układu Słonecznego, a ostatnio być może nawet poza jego granice, eksperymentów na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS) i tylko wyczekujemy chwili, gdy pierwszy człowiek postawi stopę na Marsie. Tymczasem zainteresowania amerykańskiej agencji kierują się także ku mniejszym obiektom – mianowicie ku asteroidom, które mają być "przystanią" na drodze ku Czerwonej Planecie. Te małe, najczęściej niekształtne ciała kosmiczne, których rozmiary rzadko przekraczają kilkaset km, łatwo mogą ulec wytrąceniu ze swych orbit. W efekcie niektóre z nich mogą się niebezpiecznie zbliżać do planet, w tym także do Ziemi.
Innowacyjność pomysłu NASA nie polega na tym, że chce badać te niewielkie obiekty – dotychczas już odbyło się kilka misji bezzałogowych, w trakcie których sondy zbliżały się do planetoid. Tym razem jednak chodzi o coś bardziej ambitnego – „przechwycenie” takiego obiektu i „przekierowania” go na orbitę księżycową, a później zorganizowania w jego kierunku misji załogowej.
Choć pomysł ten wydaje się co najmniej szalony, inżynierowie poważnie podchodzą do jego realizacji. William Gerstenmaier z NASA (Departament Misji Załogowych i Operacji) zdradził więcej szczegółów związanych z misją, skupiając się na wyzwaniach jakie przed nimi stoją oraz na możliwościach jakie daje realizacja tego ambitnego planu.
Misja ta ma mieć charakter trójfazowy. Pierwsza faza to wybór potencjalnego obiektu, który stanie się celem wyprawy. Druga faza to bezzałogowa misja polegająca na przechwyceniu asteroidy i sprowadzeniu jej w obszar między Ziemią, a Księżycem. Trzecia i ostatnia to załogowy lot do obiektu i powrót z próbkami na Ziemię.
Zaczynając od punktu wyjściowego – zespół Gerstenmaiera zamierza opracować szereg kryteriów wyboru odpowiedniej planetoidy. Docelowo będzie nim obiekt znajdujący się w sferze w pobliżu Ziemi (z ang. Near Earth Asteroids), by możliwy był do niego dolot przy obecnych możliwościach technicznych. Ta planetoida musi charakteryzować się odpowiednim rozmiarem, kształtem, masą i wieloma innymi cechami, takimi jak parametry orbity. Co ciekawe, jak wspomina Gerstenmaier, poszukując idealnego kandydata naukowcy mogą natrafić na górne stopnie Saturna IV, pochodzące jeszcze z czasów misji Apollo, które krążą po orbitach okołosłonecznych. Mają one jednakże dużo niższą gęstość w porównaniu do asteroid, co pozwoli na ich identyfikację i rozróżnienie.
W drugim etapie kluczową rolę odgrywać będzie napęd SEP (Solar Electric Propulsion), charakteryzujący się wysoką mocą (około 40 kW). Jak podkreślają autorzy misji, konieczne jest, aby taki napęd przeszedł przez szereg testów i udowodnił swoje zaawansowanie technologiczne. W trakcie misji będzie musiał bowiem pracować przez ok. rok, zużywając przy tym sporą ilość ksenonu. Co więcej, w celu zabezpieczenia przed uszkodzeniami, potrzebna będzie ochrona magnetyczna. Niemałym wyzwaniem będzie też projekt i budowa urządzenia do przechwycenia planetoidy. Powinno być ono odporne na drgania obiektu w jego wnętrzu. Przewiduje się zastosowanie tutaj systemu hydrazynowego orientacji aby zapanować nad poruszającym się obiektem.
Ostatnią fazę projektu ma stanowić dwudziestodniowy lot załogowy do asteroidy. Do realizacji tego przedsięwzięcia posłuży rakieta SLS oraz kapsuła MPCV Orion. Wstępnie zakłada się, co też ma odzwierciedlenie w projekcie budżetu NASA na 2014 r., że ta misja Oriona odbędzie się około 2021 roku. Robocza nazwa tej wyprawy to EM-2 (ang. Exploration Mission – 2). Poniższe nagranie prezentuje drugą i trzecią fazę tej wyprawy. }
Astronauci odbędą kilkugodzinne spacery kosmiczne w celu pobrania próbek. Przemieszczanie się wokół przechwyconej asteroidy wymaga dopracowania wielu szczegółów zarówno w kwestii budowy kapsuły jak i przystosowania skafandrów astronautów. Nowy typ skafandrów będzie testowany na ISS, zaś kapsuła Orion zostanie wyposażona w dodatkowe ramię ułatwiające spacer.
W tym miejscu można zapytać, jaki jest sens tej skomplikowanej i kosztownej misji. Gerstenmaier wskazuje na to, że jednoczy ona całe zespoły naukowców i inżynierów, którzy dotąd działali oddzielnie. To także ważny krok pośredni w kierunku realizacji ważnego zadania – dotarcia do Marsa. Opracowywana obecnie automatyczna sonda, w przyszłości może być szeroko wykorzystywana przez NASA.
W prace nad misją zaangażowana jest także Europejska Agencja Kosmiczna. Moduł serwisowy do MPCV Orion będzie częściowo bazować na systemach wykorzystywanych przez europejskie bezzałogowe pojazdy transportowe (ATV). Czy dzięki temu znajdzie się miejsce dla jednego europejskiego astronauty podczas misji ku tej planetoidzie? Tego dowiemy się za parę lat, w miarę postępów budowy architektury SLS oraz pojawiania się kolejnych szczegółów tej misji eksploracyjnej.
Źródło: kosmonauta.net
Jednak już pojawiają się pierwsze głosy sprzeciwu >:(
W czerwcu naukowa komisja zabroniła NASA prac nad projektem przechwycenia asteroidy. W uzasadnieniu stwierdzono, że prezydencka wizja, choć interesująca, jest nazbyt lakoniczna, żeby zasługiwała na fundusze. Zamiast tego Kongres wolałby, żeby NASA kontynuowała projekt Orion (pojazdu załogowego, który ma zastąpić wahadłowce) i prace nad misjami załogowymi na Księżyc i Marsa.
Źródło: gazeta.pl
-
Dzięki sasquach za wstawienie tego tekstu ;)
-
Sasquach dzięki za informacje. Naszła mnie taka myśl, że badania asteroid mogłyby być naprawdę opłacalne. Wyobraźcie sobie wysłać sondę na asteroidę składającą się z lodu, sonda miałaby napęd termojądrowy, reaktor i aparaturę do elektrolizy. Odzyskiwałaby z asteroidy paliwo i umieściła ją na orbicie okołoziemskiej. Wiem, że to czysta teoria bez żadnych obliczeń i nie mamy jeszcze silników termojądrowych, ale gdyby rozwinąć tę idee. Na ziemskiej orbicie można by na niej założyć bazę paliwową. To daje ogromne możliwości :D No i nie zapominajmy, że w asteroidach można znaleźć pierwiastki które na ziemi prawie nie występują np. Iryd.
-
Szczęście, że ruskie nie robią tej misji, pewnie wpadli by na pomysł aby wyhamować planetoidę w atmosferze :DDD
-
szymozillo: już próbowali nad Czelabińskiem ;)
Ale rzeczywiście, przydałyby się jakieś zabezpieczenia, bo jak system zeświruje i źle zmieni orbitę to będzie nieciekawie.
-
@up
Myślisz że podczepią silnik i puszczą pełny gaz w losowym kierunku? Jeśli dojdzie do tej misji, to podstawowym warunkiem sfinansowania jej będzie najwyższy stopień bezpieczeństwa.
-
Asteroida raczej na pewno będzie przez cały czas trwania misji monitorowana, zresztą jeśli faktycznie silnik ma pracować okrągły rok to przy tak powolnej zmianie orbity nie ma mowy o przypadkowym skierowaniu asteroidy na naszą planetę.
-
Mówię o możliwym przypadku, gdyby NASA straciła z nią łączność i zawiodły sterowniki. W takim wypadku powinna automatycznie wyłączyć silnik. Zmiana orbity powinna być tak wytyczona, żeby w żadnym wypadku nie mogła uderzyć w Ziemię.
-
Sonda nie musi być nawet w kontakcie, ze względu na opóźnienia transmisji sygnału statki kosmiczne (jak np. łaziki marsjańskie) mają zaimplementowaną sztuczną inteligencję która wykonuje wcześniej założone cele. Z pewnością zabezpieczone na wszelkie sposoby przed wykonaniem ryzykownych manewrów.
-
Nawet jeśli padną wszystkie systemy i zabezpieczenia Hoolywood ma już opracowany plan awaryjny
(http://1.fwcdn.pl/ph/00/09/9/164369.1.jpg)
A tak po prawdzie, to rzecz oczywista że sonda sama z siebie będzie w stanie zapobiec zderzeniu nawet w przypadku utraty kontaktu z Ziemią dzięki wgranemu oprogramowaniu. NASA to jednak nie są amatorzy i raczej wiedzą co robią.
Gorzej jeżeli to sonda ulegnie uszkodzeniu już po ustawieniu asteroidy na kurs kolizyjny z naszą ukochaną planetą. Przypomnijmy sobie los Curiosity który również po prostu odmówił współpracy.
-
A ta asteroida to przypadkiem nie miała być też odpowiednio mała, tak żeby w przypadku wejścia w atmosferę spalić się zamiast uderzyć? Ewentualnie małe bum jak w Czelabińsku :D.
-
[quote author=DawsterTM
A tak po prawdzie, to rzecz oczywista że sonda sama z siebie będzie w stanie zapobiec zderzeniu nawet w przypadku utraty kontaktu z Ziemią dzięki wgranemu oprogramowaniu. NASA to jednak nie są amatorzy i raczej wiedzą co robią.[/quote]
Chciałbym przypomnieć nieudaną misję marsjańską poszukiwania wody na biegunie, kiedy to NASA pomyliła jednostki i lądownik zamiast mieć określoną moc w kN miał ją w znacznie słabszych funtach, w rezultacie misja za miliony dolarów zakończyła się efektownym przyrżnięciem w powierzchnie czerwonej planety.
Chciałbym przypomnieć pomyłkę, która przyczyniła się nieomal do katastrofy misji Apollo 13.
Chciałbym przypomnieć, że na orbicie w tej chwili latają dwie tony gwoździ. Tak, gwoździ. Ot taki eksperyment NASA, bardzo przemyślany i w ogóle.
Na koniec chciałbym dodać, że mam znajomego, który pracował przy regeneracjach promów kosmicznych i przygotowywaniu ich do kolejnych misji, jakieś 10 - 15 lat temu. Z jego słów wynikało, że pan Zenek blacharz, co w szopie klepie ople omegi ma wyższą kulturę pracy od obsługi promów kosmicznych, która podobno była koszmarna. Dowodów nie mam, powtarzam co słyszałem.
Więc może jednak trochę mniej tych zachwytów nad nieomylnością i profesjonalizmem NASA, co?
-
Mógłbyś podać źródło tego o gwoździach? Chętnie poczytam o tym. Brzmi dziwnie.
-
A gdybym to ja pamiętał, gdzie ja o tym czytałem... Wystrzelono je na przełomie lat 60-70, celem było stworzenie metalicznej chmury, która miała w domyśle zakłócać łączność radiową z sondami szpiegowskimi ZSRR. Czy coś podobnego, szczegółów dokładnych nie pamiętam. Jakoś nikt sobie wówczas nie zadał pytania, jak te gwoździe potem wyłapać, więc sobie latają.
-
Dzięki Kadaf, jak mi gwoździ zabraknie będę pamiętał gdzie je znaleźć :D
-
http://en.m.wikipedia.org/wiki/Project_West_Ford
a wystarczyło wujka zapytać
-
Kadaf wiadomo nikt nie jest nieomylny nawet NASA ale podejrzewam że w przypadku sprowadzenia asteroidy która bądź co bądź w razie awarii sprzętu mogłaby być niebezpieczna przygotuje się dużo lepiej do sprawdzenia i zaplanowania ewentualnych opcji awaryjnych niż w przypadku misji na czapę lodową marsa gdzie stracili "tylko" kilka, kilkanaście milionów.
-
Króciutki filmik o statku który ma być użyty między innymi w tej misji (o ile w ogóle ta misja będzie):
https://www.youtube.com/watch?v=zSNRqQ4IDWA
-
A to kolejne wizualizacje lotu statku Orion(skąś znam niektóre części :) ):
https://www.youtube.com/watch?v=lm3GKMvh2QQ
https://www.youtube.com/watch?v=JVp0mY7JNOE
[Post scalony: Pon, 07 Kwi 2014, 18:49:38]
Jeden z testów systemu spadochronów Oriona:
https://www.youtube.com/watch?v=AqIzuxRBA9s
-
Kolejny filmik (tym razem długi)
Orion: The Journey Begins: http://youtu.be/GLgnZ89b8Po:
[Post scalony: [time]Czw, 10 Kwi 2014, 22:03:05[/time]]
Cześć wszystkim :) !
To nie jest związane z ARM, ale też chodzi o asteroidę:
OSIRIS-REx (ang. Origins Spectral Interpretation Resource Identification Security Regolith Explorer) – planowana misja bezzałogowej sondy kosmicznej, której celem będzie planetoida (101955) Bennu należąca do grupy Apolla oraz obiektów NEO i PHA. Sonda ma zostać wysłana przez NASA w 2016 roku w ramach programu New Frontiers.
Przebieg misji
W 2020 roku sonda zbliży się do planetoidy na odległość około 5 km i wejdzie na jej orbitę. Następnie rozpocznie się półroczny proces przeglądu powierzchni, dzięki któremu naukowcy utworzą dokładną mapę i wybiorą najlepsze możliwe miejsce do pobrania próbek. Podczas orbitowania wokół planetoidy przeprowadzonych zostanie wiele badań i obserwacji, m.in. zostanie dokładnie zmierzony efekt Jarkowskiego.
Po dokonaniu obserwacji, sonda zbliży się do planetoidy i nie lądując na niej, dzięki wysięgnikowi, pobierze z jej powierzchni od 60 gramów do 2000 gramów próbek.
Lądowanie kapsuły z próbkami pozyskanymi z powierzchni planetoidy zostało zaplanowane na rok 2023 na poligonie Test and Training Range w Utah.
NASA planuje około 2025 roku zrealizować załogową wyprawę do planetoidy 1999 AO10 z grupy NEO. OSIRIS-REx może więc być prekursorem misji załogowej, co potencjalnie może pozwolić na przetestowanie kilku rozwiązań i technologii, które następnie wykorzystają astronauci. Dzięki tej bezzałogowej misji NASA będzie dysponować większą wiedzą na temat operacji w pobliżu planetoidy, sposobach pobierania i selekcji próbek, a także ogólnych badań małych planetoid bliskich Ziemi.
Budżet misji OSIRIS-REx jest szacowany na około 800 milionów dolarów, nie wliczając w to kosztów rakiety, która będzie kosztowała ok. 200 milionów dolarów.
Logo misji
(http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4b/OSIRIS-REx_Logo.png/495px-OSIRIS-REx_Logo.png)
Wizja artystyczna
(http://www.nasa.gov/images/content/552552main_OSIRIS_Cover_Image.jpg)
Źródło: Wikipedia
-
Wizyta w wyremontowanym centrum kontroli lotów statku Orion:
Visiting the Renovated Flight Control Room for NASA's Orion Spacecraft
Mission Operations Director Paul Hill talks to the media as NASA Administrator Charles Bolden and Johnson Space Center Director Ellen Ochoa visit Mission Control in the newly renovated and historic White Flight Control Room, which will be used to support NASA’s Orion spacecraft. The mission patches that adorn the walls reflect the control room's previous use in the Space Shuttle Program.
Orion is the exploration spacecraft designed to carry astronauts to destinations in deep space, including an asteroid and Mars. It will have emergency abort capability, sustain the crew during space travel and provide safe re-entry from deep space return velocities. Exploration Flight Test-1 (EFT-1), planned for December 2014, will be Orion's first mission. EFT-1 will send an uncrewed spacecraft 3,600 miles above the Earth for a two-orbit flight that will give engineers the chance to verify its design and test some of the systems most critical for the safety of the astronauts who will fly on it in the future. After traveling 15 times farther into space than the International Space Station, Orion will return to Earth at speeds near 20,000 mph, generating temperatures of up to 4,000 degrees Fahrenheit, before splashing down in the Pacific Ocean.
Tu jest napisane między innymi, że pierwsza misja testowa ma się odbyć w grudniu tego roku !
(o ile będzie kasa)
(http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/946xvariable_height/public/892985_jsc.jpg?itok=F9YRgrP9)
Źródło: http://www.nasa.gov/
[Post scalony: [time]Pią, 11 Kwi 2014, 20:41:11[/time]]
Filmik o OSIRIS-REx i nie tylko:
https://www.youtube.com/watch?v=1nXS4TgYHxU
[Post scalony: Sob, 12 Kwi 2014, 00:11:47]
Tu macie oficjalną stronę (a właściwie część strony) poświęconą ARM:
http://www.nasa.gov/mission_pages/asteroids/initiative/index.html#.U0hnOYM9fJs
A tu statkowi Orion:
http://www.nasa.gov/exploration/systems/mpcv/index.html#.U0hnAoM9fJt
-
Kolejny artykuł o Orionie:
(http://www.nasa.gov/sites/default/files/styles/673xvariable_height/public/2014-2275_0.jpg?itok=WFzZeWUj)
Inside the Operations and Checkout Building high bay at NASA’s Kennedy Space Center in Florida, the Orion crew module is positioned on a special portable test chamber and prepared for a multi-point random vibration test.
Image Credit: NASA/Daniel Casper
Testing designed to simulate the vibrations NASA's Orion will experience during its first trip to space successfully wrapped up inside the Operations and Checkout Building high bay at NASA's Kennedy Space Center in Florida. The completion of the testing marks another step forward toward Orion's uncrewed December flight that will put to the test the spacecraft that will send astronauts to an asteroid and eventually Mars on future missions.
"It was a great accomplishment for the test team in preparation for the Exploration Flight Test-1 later this year," said Rafael Garcia, the Orion Program Test and Verification lead at NASA's Johnson Space Center in Houston. "Following months of preparations and pretest analysis, the multi-point random vibration test was conducted without any major issues and was completed two days ahead of schedule."
To prepare for the vibration tests, which were conducted April 17-24, a team of NASA and Lockheed Martin engineers and technicians transferred Orion from the crew module assembly station to a special vibration stand in a portable test chamber. The spacecraft was isolated from the floor and stand on special footing. Orion's thrusters were cantilevered out so they were isolated from the test, and its windows, parachutes and drogue chutes were covered for protection.
Accelerometers and strain gages were placed around the crew module in various locations. These were used to measure simulated acceleration and strain levels on Orion's structure.
Two electromagnetic shakers, each capable of up to 4,000 pounds of force, were attached to Orion on opposite sides. Baseline vibration tests began at five megahertz and gradually were increased up to about 500 megahertz. After each test run, the shakers were relocated to different points on Orion and systems specialists checked for any changes or abnormalities in the spacecraft's structure.
Garcia said that preliminary analysis of the test data confirmed that Orion's structure performed as predicted.
Before each thirty-second test run, Orion's avionics, batteries and electrical systems were powered up and its ammonia and helium tanks were pressurized to 200 psi.
The tests were monitored in a separate control room near the high bay, and the data after each 30-second run was analyzed to check for imperfections or defects and how the crew module performed. A flight following team in Firing Room 1 in Kennedy's Launch Control Center monitored Orion during periods of powered-up testing.
"Shut-down limits were established in case the vibrations began to exceed limits," said Trevor Kott, the Orion Crew and Service Module ground test manager at Johnson. "This kind of test can be very complicated. There's a science to finding the right balance."
During the vibration test, other instrumentation on Orion was monitored for its state of health.
"The completion of the test is a great accomplishment for the test team and NASA's Orion Program in preparation for EFT-1," Garcia said.
Orion’s first flight will launch an uncrewed capsule 3,600 miles into space for a four-hour mission to test several of its most critical systems. After making two orbits, Orion will return to Earth at almost 20,000 miles per hour and endure temperatures near 4,000 degrees Fahrenheit, before its parachutes slow it down for a landing in the Pacific Ocean.
Źródłó: http://www.nasa.gov/